Envio do leitor: Poemas de Rob (4)
Em 2012 conheci minha namorada na região de Kanchanaburi. Desde então, tenho viajado para lá quatro vezes por ano. Escrevi uma coleção de poemas sobre minhas impressões. Abaixo você encontrará alguns.
Desde que visitei a Tailândia pela primeira vez há cerca de dez anos, me apaixonei pelo país e alguns anos depois por uma beldade tailandesa. De 2009 a 2011 fui poeta da vila de Overpelt, onde moro quando não estou na Tailândia.
----
De vogels fluiten niet.
Ze krassen, gillen.
En de honden blaffen niet.
Ze janken, kermen.
De mensen zwijgen,
zwoegen, zweten.
Weten meer dan ik kan googlen.
Zo leven we samen naast elkaar.
Ik met een ipad.
Zij met een sikkel.
’s Avonds drinken we Singha.
Ik betaal.
Zij verzwijgen schuchter
hun verhaal.
Trots is een onneembare
taalbarrière.
----
A manhã fica laranja.
O sol, os monges.
Uma polonesa budista
serpenteia silenciosamente pela aldeia.
Sua tigela de mendicância está cheia
pelas mulheres que esperam ajoelhadas.
Eles prepararam a comida muito antes do sol
e os monges colorem a manhã de laranja.
Eles ficam de pé com dificuldade.
Cozinhando para seus descendentes.
Trabalhando no campo.
Esperando por um dia sem golpes.
No caminho de volta ao templo
consulta um jovem monge,
o último na linha laranja,
secretamente seu smartphone.
----
Onbegrijpelijke (*) liefdesverklaring (* voor een boeddhiste)
Als God naar jou kijkt,
houdt Hij zijn adem in.
In ’t diepst van mijn gedachten
ben ik een god
als ik jou zie.
Als ik uit een rib
jou kon scheppen,
had Adam een ingevallen borstkastje.
Mooi Rob, vooral het 2e gedicht over het oranje, goeie sfeertekening ik zie het voor me.