Francuski Amsterdam w Pattaya: Club Insomnia

Klub Bezsenność jest dobrze znanym przypadkiem Pattaya, chyba najbardziej znany. To jeden z tych dyskoteki, a także X-Zyte, Hollywood, Marine i Lucifer. A jest ich jeszcze kilka.

Kluby nocne nie są moim priorytetem. Minęły lata, odkąd ostatni raz odwiedziłem. Kiedy byłem młody(er), naturalnie z pewną regularnością sięgaliśmy po dobrze znane nazwiska, takie jak Odeon, Escape i tym podobne, ale nigdy mi się to nie podobało. Zwykle w weekendy tak zajęty, że można było tylko stać stłoczonym razem, pół godziny przed wypiciem piwa, a muzyka tak głośna, że ​​jakakolwiek komunikacja werbalna była niemożliwa. Nie jestem bardzo fobiczny, ale rozwinąłem tam lekki stopień klaustrofobii. W Dzielnicy Czerwonych Latarni w Amsterdamie świetnie się bawiłem w Dzień Królowej, gdzie Oudezijds Voor- i Achterburgwal zostały przekształcone w jedną mega imprezę taneczną na świeżym powietrzu z najbardziej niesamowitymi wariantami domów.

W każdym razie w Pattaya to się nigdy nie zdarzyło. Insomnia była na liście rzeczy do zrobienia od jakiegoś czasu, ale pomimo tego, że wydaje się, że jest tam mnóstwo freelancerów, pomysł pójścia tam samemu nie przemawiał do mnie. Dzięki dzisiejszym mediom społecznościowym mogę śledzić, gdzie moi znajomi spędzają wolny czas, a jest ich porażająca liczba, którzy – zwłaszcza teraz, gdy zbliża się niski sezon – wyjeżdżają na Insomnia po godzinach pracy i jeśli nie są nakarmieni.

Tjom spędził tam już co najmniej trzy noce w ciągu ostatniego tygodnia i według zdjęć zadowalająco. Na takie zdjęcie już reagowałem: „mieszkasz tam?” Tjom wydawał się odpowiednim typem, by mnie tam poprowadzić. Dałem jej do zrozumienia, że ​​ku mojemu wstydowi nigdy tam nie byłem i zapytałem, czy nie chciałaby kiedyś razem tam pojechać. Chciała tego. Bezsenność otwiera się o 22.00:2. Mniej więcej w tym czasie spotkaliśmy się w barze W2, a godzinę później mogliśmy wyjechać na Walking Street. Potem chciałem zostać w Insomnia do mniej więcej wpół do pierwszej, a potem wypić drinka w barze WXNUMX. Półtorej godziny w tak gorączkowym namiocie wydało mi się wystarczające, aby zrobić wrażenie. To było dobre.

Wzięliśmy taksówkę motocyklową, przez Beach Road do Walking Street, zostawiliśmy kawałek Pattaya Tai, w prawo, a potem w prawo przy Marine Plaza Hotel, trochę przez Dzielnicę Arabską, a potem wystarczy przejść 50 metrów. Przy wejściu symboliczne przeszukanie (wskaźnik laserowy, telefon, tablet i aparat można było zidentyfikować tylko po wyczuciu, jak mi się wydaje, ale wszystko mogło zostać w kieszeniach), a potem w górę po schodach.

To duża sprawa, choć węższa niż sobie wyobrażałem. Szacuję 10 x 40 metrów. Wyraźnie widać tu wpływy stylu architektonicznego Agogo. Po obu dłuższych bokach wygodne ławki ze stołami, kilka taboretów, aw środkowym pasie gdzieniegdzie scena taneczna 2×1. Na górze znajduje się również salon VIP. Trochę po jedenastej jest jeszcze miejsce na ławkach. Najpierw zamówiłem tylko dwie tequile. Byliby ostatnimi. Myślałem o czymś takim jak 140 bahtów. Zapłać natychmiast.

Teraz doszła do głosu wielka zaleta firmy, która jest tu blisko domu. Oczywiście Tjom ma kartę stałego klienta i dokładnie wie, jak tu wszystko działa. Miała też kartkę z butelki. Dostarczono butelkę 100 Piperów, wciąż napełnioną prawie w trzech czwartych. Pozwolono mi zamówić 3 butelki coli, dwie butelki wody i wiadro lodu. Nie pamiętam, czy musiałem za to zapłacić 350 ฿ czy 700 ฿. Nieważne też. Spójrz, wtedy twój stół będzie wyglądał o wiele szczęśliwszy za jednym zamachem! Nawiasem mówiąc, kompletny pluton serwerów i serwerów, które pracują niestrudzenie. Wszyscy noszą krawaty, chociaż nigdy nie słyszeli o podwójnym Windsorze, ale ja też nie muszę. Siedząca obok mnie młoda dama odgarnęła trochę zieleni, po czym część położyła na podłodze. Niemal natychmiast na miejscu pojawiła się ekipa ratunkowa z maszyną do szorowania podłóg i personelem pomocniczym. W międzyczasie zgłosiła się przyjaciółka młodej damy i po krótkiej konsultacji para została starannie i dyskretnie wyprowadzona. Schludny.

Światło i dźwięk są takie, jakich można się spodziewać po dyskotece: trochę niespokojne. Laser, który nie jest już bardzo nowy, nadal działa dobrze, a dobitnie dudniące niskie tony są na najwyższym poziomie. Przybyło kilku przyjaciół Tjoma i wkrótce stworzyliśmy fajny klub. Skontaktowałem się z parą pakistańską mieszkającą w Londynie, która również dołączyła. Pakistańczyk miał butelkę Bacardi i posypał koktajlami (przy 30 ฿. Och, po prostu dodaj kolejny liść). Tjom dobrze dogadywał się ze swoją dziewczyną i razem skonfiskowali jedno z podium. W polu widzenia zaczęło pojawiać się dno butelki 100 Pipers van Tjom. Też chciałem zamówić taką butelkę. Było to oczywiście najlepsze możliwe na karcie rabatowej Tjom i było to po prostu dozwolone. Przedstawiono mi menu drinków, ale nie widziałem 100 Pipers. Tjom też nie mógł jej znaleźć i trochę wysiłku kosztowało ją postawienie takiej butelki z powrotem na stole, ale udało jej się. Po prostu nigdy mi się to nie udało. Wybrałbym tylko jedną z butelek, które były w menu. Nie wiedząc nic lepszego. A te butelki są…….. Rzeczywiście droższe. Butelka 100 Piper, w tym 3 coli, 2 wody i wiadro lodu, kosztuje 1225 jenów (z kartą rabatową 20%). To 33,- €. Sprowadź tych przyjaciół!

Około godziny 240:XNUMX zaczęło się robić trochę tłoczno. Pakistańczyk zaprosił całą naszą grupę do przeniesienia się do loży VIP. Nie było odmówców. Poziom VIP nie jest zbyt wysoki na górze, poza tym, że masz ładny widok i jest mniej zatłoczony. Ale usługa i tak nie mogłaby być lepsza, a muzyka oczywiście pozostaje taka sama. Mimo to od razu była świetna zabawa, za XNUMX ฿ paliła się duża fajka wodna, co jakiś czas tłukły się kieliszki do koktajli, ale ekipa katastrofy była w pełni sił. Do czwartej nad ranem dużo z tego robiliśmy.

W butelce 4.5 Pipers zostało teraz 100 centymetra i podejrzewamy, że będziemy kontynuować to jutro wieczorem, bo wtedy jest Bunny Party.

– Przeniesiony ku pamięci Fransa Amsterdama (Fransa Goedharta) † kwiecień 2018 –