W Pattaya zmarł holenderski bezdomny „Five-Star Tony”.

Jak wynika z wiadomości przekazanej przez jego kościół Encounter Church, Tony, holenderski bezdomny dobrze znany w społeczności Pattaya, w której spędził ponad 20 lat, zmarł.

Nazywano go „Pięciogwiazdkowym Tonym” ze względu na charakterystyczny tatuaż na twarzy. „Z szokiem i smutkiem musimy ogłosić, że Tony nagle zmarł” – czytamy w przesłaniu kościelnym. „Tony był niesamowitą postacią w naszym kościele i naszych grupach dyskusyjnych.

Tony zmarł wczoraj w nocy na zatrucie wątroby, po tym jak kilka dni wcześniej stracił przytomność z powodu nadmiernej ilości alkoholu, mówi fotoreporter Camille Gazeau. W listopadzie ubiegłego roku ten fotoreporter wykonał fotoreportaż o bezdomnych z zagranicy w Pattaya, przeprowadził także wywiady z bezdomnymi, na co zwrócił uwagę Coconuts Bangkok. Wywiad z Tonym, który miał 44 lata, wyglądał mniej więcej tak.

„Jestem bezdomny od trzech lat. W Holandii byłem technikiem, byłem zamożny, miałem dwie firmy i miałem dom. Pierwszy raz przyjechałem do Tajlandii na wakacje 20 lat temu i zostałem. Alkohol i seks, to było to dla mnie. Poznałem tu moją żonę, mieliśmy dwójkę dzieci, teraz 10 i 8 lat, dobrze się bawiliśmy. Ale myślę, że miałem niewłaściwych przyjaciół i złe życie, ponieważ nadal paliłem alkohol i seks. Żona wyrzuciła mnie po 13 latach na ulicę, miała dość mojego życia w barach i innych paniach. Mieliśmy dobre i bogate życie, ale nic z niego nie zostało, teraz nie mam już czerwonego satanga.

Aby przetrwać, stworzyłem własny biznes uliczny. . Pomagam ludziom, głównie turystom. Sporo turystów zostaje okradzionych lub ma problemy z ladyboyami. Pomagam im odzyskać pieniądze lub paszport. Mam powiązania z policją i za swoją pomoc otrzymuję od ofiar pieniądze. Jestem dość znany w hotelach, taksówkach itp. Zarabiam pieniądze w Pattaya i dobrze się bawię głównie w Jomtien.

Otrzymuję dużo wsparcia od mojego Kościoła, wiara jest dla mnie ważna. Dają mi dobre rady i dodają otuchy w życiu ulicy. Upewnili się również, że mogłem niedawno pojechać do Bangkoku, aby spotkać się z moimi dziećmi, których nie widziałem od trzech lat.

Nigdy nie prosiłam rodziny o wsparcie, oni nawet nie wiedzą, jak tu żyję. Mam swoją dumę. Moi rodzice są starzy, nie chcę ich martwić. Tylko mój brat jest świadomy sytuacji, ale nie mam wobec niego żadnych dalszych oczekiwań. Nie, Kościół to moja skała!

Wydział konsularny ambasady holenderskiej też mi nie pomaga. Ich przesłanie jest proste, apeluj do swojej rodziny, a jeśli nie chcą lub nie mogą pomóc, poproś o pomoc znajomych.

Teraz akceptuję życie uliczne, ale tak naprawdę nie chcę się do tego przyzwyczajać. Ciężkie życie, nie żyję, przetrwam. Najtrudniej jest znaleźć przyzwoite miejsce do spania. Śpię gdzie się da, przeważnie w pustych budynkach. Nigdy nie zostawaj zbyt długo w jednym miejscu, to zbyt niebezpieczne. Z jedzeniem nie ma problemu, bo Tajowie są bardzo mili i zawsze dają mi coś do jedzenia.

Zawsze muszę uważać na złodziei i inne szumowiny takie jak tajska mafia. Nie podoba im się sposób, w jaki zarabiam pieniądze. Dlatego muszę ciągle zmieniać miejsce, żeby mnie nie znaleźli. Prowadzę niebezpieczne życie, mam wielu przyjaciół, ale też wielu wrogów. Tatuaż na mojej twarzy ma ich odstraszyć, jak w Ameryce, gdzie ktoś, kto zamordował, ma wytatuowaną gwiazdę na twarzy. To znaczy, że się nie boję i nie uciekam. Zawsze się boję. Ale bać się też jest dobrze, bo wtedy zachowasz zdrowy rozsądek. Jestem optymistą, ponieważ mimo wielu niebezpiecznych sytuacji wciąż żyję. Kilka razy dźgnięty nożem, raz nawet przyłożono mi pistolet do głowy, ale wszystko przeżyłem.

Ale wystarczy, teraz próbuję odzyskać dawne życie, chcę, żeby żona znów mnie zaakceptowała. Mam nadzieję, że za kolejne cztery miesiące wszystko będzie już w porządku i odzyskam swoje rzeczy. Ciężko nad tym pracuję, bo wciąż kocham Tajlandię”

Spoczywaj w pokoju, Tony!