Kees Roijter: Tajlandzki blog stał się moim przyjacielem

Myślę, że jakieś dwa lata temu – mogłoby być trochę dłużej – przypadkowo odkryłam Thailandbloga. Ponieważ moje umiejętności komputerowe gwałtownie spadły, ponieważ nie miałem już swojej firmy, tak naprawdę nic już z tym nie robiłem.

Internet: Nie obchodziło mnie to. Bawiliśmy się taką kamerką z rodziną w Tajlandii. I jakiś kontakt mailowy z moim bratem mieszkającym na Filipinach. O to chodziło; była to męcząca czynność.

Moje umiejętności pisania na klawiaturze – jeśli mogę to tak nazwać – ograniczały się do unoszenia palca wskazującego prawej ręki nad klawiaturą w poszukiwaniu odpowiedniej litery, co czasami mogło zająć kilka sekund.

Więc rozumiesz, że nie jest to coś, co można zrobić ładnie w straconej godzinie. Chociaż moja edukacja ogranicza się do kilku lat szkoły podstawowej, tak naprawdę nie jestem głupim chłopcem i jestem otwarty na wszystko, co nowe. Ale ciężka depresja spowodowała, że ​​straciłem zainteresowanie wszystkimi rzeczami, które sprawiają, że życie jest tak zabawne.

Przez wiele wieczorów czytam Thailandblog

Dość dobrze po tym, znów trochę podniosłem nić życia. Kończę na Thailandblogu. Ponieważ mam żonę Tajkę, moje zainteresowanie zostało wzbudzone. Czytam całą noc. Moje pierwsze reakcje były raczej dzikie, bezmyślne i niestety czasem krzywdzące dla blogerek mieszkających w Tajlandii od dawna. Nadal przepraszam za to.

Moja miłość do Pona rozzłościła mnie na każdego, kto powiedział coś złego o Tajlandczyku. Chciałbym to zmienić. W końcu od tak dawna jestem żoną Tajlandczyka i myślałam, że wiem wszystko.

Dużo czytałem w ciągu ostatnich dwóch lat i znów lubię siedzieć przed komputerem i jestem w pełni aktywny w Internecie. Jeśli istnieje powiedzenie, które jest prawdziwe, to jest to: Nigdy nie jesteś za stary, aby się uczyć. Moje umiejętności komputerowe wzrosły w skali od 1 do 10, od katastrofalnej do co najmniej sześciu. Teraz pracuję na klawiaturze obydwoma palcami wskazującymi iw moich oczach przewijam to bardzo szybko - również szóstka.

Zastanawiam się dłużej przed opublikowaniem komentarza i regularnie go usuwam przed kliknięciem wyślij. Wiem, że jeszcze tam nie jestem, ale jedno z moich postanowień na ten rok to być bardziej wyrozumiałym w reakcjach. Mniej uparty. Dam z siebie wszystko i pewnego dnia będę miłym facetem, mam nadzieję.

Moje umiejętności językowe znacznie się poprawiły i muszę rzadziej sprawdzać pisownię. To, czego nie zamierzam opanować, to znaki interpunkcyjne we właściwym miejscu. Ale kiedy piszę coś, Dick zawsze robi to za mnie. Dziękuję Dicku. [DVDL: Nie ma za co.]

Bacchus, Hans Geleijnse, Alex Ouddiep i wielu innych

Co to wszystko ma wspólnego z Thailandblogiem? Właściwie wszystko. Moje zainteresowanie komputerem rozpoczęło się na nowo po moim pierwszym spotkaniu z Thailandblogiem. Również chęć odpowiedzi i świadomość, że nie jest fajnie czytać coś, co jest pełne błędów językowych. Czytanie artykułów i komentarzy ludzi, których podziwiam za to, co wiedzą i co potrafią. Aby wymienić tylko kilka.

Bachus zawsze ze swoimi dobrze uzasadnionymi odpowiedziami, jeśli chodzi o: czego potrzebuję do życia w Tajlandii? Opisuje to w rozsądny sposób, z którym moim zdaniem można wiele zdziałać. Nie czyni go ładniejszym, ale też nie brzydszym. Szczególnie nieusuwanie brzydoty jest moim zdaniem bardzo ważne. Ponieważ to wciąż zdarza się zbyt często i stawia ludzi w złym świetle.

Hans Geleijnse i Alex Ouddiep: ich wspaniałe historie, tak dobrze napisane. Super, jestem o to zazdrosna. A jest ich wiele – zbyt wiele, by wymienić je wszystkie.

Thailandblog zaspokaja moją potrzebę komunikowania się z ludźmi o odmiennych poglądach. Uczysz się z tego. A jeśli jest coś, czego żałuję, to tego, że nie miałem okazji kontynuować nauki. Z wiekiem coraz bardziej zdajesz sobie z tego sprawę. Każdy powinien też zdać sobie sprawę, że w przeszłości nie miał wyboru. Jak nie było pieniędzy, trzeba było pracować. Tak jak ma to miejsce do dziś w Tajlandii. Nie mają wyboru.

Thaiblog również się nauczył; moderacja poprawiła się o 99 procent

Tajlandzki blog również się nauczył. Na przykład polityka moderacji teraz i 2 lata temu poprawiła się o 99 proc. Ten 1 procent trzymam w kieszeni, inaczej nigdy nie będę mógł narzekać, że się z nim nie zgadzam. W końcu jestem Holendrem, a oni to maruderzy, tak często tu na blogu mówią.

Krótko mówiąc, blog Tajlandia zajął miejsce w moim życiu – właściwie trochę w rodzinie, chociaż Pon i dzieciaki nie są na nim aktywni. Zawsze jest pytanie, czy jest coś do powiedzenia na temat bloga. I oczywiście czytali moje nadesłane utwory. Kiedy pytam ich, co o tym myślą, zwykle otrzymuję uśmiech. Z wyrazem w oczach, który mówi: Tata ma rację. Znam każdego z moich chłopców, to wiele dla mnie znaczy.

Thailandblog stał się moim przyjacielem. Jeśli wpadniesz w kłopoty, stracisz wszystkich przyjaciół i sprawisz, że stanie się to prawie niemożliwe. Za wysoko ustawiłeś poprzeczkę. Mogą cię skrzywdzić. Na blogu to mieszanka przyjaznych i mniej przyjaznych ludzi i dzięki temu twardo stąpam po ziemi.

Mam nadzieję, że przyjaciele i wrogowie przeczytają mój artykuł i nie wezmą go zbyt poważnie. Piszę to, bo sprawia mi to przyjemność. I o to w końcu chodzi. Zabawa z Thailandblogiem. I robię. To powinno być jasne. Do 2015 r.

Keesa Roytera

Przesłana korespondencja

Szukasz fajnego prezentu na urodziny lub po prostu? Kupić Najlepsze z Tajlandii Blog. 118-stronicowa książeczka z fascynującymi historiami i inspirującymi felietonami osiemnastu blogerów, pikantnym quizem, przydatnymi poradami dla turystów i zdjęciami. Zamów teraz.