Jednodniowa wycieczka do Bangkoku

Za pośrednictwem Facebooka nadal mam dużo kontaktów z moimi byłymi współpracownikami z Lufthansy. Mamy zamkniętą grupę na Facebooku, do której możesz dołączyć tylko po zaproszeniu i zatwierdzeniu przez Lufthanseaten.

Mamy również specjalną grupę reklamową dla pracowników Lufthansy. Może wcześniej przeszedłem na emeryturę, ale należę do tej grupy do końca życia.

Teraz musiałem mieć dwie niemieckie klawiatury dla znajomego Niemca w Hua Hin. Mają one ä, ö, ü i ẞ… Sprzedaje i instaluje komputery wielu Niemcom, Austriakom i Szwajcarom, a czasami klient chce klawiatury niemieckiej zamiast angielskiej lub tajskiej.

Dlatego umieściłem ogłoszenie na naszej grupie na Facebooku. Odpowiedział na to były kolega i zabrał go dla mnie do Bangkoku. Ona i jej załoga mieli przybyć do hotelu Pullman przy Silom Road o XNUMX:XNUMX rano.

Teraz też buduję staw i chciałbym pozwolić karpiowi Koi pływać w tym stawie. Zobaczyłam przez internet, że w Bangkoku jest żłobek, w dzielnicy, w której nocowałam podczas moich postojów w Bangkoku. I musiałem iść do Pantip Plaza, aby poszukać pendrive'a z Androidem TV, myszy powietrznej i innych gadżetów. Wtedy w między do Chatuchak robią zakupy….

Sprawy potoczyły się trochę inaczej.

Do Pomnika Zwycięstwa i Chatuchaka

Moja droga przyjaciółka Aom nie była pewna, czy przyjedzie, ale w dniu wyjazdu postanowiła i tak przyjechać do Bangkoku. Cienki. O siódmej pojechaliśmy skuterem do Pranburi i wykupiliśmy miejsce w minibusie do Bangkoku. Ta firma zwykle jeździ do Mo Chit, które znajduje się w pobliżu Chatuchak. Jednak ponieważ był to piątek, a także dlatego, że do tego miasta pojechało mniej ludzi ze względu na sytuację polityczną w Bangkoku, furgonetka jechała tylko pod Pomnik Zwycięstwa. Szkoda, ale przynajmniej mogliśmy stamtąd pojechać Skytrainem na rynek.

Był piątek, rynek był w 99 procentach zamknięty. Co za smutny widok w porównaniu z weekendem. Ale hej, wiedzieliśmy o tym. Na szczęście był tam otwarty sklep, w którym można było kupić naszą pachnącą wodę przeciw komarom. Więc to wszystko nie było na nic. A w drodze powrotnej na dworzec kupiliśmy od starszej pani dwa małe słonie (z podniesioną trąbą), plecione z liści za 100 bahtów.

Kontynuuj do Lat Phrao

Pojechaliśmy do Lat Phrao, oddalonego o dwie stacje metrem. Myślałem, że mogę to znaleźć. Mój stary hotel (dawniej Sofitel, obok centrum handlowego Central Plaza) był po lewej stronie, więc wystarczyło skręcić w prawo.

Nie sądzę. Zapomniałem, jak duży jest BKK, a Thanon Lat Phrao to długa ruchliwa droga. Co więcej, czas już uciekał… To niewiarygodne, jak szybko mijał czas i jak niewiele można było zrobić, biorąc pod uwagę odległości, które trzeba pokonać w Bangkoku, żeby się gdziekolwiek dostać.

Po zapytaniu kilku osób i nikt nigdy o tym nie słyszał, zdecydowaliśmy się zjeść lunch. Za stacją metra, w kierunku mojego starego hotelu, zobaczyliśmy małą japońską restaurację na rogu. Wyglądało to prosto, ale spojrzeliśmy na menu i ceny były w porządku.

Serwis nie wiedział też dokładnie, gdzie znajduje się hodowla Koi. To może być na Soi 73. To było daleko i nie miałem już na to czasu.

Jedzenie było pyszne. Za 400 bahtów jedliśmy razem z zupą, ryżem i dodatkami. Porcje też były przyzwoite.

W złym kierunku

Kiedy wróciliśmy do metra, moja dziewczyna nie była do końca pewna, jak poradzić sobie z plastikową monetą, aby przejść przez bramkę. W końcu to znalazła, a idący za nią farang uznał jej zachowanie za zabawne. Zrobił uwagę, a kiedy zszedł na dół, wkrótce wywiązała się rozmowa.

Mówił dobrze po tajsku i sądząc po angielskim, był Holendrem. Mieszkał w Bangkoku przez 8 lat i dużo jeździł na rowerze po Tajlandii. I upewnił się, że będzie mógł spędzić noc gdzieś w pobliżu plaży. Rozmawialiśmy i nie zwracając na siebie uwagi jechaliśmy tym samym metrem. Po dwóch stacjach zauważyłem, że właściwie powinniśmy być w Chatuchak. Nie, poszliśmy w złym kierunku. Na szczęście w Bangkoku można po prostu jechać w przeciwnym kierunku, nie płacąc dodatkowo.

Kierunek Silom Road

Aby nie tracić czasu (byłem umówiony w hotelu Pullman o XNUMX:XNUMX rano), ominąłem Pantip Plaza i spróbowałem szczęścia w MBK. Nieprawda, sprzedaje się tam głównie telefony i przedmioty z nimi związane. Po godzinie byliśmy z powrotem w Skytrain w kierunku Silom Road. Do hotelu dotarliśmy o wpół do czwartej. Jednak z powodu złej pogody we Frankfurcie samolot był opóźniony o godzinę i musieliśmy czekać kolejną godzinę.

Dla zabicia czasu wybraliśmy się na kolejny spacer do Silom Village i podziwialiśmy Kois oraz inne duże ryby pływające w stawie. Bardzo chciałbym mieć taki staw, ale obawiam się, że może być droższy niż nasz własny dom...

Po powrocie do hotelu czekaliśmy jeszcze dziesięć minut w lobby iw końcu przyjechała załoga Lufthansy z byłym kolegą, który przyniósł mi klawiatury. To był znajomy widok, te wszystkie niebieskie mundury, których sam byłem częścią przez wiele lat. Aom chciał zrobić sobie zdjęcie z kimś z ekipy, ale w tym hotelu ekipa melduje się nie w lobby, tylko na innym piętrze hotelu. Więc ten latawiec nie latał.

Powrót do Pomnika Zwycięstwa, transfer w Syjamie

Po tym, jak dostaliśmy nasze klawiatury, pojechaliśmy Skytrain z powrotem do Victory Monument. Był piątkowy wieczór i podejrzewam, że również dlatego, że zdecydowanie zalecano podróżowanie Skytrain ze względu na korki spowodowane demonstracjami, było tłoczno. Po prostu nie byliśmy stłoczeni w pociągach, jak w Tokio czy Hong Kongu. Ale wiele osób zostało na peronie i musiało jechać następnym pociągiem. Nawet podczas transferu w Syjamie mogliśmy dołączyć do nas, wchodząc na pokład nieco szybciej niż inni goście.

Minibusem do Pranburi

Minibus do Pranburi przez obwodnicę tym razem nie znajdował się na tym samym rogu co zwykle, więc musieliśmy go też znaleźć i przedrzeć się przez ruchliwy tłum. Dwadzieścia minut później mogliśmy kupić bilety. Półtorej godziny później pozwolono nam wejść na pokład.

W sumie w Bangkoku odniosłem tylko 30% sukcesu. Powodem było moje złe planowanie, a także fakt, że spędziliśmy dużo czasu na czekaniu. Mógłbym dotrzeć do Pantip Plaza, gdybym wiedział z góry, że załoga przybędzie o piątej, a nie o trzeciej trzydzieści. I mielibyśmy też więcej czasu na zjedzenie czegoś smacznego, gdyby autobus do Pranburi też był punktualny. W każdym razie. Mieliśmy siebie i mimo tych „wpadek” dobrze się bawiliśmy.

W domu między polami ananasów

Do Pranburi dotarliśmy o 10 rano. Nasza hulajnoga wciąż czekała na nas na parkingu Tesco Lotus i wkrótce byliśmy z powrotem w domu między naszymi polami ananasów.

Tak się cieszę, że nie muszę mieszkać w Bangkoku. Kiedy byłem w Silom Village, widziałem wokół siebie bloki mieszkalne, które z zewnątrz wyglądały ładnie. Zastanawiałem się, jak by to było mieszkać w mieście. Co bym tu robił? Codziennie wychodzić na zewnątrz? Cały dzień w pomieszczeniu? Brak ogrodu, dużo hałasu? Czy chciałbym tak żyć?

Holender widział to inaczej: jak samotne i opustoszałe byłoby na wsi. Myślę, że byłby znudzony, ponieważ prawdopodobnie potrzebował nocnego życia w mieście takim jak Bangkok.

Kiedy dotarliśmy do domu i zobaczyliśmy prawie bezchmurne niebo z tysiącami gwiazd i wydawało mi się, że widzę konstelację (nie znam nazwy), przypomniałem sobie, gdzie jest moje miejsce.

Zadowolony i szczęśliwy

Teraz siedzę tutaj i to piszę. Słyszę ćwierkanie ptaków na zewnątrz i widzę przez okno kiść bananowców na polu ananasów obok nas, a ja czuję się zadowolony i szczęśliwy. Niedługo pojadę do Hua Hin, przyniosę znajomemu niemieckie klawiatury i wtedy wspólnie zainstalujemy kilka komputerów. Potem znów mam cały dzień wolny. Kiedy wracam do domu, moja dziewczyna ugotowała smaczny tajski posiłek lub wychodzimy coś przekąsić, a po południu mogę kontynuować pracę nad moim stawem…

Potem cieszymy się spokojnym wieczorem w domu. Może z kieliszkiem wódki-marakui na lodzie… kto wie.

– Przesłana wiadomość –