စာဖတ်သူတင်ပြချက်- ဆရာက လာလည်တယ်။

Wim သည် အိမ်အလည်အပတ်တွင် ဆရာ (သူ့ဇနီး) နှင့် လိုက်သွားသော်လည်း 'လူဆိုး' နှင့် ကားထဲတွင် သူနေရမည်ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ သူ့မိန်းမရဲ့သူဌေးနဲ့တွေ့တယ်။ ထိုင်း တရုတ်အရွယ်အစားနှင့်။

ဆရာက လာလည်တယ်။

ဒီနေ့ ကျွန်တော် အိမ်အလည်သွားမယ်။ ကျွန်တော့်ဇနီး Tung သည် အရှေ့တိုင်းဒေသရှိ ရွာလေးတစ်ရွာဖြစ်သည့် Ban Hin Hae အနီးတွင် မူလတန်းပြဆရာမဖြစ်သည်။ ကလေး ၂ ပတ် ပိတ်ထားတယ်၊ ဒီနေ့ 'ဆရာ' လာလည်တယ်။

မနက်စာစားပြီးနောက် မနက် 8 နာရီမှာ ကားလာယူဖို့ လိပ်စာ 19 ခုကို စာရင်းပြုစုပြီး ထွက်ခွာခဲ့ပါတယ်။ အိမ်နံပါတ်တွေ မပြောနဲ့ လမ်းနာမည်တွေကို ဘယ်မှာမှ ရှာမတွေ့နိုင်လို့ တကယ့်ရှာဖွေမှုတစ်ခု ဖြစ်လာပါတယ်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် မကြာမီ လမ်းမကြီးမှ ထွက်ခွာပြီး ကုန်းတွင်းပိုင်းသို့ ဆင်းကြသည်။ စပါးခင်းများ၊ ကြံစိုက်ခင်းများ ၊ မြေသားလမ်းသည် ကျဉ်းမြောင်းလာပြီး တွင်းပေါက်များ များပြားခြင်းကြောင့် သွားလာရခက်ခဲလာပါသည်။

လမ်းသွားလမ်းလာတစ်ဦး၏လမ်းကို ကြိမ်ဖန်များစွာမေးပြီးနောက် (လူတိုင်းသည် လယ်ယာမြေတွင် အလုပ်လုပ်နေကြပုံရသည်) ကျွန်ုပ်တို့သည် နောက်ထပ်များစွာတွေ့နေရသကဲ့သို့ပင် ပင်စည်ဟောင်းများနှင့် သံကော်ဘူးခွံများဖြင့် သေးငယ်သော ပထမလိပ်စာသို့ ရောက်ရှိကြသည်။ ကလေးများသည် 'ဆရာ' ၏လာရောက်မှုကို ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာဖြစ်ပြီး မိခင်ကလည်း ကျွန်ုပ်တို့အား နွေးထွေးစွာ ကြိုဆိုပါသည်။

Tung သည် ကျောင်းရလဒ်များကို အေးအေးဆေးဆေး အေးအေးဆေးဆေး ဆွေးနွေးသည်။ သူမသည် သူမ၏ တပည့်များနှင့် ကောင်းမွန်သော ဆက်ဆံရေးရှိကြောင်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိထားပြီး ၎င်းတို့အားလုံး သူမကို ရူးသွပ်ကြသည်။ လည်ပတ်မှုအဆုံးတွင် ကျွန်ုပ်တို့အားလုံးသည် ဝါးပလပ်ဖောင်းပေါ်တွင် အတူတကွ စုပြုံပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ကြသည်။ ကလေးတွေနဲ့ ခဏဆော့ပြီး ထွက်ဖို့အချိန်ရောက်ပြီ။

နောက်လိပ်စာကိုရောက်တော့ Tung က ကျွန်တော့်ကို ကားထဲမှာပဲနေဖို့ အမိန့်ပေးတယ်။ အဲဒါကို နားမလည်လို့ ပြန်လာတဲ့ အခါ ရှင်းပြချက်တောင်းတယ်။ 'လူဆိုး' သည် သူမ၏ တိုတိုနှင့် တစ်ခုတည်းသော ရှင်းလင်းချက်ဖြစ်သည်။ ဤစီးနေစဉ်အတွင်း အကြိမ်များစွာ ဖြစ်ပွားသည်။ ထပ်ကြိုးစားပါ့မယ်။ 'အဘယ်ကြောင့်'? တုံ့ဆိုင်းသွားပြီးနောက် သူမသည် 'မူးယစ်ဆေး' ဟု ပြန်ဖြေသည်... သူမ ဒီအကြောင်းကို ဆက်မပြောချင်တော့ပါ။ ကောင်းပြီ၊ ကြံကြားထဲမှာ ဝှက်ထားတဲ့ ပေါင်းမြက်ခင်းတွေနဲ့ ချက်ခြင်း ဆက်စပ်နေပါတယ်။

ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ လည်ပတ်မှုအများစုတွင် ကျွန်ုပ်သည် ကားပေါ်မှထွက်ကာ မိဘများနှင့် တွေ့ဆုံခွင့်ရခဲ့သည်။ အများစုမှာ အမေ၊ အဖွား သို့မဟုတ် အဒေါ်ကိုသာ တွေ့ရပါသည်။ ကျွန်မလည်း လိုက်လာတာကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ ကလေးတွေရဲ့ စိတ်အားထက်သန်မှုကို သဘောကျတယ်။ သူ့(အဖိုးကြီး)ခင်ပွန်းနဲ့အတူ လာလည်တဲ့ ဆရာမက အရမ်းထူးခြားတယ်။

'ဒါ ငါ့ဘဝပဲ'

ည ၇း၄၀ နာရီတွင် ခွန်ကန်လေဆိပ်သို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်။ တီးဝိုင်းမှာ ကျွန်တော့်ရဲ့ ခရီးဆောင်အိတ်ကို စောင့်ရင်း Tung ဆီက စာတစ်စောင် ရလိုက်တယ်။ 'ငါ့သူဌေး မင်းနဲ့ ညစာသွားစားချင်တယ် သင်အဆင်ပြေရဲ့လား'? အငယ်ဆုံးပြောရမှာ အံ့သြမိပါတယ်၊ လူကောင်းကို လုံး၀ မသိသေးပေမယ့် အဆင်ပြေပါတယ်။ လာမယ့် ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ ကျွန်တော်တို့ အဲဒါကို လုပ်နိုင်မှာပါ။

ကျွန်မက Tung ကို ရောက်ရောက်ချင်း ခန်းမမှာ သူ့အမေနဲ့ ညီမနဲ့ တွေ့တယ်။ နှုတ်ဆက်ခြင်းသည် နွေးထွေးပျူငှာသည်။

မနမ်းဘူး သိတယ်။ ကြိုးစားအားထုတ်မှု လိုအပ်သော်လည်း နိုင်ငံ၏ ဓလေ့ထုံးတမ်းများကို လေးစားပါသည်။ ငါတို့က တစ်နေရာတည်းမှာ ပြုတ်ကျတယ်။ ဟော်တယ် လေဆိပ်နဲ့နီးတဲ့အတွက် ဒီပထမညနေခင်းမှာ အေးအေးဆေးဆေးနေကြရအောင်။ မနက်​ဖြန်​ မနက်​စာစားပြီး​တော့ ကျွန်​​တော်​တို့ ​ယောက္ခမအိမ်​ကို ထွက်​သွားတယ်​။

ရေချိုးနေတုန်း Tung ဖုန်းပြောနေတာကို ကြားလိုက်ရတယ်။ သူ့သူဌေးနဲ့တွေ့တော့ သူက ဧည့်ခန်းထဲမှာ အောက်ထပ်က ငါတို့ကို စောင့်နေတယ်ပြောတယ်။ အဲဒါကို ငါတို့ ကျော်ဖြတ်လို့ မရဘူး။ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ထပ်ဝတ်ပြီး အောက်ထပ်ကို ဆင်းခဲ့ကြတယ်။

Tung ၏ သူဌေးသည် ထိုင်းရုပ်ရည်ထက် တရုတ်ရုပ်သွင်ပိုဆန်သော ယောက်ျားပီသသည်။ သူက ကျွန်တော့်ကို ခပ်ကျယ်ကျယ် ပြုံးပြသည်။ ခါတိုင်းလို ပြီးမှ ဝိုင် အလဲအလှယ်လုပ်ပြီး ပျောက်သွားတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ 'မင်္ဂလာပါ Mr. Wim နေကောင်းလား' မစ္စတာ။ Wim က ပင်ပန်းနေတယ်၊ ​​တကယ်ကို ကွဲပြားတဲ့ အစီအစဉ်တွေ ရှိပေမယ့် 'ကျွန်တော် အဆင်ပြေပါတယ်၊ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်' လို့ ပြောပါတယ်။ သူဌေးက ကျွန်တော်တို့ကို မကြာခဏဆိုသလို အသုံးပြုလေ့ရှိတဲ့ ကာရာအိုကေ တပ်ဆင်မှုကြောင့် အထူးသဖြင့် လူငယ်တွေကြား ရေပန်းစားတဲ့ နိုင်ငံနဲ့ အနောက်တိုင်း အရပ်ရပ်က ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်က စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို သူဌေးက လှမ်းခေါ်သွားတယ်။

သူအိမ်မှာရှိနေတယ်ဆိုတာ ထင်ရှားပါတယ်။ Tung ၏ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် သုံးဦးကို ဆင့်ခေါ်ပြီး စားပွဲရှည်တစ်ခုတွင် ကျွန်ုပ်တို့ကို စောင့်နေကြသည်ကို တွေ့ရပါသည်။ သူဌေးက ဘာကြိုက်လဲမေးတယ်။ ထိုင်းဟင်းတွေ အထူးသဖြင့် ငါးဟင်းတွေ ကြိုက်တာ အမှန်အတိုင်း ဖြေပါတယ်။ စားပွဲပေါ်တွင် ငါးကြီးကြော်အပါအဝင် ထိုင်းဟင်းလျာအမျိုးမျိုးတို့ ပြည့်နှက်နေသောကြောင့် သူ့နှလုံးသားအတွက် အဖြေတစ်ခုဖြစ်နေပုံရသည်။ ပင်ပန်းနေသော်လည်း ဘော့စ်၏ ကျေနပ်အားရမှုဖြင့် ဤပွဲကို ပျော်ပါသည်။

ရုတ်တရက် မတ်တပ်ထရပ်ကာ ခမ်းနားသော အမူအရာဖြင့် စားပွဲကို လက်ညှိုးထိုးပြကာ 'ဒါ ငါ့ဘဝပဲ' ဟု လောဘကြီးသော မျက်လုံးများဖြင့် ပြောသည်... အားလုံးက ရယ်မောကြသည်။ ရယ်စရာဖြစ်သည့်အပြင်၊ ထိုမှတ်ချက်သည် မလိုအပ်ဘဲ၊ ထိုယောက်ျား၏ အရွယ်အစားနှင့် အစာစားချင်စိတ်ကို လုံလောက်စွာ ရှင်းပြခဲ့သည်။

အဲဒီနောက်မှာတော့ သူနဲ့ ညစာစားဖို့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ ငါတို့အားလုံးစားခဲ့သမျှကို ငါမမှတ်မိပေမယ့် 'ဒါဟာ ငါ့ဘဝ' ဆိုတဲ့ အတောင်ပံစကားလုံးတွေကို ဘယ်တော့မှမေ့မှာမဟုတ်ဘူး။

William မှ တင်ပြပါသည်။