Осоет Пегуа, холандска наложница во Ајутаја
Кристи Попеску / Shutterstock.com
Впечатлив е фактот дека многу силни жени оставиле свој белег во историјата на Siam.
Само помислете на Сомдет Фра Шри Суријота која го жртвувала својот живот за да го спаси животот на нејзиниот сопруг, кралот Маха Чакрафат, за време на дуелот со слоновите за време на бурманската инвазија во декември 1548 година. Или што е со Тан Фујинг Чан и нејзината сестра Кун Мук кои, вид на сијамска Јованка Орлеанка, им се спротивстави на Бурманците во близина на Пукет во 1785 година. А потоа, се разбира, беше Тао Суранари, чиј митски отпор во 1826 година против лаотските трупи на Чао Ану го спаси Хорат од странска окупација. Иако неодамнешните историски истражувања покажаа дека оваа последна приказна можеби треба да се земе со големо зрно сол и дека е создадена главно за да и се овозможи на етничката група Лао-тајландски да се идентификува со тоа нејасно, но денес очигледно толку важно чувство за Тајланѓанитеs... И тогаш не спомнувам бројни сијамски благородни жени, принцези, кралици или кралски наложници кои играле историска улога низ вековите.
Жена Мхонг
Една од овие силни жени имаше цврсти врски со Холандија и поконкретно со Vereenigde Oostindische Compagnie или VOC. Осоет Пегуа или Цјау Соет, како што понекогаш ја нарекуваат, не била сијамка по раѓање, туку Монг, кој веројатно е роден некаде помеѓу 1610 и 1615 година во денешно Мјанмар. И покрај тоа што не беше сијамска, таа имаше внатре Ајуттаја се здоби со име и слава како практична бизнисменка која успеа да стекне значителен удел во локалното, во тоа време главно преку Mong контролирана трговија на мало во сијамскиот главен град. Многу детали за нејзиниот турбулентен живот не се познати, но од преживеаните документи таа излегува како многу самоуверена жена која добро го искористила својот шарм и добар дел од храброста за да заземе клучна позиција во светот на многу млада возраст. социјалниот живот во Ајутаја и тоа, и покрај нејзиното етничко потекло, до највисоките кругови.
Околу 1630 година таа започнала врска со богатиот Холанѓанец Јан Ван Мервијк, кој неодамна се етаблирал како слободен трговец во Ајутаја. Од оваа врска имала син. Кога Џеремијас Ван Влиет пристигнал во сијамскиот главен град во април 1633 година како помошник на претставникот на VOC Јост Шутен, не поминало долго пред и тој да заврши во рацете на Осоец. Сигурно им беше заедничка амбицијата и интелигенцијата. Нејзиниот однос со Ван Влиет обезбеди тој да добие пристап до сијамските трговски мрежи, кои беа многу потребни за VOC, без многу проблеми. Како резултат на тоа, овој Шидамер не само што успеа значително да ги зголеми своите приходи, туку и брзо стекна влијание и не помина долго пред да биде промовиран и да го замени Јост Шутен како директор на фабриката VOC во Ајутаја. Од друга страна, Osoet можеше да стекне квази монопол во брокерската трговија со VOC. Благодарение на нејзиниот нов придружник, таа дури и успеа да го стекне ексклузивното право да ги снабдува Холанѓаните. Не само за снабдување со храна за фабриката за VOC во Ајутаја, туку и за бродовите со VOC што се јавија во градот или се складираа со залихи во пунктот на VOC во близина на Пукет. Договор што не и наштети.
Измислен портрет на Ван Влиет
Понатаму, како што знаеме од Генералните Мисиви на генералните гувернери и советници до Херен XVII од VOC може да се разбере, да добие голем прст во колачот во однос на трговијата со Јапонија и Формоза преку снабдување со скапоцени шуми, рогови од биволи и слонова коска, меѓу другото. Ова ја направило богатство бидејќи во 1636 година Јапонија била изолационист сакоку, забрана за надворешна трговија, која ги исклучи сите, со исклучок на Кинезите и Холанѓаните, како трговски партнери. Сиам сè уште можеше да увезува сребро и бакар од Јапонија преку Osoet и неговите врски со VOC. Голем дел од својот комерцијален успех го должи на нејзиното пријателство со сопругата на Окја Сомбатибан, која долги години беше фракланг, бил одговорен за управување со кралските магацини и на Кром Та Ква, Одделот за западни поморски работи. Тој беше клучната фигура во сијамската надворешна трговија и еден од највлијателните советници на кралот. Okya Sombathiban за возврат го користеше Osoot како оди помеѓу помеѓу фракланг и VOC. Барем исто толку важни за социјалната кариера на Осоет беа многу пријателските врски што ги имаше со принцезата Сиритида, сопруга на кралот Прасат Тонг, која беше мајка на подоцнежниот крал Нараи Велики. Врска која ни беше многу корисна кога врската помеѓу сијамскиот крал и VOC повторно беше прекината по којзнае кој пат…
Три ќерки се родиле од нејзината врска со Џеремијас Ван Влиет. Кога Ван Влиет ја напуштил фабриката VOC во Ајутаја во април 1642 година за да стане главен трговец во Малака, тој го раскинал брачниот договор со Osoet Pegua. Имаше причина за оваа пауза, бидејќи неколку месеци подоцна во Батавија се ожени со Катарина Свиерс, сестра на влијателниот советник на VOC, Саломон Свиерс. Налутениот Осоет, кој можеби се чувствувал измамен, се спротивставил на забите и шајките следните години против серијата молби на Ван Влиет да ги испрати своите ќерки - кои очигледно многу му недостасувале - во Батавија за да добијат христијанско образование. Сепак, Ван Влиет секогаш го добиваше краткиот крај на стапот бидејќи поради нејзиното влијание на сијамскиот двор сите овие барања беа одбиени. Овој конфронтативен развод уште еднаш покажа колку е богат Осут. Во обид да го добие на своја страна генералниот гувернер на VOC во Батавија во спорот околу ќерките на Ван Влиец, таа му испрати како подарок брод со скапоцени ткаенини и шест слонови, мало богатство во тие денови. …
Рајклоф Ван Гоенс
Патем, Осоет не тагуваше долго за загубата на Ван Влит, бидејќи набргу потоа живееше во 'отворена наложница“ со Јан ван Мујден кој бил претставник на VOC во сијамската престолнина од 1646 до 1650 година. Ријклоф Ван Гоенс, кој во 1650 година ги прегледал сметките на VOC во Ајутаја како комесар на VOC, во јануари 1651 година во доверлив извештај до генералниот гувернер во Батавија напишал дека Осоет не е убава жена, туку дека нејзината привлечност за ван Мујден мораше да биде во изгледите за лесен пристап до судот и во нејзиното одлично познавање на локалниот деловен свет. Сепак, тој мудро сокри во своето писмо дека му понудил на Ван Влиет неколку месеци претходно да ги киднапира неговите ќерки од Ајутаја….
Дури по смртта на Осоет во 1658 година, Марија, една од ќерките на Влиец, можела да го напушти Сиам. Таа отплови за Батавија каде се омажи за трговец со VOC, извесен Де Вос. Сепак, не е сигурно дали таа некогаш била повторно обединета со нејзиниот татко, кој во меѓувреме станал градоначалник на Шидам.
Како што е наведено, Осоет починала во 1658 година. Нејзиното влијание врз VOC е илустрирано за последен пат, бидејќи во знак на благодарност за нејзините услуги била погребана во чеди на гробиштата на VOC до градината на Факториј. Прилично исклучителна услуга за староседелец.
Нормално, поради нејзиното етничко потекло во Сијам од тие денови, оваа жена од Мон никогаш не би можела да го добие статусот што на крајот го стекна. Osoet Pegua, со помош на нејзините холандски партнери, преку нејзините локални контакти и добра доза на амбиција заедно со нејзиниот нос за профитабилен бизнис, не само што успеа да акумулира богатство, туку и се профилираше - што не беше очигледно во тоа време. – како силна, нејзината автономија стои жена. Тоа веќе и донесе спомен Оксфордска енциклопедија на жените во светската историја на.
Убава приказна, честитки!
Интересна приказна за оваа жена. Може ли да прашам кои извори ги користевте?
Почитувана Тина,
Благодарение на Бурманците и поконкретно како тие ја чувале Ајутаја дома во 1767 година, речиси и не останал сијамски архивски материјал во врска со периодот на VOC во сијамската престолнина. За извори барав надвор од „Сијам на Ван Влиет“. заснована на „Историјата на жените во глобална перспектива“ од Бони Смит (Универзитет во Илиноис 2005), „Жените во Азија – Враќање на жените во историјата“ од различни автори (Индијана Универзитетот прес 1999) и многу интересната статија „Вработените во VOC и нивните мон и сијамски жени – Студија на случај на Оесоет Пегуа во „Други минато“ од Помбејра Дирават.
Понатаму, се засновав на оригиналниот изворен материјал што го консултирав во архивите на VOC во Џакарта и во Националниот архив во и Хаг (Инвентар 1.04.02 - каде што е особено интересен Дел I, поконкретно кореспонденцијата на и со Херен XVII и Batavia and the Outposts) Во Џакарта го најдов, на пример, досието во кое Осоет му го остави на VOC во Батавија управувањето со нејзиното наследство и наследства. На овој начин, оваа софистицирана деловна жена успеала да спречи нејзиното наследство по нејзината смрт да заврши во рацете на кралот на Сиам - како што пропишува сијамските обичаи.
Ти благодарам Лунг Јан, за ова објаснување. Навистина ценам што вложувате време и енергија во овие одлични приказни.
Почитувана Тина,
Не го спомнувај…. Многу си добредојден. Откако ќе ве касне страста за историјата…
Ви благодариме повторно Јан! Со големо задоволство и интерес читам вакви работи.
боже, во тоа време веќе јасна предност за фаранг.
@Тон: боже, во тоа време веќе јасна преференца за фаранг.
---------------
Да, но шансата овој Осоет да извика „Здравооооо, доброааам“ на секој фаранг што поминува, секако не е преголема. Сепак, одеднаш се потсетив на Монти Пајтон во нивниот врв. Само тие можеа да ги „измешаат“ тие две слики на крајно урнебесен начин.
Цитати:
„...не е сијамец по раѓање, туку Монг кој веројатно е роден некаде помеѓу 1610 и 1615 година во денешното Мјанмар“. и „Жена Мхонг“.
За да биде јасно, ова треба да биде Mon, со долг звук „ох“. มอญ на тајландска азбука.
Исто така, не заборавајте дека Ајутаја во тоа време беше мешавина од секакви народи, вклучувајќи го и Пон. Можеби е родена во Сиам. Првиот монарх на Чакри, Рама I, имал татко Мон и мајка Кинеска.
Се вели дека кмерскиот јазик бил вториот јазик во Ајутаја. Значи, што значи сијамски или тајландски?
Со интерес ја прочитав статијата на Лунг Јан за Osoet, иако бев запознаен со оваа историја. За жал, написот е збунувачки бидејќи зборува за жена Mhong. Лунг Јан користи фотографија од „жена Мхонг“ за да ја илустрира својата статија. Всушност, се зборува за жена Хмонг со двоен сребрен ѓердан.
Имам впечаток дека Лунг Јан не е запознаен со ридското племе Хмонг, инаку правилно би го напишал името. Хмонгите се по потекло од Кина и се населиле во Тајланд, Лаос и Виетнам, меѓу другите места. Кинезите Хан го нарекоа Хмонгот „Миао“ (што значи „варварин“ или „дивјак“) поради очигледна културна ароганција.
Знам од моето сопствено искуство дека Хмонговите биле нарекувани и Мео (очигледно добиени од Миао) во Тајланд кон крајот на 70-тите. Ознаката „Мео“ во меѓувреме се сметаше за политички некоректна и најчесто се користи името „Хмонг“. Од антрополошка перспектива, „Хмонг“ е етноним (име за етничка група), додека Миао/Мео е ксеноним (име за народ кој самиот не го користи). Ова може да се спореди со ознаката „Инуит“ (етноним) наспроти ксенонимот „Ескимо“ (буквално: јадач на сурово месо).
Понатаму, во коментарите, Лунг Јан ја споменува книгата „Други минато“ со статија за Осоет од Помбејра Дирават како еден од неговите извори. Всушност, тоа е збирка есеи со Барбара Вотсон Андаја како уредник. Ова треба да се спомене. Дополнително, името на авторот „Помбејра Дирават“ што го споменува Лунг Јан не е точно. Всушност, по Помбејра се зборува за Дирават. Дирават е вонреден професор почесен на Универзитетот Чулалонгкорн, со импресивна листа на публикации за односите меѓу Сиам и Холандија за време на периодот на VOC.
Kees Zoomers, ви благодариме за оваа информација. Таксин бил наречен во тајландските весници како เเม้ว Maew или Meo со висок тон. Кога првпат научив да читам тајландски, мислев дека пишува แมว maew со среден тон „мачка, мачка“. Тајланѓаните мислеа дека тоа е многу смешно
Истото важи и за народот на север кој обично се нарекува เย้า Јао со висок тон, што исто така доаѓа од кинески и значи „шумско диво“. Тие се нарекуваат себеси เมี่ยน Миен со тон што паѓа, што значи „луѓе, луѓе“. Во Hilltribe Meseum во Чианг Маи сè уште навредливо ги нарекуваат Ýao'. Како дрзок фаранг дадов коментар за тоа. Тие ветија дека ќе го прилагодат тоа.
Како резултат на тоа, овој Шидамер не само што успеа значително да ги зголеми своите приходи, туку и брзо стекна влијание и не помина долго пред да биде промовиран и да го замени Јост Шутен како директор на фабриката VOC во Ајутаја.
Следното за Јост Шутен:
Во 1644 година, Шутен бил фатен на дело во хомосексуални дејствија со француски каплар, што било одвратно во очите на калвинистичките трговци во Батавија. Тој не се обиде да ги негира или оспори обвиненијата. Тој по своја волја признал дека веќе го започнал во Сијам. Тоа ја запечати неговата судбина. Шутен беше прогласен за виновен и осуден да биде запален на клада. Поради неговите големи заслуги за VOC, судот одлучи да го поштеди од болна смрт од оган и да го задават на столбот и дури потоа да го изгорат. Егзекуцијата се случи два дена подоцна, а неговото тело беше изгорено до пепел. Целиот имот му бил конфискуван. Извештаите од современиците споменуваат дека имало стапица.
Го сакам Тајланд, но штета што не сум доволно интелигентен и образован за да разберам се. ХГ.