' Дали си геј…?' – Пим
Денеска дојдов до брилијантна идеја. Знаеш ли дека, о читателу, ти доаѓа светла идеја? Си помислив, знаете што, ќе ги замолам моите ученици да напишат прашање на лист хартија, адресирано до соученик. Прашање кое отсекогаш сакале да го постават „но премногу се плашеле да го постават“.
Лицето што го поставуваше прашањето мораше да остане анонимно, само името на лицето на кое му е упатено прашањето мораше да стои на листот. Потоа, сите ученици ќе побараат да ги свиткаат лентите во мала ролна и да ја стават во зашилена капа, со која ќе дојдам јас.
Стана забава…
Особено кога укажав дека немав намера да прашам соученик: ‚Која е вашата омилена боја?' Или: „Што јадеше синоќа?“ Не, зачинети прашања ве молам…
Бесно се кинат ленти од тетратките, има многу врева, смеа, смеење, ентузијастичко кимање со главата и сето тоа банда започнува да работи со „Квестонот што отсекогаш сте сакале да го прашате, но премногу се плашевте да го прашате“.
По пет минути одам наоколу со зашилената капа и сите го насочуваат Прашањето, сведено на ситно парче хартија, во шапката со точност на НБА кошаркар, сè уште среде силна бучава. Некои момци тријат раце, девојки исвиркуваат и јас почнувам да се прашувам дали не сум отворила хормонална Пандорина кутија.
Ја празнам зашилената капа со ролните хартија на бирото и штом почнам да отворам лист и да застанам пред таблата, вревата и навивањето престануваат. Станува сериозно. Сите класни тајни сега се разоткриени, нема враќање...
„Оваа е за Меан“, велам без тон, гледајќи во насока на Мен, вретено девојче, кое веднаш го крие лицето под рацете, акција можеби поттикната од неизмерното татнеж што избувнува во училницата. Бучавата не трае долго. Настанува мртва тишина кога сите ме слушаат како го читам ова прашање со задржан здив:
"Значи, дали ви се допаѓа Корн. Или го сакаш?'
Сега Корн, паметно, атлетско дете, го бомбардираат неговите пријатели, има многу врева и урлање, а Мен гледа наоколу, триумфално - очигледно и се допаѓа Корн - и таа станува да одговори. Бучавата од крцкање во училницата стивнува кога Мен ќе покаже дека сака да одговори на прашањето.
„Многу ми се допаѓа.
Часот експлодира и во тој момент сум сигурен дека во секој момент ќе влезе колега и ќе ме праша дали можам да направам нешто за непрестајната врева. Пријателите на Корн одат до него за петка, а Мен добива честитки од нејзините пријатели. Црвената боја се исцеди од нејзиното лице.
Следно прашање. Мртва тишина... Читав, со поглед насочен кон Сонцето, масивна девојка која седеше на самиот крај од класот, откако прво се запрашав дали не треба да го оставам ова прашање:
„Сонце, дали навистина имаш 99 килограми или правиш помалку за да изгледаш слаб?
Мумлање, поглед кон Сон кој станува и нестрасно изјавува: „Имам 93 килограми. Јас губам тежина“, а таа седнува назад за да аплаудира и да кимнува со одобрување од многу момчиња. Сепак мило ми е што го поставив тоа прашање и размислувајќи за фактот дека тајландските тинејџери речиси не се разликуваат од сите други тинејџери насекаде во светот, го отворам парчето хартија со следново прашање
„Ова е за Пим“, велам неутрално. Покривот излетува. Пим се насмевнува, додека неговите соученици испуштаат жестоки звуци како штотуку да добиле на лотарија...
'Дали си геј? (за Пим)
Часот сега е целосно надвор од контрола, иако забележувам дека Пим во котелот на вештерките останува ледено смирен, станува и одговара, среде ненадејна смртна тишина: „Да“.
Смеа, мрморење и девојчиња и момчиња кои ги држат палците во воздухот. Хомосексуалноста е возбудлива за тајландските тинејџери, но не можам да се сетам дека некогаш сум слушнал некој да проценува вредност за тоа. Момчињата со женски карактеристики често се популарни во училиштата, и кај момчињата и кај девојчињата.
„Добро, ова прашање е за подарок“. Повторно мртва тишина...
(Извор: Cor Verhoef, Het Triumvieraat, 20 август 2013 година)
Убава идеја, но која секако има ризици: прашањето се доживува како (многу) навредливо или намерно како такво. Притисокот да се даде одговор (дали некој пропуштил одговор? Или тие - мислам - избрале да дадат заобиколен/нејасен/социјално посакуван одговор?
Кој час во средно училиште беше и како дел од кој час? Според холандските стандарди, малку култура/општество е соодветно, или грижа или биологија.
Во секој случај, успешна и забавна лекција кога ќе го прочитам ова, со изненадувачка отвореност!
Почитуван Роб,
Во овој случај тоа беше класа Mathayom 3, па 14 и 15 годишници. Се разбира, предавам и граматика, читање со разбирање, зборување (најчесто во форма на говори или презентации) итн., но одвреме-навреме е време за нешто поинакво. Правам и дискусии на час. Неодамна за неизмерно популарната серија „Hormones the Series“, од која многу родители не се баш задоволни.
Однапред размислував и за ризиците од овој план за лекција, но сето тоа испадна многу убаво. Еден клас дури ме праша дали сакам да го направам тоа повторно следниот ден, но јас им реков дека нема да биде ни приближно забавно по втор пат.
Многу убава приказна и подеднакво убава идеја, навистина ризична, но од друга страна им дава можност на овие деца да ги изразат своите чувства и ориентација.
И да се навлезе во ова и да разговараме за тоа меѓу себе кога е потребно, прашањето дали сте геј навистина се издвојува во оваа приказна.
Она што отсекогаш ме воодушевувало во Тајланд е прифаќањето еден кон друг за тоа кои сте или каква е вашата ориентација.
Прекрасно е да се прочита дека девојчињата и момчињата ги заглавиле палците во воздух кога ова момче одговорило да, и патем, никогаш не сум слушнал некој да проценува вредност за тоа во Тајланд.
Во овој поглед, Тајланѓанецот е многу понапред и поотворен од, на пример, ние во Холандија (да ја направиме оваа споредба повторно)
Затоа што овде во Холандија не сме ни приближно толку далеку во прифаќањето на луѓето со различна ориентација отколку што би сакале да веруваме.
Затоа мислам дека ваквите прашања како што е дали си геј, исто така, ќе повлечат многу поголем ризик во Холандија, бидејќи шансата да бидеш малтретиран или претепан (или во некои случаи уште полоши) е многу поголема овде.
Ова е прекрасен начин на предавање! Особено затоа што често гледам дека на часовите по јазик се работи само за прикажување на содржината буквално, што е можно попрецизно, додека прикажувањето на емотивната содржина е занемарено, иако е барем исто толку важно. Има еден свет на разлика помеѓу „Те сакам“ и „Те сакам навистина многу, мила, можам да умрам за тебе“. Така нешто.
Моите комплименти Кор за начинот на кој предавате. Секако дека постои опасност во наставата на овој начин и „присилување“ на вашите ученици да го користат своето познавање на англискиот јазик во секојдневниот живот. Иако студентите уживаат во тоа, менаџментот во образованието обично не е заинтересиран за зајакнување на студентите. Но, според моето искуство, ако студентите се задоволни со вас, раководството навистина не се осмелува да преземе мерки.
Инаку, минатата година имав две лезбејки во мојот клас кои се држеа за раце цела лекција бидејќи беа многу заљубени една во друга. Тоа ми отиде предалеку.
Исто така, моите комплименти за преземање таква иницијатива и вклучување на ова во вашите лекции.
Реакциите на учениците честопати се најдобар показател за тоа дали ви оди добро или не. Толку јасно.
Не знам ништо за тајландското образование, тајландските студенти или тајландските наставници, па затоа си ги поставувам следниве прашања:
1. Дали тајландските наставници би сакале, би се осмелиле и би им дозволиле да усвојат такви иницијативи во нивната наставна програма?
2. Дали учениците од Тајланд би ги поставиле истите прашања или би ги дале истите искрени одговори доколку таква иницијатива дојде од наставник од Тајланд?
или претерано се поедноставувам во моето непознавање на тајландското образование дури и да претпоставам дека еден тајландски учител ќе вклучи такви работи во неговата наставна програма.
@Рони,
Во врска со вашето прво прашање, мислам дека целосно зависи од личноста од Тајланд. Познавам тајландски учители кои исто така бараат авантура. Се разбира, не постои стереотипен „тајландски учител“. Тајландските наставници, исто така, се разликуваат во нивниот пристап. Не гледам лесно постарите учителки, облечени во костуми од тајландска свила, како даваат таква лекција, но за тоа би можел да грешам.
Што се однесува до вашето второ прашање, се зависи од довербата што ја имате во класата. Моите ученици ме познаваат со години, ги познавам нивните родители - кои понекогаш ми се јавуваат среде ноќ да ми кажат дека нивното дете е болно или дека книгата е изгубена - и се додека таа доверба постои, не Не е важно дали сега стојам пред класот или наставник од Тајланд.
Инаку, драги ТБ членови, јас работам на „Новинарскиот клуб“ и се роди нашето бебе „The Nonsense Times“, производ на моите членови на новинарскиот клуб. Ќе излеземе на интернет за неколку недели и како што кажува името, весникот е исполнет со вести напишани од моите студенти, кои се лага од првата до последната буква. Сите глупости. И ти, драг читател на ТБ, можеш да одговориш> Се разбира, само на англиски јазик. Повеќе подоцна..;-)