Патаја ја истражува можноста за моношина
Како што делови од Патаја, како што се Beach Road и Second Road стануваат сè позатрупани со сообраќај, Градскиот совет на Патаја ќе спроведе физибилити студија во монорела. За ова е резервирана сума од 70 милиони бати.
Моношината се смета за важен чекор напред за понатамошен развој на градот во рамките на пошироката инфраструктура на Источниот економски коридор (ЕЕЗ), кој ги вклучува длабоките морски пристаништа Рајонг и Леам Чабанг и У-Тапао.
Градската власт одвои буџет од 70 милиони бати за физибилити студија. Според општинскиот совет, градот повеќе не треба да биде зависен од „етосот на улицата на пешачење“, баровите и клубовите. Тие сакаат да прераснат во меѓународно призната MICE метропола или конференциско одморалиште со добри хотели во повисокиот сегмент.
„Неопходно е да се намали употребата на приватни автомобили, додека транзицијата кон јавен превоз во форма на електричен монорелус ќе го поттикне туризмот и индустрискиот сектор“, рече заменик-градоначалникот Маноте Нонгјаи.
Според него, делот од 9 километри преку Патаја Север и Вториот пат треба да заврши на пристаништето Бали Хаи. Попатно ќе има постојки во трговските центри.
Во минатото беше предложен план за изградба на прекрасен булевар и шопинг шеталиште на пристаништето Бали Хаи на дното на ридот Буда. Ова не е вклучено во предлогот.
Извор: Pattaya Mail
Ја имам видено рутата со 11 постојки. Можете и само да пешачите...
Се прашувам дали тие навистина имаат намера навистина да го реализираат таков проект или дали некои луѓе би можеле да бидат повеќе загрижени за тоа кој може да го заземе најголемиот дел од тие 70 милиони бати (студентски такси)….
Во оваа земја нема потреба од (често мегаломански) проекти и идеи, но ретко ја гледаат нивната реализација.
Не треба да замислувате дека ова чудовиште ќе го украси тесниот пат на плажа. Погледот на морето што се губи, можноста за пешачење и да не зборуваме за годините на градба (немање) и парите за ова, кои би можеле да се потрошат на подобри работи. Го видовме подвозникот на патот Сухумвит, кој траеше повеќе од три години за неколку стотини метри корист од патот. Делумно даде резултати, но сите тие пари потрошени за него се несфатливи. Со нормално прилагодување на патот, доволно беше да се решат излезите и премините, за значително помалку трошоци и време. Решете ја патеката и проширете ја, можам да замислам нешто околу тоа. На железничките станици може да се разгледаат облици на транспортно поврзување со патишта или транспортни средства кои одат на плажа со цел да се растоварат постоечките сообраќајни патишта.
Трасата ќе оди по Вториот пат, а не по патот на плажата.