Ziņa no Holandes (9)

Heeft u al de Thailandkoorts, vroeg ik aan een man die op vakantie was geweest in Thailand. Hij keek mij niet begrijpend aan. Waarschijnlijk dacht hij aan een echte koorts, zoals dengue fever of malaria.

Maar dat bedoelde ik niet. Ik bedoelde een koorts met als symptomen een bruine kop, gebruinde armen tot de korte mouwtjes en een V-vormig stuk bovenaan de borst.

Want lijders aan Thailandkoorts gaan niet de hele dag liggen bakken op het strand. Ze zouden wel gek zijn. Dat kunnen ze net zo goed – en waarschijnlijk goedkoper – ook op een zonnige dag in Zandvoort doen of voor mijn part in Torremolinos. Ze bezoeken Wat Phra Kaew in Bangkok en daar mag je (terecht!) niet in, gekleed in korte broek en T-shirt. Ze lopen in stilte door de Hell Fire Pass en bezoeken de oorlogsbegraafplaats in Kanchanaburi.

Voor hen geen Patpong, Soi Cowboy of Nana, maar ze snuffelen naar kleding in Pratunam of Bobae. Tussen de middag, wanneer het kwik naar de 40 graden klimt, doen ze een dutje en trekken na een verfrissende douche, waarvan het effect al snel verdampt, de stad in. Ze eten niet in het airconditioned restaurant van hun hotel, maar zoeken een eettentje uit waar veel Thais komen.

Nu vraagt u, beste lezer, zich misschien af: wat doet dit verhaal in een Bericht uit Holland? Dit gaat toch niet over Holland? Nee, maar dat komt: terwijl ik dit schrijf, luister ik naar het larmoyante lied Soda van Cesaria Evora, een zangeres op leeftijd uit Kaap Verdië. Sodade betekent zoiets als heimwee, landhonger, hunkering, verlangen, weemoed; het is geen nostalgie, maar iets droeviger.

Elke keer als ik haar de morna hoor zingen, zweef ik. En nu ik in Holland ben, zweef ik weg naar een land, elf uur vliegen hier vandaan, en loop ik, gekleed in korte broek en T-shirt op slippers door Soi Nathong 1 met links van mij mijn vriendin. De motortaxibestuurders vragen ‘Paj naj, mister Dick?’, door mij beantwoord met ‘Paj kin khaaw’. En daarna roepen ze nog iets, wat ik niet versta maar een plagerijtje lijkt te zijn.

Geniet ik dan niet van mijn vakantie in Holland? Zeker wel. Het is leuk om familie, vrienden en bekenden weer te spreken. En ik heb vandaag nog gesmuld van een Russisch ei. Misschien zou ik niet naar Cesaria moeten luisteren.