Botan, ນັກຂຽນຜູ້ທີ່ລັກຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍ

'ໃນ​ຕອນ​ແລງ​ມື້​ໜຶ່ງ ຂ້ອຍ​ນັ່ງ​ຢູ່​ໃນ​ຫ້ອງ​ນອນ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ທີ່​ມີ​ແຜ່ນ​ບັນທຶກ​ຢູ່​ເທິງ​ຕັກ​ຂອງ​ຂ້ອຍ, ຄິດ​ວ່າ​ຂ້ອຍ​ຈະ​ຂຽນ​ຫຍັງ. ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຍິນ​ແມ່​ແລະ​ພໍ່​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໂຕ້​ຖຽງ​ກັນ​ຢູ່​ໃນ​ຫ້ອງ​ນອນ​ຂ້າງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສັງເກດເຫັນສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເວົ້າ; ແລະດັ່ງນັ້ນ 'ຈົດໝາຍຈາກປະເທດໄທ' ຈຶ່ງເກີດມາ.
Botan ກ່ຽວກັບຕົ້ນກໍາເນີດຂອງຫນັງສືຂອງນາງ

'ແມ່ທີ່ຮັກແພງ ແລະເປັນກຽດທີ່ສຸດຂອງຂ້ອຍ' ສະນັ້ນ ຈຶ່ງເລີ່ມຂຽນຈົດໝາຍສະບັບທຳອິດຂອງເກົ້າສິບຫົກສະບັບທີ່ ທ້າວ ຕັງສຸງອູ ຂຽນຈາກໄທໄປເຖິງແມ່ຂອງລາວໃນປະເທດຈີນລະຫວ່າງປີ 1945 ຫາ 1967. Tan Suang U ​ແມ່ນ​ຄົນ​ຈີນ​ທີ່​ທຸກ​ຍາກ​ອົບ​ພະ​ຍົບ​ໄປ​ຫາ​ຄວາມ​ຈະ​ເລີນ​ຮຸ່ງ​ເຮືອງ​ຢູ່​ປະ​ເທດ​ໄທ.

'ຈົດໝາຍຈາກປະເທດໄທ' ແມ່ນນະວະນິຍາຍທີ່ມີຕົວອັກສອນເຫຼົ່ານີ້; ຂຽນໂດຍ Botan (ຊື່ນັກຂຽນຂອງ Soepha Sirisingh, 1945-ປະຈຸບັນ), ຕົນເອງເປັນລູກສາວຂອງອົບພະຍົບຈີນແລະແມ່ຈີນ / ໄທ.

ນາງ​ໄດ້​ຂຽນ​ປຶ້ມ​ຕອນ​ທີ່​ນາງ​ມີ​ອາຍຸ​ໄດ້ 21 ປີ ​ແລະ​ໃນ​ປີ 1969 ມັນ​ໄດ້​ຮັບ​ລາງວັນ SEATO ຂອງ​ວັນນະຄະດີ​ໄທ. ປຶ້ມແມ່ນຕ້ອງການອ່ານຢູ່ໃນໂຮງຮຽນຂອງໄທ. ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຮຽນ​ຮູ້​ກ່ຽວ​ກັບ​ປະ​ເທດ​ໄທ​ຈາກ​ປຶ້ມ​ນີ້​ຫຼາຍ​ກ​່​ວາ​ຈາກ​ສິບ​ປື້ມ​ຂໍ້​ມູນ​ຂ່າວ​ສານ​. ມັນແມ່ນ ໜຶ່ງ ໃນປື້ມທີ່ຂ້ອຍມັກທີ່ສຸດແລະຂ້ອຍແນະ ນຳ ໃຫ້ຜູ້ທີ່ສົນໃຈໃນປະເທດໄທອ່ານມັນ.

ຕົວລະຄອນຫຼັກ ແລະ ນັກຂຽນຈົດໝາຍແມ່ນ ທ້າວ ຕັງສຸງອູ (ຕານ ແມ່ນນາມສະກຸນ, ລາວ ຊາ, ລາວບໍ່ເຄີຍໃຊ້ຊື່ໄທ). ລາວແຕ່ງງານກັບສາວຈີນທີ່ສວຍງາມແຕ່ອາຍຸຍັງນ້ອຍ, ມີລູກຊາຍແລະ "ຫນ້າເສຍດາຍ" ລູກສາວອີກສາມຄົນແລະກາຍເປັນນັກທຸລະກິດທີ່ຮັ່ງມີໃນ Yaowarat.

ຂ້ອຍຈະສະແດງປະສົບການຂອງລາວໂດຍອີງໃສ່ບາງຂໍ້ຈາກຫນັງສືແລະຂ້ອຍຫວັງວ່າ, ຫຼັງຈາກຄໍາອະທິບາຍສັ້ນໆ, ພວກເຂົາຈະເວົ້າສໍາລັບຕົວເອງ.

ຈົດໝາຍສະບັບວັນທີ 20 ປີ 1945, ພໍ່ລ້ຽງຂອງລາວເວົ້າກັບສຸງອູໃນຫ້ອງນອນຂອງລາວວ່າ:
“ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ອາ​ໄສ​ຢູ່​ໃນ​ປະ​ເທດ​ນີ້​ເປັນ​ເວ​ລາ​ຫຼາຍ​ທົດ​ສະ​ວັດ, ແລະ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຮຽນ​ຮູ້​ຫຼາຍ​ຢ່າງ​ກ່ຽວ​ກັບ​ປະ​ຊາ​ຊົນ​ຂອງ​ຕົນ​ໂດຍ​ການ​ເບິ່ງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຕໍ່​ສູ້, ແລະ​ມັກ​ຈະ​ສຳ​ເລັດ​ຜົນ, ໃນ​ບັນ​ດາ​ຄົນ​ຕ່າງ​ຊາດ. ອັນ​ໃດ​ເຮັດ​ໃຫ້​ເຮົາ​ແຕກ​ຕ່າງ​ກັນ ແລະ​ເຮົາ​ຄົງ​ເປັນ​ແບບ​ນັ້ນ​ໄດ້​ແນວ​ໃດ? ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຄິດກ່ຽວກັບສິ່ງນັ້ນຫຼາຍໃນອາທິດທີ່ຜ່ານມາ.

ຖ້າ​ເຈົ້າ​ຟັງ​ຄົນ​ໄທ​ເວົ້າ​ກ່ຽວ​ກັບ​ພາສາ​ຈີນ ເຈົ້າ​ຄົງ​ຄິດ​ວ່າ​ພວກ​ເຮົາ​ທຸກ​ຄົນ​ມາ​ຈາກ​ບ້ານ​ດຽວ​ກັນ ມີ​ພໍ່​ແມ່​ຄື​ກັນ​ແລະ​ຄິດ​ແລະ​ປະຕິບັດ​ຄື​ກັນ. ເມັດເຂົ້າຫຼາຍພັນເມັດຖືກຖິ້ມໃສ່ກະຕ່າ, ແຕ່ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຄິດແນວນັ້ນ. ພວກເຮົາເປັນຄົນແປກໜ້າຢູ່ທີ່ນີ້ ……….”

ລາວ​ໄດ້​ປິດ​ຕາ​ອີກ, ເຫງົາ​ແລະ​ເວົ້າ​ວ່າ, "ລົງ​ໄປ​ຊັ້ນ​ລຸ່ມ​ແລະ​ເວົ້າ​ກັບ​ແມ່​ເຖົ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ... ແລະ​ໃຫ້​ຂ້ອຍ​ຕາຍ​ຕໍ່​ໄປ."

ຈົດໝາຍ​ສະບັບ​ວັນ​ທີ 29, 1947, ​ແມ່​ຍິງ​ຈີນ​ຄວນ​ໃສ່​ໂສ້ງ; ການ​ສົນທະນາ​ລະຫວ່າງ​ແມ່​ເຖົ້າ​ຂອງ​ຊູ່​ງອູ​ກັບ​ເອື້ອຍ​ນ້ອງ​ນາງ​ແອງ​ບູຍ
'ເບິ່ງດຽວນີ້ບໍ? ນາງເຮັດສິ່ງທີ່ນາງຕ້ອງການ. ລິບສະຕິກ, ຂຽນໃສ່ຄິ້ວ – ນາງກໍ່ໃສ່ກະໂປງຄົນຕ່າງປະເທດໃນເວລາໄປຊື້ເຄື່ອງກັບໝູ່. ຖ້າພໍ່ຂອງນາງສາມາດເຫັນນາງ….” ນາງໄດ້ຍົກຕາຂອງນາງໄປຫາເພດານ. 'ຖ້າ​ຫາກ​ວ່າ​ນາງ​ພຽງ​ແຕ່​ຕ້ອງ​ການ​ທີ່​ຈະ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ແຕ່ງ​ງານ ... ພໍ່​ທີ່​ທຸກ​ຍາກ​ຂອງ​ນາງ​ໄດ້​ຂໍ​ຮ້ອງ​ໃຫ້​ນາງ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ຕາຍ​ຂອງ​ນາງ ...'

Ang Bui ໂດດເຂົ້າໄປໃນບ່ອນນັ່ງຂອງນາງ, ຕາຂອງນາງສ່ອງແສງດ້ວຍຄວາມໃຈຮ້າຍ. 'ເຈົ້າຄິດວ່າຄວາມສຸກຂອງຜູ້ຍິງສາມາດປະກອບດ້ວຍສິ່ງດຽວຄື: ການແຕ່ງງານ, ຜູ້ຊາຍ. ດີນັ້ນບໍ່ແມ່ນກໍລະນີ, ບໍ່ແມ່ນສໍາລັບຂ້ອຍຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ. ຂ້ອຍບໍ່ຕ້ອງການມັນ. ເຈົ້າເຄີຍຄິດບໍວ່າຜູ້ຍິງສາມາດແຕ່ງງານແລ້ວຍັງບໍ່ມີຄວາມສຸກ? ເບິ່ງອ້ອມຕົວເຈົ້າ!'

ຈົດໝາຍສະບັບທີ 33, 1949, ທ້ອນໂຮມໂດຍ ສຸງອຸ
….ມີຄຳເວົ້າພາສາໄທວ່າ 'ເວົ້າພາສາຈີນ ຄືກັບການໂຕ້ແຍ້ງຄົນໄທ'. ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ແກ້​ໄຂ​ບໍ່​ໄດ້​ທີ່​ຈະ​ຢືນ​ຢັນ​ວ່າ​ອະ​ຄະ​ຕິ ... ຄວາມ​ຄິດ​ທີ່​ວ່າ​ຈີນ​ທັງ​ຫມົດ​ເວົ້າ​ດັງ​ແລະ​ຫຍາບ​ຄາຍ​ແມ່ນ​ບໍ່​ເປັນ​ຄວາມ​ຄິດ​ທີ່​ຄົນ​ໄທ​ສະ​ເຫມີ​ຍິ້ມ​. ຖ້າທ່ານອາໄສຢູ່ໃນບັນດາຊາວໄທ, ທ່ານຮູ້ວ່າບໍ່ແມ່ນກໍລະນີ. ຍັງມີຄົນໄທຂີ້ຄ້ານ, ຂີ້ຄ້ານ, ພໍແລ້ວ... ຮອຍຍິ້ມທີ່ໂດ່ງດັງຂອງໄທ ແມ່ນພຽງແຕ່ icing ສຸດ cake; ພຽງແຕ່ຜູ້ທີ່ໄດ້ລົດຊາດມັນຮູ້ວ່າ cake ຕົວຂອງມັນເອງເປັນແນວໃດ.

ຜູ້ຊົມເຊີຍທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງປະເທດໄທແມ່ນປະຊາຊົນ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຊາວຕ່າງປະເທດ, ຜູ້ທີ່ບໍ່ຮູ້ວ່າຊີວິດຢູ່ທີ່ນີ້ເປັນແນວໃດ. ເຂົາເຈົ້າງົງຢ່າງສຸພາບ ແລະເວົ້າວ່າຊາວໄທ “ແມ່ນນັກສິນລະປິນທີ່ແທ້ຈິງຂອງຊີວິດ” ແລະ “ຮູ້ຈັກຄຸນຄ່າຂອງຊີວິດທີ່ງຽບສະຫງົບ”. ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ສາ​ມາດ​ຈິນ​ຕະ​ນາ​ການ​ທີ່​ສຸດ​ຂອງ​ຄວາມ​ຂີ້​ຄ້ານ​ແລະ​ຄວາມ​ບໍ່​ຮັບ​ຜິດ​ຊອບ​ເສັ້ນ​ຂອງ​ຄວາມ​ຄິດ​ນີ້​ນໍາ​ໄປ​ສູ່, ຫຼື​ສິ່ງ​ທີ່​ບໍ່​ເອົາ​ໃຈ​ໃສ່​ທີ່​ຍິ່ງ​ໃຫຍ່​ທີ່​ມີ​ຄວາມ​ເປັນ​ລະ​ບຽບ​ແລະ​ພຶດ​ຕິ​ກໍາ​ພົນ​ລະ​ເຮືອນ.

ຈົດໝາຍ​ສະບັບ​ວັນ​ທີ 36/1952, ຊູ​ງອູ, ພັນ​ລະ​ຍາ​ຂອງ​ທ່ານ Mui Eng ​ແລະ ລູກ​ຊາຍ Weng Kim
'ຄຣັບ, ຂຸນໂພ!
'Khrap ຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ? (ຂ້ອຍຮູ້ມັນ).
"ໂອ້, ຂໍໂທດ!" ລາວຫົວຂວັນໃຈ.
"ເຈົ້າຮູ້ບໍ, Weng Kim, ເຈົ້າເປັນຄົນຈີນ?"
'ແມ່ນແລ້ວພໍ່; ແຕ່ເປັນຫຍັງໃບເກີດຂອງຂ້ອຍຈຶ່ງບອກວ່າຂ້ອຍເປັນໄທ? ຂ້ອຍໄດ້ເຫັນສິ່ງນັ້ນ.'
'ເພາະວ່າເຈົ້າເກີດໃນປະເທດໄທ. ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ເຈົ້າເປັນພົນລະເມືອງໄທ, ຄືກັນກັບແມ່; ແຕ່ເຈົ້າຍັງຄົງເປັນຄົນຈີນ, ຄືກັນກັບແມ່ເປັນຄົນຈີນ. ເຈົ້າ​ເຂົ້າ​ໃຈ​ບໍ່?'
ລາວ​ໄດ້​ຫົວ​ຫົວ​ບໍ່​ພໍ​ໃຈ ແລະ​ຂ້ອຍ​ກໍ​ບໍ່​ໄດ້​ຍິນ​ລາວ​ເວົ້າ​ພາສາ​ໄທ​ອີກ​ຕໍ່​ໄປ.
ສອງສາມອາທິດຕໍ່ມາ, Mui Eng ເວົ້າວ່າ "ເຈົ້າຮູ້ບໍວ່າ Weng Kim ເວົ້າພາສາໄທຢູ່ໂຮງງານ?"

ຈົດໝາຍສະບັບເລກທີ 49 ປີ 1954, ການຂັດແຍ້ງລະຫວ່າງລູກຊາຍຂອງສຸງອູ, ຫວງກິມ, ກັບຄົນງານໃນໂຮງງານຂອງພວກເຂົາ.
"ເຈົ້າເດັກໂງ່!" ລາວເວົ້າຢ່າງແຮງ. 'ດຽວນີ້ເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າໜົມເປື້ອນໝົດ ເຈົ້າຮູ້ບໍວ່າລາຄາເທົ່າໃດ!'
"ເຈົ້າກ້າເວົ້າກັບຂ້ອຍແບບນັ້ນໄດ້ແນວໃດ!" ນາງເວົ້າຄືນຢ່າງແຮງ.
'ດີ, ຂ້ອຍສາມາດບອກເຈົ້າໄດ້ວ່າຂ້ອຍຕ້ອງການຫຍັງ. ເຈົ້າເປັນພຽງຄົນງານທຳມະດາຢູ່ທີ່ນີ້ ແລະພໍ່ຂອງຂ້ອຍເປັນເຈົ້ານາຍຂອງທຸກຄົນຢູ່ທີ່ນີ້. ຂ້ອຍຈະແນ່ໃຈວ່າລາວຍິງເຈົ້າ!'
“ດັ່ງນັ້ນ, ລາວເປັນນາຍຈ້າງ, huh? ແລ້ວເປັນຫຍັງລາວຈຶ່ງຕ້ອງອອກຈາກປະເທດຂອງເຈົ້າ, ເຈົ້າໂງ່ຈ້າ?* ນີ້ແມ່ນປະເທດຂອງຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນຂອງເຈົ້າ. ເຈົ້າມາທີ່ນີ້, ເຊົ່າທີ່ດິນແລະຄິດວ່າເຈົ້າເປັນບາງສິ່ງບາງຢ່າງ ... ເຢ້!'
'ເຈົ້າ​ເອີ້ນ​ຂ້ອຍ​ບໍ່​ໄດ້! Weng Kim ຮ້ອງໄຫ້ຢ່າງດຸເດືອດ. 'ແລະ​ຖ້າ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ມັກ​ການ​ເຮັດ​ວຽກ​ທີ່​ເຮັດ​ໃຫ້​ກະ​ຕຸ້ນ​, ຫຼັງ​ຈາກ​ນັ້ນ​ພຽງ​ແຕ່​ຫາຍ​ໄປ​! ມາ, ໜີໄປ!!'
'ກັບໄປຈີນ!' ເດັກຍິງເວົ້າດ້ວຍນໍ້າສຽງທີ່ຮຸນແຮງ ແລະຂົມຂື່ນ, 'ແລ້ວເຈົ້າສາມາດກິນຂີ້ງົວໄດ້ຄືເກົ່າ!'

*jek, swear ຊື່ສໍາລັບຈີນ. ເດັກຍິງສາມາດຢູ່ໄດ້, Suang You ໄຕ່ຕອງເລັກນ້ອຍຕໍ່ມາ:
ຂ້ອຍພະຍາຍາມລືມເຫດການ. ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເອົາຄໍາເວົ້າທີ່ຂີ້ຮ້າຍຂອງເດັກຍິງອອກຈາກຫົວຂອງຂ້ອຍ. ຕາ​ສີ​ດຳ​ໃຫຍ່​ຂອງ​ນາງ​ແມ່ນ​ເຖົ້າ​ແລ້ວ​ເມື່ອຍ; ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເສຍໃຈສໍາລັບນາງ! ນາງອິດສາກັບຊີວິດທີ່ງ່າຍທີ່ລູກຂ້ອຍມີ, ຊຸດງາມໆທີ່ສາວເຮົາໃສ່, ອາຫານດີໆທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບ... ຖ້າຄົນໄທທີ່ທຸກຍາກກວ່ານີ້ກໍ່ເປັນບ້າ! ແຕ່ສ່ວນໃຫຍ່ດໍາລົງຊີວິດໃນແຕ່ລະມື້, ໂດຍບໍ່ມີການທະເຍີທະຍານຫຼືຄວາມສົນໃຈ, ຍົກເວັ້ນອາຫານພຽງພໍແລະບ່ອນນອນ.

ຈົດໝາຍສະບັບທີ 55 ປີ 1956, ການສົນທະນາລະຫວ່າງສຸງອູ, ຜູ້ທີ່ແນະນຳທ່ານໝໍໄທ, ແລະ ເອື້ອຍ ອັງບູຍ.
"ເຈົ້າແນະນໍາຄົນໄທບໍ?" ໃບໜ້າຂອງນາງຜ່ອນຄາຍກັບຮອຍຍິ້ມທີ່ຄຸ້ນເຄີຍ, ຂີ້ຄ້ານ. “ນີ້ແມ່ນຄັ້ງທຳອິດໃນຊີວິດຂອງຂ້ອຍທີ່ໄດ້ຍິນເຈົ້າເວົ້າເລື່ອງລາວດີໆກ່ຽວກັບຄົນໄທ”………..ແອງບຸ້ຍຍິ້ມອີກຄັ້ງ. 'ດີ, ມື້​ນີ້​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຍ້ອງ​ຍໍ​ຄົນ​ໄທ​ແລະ​ຕິ​ຕຽນ​ຈີນ​ໃນ​ມື້​ດຽວ. ປະເທດໄທບາງຄັ້ງເຮັດໃຫ້ເຈົ້າອ່ອນລົງ!'

ຈົດໝາຍສະບັບທີ 65 ປີ 1960, ຊູງອູ ຕ້ອງການໃຫ້ລູກຫຼານທັງໝົດຂອງຕົນ ເຮັດວຽກ ພາຍຫຼັງຮຽນຈົບຊັ້ນປະຖົມ ຊັ້ນ ມXNUMX. Meng Ju ເປັນລູກສາວຫລ້າຂອງລາວ.
Meng Ju ໄດ້ປະຕິເສດທີ່ຈະອອກຈາກໂຮງຮຽນ. ທັງສອງເອື້ອຍນ້ອງຂອງນາງບໍ່ໄດ້ຜິດຖຽງກັນຫຍັງເລີຍ, ແຕ່ນາງມານຄົນນີ້ຕ່າງກັນ... ໜຶ່ງຊົ່ວໂມງຕໍ່ມາ ຂ້ອຍໄດ້ເບິ່ງອອກໄປນອກປ່ອງຢ້ຽມ ແລະ ເຫັນນາງຍ່າງໄປຕາມຖະໜົນ ໂດຍມີກະເປົາຖືຂອງນາງຢູ່ໃຕ້ແຂນເບື້ອງໜຶ່ງ ແລະ ປຶ້ມທີ່ວາງໄວ້ກ້ອງອີກເບື້ອງໜຶ່ງ. .………

ເອື້ອຍ ແອງບີ່ ມາປຶກສາຄະດີ.
'...ສິ່ງບໍ່ດີແມ່ນຖ້າເຈົ້າບໍ່ໃຫ້ໂອກາດນາງ, ນາງຈະຂົມຂື່ນເມື່ອນາງໃຫຍ່ຂຶ້ນ...ນັ້ນ...ເຈົ້າຈະປ່ອຍໃຫ້ສິ່ງນັ້ນເກີດຂຶ້ນບໍ່ໄດ້, ສຸງອຸ!
"ເຈົ້າກ້າມາທີ່ນີ້ແລະເວົ້າວ່າເຈົ້າບໍ່ສາມາດປ່ອຍໃຫ້ເຫດການນີ້ເກີດຂຶ້ນ!" ຂ້ອຍຮ້ອງຂຶ້ນ.
"ໃຫ້ຂ້ອຍຈົບ!" ສືບຕໍ່ Ang Bui….
Meng Ju ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ຢູ່ໃນໂຮງຮຽນ.

ຈົດໝາຍສະບັບເລກທີ 76 ປີ 1963, ລູກ​ຊາຍ​ຂອງ​ສຸງ​ອຸ​ເວີນ​ກິມ​ໄດ້​ໜີ​ໄປ​ກັບ​ໂສ​ເພ​ນີ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ຊື່​ວ່າ​ປາ​ນີ.
ພໍ່​ແມ່​ຮັກ​ລູກ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ແລະ​ເປັນ​ຫ່ວງ​ສໍາ​ລັບ​ເຂົາ​ເຈົ້າ; ນັ້ນແມ່ນຄວາມອ່ອນແອທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງພວກເຮົາແລະອາວຸດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງພວກເຂົາ. ເວົ້າສັ້ນໆ ຂ້ອຍເອົາສາວ Pahni ມາຢູ່ບ້ານເຮົາເພື່ອບໍ່ໃຫ້ລູກເສຍໄປ... ຂ້ອຍຄິດວ່າສັງຄົມໄທບໍ່ຍຸຕິທຳກັບຜູ້ຍິງຄື Pahni ເພາະເມື່ອເຂົາເຈົ້າພະຍາຍາມໜີໄປຈາກຊີວິດແລ້ວ ມັນກໍ່ເປັນໄປບໍ່ໄດ້. ເຂົາເຈົ້າຖືກບັງຄັບໃຫ້ກັບຄືນສູ່ຖະໜົນຫົນທາງ ຫຼື ອຶດຫິວຕາຍໂດຍປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ຕໍ່ຕ້ານການຄ້າປະເວນີຢ່າງແຮງທີ່ສຸດ.

ຈົດໝາຍ​ສະບັບ​ວັນ​ທີ 80/1965, ລູກ​ຊາຍ​ຂອງ​ທ່ານ Weng Kim ​ໄດ້​ໂອ້​ລົມ​ກັບ​ພໍ່​ຂອງ​ຕົນ, ຊູ​ງອູ
"ຂ້ອຍຕ້ອງເຮັດຫຍັງແດ່ເພື່ອໃຫ້ເປັນລູກຊາຍທີ່ດີ, Papa?" ລາວເພີ່ມໃນສຽງນ້ອຍໆ. 'ຂ້ອຍສັບສົນຫຼາຍ... ຕອນຂ້ອຍຍັງນ້ອຍ, ໂຮງຮຽນເບິ່ງຄືວ່າເປັນໂລກອື່ນສະເໝີ; ໂຮງຮຽນໄທຂ້ອຍຫມາຍຄວາມວ່າ, ຄືກັບດາວອື່ນຫຼືບາງສິ່ງບາງຢ່າງ. ທີ່ນີ້ພວກເຮົາເວົ້າພາສາຈີນແລະທ່ານຄາດຫວັງວ່າພວກເຮົາຈະປະຕິບັດຕົວຄືກັບເດັກນ້ອຍຈາກບ່ອນທີ່ເຈົ້າເຕີບໂຕຂຶ້ນ…. Po Leng?….

ພໍ່, ເຈົ້າຄິດວ່າຂ້ອຍເວົ້າພາສາໄທຄືກັບຄົນໄທ, ບໍ່ແມ່ນບໍ? ແລ້ວ, ຂ້ອຍມີສຳນຽງ. ພວກເຂົາຫົວເຍາະເຍີ້ຍຂ້ອຍ, ຄືກັບເດັກນ້ອຍຢູ່ໂຮງຮຽນ, ພຽງແຕ່ເດັກນ້ອຍເຮັດມັນໃສ່ຫນ້າຂອງເຈົ້າແລະບໍ່ຢູ່ຫລັງຂອງເຈົ້າ ... ແຕ່ນັ້ນອາດຈະບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດ, ແຕ່ມັນຫມາຍຄວາມວ່າເຈົ້າຕ້ອງເປັນສອງຫຼືສາມຄົນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ເຈົ້າຮູ້. ?

ບໍ່, ກະລຸນາຢ່າເວົ້າຫຍັງ, ຍັງ…. ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ເຮັດ​ແບບ​ຄົນ​ໄທ​ຫຼາຍ​ເກີນ​ໄປ​ເພື່ອ​ເຮັດ​ໃຫ້​ພໍ່​ແມ່​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​, ແຕ່​ສໍາ​ລັບ​ຄົນ​ໄທ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຍັງ​ເປັນ ... jek ... ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ແມ່ນ jek ກັບ​ການ​ສຶກ​ສາ​ໄທ​. ພໍ່, ລູກເຂົ້າໃຈສິ່ງທີ່ຂ້ອຍພະຍາຍາມອະທິບາຍບໍ?'

ຂ້ອຍຈະຕອບແນວໃດເມື່ອຄໍຂອງຂ້ອຍເຈັບຈາກການເຊົາຮ້ອງໄຫ້? ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ເຄີຍ​ໄດ້​ຍິນ​ລູກ​ຊາຍ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ເວົ້າ​ຫຼາຍ​ຄໍາ​ດັ່ງ​ນັ້ນ​ຕິດ​ຕໍ່​ກັນ, ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ເຄີຍ​ໄດ້​ຈິນ​ຕະ​ນາ​ການ​ວ່າ​ເຂົາ​ສາ​ມາດ​ທີ່​ຈະ​ເຈັບ​ປວດ​ຈິດ​ວິນ​ຍານ​ຫຼາຍ. ມັນ​ເປັນ​ພຽງ​ຄວາມ​ຜິດ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຫຼື​ຍັງ​ຂອງ​ສັງ​ຄົມ…?

ຈົດໝາຍສະບັບທີ 86,1966, ໝິງຈູ, ລູກສາວຫລ້າຂອງລາວ, ລົມກັບພໍ່ຂອງນາງສຸງອູກ່ຽວກັບຄວາມສຳພັນຂອງລາວກັບຄູ່ໝັ້ນຂອງໄທ, ນາງວິງຢູ.
"ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າວາງແຜນທີ່ຈະຜ່ານເລື່ອງນີ້ ... ເຈົ້າຄິດວ່າເຈົ້າຮູ້ຈັກລາວດີພຽງພໍບໍ?"
'ຂ້ອຍສົງໃສວ່າ. ຂ້າ ພະ ເຈົ້າ ບໍ່ ຮູ້ ວ່າ ຕົນ ເອງ ດີ ຫຼາຍ ເຊັ່ນ ດຽວ ກັນ; ແລະຂ້ອຍບໍ່ຄ່ອຍຮູ້ຈັກເຈົ້າເລີຍ, ເຖິງແມ່ນວ່າຂ້ອຍໄດ້ຢູ່ກັບເຈົ້າຕະຫຼອດຊີວິດ'

ເລັກນ້ອຍຕໍ່ມາ, ກ່ຽວກັບການເປັນໄທແລະຈີນ
……'ພໍ່, ເຈົ້າຢາກໃຫ້ໄທເປັນຄືອາເມລິກາບໍ, ເຊື້ອຊາດທີ່ຊັງກັນ ແລະ ຫັນມາກໍ່ຄວາມວຸ້ນວາຍ ແລະ ຍິງກັນ? ຄວາມພູມໃຈໃນເຊື້ອຊາດຂອງຕົນເອງເປັນພຽງແຕ່ຂໍ້ແກ້ຕົວສໍາລັບການອິດສາແລະຄວາມກຽດຊັງ, ແລະປະເທດນີ້ທົນທຸກຈາກພະຍາດດຽວກັນນັ້ນ; ພຽງແຕ່ອາການແມ່ນຈະແຈ້ງຫນ້ອຍ.

ໃນບາງກອກ, ຄົນຈາກຊົນນະບົດຖືກເບິ່ງດູຖູກແລະປະຊາຊົນຈາກພາກຕາເວັນອອກສຽງເຫນືອຖືກເບິ່ງດ້ວຍຄວາມກຽດຊັງຈາກທຸກຄົນ; ເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ແມ່ນ 'ໄທແທ້' ແຕ່ເປັນຄົນລາວ. ພວກ​ເຮົາ​ຈີນ​ບໍ່​ແມ່ນ​ຊົນ​ເຜົ່າ​ສ່ວນ​ໜ້ອຍ​ເທົ່າ​ນັ້ນ, ຈົ່ງ​ຄິດ​ຮອດ​ເຈົ້າ. ເຈົ້າມີຊາວມຸດສະລິມ, ຊາວຫວຽດນາມ, ຄົນອິນເດຍ, ຊົນເຜົ່າພູ ... ຖ້າພວກເຮົາບໍ່ເຂົ້າກັນດີຂື້ນ, ພວກເຮົາກໍ່ມີບັນຫາ.'

ຈົດໝາຍສະບັບເລກທີ 95 ປີ 1967, ສຸງອູ ກ່ຽວກັບລູກເຂີຍໄທ, ວິນຢູ
ຕື່ນ​ເຕັ້ນ​ເບິ່ງ​ວິນ​ຍານ​ຢູ່​ເຮືອນ​ຂອງ​ຕົນ​ບໍ່​ໄດ້​ເຮັດ​ວຽກ​ເລີຍ! ແລະລາວຖືກອ້ອມຮອບໄປເລື້ອຍໆດ້ວຍພູເຂົາເຈ້ຍແລະຫນັງສື, ຂອງຕົນເອງແລະນັກຮຽນຂອງລາວ.
"ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຢຸດທີ່ຈະປະຫລາດໃຈກັບວຽກງານຂອງເຈົ້າທັງຫມົດ," ຂ້ອຍເວົ້າກັບລາວໃນຕອນແລງຂອງມື້ອື່ນ. 'ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍມີໄທ...'
"ຕອນນີ້ຂ້ອຍມີພຽງພໍແລ້ວ!" ລາວ​ຮ້ອງ​ຂຶ້ນ, ​ຕົບ​ມື​ຢ່າງ​ໜັກ​ໃສ່ 'ພາບ​ລວມ​ຂອງ​ການ​ສຶກ​ສາ​ປະ​ຖົມ​ປະ​ຖົມ​ຂອງ​ແຂວງ'. ' ເຈົ້າບໍ່ເຄີຍໃຊ້ເວລາມື້ຫນຶ່ງຢູ່ໃນກະສິກໍາໄທ; ທ່ານຄວນເຮັດແນວນັ້ນບາງຄັ້ງ. ແທນທີ່ຈະປຽບທຽບຄົນໄທທຸກຄົນກັບຄົນງານໃນຮ້ານເບເກີຣີຂອງເຈົ້າ.'
ລາວເວົ້າຖືກ ແລະເປັນເທື່ອທຳອິດທີ່ຂ້ອຍຂໍໂທດຢ່າງຈິງໃຈສຳລັບຄຳເວົ້າທີ່ບໍ່ມີຄວາມຄິດຂອງຂ້ອຍ.

ຈົດໝາຍສະບັບເລກທີ 96 ປີ 1967, ການສະທ້ອນເຖິງສຸງອຸ ໃນຈົດໝາຍສະບັບສຸດທ້າຍຂອງລາວ
ປີທີ່ຜ່ານມານີ້ຂ້ອຍໄດ້ຮຽນຮູ້ສອງສິ່ງທີ່ຫນ້າປະຫລາດໃຈ. ຫນຶ່ງແມ່ນວ່າເງິນບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດໃນໂລກ; ອີກອັນໜຶ່ງຄືສິ່ງທີ່ເຮົາເຊື່ອບໍ່ຈຳເປັນສະທ້ອນເຖິງສິ່ງທີ່ເຮົາເປັນ...

…..ລູກ​ຊາຍ​ຂອງ​ຂ້ອຍ! ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຖື Weng Kim ໃນ​ແຂນ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ເດັກ​ນ້ອຍ​ແລະ​ກະ​ຊິບ​ໃນ​ຫູ​ຂອງ​ເຂົາ​ວ່າ​ເງິນ​ເປັນ​ພຣະ​ກຽດ​ສັກ​ສີ​, ການ​ຄ້າ​ທີ່​ໄດ້​ນໍາ​ມາ​ໃຫ້​ຄວາມ​ສຸກ​ແລະ​ຜົນ​ກໍາ​ໄລ​ໄດ້​ນໍາ​ມາ​ໃຫ້​ຄວາມ​ສຸກ​. ໂດຍວິທີທາງການ, ມັນບໍ່ແມ່ນການແຂ່ງຂັນທີ່ແທ້ຈິງ, ແຕ່ຂ້ອຍຫມັ້ນໃຈຕົນເອງວ່າມັນແມ່ນສໍາລັບຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຕົນເອງຂອງກຽດສັກສີ.

ຖ້າມີຄົນດີໄປກວ່າ ວິນຢູ ເທບປະເສີດ ຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນໄດ້ພົບ. ຂ້ອຍເຊື່ອສະເໝີວ່າໃຈດີບໍ່ໄດ້ເອົາເງິນມາໃຫ້. ເຈົ້າຊື້ເຂົ້າບໍ່ໄດ້, ຂ້ອຍເວົ້າສະເໝີວ່າ... ເມື່ອຂ້ອຍຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຄິດຮອດລາວເມື່ອຂ້ອຍໄດ້ພົບກັບລາວ, ເມື່ອຂ້ອຍເຫັນທຸກສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເຫັນແມ່ນໃບໜ້າຄົນໄທ ແລະ ຄຸນລັກສະນະທີ່ແປກປະຫຼາດຫຼາຍອັນທີ່ຂ້ອຍໄດ້ປູກຝັງໄວ້ກັບລາວ. conceit – none ການ​ທີ່​ນໍາ​ໃຊ້​ກັບ​ເຂົາ – ແມ່ນ, ຫຼັງ​ຈາກ​ນັ້ນ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ມີ​ຄວາມ​ລະ​ອາຍ! ການ​ບໍ່​ມັກ​ຄົນ​ທີ່​ເຈົ້າ​ບໍ່​ຮູ້ຈັກ​ເຂົາ​ເປັນ​ເລື່ອງ​ທີ່​ຕ້ອງ​ອາຍ, ແຕ່​ການ​ກິນ​ເຂົ້າ​ຂອງ​ຄົນ​ອື່ນ​ບໍ່​ແມ່ນ...'

'ຂ້ອຍຢາກປະສົບຜົນສໍາເລັດ, ໃນຄວາມຫມາຍທີ່ຂ້ອຍເຄີຍຕິດກັບມັນ. ແຕ່​ຂ້ອຍ​ບໍ່​ສາມາດ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຄົນ​ອື່ນ​ມີ​ຄວາມ​ສຸກ ເພາະ​ຂ້ອຍ​ໃຈ​ສັ້ນ​ແລະ​ມີ​ປັນຍາ​ຊ້າ…'

ໂບຕັນ, ຈົດໝາຍຈາກປະເທດໄທ, Silkworm Books, 2002
ໂບຕັນ, ຈົດໝາຍຈາກປະເທດໄທ, NOVIB, The Hague, 1986, ຍັງມີຢູ່ຜ່ານອິນເຕີເນັດ, bol.com.

ໂບຕ໋ອນ, ຈົດໝາຍຈາກເຍີນ, ປີທີ 11