ເລື່ອງຈາກສະຫຍາມບູຮານ (ຕອນທີ 1)
ຄົນຕ່າງປະເທດມີທັດສະນະແນວໃດກັບສະຫຍາມໃນອະດີດ? ງານສົບສີຂາວແມ່ນເປັນເລື່ອງທຳມະດາຫຼາຍກວ່າການສະຫຼອງນອກຮີດ. ທ່ານ Andrew Freeman ຂຽນໃນ 1932. ທ່ານຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ສະຫຍາມມີຊີວິດອີກ, ສິບເຈັດເລື່ອງຕິດຕໍ່ກັນ, ແປໂດຍ Tino Kuis.
ເລື່ອງສັ້ນເຫຼົ່ານີ້ມາຈາກປຶ້ມຫົວເລື່ອງ 'ນິທານເກົ່າບາງກອກ, ເລື່ອງອຸດົມສົມບູນຈາກແຜ່ນດິນຊ້າງຂາວ'. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກລະບຸໄວ້ໃນຄໍາສັ່ງໂດຍສະເພາະກ່ຽວກັບເວລາ, ສະຖານທີ່ແລະວິຊາ. ຂ້າພະເຈົ້າພຽງແຕ່ປະໄວ້ທາງນັ້ນ. ແຫຼ່ງຂອງແຕ່ລະເລື່ອງແມ່ນໄດ້ກ່າວເຖິງ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວເຖິງພຽງແຕ່ບຸກຄົນແລະປີ.
Joseph Conrad, 1917
ເຊົ້າມື້ໜຶ່ງ, ເຊົ້າມືດ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າຂ້າມແຖບຊາຍ, ແລະ ເມື່ອຕາເວັນໄດ້ລຸກຂຶ້ນຢ່າງຮຸ່ງເຮືອງຢູ່ທົ່ວແຜ່ນດິນຮາບພຽງ, ພວກເຮົາກໍ່ຜ່ານທາງໂຄ້ງນັບບໍ່ຖ້ວນ, ຜ່ານເງົາຂອງພະພຸດທະຮູບທອງໃຫຍ່, ແລະ ມາຮອດແຄມຂອງເມືອງ. ຢູ່ທີ່ນັ້ນມັນວາງໄວ້, ແຜ່ອອກໄປທົ່ວທັງສອງທະນາຄານ, ນະຄອນຫຼວງຕາເວັນອອກ, ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບຜິດຊອບໂດຍຜູ້ພິຊິດສີຂາວ.
Andrew Freeman, 1932
ແມ່ນແຕ່ຄົນສິງກະໂປທີ່ຂີ້ຄ້ານກໍ່ເຮັດສຸດຄວາມສາມາດເພື່ອຫ້າມຂ້ອຍວ່າ: “ເພື່ອເຫັນແກ່ສະຫວັນ, ຢ່າໄປບາງກອກ,” ເຂົາເຈົ້າເວົ້າ. 'ກຸງເທບແມ່ນບ່ອນຈອດລົດຂອງຕາເວັນອອກ. ມີພະຍາດອະຫິວາ, ພະຍາດຂີ້ທູດ ແລະພະຍາດລະບາດອື່ນໆ. ງານສົບສີຂາວແມ່ນເປັນເລື່ອງທຳມະດາຫຼາຍກວ່າການສະຫຼອງນອກຮີດ. ເຈົ້າຈະບໍ່ມີຊີວິດຢູ່ຈາກສະຫຍາມ.”
F. A. Neale, 1852
ປ້ອມປ້ອງກັນຄວາມຂາວຂະໜາດນ້ອຍ ແຕ່ສວຍງາມຂຶ້ນຈາກເກາະນ້ອຍກາງແມ່ນ້ຳ...
ແຕ່ກະສັດແລະປະເທດຊາດເຊື່ອວ່າເຄື່ອງຫຼີ້ນນີ້ແຜ່ຂະຫຍາຍຄວາມຢ້ານກົວໄປໄກ, ເຮັດໃຫ້ລັດຖະບານອັງກິດຢ້ານກົວ, ເຊິ່ງເປັນເຫດຜົນດຽວທີ່ສະຫຍາມບໍ່ເຄີຍຖືກໂຈມຕີຄືກັບປະເທດເພື່ອນບ້ານ. ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຖືກປົກປ້ອງ, ຊາວສະຫຍາມເຊື່ອວ່າພວກເຂົາເປັນ invincible.
ດ້ວຍເຫດນີ້ ໃນແຕ່ລະວັນ ເວລາປະມານ 1 ໂມງແລງ ຈິ່ງມີສຽງເຕັນດັງຂຶ້ນທົ່ວທຸກຫົນທຸກແຫ່ງ ເພື່ອແຈ້ງໃຫ້ຊາວໂລກຮູ້ວ່າ 'ພຣະຣາຊບັນດິດສັມມາສັມມາສັມພຸດທະເຈົ້າ ໄດ້ຊົງຮັບປະທານອາຫານແລ້ວ ແລະພຣະອົງຊົງປະທານອານຸຍາດໃຫ້ບັນດາຜູ້ປົກຄອງອື່ນໆທັງໝົດ. ແຜ່ນດິນໂລກເພື່ອເປັນຕົວຢ່າງທີ່ສົມເຫດສົມຜົນທີ່ຈະປະຕິບັດຕາມ'.
Sir John Bowring ໃນ Engelbert Kaempfer, 1857
Kaempfer ໄດ້ລົງຈອດໃນສະຫຍາມໃນວັນທີ 7 ມິຖຸນາ 1690. ພຣະອົງໄດ້ມ່ວນກັບຕົນເອງໂດຍການຍິງລິງຢູ່ຝັ່ງແມ່ນ້ໍາ (ແມ່ນ້ໍາ, Chao Phraya) ຍ້ອນວ່ານັກທ່ອງທ່ຽວຍັງເຮັດ; ລາວຊື່ນຊົມຄວາມງາມຂອງປ່າໄມ້ແຕ່ກໍ່ຢ້ານ 'ເສືອແລະສັດຮ້າຍອື່ນໆ' ທີ່ລົບກວນລາວໃນເວລາທີ່ລາວຊອກຫາຢາສະຫມຸນໄພ.
Bangkok Times, 1901
ບໍ່ມີໃຜສາມາດປະຕິເສດວ່າການລັກລອບແລະການກະທໍາຄວາມຮຸນແຮງອື່ນໆເກີດຂຶ້ນຫຼາຍກ່ວາທີ່ພວກເຂົາເຈົ້າຄວນຈະ ... ຫຼືຕ້ອງການ. ຄົນຕ່າງປະເທດອາດດີໃຈທີ່ລາວບໍ່ຕ້ອງທົນກັບການມາຢ້ຽມຢາມຂອງໂຈນ; ລາວເປັນຂໍ້ຍົກເວັ້ນ, ບໍ່ແມ່ນກົດລະບຽບ. Siamese ອາໃສຢູ່ໃນຄວາມຢ້ານກົວທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງ khamooy ແລະ ນາກກາງ ຫຼາຍກວ່າກໍລະນີຢູ່ໃນເມືອງທີ່ມີການປົກຄອງດີ ... ທຸກໆຕົວເລກແມ່ນປະກອບອາວຸດຄືກັບວ່າມັນເປັນສິດຂອງລາວ, ແລະອາດຊະຍາກໍາທີ່ຮຸນແຮງແມ່ນຜົນສະທ້ອນທໍາມະຊາດຂອງເລື່ອງນີ້.
J. G. D. Campbell, 1902
ໃນເຂດຮ້ອນຂອງແຜ່ນດິນໂລກ, ແຫຼ່ງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄວາມສຸກແມ່ນມີຫຼາຍທົ່ວໄປ, ແລະສາມາດສະແດງໂດຍກົງກັບສາເຫດທໍາມະຊາດ, ແລະດັ່ງນັ້ນ, ການປົດປ່ອຍແມ່ຍິງແມ່ນມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຢູ່ທີ່ນີ້.
ຄົນຕ່າງປະເທດ, 1862
ວາລະສານປະຕິທິນບາງກອກ ລະບຸຕົວເລກຄົນຕ່າງປະເທດໃນປະເທດໄທໃນປີ 1862 ຢູ່ທີ່ 102 ຄົນ, ໃນນັ້ນ 58 ຄົນເປັນຊາວເອີຣົບ ແລະ 44 ຄົນເປັນຊາວອາເມລິກາ.
Malcolm Smith, ປະມານ 1900
(ແພດຢູ່ພະລາດຊະວັງ)
ລັກສະນະທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດຂອງ Siamese ສໍາລັບຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນຄວາມຈິງທີ່ວ່າພວກເຂົາບໍ່ເຄີຍເຕີບໂຕຂຶ້ນ. ເທົ່າທີ່ຄະນະວິຊາສິນທາງປັນຍາກ່ຽວຂ້ອງ, ເຂົາເຈົ້າຍັງຄົງເປັນເດັກນ້ອຍຕະຫຼອດຊີວິດ, ມີຄຸນສົມບັດທັງໝົດຂອງໃຈອ່ອນ, ຄວາມບໍ່ຮັບຜິດຊອບ ແລະ ຄວາມຫຼົງໄຫຼທີ່ເປັນລັກສະນະໄວໜຸ່ມ. ປະຊາຊົນທີ່ປະເສີດທີ່ຈະພົບແຕ່ຍາກສໍາລັບການທີ່ຮ້າຍແຮງຂອງເອີຣົບທີ່ຈະເຮັດວຽກຮ່ວມກັບ.
ສະຫຍາມປະເທດໄທ 1876-1900 ປະເທດໄທ Rama V ຫນຶ່ງບາດຫຼຽນເງິນ.
Frank Vincent, 1871
ຮູບລັກສະນະທົ່ວໄປຂອງບາງກອກແມ່ນບ້ານຂະຫນາດໃຫຍ່, ເບື້ອງຕົ້ນ, ຕັ້ງຢູ່ແລະເກືອບທັງຫມົດຖືກລ້ອມຮອບດ້ວຍປ່າທໍາມະຊາດທີ່ມີຄວາມຫນາແຫນ້ນທີ່ບໍ່ສາມາດເຂົ້າຫາໄດ້. ດ້ານໜຶ່ງຂອງເມືອງມີທົ່ງນາ ແລະອີກດ້ານໜຶ່ງມີປ່າດົງດິບທີ່ກວ້າງໃຫຍ່ໄພສານໄປຮອດຂອບຟ້າ.
George B. Bacon, 1892
ຖ້າທຸກຄົນໃສ່ເຄື່ອງນຸ່ງພື້ນເມືອງຂອງເຂົາເຈົ້າຕະຫຼອດເວລາ, ມັນບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງມີ nitpicking. ແຕ່ຍ້ອນວ່າປະເທດຊາດມີຄວາມອັບອາຍ, ສະພາບອາກາດທີ່ອ່ອນແອແລະເປັນສຸກ, ແລະປະຊາຊົນທຸກຍາກແລະບໍ່ເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍ, ເຄື່ອງນຸ່ງຂອງເຂົາເຈົ້າລ້ວນແຕ່ມີແຕ່ຜ້າທີ່ລຽບງ່າຍ, ມັດຮັດແອວ.
ເດັກນ້ອຍຫຼາຍຄົນຍ່າງອ້ອມຮອບໂດຍບໍ່ມີເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຈົນກ່ວາວັນເກີດທີສິບຫຼືສິບສອງຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເມື່ອຄົນຕ່າງຊາດເຂົ້າມາໃນສະຫຍາມ ເຂົາເຈົ້າຕົກໃຈຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງຍ້ອນການເປືອຍກາຍຂອງຜູ້ຄົນ... ຈົນສະຫຍາມນຸ່ງເຄື່ອງຢ່າງຖືກວິທີ, ນາງຈຶ່ງບໍ່ສາມາດເປັນຂອງຊົນຊາດທີ່ມີກຽດ ແລະ ມີສີວິໄລໄດ້.
Warington Smyth, 1898
ຂ້ອຍອ່ານເລື່ອງບາງກອກຢູ່ໃສ? Venice ຂອງຕາເວັນອອກທີ່ມີພະລາຊະວັງທອງແລະວັດທີ່ສວຍງາມ? ພວກເຮົາເຫັນພຽງແຕ່ Oriental Rotterdam: ທະນາຄານຂີ້ຕົມ, ທ່າເຮືອແລະທ່າເຮືອ, ໂຮງສີເຂົ້າທີ່ຂີ້ຮ້າຍທີ່ມີຄວັນຢາສູບ, ເຮືອນຢູ່ເທິງເສົາຄ້ອຍ, ເຂື່ອນແລະຮ່ອງຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງ, ເຮືອອາຍແກັສຫຼາຍສິບລໍາ, ເຮືອເຂົ້າພື້ນເມືອງ, ແລະທີ່ປະທັບໃຈທີ່ສຸດແມ່ນເຮືອໄອນ້ໍາອັງກິດ, ນໍເວແລະຊູແອັດ. ເຮືອ….
ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຕ້ອງໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າມີບາງບາງກອກຫຼາຍ, ນີ້ແມ່ນທ່າເຮືອ, ບາງກອກເອີຣົບແມ່ນບ່ອນສີດເຂົ້າ, ໄມ້ສັກທີ່ຖືກຕັດອອກນອກປະເທດ.
The Strait Times, ວັນທີ 3 ຕຸລາ, 1903
(ຕອນນັ້ນຄົນຕ່າງປະເທດຍັງມີຂະບວນການທາງກົດໝາຍແຍກຕ່າງຫາກ, ແຍກອອກຈາກສານໄທ)
ໃນສານອັງກິດໃນສະຫຍາມ, ກ່ອນທີ່ຜູ້ພິພາກສາທີ່ມີກຽດ Skinner Turner, ຜູ້ຊາຍຊື່ Francis Lanchay ໄດ້ປະກົດຕົວໃນຂໍ້ຫາດື່ມເຫຼົ້າ, ຄວາມບໍ່ເປັນລະບຽບຂອງສາທາລະນະແລະຄວາມຮຸນແຮງຕໍ່ຕໍາຫຼວດແລະອື່ນໆ.
ຜູ້ຖືກກ່າວຫາໄດ້ຮັບສາລະພາບໂດຍເວົ້າວ່າເສຍໃຈແລະເປັນຄົນໂງ່ທີ່ເຮັດສິ່ງດັ່ງກ່າວ. ລາວມາຊອກຫາວຽກເຮັດ ແລະ ຫລັງຈາກພົບແລ້ວກໍອອກໄປກິນດື່ມເພື່ອສະຫລອງວັນສຸກ.
ຜູ້ພິພາກສາ: 'ເຈົ້າເອົາເຄື່ອງດື່ມໄປໃສ?'
– 'ຈາກຮ້ານຈີນ, ຂ້ອຍໄດ້ພົບກັບຫມູ່.'
ຜູ້ພິພາກສາ: 'ມັນໜ້າເສຍດາຍຫຼາຍ.'
ທ່ານ Gibbins (ດໍາເນີນຄະດີ): 'ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈວ່າລາວຂີ້ຄ້ານກັບຕໍາຫຼວດ.'
ຜູ້ພິພາກສາ: 'ແນ່ນອນ, ພວກເຂົາເຮັດແບບນັ້ນສະເໝີ. ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ຕໍາຫຼວດແມ່ນສໍາລັບ.' (ຫົວ)
ຜູ້ຕ້ອງສົງໄສໄດ້ຖືກປ່ອຍຕົວໃນການປະກັນຕົວ.
James Kirkup, 1968
ເມື່ອເຈົ້າລ່ອງເຮືອຜ່ານຄອງນໍ້າ ເຈົ້າມັກຈະເຫັນຜູ້ຊາຍ, ຜູ້ຍິງ ແລະ ເດັກນ້ອຍ ອາບນໍ້າທີ່ຟົດສະໜັ່ນ: ສາວໄທງາມຄົນໜຶ່ງລົງມາຕາມຂັ້ນໄດເຮືອນ, ນຸ່ງຊຸດຜ້າກະໂປງທີ່ມັດແໜ້ນໜ້າເອິກ ແທນທີ່ຈະຢູ່ອ້ອມຮອບຕົວ. ໂອ້, ນົມໄທນ້ອຍນັ້ນ! ພວກມັນແໜ້ນ, ສົດ ແລະ ອ່ອນນຸ້ມພຽງໃດ!
Jacob Tomlin, 1831
ໄພພິບັດທີ່ໂສກເສົ້າໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນພະລາຊະວັງໃນຊ່ວງເວລາທີ່ວິກິດນີ້, ແລະການມາທີ່ນີ້ຂອງພວກເຮົາໄດ້ຖືກກ່າວວ່າເປັນສາເຫດ. ພະສົງທີ່ຂີ້ຄ້ານຈຳນວນໜຶ່ງ, ທີ່ພວມຍ່າງອ້ອມພະລາຊະວັງ, ໄດ້ຮຸກຮານພະລາດຊະວັງ, ໃນບັນດາພະຍາ ແລະນາງສາວຂອງກະສັດ….
ສີ່ຮ້ອຍຂອງພຣະສົງໄດ້ຖືກໃສ່ໃນໂສ້. ມີການອອກດຳລັດຫ້າມເຂົາເຈົ້າຮັບເອົາປຶ້ມຂອງເຮົາ (ພຣະຄຳພີ) ໃນຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະຖືກລົງໂທດຢ່າງໜັກ...
ທ່ານລ່າເມືອງຂຶ້ນໄດ້ຮັບຄຳຮ້ອງຂໍຈາກພະທາດຫລວງ (ປະທານປະເທດ) ໃຫ້ພວກເຮົາອອກຈາກປະເທດໂດຍກຳປັ່ນ...
ພວກເຮົາເຊື່ອໝັ້ນວ່າຊາວຄຣິດສະຕຽນກາໂຕລິກເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນສັດຕູທີ່ຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດຂອງພວກເຮົາ ແລະບາງທີອາດເປັນສາເຫດຂອງເລື່ອງທີ່ບໍ່ມ່ວນຊື່ນນີ້.
George Windsor Earl, 1837
ຜູ້ຊາຍ (ໃນສະຫຍາມ) ປົກກະຕິແລ້ວແມ່ນຂີ້ຮ້າຍແລະບໍ່ເປັນມິດ, ແຕ່ແມ່ຍິງໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວມີຊີວິດຊີວາແລະມີຄວາມສຸກ, ຫຼາຍຄົນເບິ່ງດີເຖິງແມ່ນວ່າຊົງຜົມທີ່ແປກປະຫລາດຂອງພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ປັບປຸງຮູບລັກສະນະຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນມີພັນທະທີ່ຈະຮັບໃຊ້ເປັນທະຫານເມື່ອຖືກຮຽກຮ້ອງ, ແລະຈາກນັ້ນເຂົາຈະຕ້ອງເອົາອາຫານທີ່ພຽງພໍໃຫ້ແກ່ລາວເປັນເວລາຫຼາຍເດືອນ. ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ວ່າສົງຄາມບໍ່ເຮັດໃຫ້ລັດຖະບານເສຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຫຼາຍແລະບາງທີອາດເປັນເຫດຜົນທີ່ວ່າພວກມັນຖືກປະຕິບັດໄດ້ງ່າຍ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ເຂົ້າຮ່ວມໃນການໂຄສະນາທີ່ບໍ່ມີກຽດໂດຍປົກກະຕິເຫຼົ່ານີ້ຕົກເຂົ້າໄປໃນການບໍ່ມີປະໂຫຍດແລະຄວາມຂີ້ກຽດ, ບໍ່ເຄີຍແກ້ໄຂຫຼັງຈາກນັ້ນ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ແມ່ຍິງແມ່ນຮັບຜິດຊອບສໍາລັບການສະຫນັບສະຫນູນ idlers ເຫຼົ່ານີ້, ແລະສໍາລັບການຈໍານວນຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງພຣະສົງ.
Ebbe Kornerap, 1929
ກ່ອນປີ 1932, ເຈົ້າຍິງບໍ່ໄດ້ຖືກອະນຸຍາດໃຫ້ແຕ່ງງານກັບຄົນທົ່ວໄປ. ພົນລະເມືອງ, ຜູ້ທີ່ຮັກກັບເຈົ້າຍິງ, ໄດ້ອະທິບາຍໃຫ້ເພື່ອນຕາເວັນຕົກຂອງລາວຮູ້ເຖິງອັນຕະລາຍຂອງຄວາມໃກ້ຊິດຫຼາຍເກີນໄປ:
'ໃນສະຫຍາມ, ມີພຽງແຕ່ເຈົ້າຊາຍທີ່ສາມາດມີຫຍັງກ່ຽວຂ້ອງກັບເຈົ້າຍິງ. ຖ້າຜູ້ອື່ນຈູບເຈົ້າຍິງ, ມັນຫມາຍຄວາມວ່າ 7 ປີຂອງການເປັນຊະເລີຍທີ່ມີຕ່ອງໂສ້ຈາກຄໍເຖິງຕີນ. ນາງຍັງຖືກຂັງຄຸກຢູ່, ແຕ່ຢູ່ໃນເຮືອນຂອງຕົນເອງ, ຢູ່ຄົນດຽວກັບສາວໃຊ້ຂອງນາງທີ່ຖືໂສ້ຢູ່ໃນກະຕ່າ.'
Malcolm Smith, ປະມານ 1890
(ທ່ານໝໍຂອງສານກ່ຽວກັບ 'ພະລາຊະວັງພາຍໃນ' ບ່ອນທີ່ 93 ພັນລະຍາຂອງກະສັດ Chulalongkorn ແລະພຣະອົງເອງໄດ້ພັກຢູ່.)
ມັນເປັນຕົວເມືອງທີ່ສົມບູນ, ເປັນເຄືອຂ່າຍທີ່ແອອັດຂອງຖະຫນົນແລະຊອຍ, ມີສວນ, ສະຫນາມຫຍ້າ, ຫນອງແລະຮ້ານຄ້າ. ນາງມີລັດຖະບານຂອງຕົນເອງ, ສະຖາບັນຂອງຕົນເອງ, ກົດຫມາຍແລະສານ. ມັນເປັນເມືອງຂອງແມ່ຍິງ, ດໍາເນີນການໂດຍແມ່ຍິງ.
ຜູ້ຊາຍສໍາລັບການມອບຫມາຍການກໍ່ສ້າງພິເສດຫຼືທ່ານຫມໍໄດ້ຮັບການຍອມຮັບ. ພວກລູກຊາຍຂອງກະສັດສາມາດຢູ່ທີ່ນັ້ນຈົນຮອດໄວໜຸ່ມ, ຫລັງຈາກນັ້ນພວກເຂົາກໍໄດ້ຮັບທີ່ພັກອາໄສຢູ່ກັບຍາດຕິພີ່ນ້ອງ ຫລືກັບບັນດາເຈົ້າແຂວງ. ຜູ້ຊາຍຄົນດຽວທີ່ຢູ່ພາຍໃນກຳແພງຂອງວັງນີ້ແມ່ນກະສັດ.
ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ:
Chris Burslem ນິທານເກົ່າແກ່ບາງກອກ, ນິທານທີ່ອຸດົມສົມບູນຈາກດິນແດນຊ້າງຂາວ, Earnshaw Books, ຮົງກົງ, 2012
ຜູ້ຍິງໄທ 93 ຄົນ ຢູ່ໃຕ້ຫຼັງຄາດຽວ…. ທ່ານພຽງແຕ່ຕ້ອງການມັນ 😉
Tino, ການປະກາດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ມີຫຼາຍສິ່ງທີ່ຮັບຮູ້ທີ່ຍັງຄົງຢູ່ໃນຜົນບັງຄັບໃຊ້ໃນມື້ນີ້ແລະຢືນຢັນວັດທະນະທໍາຂອງປະເທດທີ່ປະເສີດນີ້. ເລື່ອງທີ່ເຂັ້ມແຂງແມ່ນວ່າຜູ້ຊາຍໄດ້ເຂົ້າໄປໃນສົງຄາມແລະແມ່ຍິງຕ້ອງປ້ອງກັນຕົນເອງ. ສາມາດຮັບຮູ້ໄດ້ຫຼາຍແມ້ແຕ່ຢູ່ໃນເວລາຂອງພວກເຮົາ.
ກັບ fr.gr.,
Theo T.
ອັນນັ້ນຕ້ອງເປັນຄືກັບກອງໄກ່ທີ່ມີຜູ້ຍິງ 93 ຄົນຢູ່ນຳກັນ 4 ຄົນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເປັນບ້າ...
ຂອບໃຈ Tino,
ຫນ້າສົນໃຈແທ້ໆທີ່ຈະອ່ານ.
ນອກຈາກນັ້ນ, ນີ້ແມ່ນບົດເລື່ອງກ່ຽວກັບ ladyboys ແລະ tomboys ໂດຍ Anna Leonowens ໃນ The English Governess at the Siamese Court (London: 1870), ຕໍ່ມາໄດ້ດັດແກ້ເຂົ້າໄປໃນ fictional Anna ແລະກະສັດຂອງສະຫຍາມ, ເຊິ່ງຂຶ້ນກັບການ censorship ຂອງໄທ:
ນີ້ແມ່ນພວກຜູ້ຍິງທີ່ປອມຕົວເປັນຜູ້ຊາຍ, ແລະຜູ້ຊາຍໃນເຄື່ອງນຸ່ງຂອງແມ່ຍິງ, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍແລະອາຊະຍາກໍາຂອງຂະຫນາດໃຫຍ່ — ທັງຫມົດໃນທັງຫມົດທີ່ຫນ້າກຽດຊັງທີ່ສຸດ, ເປັນຕາຢ້ານທີ່ສຸດ, ແລະຜິດທໍາມະຊາດທີ່ສຸດທີ່ຫົວໃຈຂອງມະນຸດມີ. ປະດິດ.
ເຄີຍໄປປະເທດໄທສອງສາມຄັ້ງ ແລະ ໄດ້ຮູ້ຈັກກັບຄົນເປັນປະເທດທີ່ສວຍງາມ, ປະຊາຊົນເປັນມິດ, ເວົ້າບໍ່ໄດ້ວ່າບໍ່ເປັນມິດ, ຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍອອກໄປຕະຫຼອດ, ຢາກກັບໄປໄທ,
ແຕ່ຂ້ອຍໄປບໍ່ໄດ້ອີກແລ້ວ ຂ້ອຍຢາກຢູ່ບ່ອນນັ້ນ, ແຕ່ມັນບໍ່ເກີດຂຶ້ນ ຂ້ອຍບໍ່ຢາກຢູ່ Pattaya ຫຼື ບາງກອກ, ຂ້ອຍເຫັນບາງບ່ອນໃນປະເທດໄທ, ທຳອິດ Pattaya ບໍ່ໃຫຍ່ປານໃດ, ແຕ່ ຖ້າເບິ່ງຄືນເມື່ອສອງສາມປີກ່ອນ, ທ່ານຈະເຫັນວ່າມັນໄດ້ກາຍເປັນເມືອງທັງຫມົດ, ມັນແມ່ນຍ້ອນນັກທ່ອງທ່ຽວທີ່ມາຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ແລະຄົນອື່ນກໍ່ມາຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ຮ້ານກາເຟແລະໂຮງແຮມຈໍານວນຫຼາຍກໍ່ເກີດຂື້ນ, ມັນແມ່ນສະຖານທີ່ທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດແຫ່ງຫນຶ່ງໃນ. ປະເທດໄທວ່າ Pattaya, ເຖິງແມ່ນວ່າບາງກອກເປັນນະຄອນຫຼວງປະເທດໄທເປັນເມືອງໃຫຍ່, ຂ້ອຍບໍ່ຄິດວ່າຂ້ອຍຈະໄປອີກ, ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍ ...
ຂອບໃຈ, Tino, ສໍາລັບຮູບພາບທີ່ສວຍງາມເຫຼົ່ານີ້ຂອງເວລາ. ລໍຖ້າຕອນຕໍ່ໄປ!
ຂ້ອຍມັກມັນ.