ບັນຊີຜູ້ເຫັນເຫດການຊາວໂຮນລັງກ່ຽວກັບການທໍາລາຍຂອງ Ayutthaya

ວັດ​ໄຊ​ວັດ​ທະ​ນະ​ຣາມ​ໃນ​ອາ​ຍຸ​

ມັນແມ່ນຈຸດສຸດຍອດຂອງສົງຄາມພະມ້າ-ສະຫຍາມຄັ້ງທີສອງ (1765-1767). ວັນ​ທີ 7 ເມ​ສາ 1767, ຫຼັງ​ຈາກ​ການ​ປິດ​ລ້ອມ​ຢ່າງ​ສິ້ນ​ເຊີງ​ເກືອບ 15 ເດືອນ, ອາຍຸທານີ ນະຄອນຫຼວງຂອງອານາຈັກ Siam ຍ້ອນວ່າມັນໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນຢ່າງສວຍງາມໃນເວລານັ້ນ, ໂດຍ ມຽນມາ ທະຫານກັບໄຟແລະດາບ ໄດ້​ຮັບ​ແລະ​ທໍາ​ລາຍ​.

ໃນ​ການ​ກໍ່​ຄວາມ​ຮຸນ​ແຮງ​ທີ່​ໂຫດ​ຮ້າຍ, ເມືອງ​ທີ່​ເຄີຍ​ເປັນ​ເມືອງ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ສວຍ​ງາມ​ທີ່​ສຸດ​ໃນ​ອາ​ຊີ, ໄດ້​ຖືກ​ທຳລາຍ​ຈົນ​ໝົດ​ສິ້ນ. ຊາວ​ເມືອງ​ເຄິ່ງ​ອຶດ​ຢາກ​ຫຼາຍ​ສິບ​ພັນ​ຄົນ​ໄດ້​ຖືກ​ຂົ່ມ​ຂືນ, ເອົາ​ດາບ ຫຼື​ຖືກ​ພາ​ໄປ​ເປັນ​ທາດ​ຂອງ​ມຽນ​ມາ. ມີພຽງຮ່ອງຮອຍບ່ອນສູບຢາເທົ່ານັ້ນທີ່ເຕືອນໃຈເຖິງສູນອຳນາດຂອງລາຊະວົງ ແລະ ສາສະໜາທີ່ເກົ່າແກ່ກວ່າສາມສັດຕະວັດ ທີ່ໄດ້ສ້າງຈິນຕະນາການຂອງນັກທ່ອງທ່ຽວຕ່າງປະເທດຈຳນວນຫຼາຍ…

ໃນ​ຂະ​ນະ​ດຽວ​ກັນ – ຫຼາຍ​ກວ່າ 250 ປີ​ຕໍ່​ມາ – ຄວາມ​ຄຽດ​ແຄ້ນ​ຕ້ານ​ພະ​ມ້າ​ຍັງ​ຝັງ​ຢູ່​ໃນ​ຄວາມ​ຊົງ​ຈໍາ​ລວມ​ຂອງ​ໄທ. ປະເພນີປາກເວົ້າ, ວັນນະຄະດີປະຫວັດສາດ, ປຶ້ມແບບຮຽນ, ດົນຕີແລະຮູບເງົາບໍ່ພຽງແຕ່ປູກຝັງຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງອະດີດ, ມີອໍານາດຂອງ Ayutthaya, ແຕ່ຍັງເປັນລັກສະນະການລັກລອບສັງຫານຄົນປ່າຂອງພະມ້າໃຫ້ຢູ່ໃນໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າ. ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ໃຫ້​ຄວາມ​ຮູ້​ສຶກ​ຂອງ​ຄວາມ​ພາກ​ພູມ​ໃຈ​ຂອງ​ປະ​ເທດ​ຊາດ​ແລະ​ຄວາມ​ຮູ້​ສຶກ vague ຂອງ​ ພາສາໄທ ທີ່ລັດຖະມົນຕີໃນປັດຈຸບັນມັກ flirt ກັບ. ຄວາມ​ຈິງ​ທີ່​ວ່າ​ຊາວ​ສະຫຍາມ​ທີ່​ສະຫງ່າ​ຜ່າ​ເຜີຍ​ບໍ່​ໄດ້​ເປັນ​ທີ່​ຮູ້​ຈັກ​ກັນ​ຢ່າງ​ແທ້​ຈິງ​ວ່າ​ເປັນ​ຄົນ​ຮັກ​ໃນ​ສະ​ໄໝ​ນັ້ນ​ເອງ​ນັ້ນ​ແມ່ນ​ລາຍ​ລະ​ອຽດ​ຂອງ​ປະຫວັດສາດ​ທີ່​ຄົນ​ທັງ​ຫຼາຍ​ບໍ່​ມັກ​ຢູ່​ໃນ…

ໃນປີ 1958, ນັກຄົ້ນຄວ້າຊາວໂຮນລັງ JJ Boeles ໄດ້ພົບເຫັນໜັງສືໃບລານສອງໜ້າຢູ່ໃນຫໍພິພິທະພັນແຫ່ງຊາດອິນໂດເນເຊຍໃນນະຄອນຫຼວງຈາກາຕາ ເຊິ່ງມີບັນຊີຜູ້ເຫັນເຫດການກ່ຽວກັບການລົ້ມລົງຂອງນະຄອນຫຼວງຂອງສະຫຍາມ. ມັນຖືກຕີພິມໂດຍລາວໃນປີ 1968 ໃນໂອກາດຄົບຮອບ 200 ປີແຫ່ງການຕົກຂອງ Ayutthaya ໃນປີ 56.^e ປະລິມານຂອງວາລະສານທີ່ມີຊື່ສຽງ ຂອງ​ສະມາຄົມ​ສະຫຍາມ.

ມັນແມ່ນການລາຍງານຢ່າງເປັນທາງການທີ່ຫນຶ່ງ P. van der Voort, ເຈົ້າຂອງທ່າເຮືອໂຮນລັງຂອງ Batavia, ໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນວັນທີ 26 ເດືອນເມສາປີ 1678 ຈາກປາກຂອງນັກທຸລະກິດ Armenian Anthony Goyaton, 'ອະດີດ​ຫົວ​ໜ້າ​ຊາວ​ຢູ​ໂຣບ​ຕ່າງປະ​ເທດ​ໃນ​ນະຄອນ ແລະຈາກ imam ຫຼື molla Seyed Ali, ໂຄສົກຂອງຊຸມຊົນມຸດສະລິມຫຼາຍໃນນະຄອນຫຼວງ Siamese. ມັນ​ບໍ່​ແມ່ນ​ວັນ​ນະ​ຄະ​ດີ​ທີ່​ຍິ່ງ​ໃຫຍ່​ແຕ່​ບັນ​ຊີ​ທີ່​ຫຍໍ້​ແລະ​ຫຍໍ້​ຂອງ​ສິ່ງ​ທີ່​ໄດ້​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ຕົວ​ເມືອງ​. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ມັນເປັນເອກະສານທີ່ເປັນເອກະລັກໃນທຸກທາງເພາະວ່າຕາມຄວາມຮູ້ຂອງຂ້ອຍມັນເປັນພຽງແຕ່ຈຸດປະສົງດຽວທີ່ບັນທຶກບັນທຶກປັດຈຸບັນຂອງການລົ້ມລົງຂອງ Ayutthaya. ມີແຫຼ່ງທີ່ມາຂອງມຽນມາໜ້ອຍໜຶ່ງ, ແຕ່ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວນີ້ໄດ້ຖືກດັດແກ້ເພື່ອການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ຢ່າງບໍລິສຸດ ແລະແນ່ນອນວ່າບໍ່ແມ່ນສິ່ງຈູງໃຈທາງປະຫວັດສາດ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ແຫຼ່ງ Siamese ມັກຈະອີງໃສ່ປະເພນີປາກຫຼືຖືກຂຽນຫຼາຍຕໍ່ມາ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ແນ່ນອນ, ເນື່ອງຈາກວ່າພະຍານແມ່ນຄົນຕ່າງປະເທດ, ມັນລັງກຽດຕໍ່ຄວາມລໍາອຽງທີ່ມີລັກສະນະບັນຊີ Siamese ຕໍ່ມາ.

ຂຸມຝັງສົບຂອງອຸທຸມພອນ – ຮູບພາບ: ວິກິພີເດຍ

ເຫດຜົນວ່າເປັນຫຍັງ van der Voort ເອົາບັນຫາທີ່ຈະເອົາສິ່ງຂອງລົງໃນເຈ້ຍອາດຈະນອນຢູ່ໃນຄວາມຈິງທີ່ວ່າສອງພະຍານທີ່ເຊື່ອຖືໄດ້ແລະເອກະລາດໄດ້ຢືນຢັນສິ່ງທີ່ປະຊາຊົນໃນ Batavia ໄດ້ຢ້ານກົວມາດົນນານ, ຄືວ່າ. VOCໂຮງງານໃນນະຄອນຫຼວງຂອງສະຫຍາມໄດ້ຖືກທໍາລາຍຖິ້ມ. ຈາກເອກະສານທີ່ຍັງເຫຼືອໜ້ອຍທີ່ໄດ້ເກັບຮັກສາໄວ້ກ່ຽວກັບໂຮງງານແຫ່ງນີ້ໃນສະໄໝກ່ອນການຕົກຂອງເມືອງอยุธยา, ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດສະຫຼຸບໄດ້ວ່າ VOC ໄດ້ຍົກຍ້າຍບຸກຄະລາກອນຂອງຕົນບາງຄັ້ງໃນເດືອນທັນວາ 1765, ເມື່ອເຫັນໄດ້ຊັດເຈນວ່າເມືອງຈະຖືກລ້ອມຮອບແລະຖືກລ້ອມຮອບ.

ພາຍຫຼັງ​ໄດ້​ມີ​ບົດ​ລາຍ​ງານ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ປິດ​ລ້ອມ​ຢ່າງ​ເປັນ​ທາງ​ການ, ບົດ​ລາຍ​ງານ​ຢ່າງ​ເປັນ​ທາງ​ການ​ໄດ້​ກ່າວ​ຕໍ່​ໄປ​ວ່າ: '...ນີ້​ແກ່​ຍາວ​ມາ​ຮອດ​ເດືອນ​ມີນາ, ປີ 1767, ໃນ​ຂະນະ​ທີ່​ເມືອງ​ຖືກ​ນ້ຳ​ສູງ​ອ້ອມ​ຮອບ, ນາງ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃກ້​ມັນ​ໃນ​ທາງ​ລ້ຽວ​ທະ​ເລ​ໂດຍ​ມີ​ບັນ​ດາ​ບັນ​ດາ​ຂັ້ນ​ໄດ, ແລະ​ໂດຍ​ການ​ຖິ້ມ​ໝໍ້​ດິນ​ທີ່​ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຝຸ່ນ​ປືນ, ຜູ້​ຖືກ​ປິດ​ລ້ອມ​ໄດ້​ແລ່ນ​ໜີ​ຈາກ. ກໍາ​ແພງ​ເມືອງ​ແລະ​ຫຼັງ​ຈາກ​ນັ້ນ​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ນາຍ​ຂອງ​ນະ​ຄອນ​, ແລະ​ໄດ້​ວາງ​ໄວ້​ທັງ​ຫມົດ​ໃນ​ຂີ້​ເຖົ່າ​: ໂດຍ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ​ຢ່າງ​ຫຼວງ​ຫຼາຍ​ໃນ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ນີ້​ໂດຍ​ຊາວ​ປະ​ເທດ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ​, ຜູ້​ທີ່​ຢູ່​ໃນ​ນະ​ຄອນ​ໃນ​ຈໍາ​ນວນ​ປະ​ມານ​ຫ້າ​ຮ້ອຍ​ຄົນ​, ຈາກ​ຜົນ​ປະ​ໂຫຍດ​ຕໍ່​ເນື່ອງ​ຂອງ​ນັກ​ໂທດ​ທີ່​ເຮັດ​ໂດຍ​ການ​. ສະຫຍາມ, ທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກຄຸ້ມຄອງເພື່ອຕອບສະຫນອງ. ຊາວ​ເມືອງ​ທີ່​ໄດ້​ໜີ​ຈາກ​ໄຟ​ໄປ, ໄດ້​ຂ້າ​ພວກ​ເຂົາ​ສ່ວນ​ໃຫຍ່​ແລ້ວ, ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ແບ່ງ​ສ່ວນ​ທີ່​ເຫຼືອ​ອອກ​ເປັນ​ຫຼາຍ​ຝ່າຍ, ຕາມ​ຈຳ​ນວນ​ຫົວ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ, ແລະ​ພາ​ພວກ​ເຂົາ​ໄປ, ຫຼັງ​ຈາກ​ທີ່​ພວກ​ເຂົາ​ໄດ້​ປະ​ກອບ​ດ້ວຍ. ໂລຈີໄດ້ເສຍສະລະຕໍ່ໄຟໄຫມ້ກ່ອນ.

ວ່າກະສັດຫນຸ່ມຜູ້ທີ່, ພ້ອມກັບຄອບຄົວຂອງລາວ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ Berquelang (ເປັນກະສັດເກົ່າຕົນເອງ nagt, ສະນັ້ນພີ່ນ້ອງເວົ້າວ່າ, ຂ້າສະຫຍາມເອງ) ໄດ້ຖືກພົບເຫັນຢູ່ໃນບັນດາຜູ້ທີ່ຖືກເນລະເທດ, ໃນບັນດາຜູ້ທີ່ເສຍຊີວິດຍ້ອນພະຍາດ. ທໍາອິດໂດຍການເຈັບປ່ວຍ, ແລະການໃຫ້ອະໄພ sig ສຸດທ້າຍ. ວ່າຍາດພີ່ນ້ອງຮ່ວມກັບຜູ້ປະສົບໄພຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຈໍານວນປະມານຫນຶ່ງພັນຫົວ, ປະກອບດ້ວຍປອກຕຸຍການ, Armenians, Peguans, Siammers ແລະ Malays, ເປັນຜູ້ຊາຍ, ແມ່ຍິງເປັນເດັກນ້ອຍ, ພາຍໃຕ້ການ escort ຂະຫນາດນ້ອຍພຽງແຕ່ສິບຫ້າ Bramans, ໄດ້ກ້າວຫນ້າທາງຫຼັງຈາກ Pegu. , ເຄິ່ງຫນຶ່ງໄດ້ຈັດການເພື່ອຊອກຫາໂອກາດທີ່ຈະຍຶດ conductors ຂອງເຂົາເຈົ້າແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຢູ່ໃນຄວາມປອດໄພໂດຍການບິນ, ຫຼັງຈາກຫນຶ່ງເດືອນຂອງຜົນສໍາເລັດໂດຍຜ່ານປ່າໄມ້ແລະຖະຫນົນຫົນທາງ unbeaten ໄດ້ມາຄັ້ງທໍາອິດອີກເທື່ອຫນຶ່ງທີ່ Siamese River.

ວ່າຍາດຕິພີ່ນ້ອງຍັງຢູ່ທີ່ນັ້ນອີກສາມເດືອນ, ຫຼັງຈາກນັ້ນພ້ອມກັບຄູ່ຮ່ວມອື່ນໆຂອງພວກເຂົາກັບເຮືອຈີນຂະຫນາດນ້ອຍໄປກໍາປູເຈຍແລະຕໍ່ໄປຫຼັງຈາກ Palembang, ສຸດທ້າຍໃນວັນທີ 23 ທັນວາກັບເຮືອຂອງ Juraagan Ink. ໄດ້ມາຮອດທີ່ນີ້. ນອກຈາກນັ້ນ, ພວກກ່ຽວພັນຍັງເວົ້າວ່າ ພວກ Bramans, ໄດ້ບຸກເບີກດິນແດນຂອງສະຫຍາມບາງກອກ ອ້ອມແອ້ມບາງກອກ, ເປັນບ່ອນທີ່ພວກ Logie ຂອງຝຣັ່ງຢືນຢູ່, ໄດ້ຕັ້ງມັນຄືນໃຫມ່, ເຊິ່ງພວກເຂົາສ້າງຂຶ້ນໂດຍການແລ່ນເຮືອຫຼັງຈາກກໍາປູເຈຍ, ໃນຂະນະທີ່ຊາວຈີນປະມານສອງພັນຄົນ. zig ພາຍ​ໃຕ້​ຫົວ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຢູ່​ປາກ​ຂອງ​ນ​້​ໍ​າ​, deprived ການ​ກະ​ສິ​ກໍາ​ແລະ​ການ​ປະ​ມົງ​.

ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງກ່ຽວຂ້ອງກັບວັນທີ 26 ເມສາ 1768

P. van der Voort. '

ບັນ​ຊີ​ນີ້​ສອນ​ພວກ​ເຮົາ - ແລະ​ນີ້​ແມ່ນ​ອົງ​ປະ​ກອບ​ໃຫມ່ - ວ່າ​ກອງ​ທັບ​ບຸກ​ໂຈມ​ຕີ​ເມືອງ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ​ຈາກ​ພາຍ​ໃນ​ໂດຍ​ພະ​ມ້າ​ທີ່​ໄດ້​ຖືກ​ຍຶດ​ໂດຍ​ສະ​ຍາມ​ໃນ​ເມື່ອ​ກ່ອນ​. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມີຊ່ອງຫວ່າງຫຼືຄວາມຜິດພາດທີ່ຫນ້າສັງເກດເລັກນ້ອຍໃນບັນຊີ. ເປັນຄວາມຈິງທີ່ທະຫານມຽນມາໄດ້ໃຊ້ລະເບີດມືໃນສະໄໝກ່ອນໃນການໂຈມຕີຂອງພວກເຂົາ, ໝໍ້ດິນເຜົາທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຝຸ່ນປືນ, ແຕ່ຢ່າງແປກປະຫລາດ, ຜູ້ເຫັນເຫດການທັງສອງຄົນຍັງມິດງຽບກ່ຽວກັບຄວາມຈິງທີ່ວ່າຊາວມຽນມາໄດ້ຂຸດອຸໂມງບາງບ່ອນຢູ່ໃຕ້ ກຳ ແພງເມືອງແລະເຕັມຫ້ອງຂອງຂ້ອຍ. ລະເບີດ, ການລະເມີດການປ້ອງກັນປະເທດສະຫຍາມ. ມັນເປັນໄປໄດ້ທີ່ພວກເຂົາເຮັດບໍ່ໄດ້ ໂດຍ visu ແຕ່ພວກເຂົາຕ້ອງໄດ້ຍິນສຽງລະເບີດເຫຼົ່ານີ້ຖ້າພວກເຂົາຢູ່ໃນຕົວເມືອງ.

ນາຍພົນ ທັກສິນ

ເຫດຜົນວ່າເປັນຫຍັງເລື່ອງກ່ຽວກັບ 'ກະສັດເກົ່າໃນຄືນນັ້ນເອງ, ຖືກຂ້າໂດຍສະຫຍາມເອງ' ໃນວົງເລັບອາດຈະກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມຈິງທີ່ວ່າຜູ້ເຫັນເຫດການໄດ້ຍິນເລື່ອງນີ້. ໃນກໍລະນີໃດກໍ່ຕາມ, ມັນບໍ່ຖືກຕ້ອງ. ນັກປະຫວັດສາດສົມມຸດວ່າ Ekatha ສ່ວນຫຼາຍອາດຈະສາມາດຫລົບຫນີຈາກເມືອງທີ່ຖືກໄຟໄຫມ້ໂດຍເຮືອ, ແຕ່ວ່າລາວໄດ້ເສຍຊີວິດຍ້ອນຄວາມອິດເມື່ອຍແລະຄວາມອຶດຫິວໃນສິບມື້ຕໍ່ມາຢູ່ໃນປ່າຂອງບ້ານ Chik ໃກ້ກັບວັດ Sangkhawat. ນ້ອງຊາຍຂອງລາວອຸທຸມພອນ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ສະລະຕົວແທນເອກລາດ ແລະໄດ້ຂຶ້ນເປັນພະສົງ, ໄດ້ຖືກພາຕົວໄປປະເທດມຽນມາຢ່າງເປັນລະບົບຕ່ອງໂສ້ກັບສະມາຊິກຂອງລາຊະວົງເກືອບທັງໝົດ, ເຊິ່ງໃນເບື້ອງຕົ້ນລາວໄດ້ຖືກກັກຂັງຢູ່ທີ່ເມືອງ Ava. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ລາວແລະຜູ້ປະສົບໄພອື່ນໆຂອງລາວໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ໃນຫມູ່ບ້ານໃກ້ໆກັບ Mandalay ທີ່ຖືກບັນຊາໂດຍກະສັດ Hsinbyusin ຂອງພະມ້າສໍາລັບຊາວ Yodaya, ຜູ້ອົບພະຍົບຂອງ Ayutthaya. ອຸທຸມພອນ ໄດ້ເສຍຊີວິດຢູ່ທີ່ນີ້ໃນປີ 1796.

ອົງປະກອບປະຫວັດສາດອີກອັນໜຶ່ງທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ ກໍຄືນັກໂທດ ແລະ ຊະເລີຍເສິກ ມຽນມາ ຈໍານວນນຶ່ງ ທີ່ຖືກຈັບໄດ້ນັ້ນ ສາມາດຫລົບໜີ ໃນລະຫວ່າງທາງໄປມຽນມາ. ຄວາມຈິງທີ່ວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຂົ້າຫາເຈົ້າພະຍາອີກເທື່ອຫນຶ່ງໂດຍບໍ່ມີບັນຫາ - ນອກຈາກບາງ 'ການສູ້ຮົບ' - ໄດ້ຖືກພິສູດໂດຍຄວາມຈິງທີ່ວ່າພະມ້າໄດ້ປະຖິ້ມກໍາລັງການຍຶດຄອງຂອງສະຫຍາມເກືອບ 2.000 ຄົນ. ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຈໍາ​ເປັນ​ຕ້ອງ​ໄດ້​ທະ​ຫານ​ສ່ວນ​ໃຫຍ່​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຢູ່​ໃນ​ປະ​ເທດ​ຂອງ​ຕົນ​ເພື່ອ​ຢຸດ​ເຊົາ​ການ​ບຸກ​ລຸກ​ຂອງ​ຈີນ.

ສິ່ງທີ່ໜ້າສົນໃຈໂດຍສະເພາະແມ່ນການກ່າວເຖິງຂອງຊາວສະຫຍາມທີ່ຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ບາງກອກ, ສະຖານທີ່ທີ່ຝຣັ່ງໂລຈີຢືນຢູ່, ເປັນເຈົ້າເມືອງ Thonburi, ແລະຊາວຈີນປະມານສອງພັນຄົນທີ່ຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ປາກເຈົ້າພະຍາ. ບໍ່ຕ້ອງສົງໃສວ່າມັນແມ່ນກອງທັບຂອງນາຍພົນ (ແລະຕໍ່ມາກະສັດ) Taksin - ຜູ້ທີ່ຕົນເອງເປັນລູກເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງຈີນແລະເປັນສອງພາສາຢ່າງສົມບູນ - ຜູ້ທີ່ໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ທີ່ນີ້ແລະຈາກຖານນີ້ໄດ້ເລີ່ມຂັບໄລ່ທະຫານພະມ້າອອກຈາກສະຫຍາມ. ໃນລັກສະນະທີ່ຊັດເຈນ, ນີ້ຫມາຍຄວາມວ່າເກືອບເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງກໍາລັງຂອງ Taksin ໃນເວລາທີ່ພຣະອົງໄດ້ຍຶດ Thonburi ກັບກອງທັບ 1767 ຂອງຕົນໃນເດືອນຕຸລາ 5.000, ຫົກເດືອນຫຼັງຈາກການລົ້ມລົງຂອງ Ayutthaya, ແລະໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການຟື້ນຟູອະທິປະໄຕຂອງສະຫຍາມ, ປະກອບດ້ວຍ mercenaries ຈີນ. ຄວາມ​ຈິງ​ທາງ​ປະຫວັດສາດ​ທີ່​ຍັງ​ບໍ່​ທັນ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ແກ້​ໄຂ​ຢ່າງ​ແທ້​ຈິງ​ໃນ​ປະຫວັດສາດ​ທີ່​ມີ​ສີສັນ​ຊົນ​ເຜົ່າ​ທີ່​ເຂັ້ມ​ແຂງ​ໃນ​ປະຫວັດສາດ​ຂອງ​ໄທ​ມາ​ຮອດ​ປະຈຸ​ບັນ…