Frans Amsterdam li Pattaya: 'Krediya kedkarên odeyê'
(John And Penny / Shutterstock.com)
Frans Amsterdam dîsa li Pattaya bi cih bûye û bi serpêhatiyên xwe yên di çîrokek şopandinê de, heya ku nirxên 'mîna' yên din tune ne, me kêfxweş dike.
Li Otela Dynasty Inn qet gazincên min li ser karê xaniyan tunebû. Lêbelê, yek heye ku ez dixwazim bi we re biaxivim.
Ze is de vriendelijkheid zelve, komt altijd melden dat ze maar weer boft als ze op mijn verdieping werkt, en als ik haar op de gang tegenkom krijg ik van haar eerst gratis het actuele weerrapport: Hot, very hot, of lain. Vervolgens vertelt ze dat mijn kamer bijna aan de beurt is, vraagt ze of ik nog speciale wensen heb, en overtuigt ze mij ervan dat ik good man ben. Tot zover niets aan de hand.
Maar stel dat ik haar op maandag tegenkom, dan kan het zomaar gebeuren dat ze mij ook vertelt dat ze donderdag een vrije dag heeft. Dan kun je denken:’Fijn voor haar’, maar daar kom je niet mee weg. Want dinsdag wordt het weer verteld. Alsof ze bang is dat ik het vergeten was. Al zou ik dat vergeten… So what? Wat kan mij het nou bommen dat zij een dagje vrij heeft? Voor mijn part zet ze het op Facebook, mij boeit het niet. Er zal heus wel een ander kamermeisje komen.
Als u er ook zo over denkt, dan ontgaan u toch echt de diepere zielenroerselen van deze dame, en vermoedelijk ook die van anderen. Het is natuurlijk de bedoeling dat u haar in het kader van de vrije dag, naast het gebruikelijke beddenstrooiseltje, een extraatje toe zult stoppen, zodat ze niet de hele dag op haar kamertje hoeft te blijven zitten. Nou ben ik ook de rotste niet, en de dankbaarheid die je ten deel zal vallen staat in geen verhouding tot het gebrachte offer, maar je loopt het risico dat zo iemand dan ‘beet’ denkt te hebben, en vaker een visje gaat uitgooien. Ik ken inmiddels haar rooster voor de hele maand uit mijn hoofd…
Ze weet ook precies op welke datum ik vertrek. Een paar dagen geleden wees ze op het groeiende hoopje Bahtmuntjes dat naast de TV ligt. Mocht ik die op de dag van mijn vertrek nog niet opgemaakt hebben, dan wil zij zich daar wel over ontfermen. Volgende maand gaat ze een week naar huis en dan komt dat heel goed van pas voor de bus en voor melk voor de kleine. Dat is nogal expensive en o o o, wat ben ik toch een good man.
Ik begrijp het allemaal wel, maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die zich op een gegeven moment beginnen te ergeren. Ik kan in dit geval niet helemaal objectief meer oordelen en heb geen advies nodig. Het was uitgerekend dit meisje dat een paar jaar geleden in mijn kamer het door mij niet afgesloten kluisje met naar schatting ruim twee keer haar jaarsalaris erin had aangetroffen en onaangeroerd had gelaten. Dan bouw je wel wat krediet op. Maar wanneer zijn uw grenzen bereikt?
Op een bepaald moment is het over en uit.
Dat verschilt per situatie en natuurlijk per persoon.
Er zijn mensen waar het er dik boven op ligt, die het alleen om het geld te doen is en die nooit genoeg hebben en steeds weer met de bekende smoes komen. Er zijn er ook die niets vragen en blij zijn met 5 Thb.
Een jongen die bij ons wel eens eten komt brengen krijgt van zijn baas gewoon zijn salaris en is het eten 190 Thb dan krijgt ie 10 Thb fooi. Is het eten 195, dan 5 en is het 185 dan 15.
Wordt eigenlijk altijd afgerond op papiergeld. Die jongen vindt dat prima, die weet dat en zal ook niet laten blijken dat het te weinig is. Als die jongen zegt dat ie een aantal dagen niet het eten kan komen brengen omdat ie naar zijn ouders gaat krijgt ie vaak Thb 200 of 300 van mijn vrouw en ook met Nieuwjaar en zo’n dagen krijgt ie wat extra’s.
Van een ander restaurant krijgt die jongen niets meer omdat ie misbruik maakt van de situatie. Het eten is bv 180 Thb, dan zegt ie keihard Thb 200 terwijl er een bonnetje inzit van Thb 180.
En betaalt u in dat laatste geval dan 200 of 180?
180
Doen wat je hart je influistert.
Tja, kamermeisjes zijn natuurlijk de belangrijkste medewerksters van het hotel. Die zorgen ervoor dat je kamer en niet te vergeten de badkamer er fris en verzorgd uitziet en dat iedere dag opnieuw.
Inderdaad over het algemeen de vriendelijkheid zelve en altijd bereid om hun werkzaamheden aan te passen aan mijn ritme, ik bedoel als ik eens tot in de middag wil slapen is één telefoontje voldoende om mijn kamer alsnog aan de beurt te doen komen.
Stop ik zo tussendoor eens een 100 baht in de handen hetgeen altijd in dankbaarheid wordt geaccepteerd dus het zal wel genoeg zijn……….
Voor mij altijd een vriendelijk woord en een vette wai dus ik geloof dat ik er wel goed opsta en dat er goed voor mij (de kamer in dit geval) gezorgd wordt.
Ook ik heb een groeiend bergje losse baht munten die ik bij mijn vertrek ook schenk met de mededeling leuk voor de kinderen of zo en ook dat wordt altijd in dank aanvaard dus zal ook wel goed zijn.
Lees ik hierboven 5 baht fooi, geloof ik dat ik mij dan toch enigszins opgelaten zou voelen, minder dan 20 baht meen ik toch niet te kunnen geven, maar goed ieder voor zich nietwaar.
En oh ja voor ik het vergeet, leuk stukje weer hr. van Amsterdam.
Als het erg laat wordt voordat ik uit de veren ben, zo rond drie uur, half vier, dan wòrd ik gebeld met de vraag of ik nog prijs stel op schoonmaak van de kamer. Da’s nog net iets sjieker dan zelf moeten bellen. En zo kun je ook geen dagen dood rondhangen.
Verder ben ik het met u eens hoor, minder dan 20 Baht wordt hier ook niet meer serieus als fooi ervaren geloof ik. Maar goed, als er echt regelmaat in zit, dan moet je ook wel weer oppassen, want als je twee keer 30 Baht hebt gegeven, en je geeft dan een keer 20, dan kijken ze je al gauw aan met zo’n blik van: Heb ik iets verkeerds gedaan? Dan kun je misschien toch beter af en toe een extraatje geven en het verder bij de muntjes laten.
Aanpassen aan de omgeving.
Bij een bamisoep-restaurantje of eetstal naast de weg geef je toch ook geen fooi.
En ach, ik laat dat altijd over aan mijn vrouw of dochter.
Zelf geef ik te veel of te weinig volgens hun
Waarom zou ik bij een bamisoep-restaurantje of eetgelegenheid naast de weg (wegrestaurant?) geen fooi geven?
U laat het altijd aan uw vrouw of dochter over? Ik krijg uit uw eerste reactie toch de indruk dat u 5 tot 15 baht geeft, en op hoogtijdagen uw vrouw erbij moet komen om 200 tot 300 Baht te doneren.
In welke gevallen vindt uw vrouw/dochter dat u te weinig geeft?
Dat brengen is bij ons thuis, een service van de restaurantjes.
De eigenaar drukt ons iedere keer op het hart dat we de jongen eigenlijk niets mogen geven want dan willen ze dat bij andere ook.
Ik doe niet aan dat fooien geven, geld weg geven is het wat met een mooi woord “fooi” genoemd wordt. Dit systeem heeft in Nederland ook bestaan waar ik zelfs bij de kapper verwacht werd een “fooi” te geven. Bekijk het maar. Ik betaal wat iets kost en dat is het. Niks geen extra geld weg geven. Rare gewoonte.
Ik denk dat men moet informeren wat gebruikelijk is.
De ene plek mischien wel en de andere plek niet.
Dat we in nederland geen fooi geven, zegt niets over gebruiken in andere landen.
Ik kan me van USA herinneren dat 14% boven op de rekening de standaard is , voor het bedienend personeel. Het is gewoon hun salaris.
In Thailand vraag ik advies aan mijn vrouw.
Eigenlijk geen advies. Ze komt er zelf mee wat te doen.
In andere landen vraag ik de receptie wat het beste is.
Indien je ook in restaurants geen fooi geeft, vind ik dat behoorlijk ‘vrekkig’.
Bedienden werken voor minimum loon, en als ze dat goed en vriendelijk doen geef ik zelfs in Europa (en zeker in 3e wereldlanden) 10% fooi.
KARMA is a bitch 😉 Denk daar maar eens over na.
Weer leuk geschreven en heel herkenbaar.
Ben zelf ooit . eens uit geweest met zo’n dametje. Wel duidelijk gemaakt dat er verders niets te verwachten was. Geen enkel probleem, hele leuke dag gehad, leuk gezelschap en de rest van mijn verblijf is de kamer uitstekend verzorgd !
Bij afscheid fooi van 500 Thb gegeven en ze was er erg blij mee.
Ooit met zo’n dametje op een dagje stap geweest.
Er werd geen fooi verwacht , maar ik eindigde wel in een eenvoudig restaurantje voor een hapje eten , met een gepeperde rekening.
Duidelijk vooraf gepland bezoek.
Misschien wil ze helemaal geen extra fooi op woensdag.
Wellicht wil ze op die vrije donderdag eens lekker met Frans op stap…..
Als dit meisje 2 jaar geleden je geopende kluis niet aangeroerd heeft geeft dat toch wel een apart gevoel van waardering. Dat zal altijd wel blijven hangen. En ach… zo nu en dan een paar extra baht voor de jongedame, voor haar een welkome bijdrage, maar peanuts voor de Farang.
Heel herkenbaar Frans. Ook ik heb een vaste stek in Pattaya waar ik 3x per jaar zo’n 3 a 4 weken zit, en ook ik heb de laatste jaren steeds hetzelfde kamermeisje op mijn vaste verdieping werken. Schat van een meid, uit Myanmar, en die vraagt nooit ergens om en geeft ook nooit een hint. Doet altijd haar best en die wordt daarom goed beloond aan het einde van de vakantie, en dat is beduidend meer dan een handje muntjes. Het bedrag gaat ook eigenlijk gestaag omhoog, met name ook omdat ze nooit ergens om vraagt of op iets zinspeelt. En zoveel werk heeft ze niet aan me, ik laat zo’n 3x per week mijn kamer doen en voor de rest volstaat het als ze wat nieuwe flesjes water neerzet, de prullenbak leegt of een nieuwe WC rol ophangt (ondanks de fijne sproeier!). Voor dit soort kamermeisjes zijn de fooien de krenten in de pap, want van hun salaris hoeven ze het bepaald niet te hebben. En goed en servicegericht handelen dient dan mijns inziens beloond te worden. De gunfactor is dan hoog.
Kennelijk als je “ruim twee maal haar jaarsalaris” bereikt hebt…
Afhankelijk van het hotel krijgt de bellboy 20 á 40 Bathjes en het kamermeisje minimaal 20 Bath p/d. Bij verblijf in appartement 100 tot 200 Bath per schoonmaak, afhankelijk of er 1 of 2 schoonmaaksters zijn. Als ik ze soms in de gang tegenkom vraag ik met enige regelmaat of ze een koud blikje frisdrank (of bier) willen hebben en neem ook weleens wat mee voor de dames, waaronder ook de receptioniste, zoals fruit, bonbons of een kleinigheid. Ergeren doe ik mij zelden. Zie het als een spel, dat ik met plezier meespeel. Zeggen mij ook wel dat ze een vrije dag hebben, soms geef ik dan een extraatje maar een andere keer wens ik hen een fijne dag. En als ik dan als reactie krijg dat ze geen geld hebben geef ik als ‘gratis advies’ dat ze een mooie wandeling moeten maken en te genieten van de natuur omdat dat geen geld kost. Ik heb er geen moeite mee dat sommigen de grens opzoeken, ben er zelf bij en ik weet ondertussen wel de humor er van in te blijven zien.
Fooien : gaf ik bijna vroeger bijna altijd. Ik las dit wel moest.
Sindsdien had ik twee Thaise vriendinnen. Met de tweede ben ik gehuwd. Beide vonden dat een fooi onnodig was. Sindsdien ben ik ermee ophouden. Geef wel nog een tip in bijzondere gevallen, voor diensten die niet tot hun normale takenpakket behoort.
Ben ik nu een gierigaard ? Vele lezers hier vinden wellicht van wel. Merendeel van de Thai niet. Tenzij die Thai in een hotel of restaurant werken. Is toch voornamelijk een gebruik van de welstellende Amerikanen, gevolgd door Engelsen, gevolgd door Europeanen.
Voor de lezers die vinden dat ik gierig ben … Waarom geef je in eigen land geen fooien ?
Laat ik het anders stellen : ik vind het onbetamelijk dat er (Amerikaanse) jobs zijn waarop de werknemer afhankelijk is van fooien om een behoorlijk inkomen te bekomen.
Zo denken wij er ook over.
Als het aan mij zou liggen zou ik ook niet in restaurants eten waar je boven op de prijs nog 10% service-charge moet betalen en 7% VAT. Verwerk dat meteen in de prijs zou ik zeggen, maar dat is niet zo aantrekkelijk als ALL YOU CAN EAT THB 699 en daar komt dan nog wel ff Thb 100 boven op om maar een voorbeeld te noemen.
Een fooi is voor hen die iets extra doen. Niet zo als velen doen voorkomen verplicht.
Heb zelf jaren in NL in de horeca bijgeklust en mijn vrouw heeft ook ruim 10 jaar in de horeca gewerkt, die dikke fooien van 10% zie sporadisch in NL (en hoeft m.i. ook niet).
Nou Bert, jij vindt 10% een ‘dikke fooi’ maar voor anderen is dat doodnormaal. Dat 10% voor jou niet hoeft is natuurlijk persoonlijk en dat jij sporadisch ziet dat dat in Nederland gegeven wordt, zegt niets. Vooropgesteld dat ik prettig bediend ben, laat ik zelf het percentage van het bedrag afhangen. Heb ik bijvoorbeeld 2 kopjes koffie op en moet ik daar € 4,20 voor afrekenen dan rond ik dat af op € 5,=. Dat komt neer op bijna 20% tip. Heb ik in een eetcafé een sateetje op met een drankje erbij en komt de rekening op zeg maar € 40,= dan reken ik € 45,= af, ook meer dan 10%. Is de rekening wat hoger, bijv. € 88,= dan rond ik dat af naar € 95,= euro en zit ik dus onder de 10%. Over tip moet je niet zo spastisch doen, mits de bediening goed is druk ik mijn waardering graag uit met een redelijke tip, zeker in Thailand, waar ze niet zomaar ‘bijklussen’ maar er voor hun inkomen afhankelijk van zijn. Als een ander om welke reden dan ook geen tip geeft is dat zijn/haar zaak maar ik doe het wel en niet omdat ik mij daartoe verplicht zou voelen maar gewoon omdat ik mij er goed bij voel en de ontvanger des te meer!
Ook in NL zijn er vele die voor een minimumloon of minder (part-time) in de horeca werken.
Ook daar zijn de lonen niet geweldig hoor.
U strooit kwistig met fooien. Het zal ook wel aan uw eigen portemonnee liggen dat u dat kunt/wilt doen. 2 euro op een bedrag van 88 euro vinden denk ik veel mensen wel ok, maar 7 euro?
Dat vind ik dan weer wel spastisch.
Kwistig is een relatief begrip, wat de één veel vindt kan voor een ander weinig zijn. Discussie daarover is zinloos. Het geven van tip hangt meestal niet van de inhoud van de portemonnee af maar van de instelling van de eigenaar van die portemonnee. Juist mensen met een goed gevulde beurs en die het dus makkelijker zouden kunnen missen zijn in het algemeen geneigd om de hand op de knip te houden. De betekenis van spastisch is o.a. krampachtig en zo ga ik met tip niet om. Een waardering van pakweg € 7,= op een bedrag van € 88,= vind ik niet overdreven veel voor een horecamedewerk(st)er, die mij/ons een gezellige avond heeft bezorgd. Had ook bijvoorbeeld €5,50 of € 7,50 kunnen zijn als de rekening iets hoger dan wel lager was geweest. U denkt dat veel mensen € 2,= wel genoeg zouden vinden. Niet bepaald een vetpot, maar waarom zou ik mij daaraan moeten conformeren? Trek mijn eigen plan en tot nu toe voel ik mij daar goed bij. In Pattaya had je tot voor enkele jaren geleden de discotheek Exite. Gaf ik de bediening verscheidene malen per avond 20 Bath tip. Werd ik de hele avond/nacht fantastisch verzorgd voor omgerekend zo’n € 5,= aan tip. Een win-win situatie voor beide partijen voor een luttel bedrag meer op de rekening van een avondje uit!
Jouw vraag waarom geen fooi in eigen land.
Beste, daar zijn de lonen geregeld en beduidend hoger dan hier. Men werkt hier tegen aalmoezen waarvan niet rond te komen valt. Bovendien zitten 90% ver van huis, familie en kinderen. Voor maanden.
Beetje begrip voor de levens- en werkvoorwaarden zou passen. Die te lage lonen zijn de reden waarom de meesten hier op vakantie kunnen komen.
De lonen zijn hoger maar de onkosten ook. Er leven daar in NL ook velen in armoede. Voedselbank?
Frans bedankt voor je goed verhaal, en je attentie voor iemand die voor jou werkt
Je mag blij zijn met zo’n eerlijke dame. Ik heb dat wel anders meegemaakt. En een fooitje op zijn tijd waar praten we over. Het is triest dat ze er eigenlijk om moet vragen. Maar ik begrijp wel je kunt je geld maar een keer uitgeven en de dames van lichte zeden zijn niet goedkoop toch.
U hebt er vast overheen gelezen of mijn eigenzinnig woordgebruik niet goed geïnterpreteerd, maar het meisje hoeft niet om haar fooi te vragen. Met ‘het gebruikelijke beddenstrooiseltje’, bedoel ik de dagelijkse fooi, die staat wat mij betreft niet ter discussie en is gewoon gebudgetteerd, het gaat in feite over het toestoppen van één of meer extraatjes.
Veel mensen die een service verlenend beroep uitoefenen, zien het krijgen van een fooi als teken dat de gast tevreden was met hun werk.
De meeste werknemers die in deze branche werken,zijn vaak aangewezen op een fooi,omdat ze zonder deze,eigenlijk niet rondkomen in hun dagelijkse leven.
Iemand die zegt,en daarbij maakt het geen verschil of deze Thai of Farang is,dat een fooi eigenlijk niet nodig is,die heeft nog nooit in een hotel gewerkt.
In haast in ieder land op deze wereld,enkele uitzonderingen daargelaten,is het gebruikelijk dat men bij goede service een aangepaste fooi geeft.
Ook in vele landen in Europa,zie je dat vele werkgevers in o.a.grote hotels,hun lonen voor hun personeel zodanig aanpassen,omdat ze op de hoogte zijn van het fooien systeem.
Deze aanpassing van lonen, mag voor velen misschien onbetamelijk overkomen,heeft echter als voordeel, dat iedereen nu extra bemoeid is vriendelijk te zijn,en een goede service te verlenen.
Daarom geef ik overal voor een goede Service,en een vriendelijke behandeling een aangepaste fooi,en doe dit zelfs ook in het eigen land.
Wel ik ben met mijn Thaise vriendin in diverse hotels geweest en daar deden de kamermeisjes te gek leuke dingen met de handdoeken zwanen hartje ect ect
Ik spaarde in die periode 20bath biljetten en van mijn vriendin leerde ik dat het merit was om als tegenprestatie voor de opmaak van de kamer een van mijn 20 Bath biljetten af te staan en zij deed daar dan kleingeld bij.Ik had en heb er geen bezwaar tegen en de keerzijde is dat als je iets geregeld wil hebben dat het geen probleem is.
Ik geef in principe nooit een fooi. Het is niet mijn probleem als de werknemers te weinig verdienen: dan moeten de salarissen omhoog. Ik betaal gewoon wat de maaltijd, de service of het artikel kost.
Geachte heer, dat noemen wij gierig. U houdt geen enkele rekening met de omstandigheden ter plekke. U weet toch dat de lonen zodanig laag zijn dat men -om een beetje fatsoenlijk inkomen te verwerven- afhankelijk is van tips.
Als tegenprestatie krijgt u dan uitstekende service en een fraaie glimlach.
Zelf geven wij iedere week 200 baht aan het kamermeisje en 100 baht aan de bellboy bij aankomst en vertrek.
Mijn Thaise echtgenote heb ik ooit-voor ik haar kende- na een ronde golf van 5 uur afgescheept met 200 baht, dit op advies van mijn Nederlandse medespeler. Dit onder het motto: geef niet te veel want dan raken ze er aan gewend en verwachten ze van iedereen een dergelijk bedrag. Typisch Hollands.
Wel 8000 baht uitgeven aan een rondje golf en dan beknibbelen op de caddy. Jaja
Het meisje in NL bij de kassa verdient ook maar 21 euro per dag, ook een fooi geven ?
https://goo.gl/iRPgrC
Met betrekking tot de titel ben ik het geheel met mijn voorganger eens! Synoniemen van een gierigaard zijn: een kniepert en een krent.
Wij zijn te allen tijde bevoorrechte mensen als we ons zaken kunnen permitteren die voor anderen niet haalbaar zijn, in welke situatie we ons ook bevinden.
Voor iedereen die iets voor een ander doet, is de erkenning van die geste belangrijk voor de gever en in de gastvrijheidindustrie gaat dat gepaard met een fooi. Dat is normaal! Of deze (fooi) verrekend wordt in de prijs of bijgeteld wordt, doet niet ter zake.
Mijn hele werkzame leven heb ik vele vormen van die gastvrijheidindustrie als gast EN als werknemer mogen beleven. Als een gast op enige wijze laat merken dat hij apprecieert wat geboden wordt, dan ontstaat er even een positieve band en bij herhaling zal die band slechts groeien. Zeer positief toch?
En dat is de essentie van een fooi, waarbij iedereen voor zich kan bepalen hoeveel dat moge zijn.
Een wederzijdse waardering mag volgens mij geuit worden. Dat scheelt er vaak aan.
Ik kan je instelling goed begrijpen, vind het zelf een lastig onderwerp omdat het gevoel erbij zo dubbel is.
Als je niets geeft is het niet goed, want dan heb je geen compassie. Maar als je wel wat geeft hou je het slechte salaris van deze hele groep in stand.
In diverse reacties hier is te zien dat meerdere personen je Een Slecht Persoon vinden, als je geen fooi geeft, vanwege het lage salaris.
Maar, in de meeste winkels wordt het personeel ook slecht betaald. Hoeveel fooi geeft men daar, na contact met zo’n werknemer? Zijn alleen kamermeisjes, serveersters, kapsters, masseuses en taxichauffeurs de moeite van het helpen waard?
Beste Danzig,in veel hotels op deze wereld worden deze lage salarissen betaald,omdat dit ook deel uitmaakt van het systeem.
Ook in Europa en zelfs in Amerika wordt de service medewerker, vaak hoogstens minimum loon geboden om hem extra te motiveren, goede service en vriendelijkheid te bieden.
Mochten alle die in de service werken een loon verdienen waarbij ze niet meer aangewezen waren op een fooi,dan konden veel mensen die in principe nooit geen fooi geven,erg lang wachten op verrichtingen die ze voorheen als normaal zagen.
Ik heb zelf in Europa tijdelijk in de service gewerkt,maar als iemand bekent stond als gierig,werd hij van de meeste collega’s,gemeden als de pest,en dit is hoewel een Thai nog vriendelijk lacht,in Thailand zeker niet anders. Een boze tong zou zeggen,als je vaker in een restaurant komt,waar je gierigheid reeds bekent is,weet je nooit zeker hoe ze jou eten in de keuken behandelen. Smakelijk eten……..
Mijn vrouw heeft 1 weken in Nijmegen bij Sanadome gewerkt, in het bijbehorende hotel in de schoonmaak. Salaris minimumloon. Fooi 0 euro. Er waren ook Thaise vrouwen die er al jaren werkte en ook hun fooi 0 euro.
Werk is zwaar en ondergewaardeerd door de werkgever en de klanten.
22 minuten per kamer, beddengoed wisselen en schoonmaken.
Slavenarbeid, dus heb tegen mij vrouw gezegd: Je kunt beter stoppen en iets anders zoeken. Na 6 weken is ze inderdaad gestopt.
Nou weet ik niet hoe het in andere hotels is in NL, maar op de vakantieparken weet ik van kennissen niet beter.
kleine correctie 1 weken moet zijn 6 weken in Nijmegen etc.
Het is niet uw probleem dat de mensen te weinig verdienen … .
Maar u gaat wel naar een laag-loon land op vakantie om er van te profiteren.
Uw reactie zegt voldoende over uw persoonlijkheid.
Sommige zullen de roze bril nooit afzetten.
Mijn vakantie is bittere noodzaak, om een paar maanden per jaar goedkoop te leven, want met mijn lage uitkering en hoge lasten kan ik niet het hele jaar in NL wonen. 🙂
Ik ben niet zo moeilijk met fooien,maar dat komt omdat ik 3 weken per jaar in Pattaya vakantie heb en voor de rest bezig ben met mijn werk.
Restaurants krijgen het muntgeld minder dan 50 bath,en het kamermeisje iets van 75 bath per dag.
En de bedelende kinderen op second road krijgen af en toe 100 bath toegestopt aangezien ik zelf toch geen kinderen te voeden heb.
Ik heb 3 weken vakantie,daar mag het kamermeisje en dat ene zwervertje ook wel van meegenieten.
75 baht per dag voor het kamermeisje is uiterst genereus. Als u de rest van het jaar werkt en belasting betaalt, waarbij u maar moet afwachten waar uw ‘ontwikkelingshulp’ terecht komt, mag u helemaal zelf weten wat u een bedelend kind op Beach Road toestopt, ook al zijn er vast wel redenen aan te voeren om dat niet te doen.
Maar daar gaat het u niet om, in feite is het belangrijkste dat u zich er goed bij voelt, en dat een ander er mogelijk mee geholpen is, dat is meegenomen.
Dat lijkt me een prima uitgangspunt. Als anderen zeggen dat dat niet het complete verhaal is, dan kan dat best zo zijn, maar u voelt zich er goed bij, de door u uitverkorenen voelen zich er goed bij, en de politici hebben lekker niks te vertellen over aan wie u die paar centen uitgeeft, dat bepaalt u helemaal zelf.
Misschien ook een beetje een ‘protestfooi’ tegen alle andere zottigheden die met uw verdiende centjes door de overheid met veel trots worden gesteund?
Ach,ik heb geen kinderen,en die kleine zwervertjes op second road gun ik een goede maaltijd,dus als ik ze tegenkom is 100 bath standaard.
Ach,op second road zijn het er 2 ofzo van die zwervertjes,die ik tegenkom.
Dan maar 2 glazen bier minder om te consumeren.
En inderdaad,ontwikkelingshulp ok,maar op mijn manier.
Een fooi geven, geen moeite mee, maar waar ik een hekel aan heb is dat wanneer je vraagt om af te rekenen en de serveerster geeft je de rekening dat ze blijven wachten en graag in jouw portemonnee kijken.
Ik vertel de serveerster dat ik de rekening na wil kijken en dat ik haar dan wel een seintje geef om het geld op te halen en haar mededeel.. het is ok.
Ik heb altijd een beetje problemen met die bellboys, althans qua fooi. Die krijgen van mij altijd maar heel weinig, doordat ze eigenlijk alleen maar bij aankomst en vertrek in beeld komen. Of als er een kluisje of een lampje stuk is. Maar het kan natuurlijk niet zo zijn dat ik meer moet geven naarmate er meer stuk gaat, en er gaat ook weinig stuk. En elke keer als ze de deur voor je openhouden de poeplap trekken is ook onzinnig.
Als je ergens 1 of 2 dagen bent is het niet zo moeilijk. Maar hoe lost u dat nou op? Het is tich niet eerlijk als het kamermeisje elke dag wat krijgt en de bellboy 2x per maand, als er niks stuk gaat?
Mijn redenatie is dat bellboys de hele dag door gasten naar hun kamer brengen en ophalen. 50 keer per dag x 20 baht fooi is 1000 baht per dag naast hun nornale salaris. Dus daarom vind ik 20 baht fooi ok. Idem geldt dit voor kamermeisjes. 20 kamers x 50 baht fooi = 1000 baht per dag. En ik weet in Bangkok en andere toeristenplaatsen ontvangen sommige een maandsalaris rond de 20.000 baht. Samen dus 30.000 of meer per maand dus voor Thailand veel geld. Ja het helpt als je zielig kijkt of je voordoet want dan krijg je extra, gewooon psychologie. Daarom geven de kamersmeisjes je extra aandacht en blijft de bellboy dralen tot hij zijn fooi heeft.
Geeft meestal een fooi aan de bediening in hotel of restaurant naar wat mijn gevoel aangeeft.
Ook wel eens een sneer gekregen van een farang dat ik de boel verpest, het zij zo als deze goedkoop wil leven in Thailand is zijn probleem niet die van mij die op vakantie is.
Die farang heeft feitelijk wel gelijk. Het punt is dat bijv Europese toeristen over het algemeen teveel fooi geven omdat ze het verschil in levensstandaard niet aanvoelen. Wat is nou 1 Euro voor ze? Dat is dus bijna 40 Baht en dat is voor een Thai best een grote fooi.
Die farang die in Thailand woont weet WEL hoe dat het werkt en geeft geen overdreven fooien zoals de toeristen. Toeristen verzieken dus feitelijk de markt voor de farang.
In het dagelijkse leven hier wordt niet met fooien gewerkt. In winkels en dergelijke wordt een fooi vaak geweigerd en de uitbater zelf neemt geeneens fooi aan.
Als een Thai goed presteert is dat nog geen reden om fooi te geven, maar het is wel een bepaalde stimulans om zijn werk beter te doen (voor de fooigever).
Ik blijf er bij dat geld weg geven “fooi” aan een wild vreemde een rare gewoonte is en blijft. De Thais die ik ken, en ikzelf, doen dat niet. Sommige geven wisselgeld terug in een map en dan voel ik of mijn vrouw zich er toe gedwongen om dit aan de bedienende persoon te geven. Om geen stennis te maken geeft zij dan de ingepakte Baht 20- maar is daar woest over op weg naar huis. Dat soort eetgelegenheden zitten vol met trucjes om wat extra geld uit je zak te kloppen. Mij niet gezien.
Of het nou in Europa is of in Thailand, kamermeisjes krijgen altijd fooi van mij. Zelfs de kapper hier in Antwerpen krijgt fooi. Waardering in de vorm van een fooi, is altijd leuk.
Mijn Thaise vrouw heeft vele jaren in de EU gewerkt in de housekeeping division in diverse Sheraton (Starwood) hotels.
De fooien aan de receptie en in het restaurant werden “in de pot” gestopt en verdeeld onder het personeel. Fooien voor kamermeisjes waren individueel.
Minder dan 20 % van de klanten liet een fooi achter voor de kamermeisjes. Meestal kleingeld, één euro, één dollar, één gulden, twintig frank. Heel erg zelden lag er 5 gulden, 100 Bfr. of 5 euro op het nachtkastje.
In Thailand laten wij altijd minimaal 40 bath voor het kamermeisje achter. Mijn vrouw staat daarop.
Thaise ega’s die hun farrang man “ontmoedigen” om een fooi te geven aan kamermeisjes zijn “kie nok”.
Het verhaal van Frans bevat overigens alweer een geweldige instinker. Dat kamermeisje meldt haar vrije dag omdat ze hoopt dat Frans toehapt en voorstelt om die dag samen iets leuks te doen. Ondertussen zal ze wel doorhebben dat deze farrang aan een extreme vorm van bindingsangst lijdt 🙂
Ik lijd er wel aan, maar niet onder.
Geld, geld, geld en iedereen valt over elkaar heen wat juist is en of de ander niet een gierigaard is dan wel een patser die de boel verpest. Wat een drama. Geef gewoon wat je kunt en wilt missen aan wie if waar je dat gepast vindt. Een ander heeft daar niets over te zeggen.
Een discussie waarom de housekeeping (alleen in Azië of ook in Europa waar het met minimumloon ook nog dubbeltjes 3x omdraaien is?) wel een fooi en de winkelbediende die je naar het gangpad mer bruine bonen brengt niet zou nog wat niveau hebben.
En die eerlijkheid? Dat zit in je of niet en dan gaat het er niet om of wat je aantreft van veel of weinig waarde is. Ik heb meerdere malen portomonees en bankpassen gevonden. Ook toen ik van 200 euro rond kwam en dat ding goed gevuld was nooit in de verleiding geweest de spullen onaangeroerd in te leveren. Dat je dan beloning een doosje chocolade krijgt, ach wat telt is de dankbaarheid dat iets gevonden is en ik kan mezelf nog in de spiegel aankijken. Er zijn mensen met een goed salaris die geen problemen hebben niet eerlijk te zijn. Eerlijkheid en inkomen kennen geen verband.
Als Frans er gelukkig van wordt het kamermeisje wat toe te stoppen op haar vrije dag prima. Een ander zou afvragen of het een hint is samen wat te doen en een derde zou het niets zeggen. En niemand iz fout. Zo lijkt het mij een ware verschrikking elke keer naar het zelfde hotel te gaan in een omgeving die mij ook nog eens niet trekt (ik ga niet naar het buitenland voor de drank en de meisjes of prostituees ) maar wat ik wel doe zal een ander weer een verschrikking vinden: uren op pad in steden, musea en parken om cultuur en natuur op snuiven.
Frans, doe lekker je ding en geniet er van. 🙂 En de lezers die los gingen wens ik nog een fijne dag zonder verhoogde bloeddruk of jeukende vingers. 555
NB: het leven draait om meer dan geld en fooien: Een glimlach, vriendelijkheid, respect, fatsoen en een ander behandelen zoals jij zelf zou willen als je in hun schoenen stond daar kom je al een heel eind mee. Dan ga ik me niet druk maken over wel/geen/hoeveel fooi.
Sorry dat ik dit schrijven moet,maar toen ik jaren geleden voor het eerst naar München kwam,heb ik ter overbrugging als bellboy in een 5sterren hotel dienst gedaan.
Net zoals tegenwoordig,werd ook toen reeds hoogstens het minimumloon betaald,en met deze betaling was dit hotel beslist geen uitzondering.
Veel mensen uit Europa,denken dat de grote van het hotel,en het aantal sterren een belangrijke rol speelt,in de hoogte van het maand salaris.
Helaas als je het levensonderhoud vergelijkt met Thailand,zag je ook in Europa dat het meeste Service personeel bitter weinig verdient.
Zo weinig dat je iedere dag gemotiveerd was,alles te doen om de gast tevreden te houden,in de hoop dat er nog een fooitje kwam.
De besten qua fooien waren de Amerikanen,en de aller slechsten,sorry dat ik dit zeggen moet,waren de Nederlanders en de Israeliten,waarbij ik deze laatstgenoemden, met het oog op de geschiedenis nog begrijpen kon.
Dit was zowel bij de kamermeisjes,als ook bij de bellboy’s en de rest van het service personeel meer dan bekent.
Een kamer van 120 DM,maar te krenterig om 0.50Pfenning voor het kamermeisje achter te laten.
Ja!!!!!
Theo S, wat zou ik toch graag met U op vakantie- of uit eten gaan!!
Het zal helaas ’n zeer korte happening zijn, want we zouden al ruzie hebben wanneer we de tuktuk verlaten hebben!
Veel succes met het “vakantie vieren”
hevrê
ps , je had ’t over de voedselbank. Maak je daar ook gebruik van?
Hier de link naar de prachtige scene uit Reservoir Dogs, waar het personage van Steve Buscemi, Mister Pink, als enige weigert een fooi te geven, of zich er toch probeert uit te praten…
https://www.youtube.com/watch?v=sn9nnOkASDg
Nu begrijp ik dat mensen verschillen wat fooi betreft. In een restaurant geven we altijd fooi in Nederland, maar in Thailand zeker. Nu overkwam ons iets vreemds we gingen regelmatig in Pattaya in het zelfde restaurant eten waar de eigenares en bediening 2 dames van rond de 70e jaar ons altijd hielpen. We ronden altijd het bedrag af. Wij rekenen altijd ca. 10 % tipgeld. Nu de laatste dag weet ik nog goed moesten we 750 bath betalen en gaf 850. De eigenares die afrekende gaf geld terug naar 700 en wij zeiden dat ze teveel terug gaf. Wat schetst onze verbazing. Ze zei. ik geef nu jullie een fooi, omdat ze het fijn vonden dat we bijna elke dag bij hun kwamen eten.
Beste allemaal. Leuk om zoveel verschillende reacties te lezen. Het is aan een ieder fooi te geven of niet. Ik kom al jaren in hetbOrchid Sheraton in BKK. Een 5* sterren hotel. De housekeeping staff zou je denken zou in zo een hotel meer moeten verdienen dan in een * hotel of guesthouse. Het tegendeel is waar. 6/7 dagen per week werken en per dag 25 kamers schoonmaken met een 5* service voor 8000 bht per maand. Deze staff is afhankelijk van fooi anders hebben ze gewoon geen normaal leven aangezien ze vaak ook nog geld opsturen naar huis voor vader en moeder die voor de kinderen zorgt. Voor ons 50 of 100 bht toch niets .kijk eens hoeveel je per dag uit geeft met tussen doortjes in Thailand?
Het verhaal is mooi genoeg, maar het mondt jammer genoeg uiteindelijk uit in een discussie over fooi/tip.
Laten we eerst vaststellen dat elk land zijn eigen gewoontes heeft. Zo zijn er landen waar ze echt geen fooi willen accepteren, maar dat zijn er zeer weinig. Daarnaast is het belangrijk hoe een ieder zijn geld verdient. Horeca, Taxi of openbaar vervoer etc.. Het verschilt nog al. Laat iedereen proberen de gewoontes te achterhalen en ga daar in mee. Bedenk bij het “tippen” dan ook eens hoe het zou zijn als jijzelf of je zoon of dochter mede van fooi afhankelijk zou zijn. Waarschijnlijk ben je dan iets genereuzer.
PS Hr Amsterdam schreef stukjes, die de realiteit omschreven, of zij nu aan zijn fantasie waren ontsproten of werkelijk beleefd, maakte daarbij geen verschil.