ការបាត់ខ្លួននៃអក្សរថៃណូយ
នៅក្នុងការរួមចំណែកពីមុនរបស់ខ្ញុំចំពោះប្លុកនេះ ខ្ញុំបានពិចារណាដោយសង្ខេបអំពីប្រភពដើមនៃភាសាសរសេរជាភាសាថៃ។ ក្នុងនាមជាអ្នកគាំទ្រដ៏ធំនៃភាពចម្រុះវប្បធម៌ ខ្ញុំចូលចិត្តភាសាតូចៗដែលជិតផុតពូជ។ ពួកវាជាបេតិកភណ្ឌរស់នៅ ដូច្នេះហើយមានតម្លៃ។ នោះហើយជាមូលហេតុមួយដែលខ្ញុំបានរើសយក Basque, Breton, អៀរឡង់ និង Occitan មួយចំនួននៅក្នុងអតីតកាលឆ្ងាយ។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយវាជា - ជាអកុសល - មួយនៃច្បាប់នៃភាសាដែលសម្រាប់គ្រប់ប្រភេទនៃហេតុផលពួកគេត្រូវបានគំរាមកំហែងជាអចិន្ត្រៃយ៍និងបាត់។ Philologists បានគណនាថា ក្នុងចំណោមភាសាចំនួន 7.000 ដែលនិយាយនៅលើពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ, 6.000 នឹងត្រូវបាត់បង់នៅសតវត្សបន្ទាប់… ជាការពិត ការបាត់ភាសាមិនមែនជាអ្វីថ្មីទេ។ អ្នកភាសាវិទ្យាភាគច្រើន ថែមទាំងមើលឃើញថាវាជាដំណើរការធម្មជាតិ។ យ៉ាងណាមិញ ភាសាត្រូវផ្លាស់ប្តូរ ហើយអ្នកនិយាយប្តូរទៅប្រើភាសាផ្សេងក្នុងកាលៈទេសៈជាក់លាក់។ ប៉ុន្តែក្នុងករណីជាច្រើន ភាសាក៏បាត់ទៅវិញ ដោយសារលទ្ធផលនៃការតស៊ូវប្បធម៌ ទំនាក់ទំនងអំណាចមិនស្មើភាព ឬឧបសគ្គភាសា ដែលបញ្ហានេះច្រើនតែមានជម្រៅជ្រៅជាងភាសាសុទ្ធសាធ ប៉ុន្តែមានអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងទាក់ទងនឹងការគោរពខ្លួនឯង និងអត្តសញ្ញាណដែលគំរាមកំហែង។ ការបដិសេធចំពោះការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង និងសេរីភាពក្នុងការបញ្ចេញមតិ រក្សាទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃណី។
ឧទាហរណ៍ដ៏ល្អមួយអាចរកឃើញនៅក្នុងប្រទេសថៃ ជាពិសេសនៅអ៊ីសាន ដែលភាសាថៃ ណយ ត្រូវបាត់ខ្លួនសម្រាប់ភាសាសរសេរភាគច្រើន។ ជាប្រពៃណី ភាសាជាច្រើនត្រូវបាននិយាយនៅក្នុងភាសាអ៊ីសាន្ត ដូចជាសូរិន-ខ្មែរ ឡាវ វៀតណាម និងភូថៃ បន្ថែមលើភាសាថៃ។ ដើមឡើយមានភាសាសរសេរមិនតិចជាងបីទេដែលប្រើក្នុងភាសាឥសាន។ ជាឧទាហរណ៍ មានខ្មែរដែលបានកំណត់អត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួនពីអង្គរនៅភាគឦសាននៃអ្វីដែលឥឡូវនេះជាប្រទេសថៃ ហើយដែលពិតជាត្រូវបានប្រើប្រាស់រហូតដល់សតវត្សទីដប់បួននៃសម័យរបស់យើង។ វាត្រូវបានជំនួសដោយភាសាសរសេរដោយ ថាម ដែលមានដើមកំណើតពីអក្សរមនចាស់ ដែលបានរីករាលដាលដោយសារតែការពង្រីកនៃនគរលាវ ឡានឆាង ហើយត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាចម្បងសម្រាប់អត្ថបទសាសនា និងទស្សនវិជ្ជា។ ភាសាសរសេរស៊ីវិល និងជាភាសាផ្លូវការគឺភាសាថៃ ណូយ ដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងស្ទើរតែនៅពេលជាមួយនឹងថាម។ ភាសាថៃ ណូយ បានក្លាយជាអក្សរដែលប្រើជាទូទៅបំផុតនៅក្នុងភាសាអ៊ីសាន្តចាប់ពីសតវត្សទីដប់ប្រាំមួយដល់សតវត្សទីដប់ប្រាំពីរ។ ភាពខុសគ្នាចំបងជាមួយភាសាថៃជាភាសាសរសេរគឺថា ថៃ ណយ មិនមានអក្សរសំនៀងដែលបង្ហាញពីកម្រិតត្រឹមត្រូវដែលពាក្យគួរត្រូវបញ្ចេញសំឡេងនោះទេ។ អ្នកអានភាសាអ៊ីសាន្តត្រូវបានគេចាត់ទុកថាឆ្លាតគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីស្វែងរកអត្ថន័យបរិបទត្រឹមត្រូវនៃពាក្យមួយ។
គោលបំណងគោលនយោបាយដំបូងមួយរបស់ព្រះបាទជូឡាឡុងកន ដែលបានគ្រប់គ្រងប្រទេសសៀមពីឆ្នាំ ១៨៦៨ ដល់ឆ្នាំ ១៩១០ គឺការបង្កើតកម្មវិធីបង្រួបបង្រួមនយោបាយ និងវប្បធម៌ ដែលខ្ញុំនឹងពណ៌នាថាជាអាណានិគមផ្ទៃក្នុងរបស់សៀម។ តាមនេះខ្ញុំមានន័យថា អាជ្ញាធរកណ្តាលក្នុងទីក្រុងបាងកកគឺជាដំណាក់កាលនៃរដ្ឋទីក្រុងចាស់ និងតំបន់ស្វយ័តក្រោមគោលលទ្ធិ៖'ប្រជាជាតិមួយ ប្រជាជាតិមួយ ព្រះមហាក្សត្រតែមួយ ស្របតាមរាជវង្សចក្រី ដើម្បីបង្រួបបង្រួមអំណាចរដ្ឋ និងបង្កើតអារម្មណ៍នៃជាតិសាសន៍។ មធ្យោបាយមួយក្នុងចំណោមមធ្យោបាយដែលបានប្រើគឺការបង្ខិតបង្ខំទន់ ដើម្បីប្រើតែភាសាភាគច្រើននាពេលអនាគត។ ចាប់ពីឆ្នាំ 1874 រដ្ឋាភិបាលសៀមបានព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលផ្នែកអក្សរសាស្ត្រនៃប្រជាជនអ៊ីសានថាការប្រើភាសាថៃជាភាសាសរសេរគឺងាយស្រួលជាង ដូច្នេះហើយអាចទទួលយកបានកាន់តែច្រើនសម្រាប់ការទំនាក់ទំនងជាមួយរដ្ឋាភិបាល។
ជនជាតិអ៊ីសាន្តត្រូវការជាបន្ទាន់ដើម្បីដឹងថាពួកគេជាជនជាតិថៃ… នៅពេលដែលយុទ្ធនាការនេះមិនទាន់ចាប់បានភ្លាមៗ វិធានការបង្ខិតបង្ខំត្រូវបានចាត់វិធានការ ហើយភាសាថៃត្រូវបានចាប់ផ្តើមជាភាសាសរសេរក្នុងការអប់រំ។ តាមរយៈការដាក់ចេញនូវកំណែទម្រង់អប់រំដ៏ទូលំទូលាយនេះ ប្រជាជននៅជ្រុងនៃប្រទេសនេះ អាចទទួលបានការអប់រំតាំងពីក្មេង ដោយយល់ថា ភាសា និងវប្បធម៌ថៃគឺល្អជាងជនជាតិអ៊ីសាន្ត… កំណែទម្រង់ប្រព័ន្ធអប់រំនេះត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយផ្នែក ការព្រួយបារម្ភអំពីការអនុវត្តនយោបាយអំណាចកណ្តាលរបស់ទីក្រុងបាងកក។ យ៉ាងណាមិញ ប្រជាជននៅក្នុងរាជធានីបានសន្និដ្ឋានយ៉ាងឆាប់រហ័សថា មនុស្សជាច្រើន ប៉ុន្តែពិតជាត្រូវការមន្ត្រីថ្មីជាច្រើន ដើម្បីបុគ្គលិកទាំងអស់ដែលទើបនឹងបង្កើតថ្មី ដែលជាស្ថាប័នកណ្តាលរបស់រដ្ឋាភិបាល។ ហើយមន្ត្រីរាជការទាំងនោះ ដែលនិយមជ្រើសរើសនៅក្នុងស្រុក ពិតណាស់ត្រូវតែមានជំនាញសរសេរជាភាសាថៃ… ស្ថាប័នអប់រំថៃពេញលេញដំបូងគេនៅអ៊ីសានគឺសាលា Ubon Wasikasathan នៅ Ubon Ratchathani ដែលបង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ 1891 និងឧបត្ថម្ភយ៉ាងពេញលេញដោយទីក្រុងបាងកក។
សុផា ប៉ុណ្ណារិទ្ធ និងមេខ្លោងពីរនាក់ទៀត។
ដើម្បីដឹកនាំការបង្រៀនភាសានេះនៅក្នុងសាលារៀនដែលក្លែងធ្វើជាការអប់រំក្នុងទិសដៅត្រឹមត្រូវ សៀវភៅសិក្សាចំនួនប្រាំមួយត្រូវបានបោះពុម្ពជាបន្តបន្ទាប់ ដែលសរសេរដោយ ប្រាយ៉ា ស្រ៊ីស៊ូថន វ៉ូហាន (Noi Ajaari Yangkul) នៅភាគឦសាន៖ Munbotbanphakit, Wanitnikon, Aksonprayok, Sangyokphitan, Waiphotchanaphijan en ភីសានការ៉ាន. មិនពេញចិត្តនឹងលទ្ធផលនៃការបង្ខិតបង្ខំភាសា អ្នកឃ្លាំមើលត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់អ៊ីសានដោយទីក្រុងបាងកកពីឆ្នាំ 1910 ដើម្បីធានាថាកុមារបានទទួល និងអនុវត្តតាមការអប់រំជាភាសាថៃ។ សកម្មភាពដែលបានក្លាយជាទទួលបានរង្វាន់ជាមួយនឹងការណែនាំអំពី ច្បាប់ស្តីពីការអប់រំបឋមសិក្សាច្បាប់ពីឆ្នាំ 1921 ដែលតម្រូវឱ្យឪពុកម្តាយទាំងអស់នៅអ៊ីសាន្តឱ្យកូនរបស់ពួកគេចូលថ្នាក់រៀនជាភាសាថៃ... ក្នុងរយៈពេលតិចជាងមួយភាគបួននៃសតវត្សន៍ ភាសាថៃណូយជាភាសាសរសេរបានបាត់បង់នូវទំនាក់ទំនងសង្គមទាំងអស់ ហើយបានបាត់ទៅវិញ...
មួយសន្ទុះ មានការប្រឆាំង។ នៅចុងទស្សវត្សរ៍ឆ្នាំ XNUMX ឪពុកម្តាយមួយចំនួននៅ Ban Sawathi ក្នុងខេត្ត Khon Kaen ដែលដឹកនាំដោយអ្នកចម្រៀង Molam ដ៏ពេញនិយម Sopha Ponthri បានបដិសេធមិនបញ្ជូនកូនរបស់ពួកគេទៅសាលារៀនទៀតទេ។ ពួកគេពិតជាភ័យខ្លាចថានឹងបាត់បង់ជនជាតិឡាវ ឫស និងជនជាតិភាគតិច ហើយនឹងក្លាយជាជនជាតិថៃ… ការបះបោរនេះ ដែលត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយពន្ធក្នុងស្រុកថ្មី និងខ្ពស់ បានរីករាលដាលយ៉ាងឆាប់រហ័សទៅកាន់ភូមិនានាក្នុងតំបន់ធំទូលាយ។ នៅថ្ងៃទី 16 ខែធ្នូឆ្នាំ 1940 ប៉ូលីសបានបំបែកការប្រជុំមួយដែលមានមនុស្សជាង 500 នាក់ហើយបានចាប់ខ្លួនមនុស្ស 116 ។ Sopha Ponthri និងមេដឹកនាំឧទ្ទាមបីនាក់ត្រូវបានកាត់ទោសឱ្យជាប់គុក XNUMX ឆ្នាំ ពីរខែក្រោយមកនៅខុនកែនសម្រាប់ "kabotphai nai ratchaaNachak' (ការបះបោរប្រឆាំងនឹងនគរ) ។ អ្នកដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅសល់ត្រូវបានដោះលែង ប៉ុន្តែជាងសាមសិបនាក់ក្នុងចំណោមពួកគេបានស្លាប់នៅក្នុងការជាប់ឃុំឃាំង… ឃុយ ដែងណូយ ដែលជាទណ្ឌិតម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកទោសទាំងបី បានលង់ទឹកស្លាប់យ៉ាងអាថ៌កំបាំងនៅក្នុងគុកប៉ុន្មានខែក្រោយមក។ សុផា ប៉ុណ្ណារី ក៏នឹងស្លាប់មិនដល់ពីរឆ្នាំផង បន្ទាប់ពីការកាត់ទោស បន្ទាប់ពីគាត់ចាក់ថ្នាំ ដែលគាត់ប្រែជាអាលែកហ្ស៊ី…
ជាមួយនឹងករណីលើកលែងតិចតួចបំផុត ជនជាតិអ៊ីសាអានជាមធ្យមលែងចាំថាពួកគេមានភាសាសរសេរផ្ទាល់របស់ពួកគេកាលពីពីរជំនាន់មុន… យើងច្រើនតែភ្លេចថាភាសាមួយគឺច្រើនជាងការបញ្ចូលសំឡេង និងពាក្យជាមួយគ្នា។ ភាសាគឺជាឃ្លាំងនៃទំនៀមទម្លាប់ ប្រវត្តិសាស្ត្រ ការចងចាំវប្បធម៌ និងចំណេះដឹង ហើយវាជាការអាណិតដែលរឿងបែបនេះបាត់…
ខ្ញុំច្រឡំ។
ខ្ញុំគិតថា ថៃណូយ ជាឈ្មោះមួយទៀតសម្រាប់ជនជាតិថៃ ជាពិសេសផ្ទុយពីថៃយ៉ៃ ឬសាន។ ពួកគេរស់នៅកណ្តាលប្រទេសថៃ។ តើអ្នកមិនហៅភាសាថៃនិងអក្សរជាផ្លូវការថា ថៃណូទេ?
ជនជាតិ Shan ត្រូវបានគេហៅថា Tai Yai (មិនមែន Thai Yai) ហើយភាគច្រើនរស់នៅក្នុងប្រទេសភូមា/មីយ៉ាន់ម៉ា។
ជាដំបូង ការគោរពរបស់ខ្ញុំចំពោះចំណេះដឹង និងគំនិតរបស់អ្នកអំពីប្រភេទភាសាដែលជិតផុតពូជ... រឿងរបស់អ្នកត្រូវបានរៀបចំយ៉ាងស្រស់ស្អាត និងបង្ហាញដោយចំណេះដឹង។ ក្រៅពីនេះ ខ្ញុំគិតថាវាជារឿងល្អដែលមានឯកសណ្ឋានច្រើនជាង។ ដូច្នេះ ក្រុមដែលមានគុណវិបត្តិនឹងងើបចេញពីការភ្លេចភ្លាំង ដូចនៅក្នុងភាសាអ៊ីសាន្ត។ ជាការពិត ហើយសូមអភ័យទោសឱ្យខ្ញុំ វាជាការចង់បាន (ប៉ុន្តែពិតជាមិនអាចទៅរួចនោះទេ) ដែល "ភាសាថៃ" ជាមួយនឹង "ការសរសេរដូចអក្សរចារឹក" របស់ពួកគេ ដែលមិនត្រូវបានប្រើនៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងពិភពលោក ក៏អាចរលាយចូលទៅក្នុងផ្ទៃខាងក្រោយតាមពេលវេលាផងដែរ។ … មួយ មិនធ្វើអាជីវកម្ម ឬកសាងអនាគតជាមួយរឿងព្រេងនិទាន។ ឧទាហរណ៍ ជំនាញភាសាថៃអន់ណាស់ពេលនិយាយភាសាអង់គ្លេស។ សូម្បីតែមេដឹកនាំរបស់ពួកគេក្នុងរដ្ឋាភិបាលបច្ចុប្បន្នក៏មិនអាចបញ្ចេញមតិជាភាសាផ្សេងបានដែរ… គួរឲ្យសោកស្ដាយ… ដោយសារហេតុផលផ្សេងៗជាច្រើន វិស័យទេសចរណ៍ពេលនេះកំពុងធ្លាក់ចុះយ៉ាងគំហុក… ខ្ញុំនឹងមិនធ្វើអត្ថាធិប្បាយលើមូលហេតុសេដ្ឋកិច្ចនោះទេ ប៉ុន្តែប្រសិនបើ ជនជាតិថៃក៏ចង់រៀននិយាយភាសាអង់គ្លេសដែរ... ដូចប្រទេសជុំវិញខ្លួនអញ្ចឹង នឹងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ច្រើន... ច្រើនជាងពេលនេះ...
ឡុង មករា អរគុណសម្រាប់រឿងដ៏ល្អរបស់អ្នកអំពីភាសាដែលបាត់។ អ្នកមានចំណេះដឹងប្រវត្តិសាស្ត្រមិនគួរឱ្យជឿ ខ្ញុំចង់ឃើញប្រតិកម្មរបស់ជនជាតិថៃម្នាក់ បើបានឃើញរឿងនេះ?
ពេលខ្លះខ្ញុំនិយាយលេងជាមួយជនជាតិថៃអំពីជនជាតិជប៉ុនក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទី២ ចម្លើយគឺ៖ ខ្ញុំមិនកើតទេ ខ្ញុំមិនខ្វល់! 🙂 នេះជាការពិតមួយផ្នែក ពីព្រោះមិនមានអ្វីត្រូវបានបង្រៀនអំពីរឿងនេះនៅក្នុងសាលារៀន ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏មិនបានកត់សម្គាល់ពីភាពសាទរច្រើនក្នុងចំណោមជនជាតិថៃជាមធ្យមក្នុងការនិយាយអំពីការយល់ដឹងអំពីប្រវត្តិសាស្ត្រដែរ។
ខ្ញុំចាំបានថា សាស្ត្រាចារ្យថៃ (ឬអ្នកនិពន្ធ) ដែលបានសរសេរនិក្ខេបបទអំពីស្តេចមួយអង្គតាំងពីច្រើនសតវត្សមុនមក វាមិនមានគ្រោះថ្នាក់ទាំងស្រុងនោះទេ ប៉ុន្តែគាត់ត្រូវបានចាប់ខ្លួន! ដូច្នេះការនិយាយអំពីអតីតកាលដ៏ឆ្ងាយក៏ត្រូវបានហាមឃាត់ផងដែរ។ ពេលនោះក៏មានជនជាតិអូស្ត្រាលីដែលបានធ្វើសៀវភៅអំពីរាជវង្សានុវង្ស ដែលជាសៀវភៅមួយសន្លឹកដែរ ព្រោះខ្ញុំជឿថាសៀវភៅនេះលក់បានតែ 3 ក្បាលប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលគាត់ទៅសម្រាកនៅប្រទេសថៃជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក គាត់ក៏ត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅពេលមកដល់។
សកម្មភាពប៉ូលិសដ៏ព្រៃផ្សៃនៅថ្ងៃទី១៦ ខែធ្នូ។ ក្នុងករណីនេះ 16 អាចត្រូវបានបន្ថែមយ៉ាងល្អទៅក្នុងបញ្ជីដែល Rob V បានបោះពុម្ពថ្មីៗនេះ។
fr gr KhunKarel
ជូនចំពោះ សួត មករា
ឈុតអប់រំល្អណាស់។
ប្រពន្ធខ្ញុំស្គាល់ភាសានេះភ្លាម។
ប៉ុន្តែអ្នកនឹងភ្ញាក់ផ្អើលថាតើភាសាថៃអាចនិយាយបានប៉ុន្មានភាសា (ឬគ្រាមភាសា)។
ខ្ញុំគិតថានេះគឺអស្ចារ្យបើធៀបនឹងការចិញ្ចឹមបីបាច់បស្ចិមប្រទេសរបស់យើង។
ដូច្នេះភរិយាខ្ញុំអាចនិយាយភាសាថៃ ឡាវ (លាយឡៅ) ឡាវ (នោះជាអ្វីដែលបង្ហាញនៅផ្នែកខាងលើនៃការសរសេរ) អង់គ្លេស ហូឡង់។
ខ្ញុំនឹងចាប់ផ្ដើមគិតបន្តិចថាខ្លួនយើងគួរឬចង់រៀននៅប្រទេសថៃអ្វីខ្លះសម្រាប់យើង
ក៏ផ្តល់ការគោរពដល់មនុស្សដែលមានទំនាក់ទំនងផងដែរ។
ដោយក្តីគោរព
Erwin
យ៉ាវីក៏អាចត្រូវបានគេលើកឡើងថាជាភាសារបស់ជនជាតិម៉ាឡេម៉ូស្លីមនៃតំបន់ជ្រៅខាងត្បូង ប៉ាតានី ណារ៉ាធីវ៉ាត់ យ៉ាឡា និងស្រុកទាំងបួននៅភាគខាងកើតបំផុតនៃខេត្តសុងក្លា។ រដ្ឋាភិបាលថៃនឹងមានប្រាជ្ញាមិនត្រូវគាបសង្កត់ភាសានេះ ដែលត្រូវបានសរសេរជាអក្សរអារ៉ាប់ ប៉ុន្តែក៏ជាវប្បធម៌ក្នុងស្រុកដែរ។
'Basque, Breton, អៀរឡង់ និង Occitan'
ហេតុអ្វីមិននៅជិតផ្ទះ ហើយរៀន Frisian និង Stellingwerfs ខ្លះ?
ភាសាសរសេរប្រហែលជាស្ទើរតែបាត់ទៅហើយ ប៉ុន្តែភាសានិយាយនៅតែប្រើ។
ខ្ញុំបានឃើញថា ភាសាឥសានក៏ត្រូវបានគេនិយាយយ៉ាងទូលំទូលាយតាមទូរទស្សន៍ដែរ ដោយមានអក្សររត់ជាភាសាថៃ។
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានលឺថា ភាសាឥសានត្រូវបាននិយាយ និងព្យាបាលយ៉ាងទូលំទូលាយនៅសាកលវិទ្យាល័យខនខេន រួមទាំងអក្សរថៃណូយផងដែរ។
សរុបមក ប្រហែលជាភាសាក្នុងតំបន់ទទួលស្គាល់ ប៉ុន្តែគ្មានសិទ្ធិទេ។
ខ្ញុំគិតថា។
អត្ថបទ៖
"អ្នកអានភាសាអ៊ីសាន្តត្រូវបានចាត់ទុកថាឆ្លាតគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីស្វែងរកអត្ថន័យបរិបទត្រឹមត្រូវនៃពាក្យមួយ"។ (កង្វះនៃសញ្ញាសំឡេង)
ប្រាកដណាស់! ទ្រឹស្ដីមួយទៀតនិយាយថា វាគឺដោយសារភាសាសរសេរនេះបានមកពីភាសាមនដែលមិនមែនជាភាសាសំនៀង។
ជាការពិតណាស់ យើងត្រូវរក្សាភាសា និងការសរសេរឲ្យដាច់ពីគ្នាបន្តិច។
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ថៃ ណូយ កំពុងត្រូវបានបង្រៀនម្ដងទៀតនៅក្នុងភាសាអ៊ីសាន្ត។ ខ្ញុំបានឃើញសញ្ញានៅក្នុងអក្សរនោះនៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យ និងប្រាសាទ។
ពេលខ្លះខ្ញុំយល់ច្រលំ។ អក្សរថៃណូយ ឡាណា និងថាម។ តើពួកគេខុសគ្នាយ៉ាងណា?
គ្រប់គ្នាស្គាល់សៀវភៅ ព្រះអង្គម្ចាស់តូច។ ខ្ញុំប្រើការបកប្រែជាភាសាថៃសម្រាប់មេរៀនរបស់ខ្ញុំ ហើយឥឡូវនេះឃើញថាវាត្រូវបានបោះពុម្ពជាភាសា ខាំមឿង (ថៃខាងជើង) ជាមួយនឹងអក្ខរក្រម Lanna ។ ដូច្នេះច្រើនណាស់ត្រូវធ្វើដើម្បីរក្សាភាសា និងសំណេរទាំងនោះ។ រីករាយ។
ខ្ញុំឆ្ងល់មួយរយៈហើយដែលប្រទេសនេះនៅតែហៅថា សៀម តើជាឈ្មោះភាសាសៀម ឬភាសាថៃ?
មិត្តស្រីរបស់ខ្ញុំមកពី UD ហៅវាដោយអក្ខរក្រមឡាវ។