ទស្សនៈផ្សេងគ្នាលើវីរភាព ឃុនឆាង ឃុនផាន
ឃុនផាន និងកូនប្រុស (noiAkame / Shutterstock.com)
ការងារអក្សរសាស្ត្រណាមួយអាចអានបានច្រើនយ៉ាង។ នេះក៏អនុវត្តចំពោះវីរភាពដ៏ល្បីល្បាញនិងគួរឱ្យស្ងើចសរសើរបំផុតក្នុងប្រពៃណីអក្សរសាស្ត្រថៃ៖ ឃុនឆាង ឃុនផាន (តទៅ KCKP)។
វាជាអ្នកនិទានរឿងធ្វើដំណើរ និងក្រុមអ្នកសំដែង ដែលសំដែងវានៅតាមភូមិនានា ដើម្បីអោយទស្សនិកជនសើច និងយំ។ រឿងនេះអាចកើតឡើងនៅថ្ងៃទី ១៧e សតវត្ស ត្រូវបានបញ្ជូនបន្តដោយផ្ទាល់មាត់ ហើយតែងតែត្រូវបានបំពេញបន្ថែមដោយបន្ទាត់និទានរឿងថ្មីៗ។ នៅដើមឆ្នាំ ១៩e សតវត្ស រាជវាំងបានយកចិត្តទុកដាក់ កែសម្រួលតាមបទដ្ឋាន និងតម្លៃនៃសម័យនោះ ហើយបានកត់ត្រាទុកជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ។ ប្រហែលជាឆ្នាំ 1900 វាគឺជាព្រះអង្គម្ចាស់ Damrong ដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយដ៏ល្បីល្បាញបំផុតនៅក្នុងការបោះពុម្ព។
អត្ថបទនេះបានត្រៀមរួចជាស្រេចមួយរយៈហើយ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះមានបច្ចុប្បន្នភាពបន្ទាប់ពីការបកប្រែដ៏ស្រស់ស្អាតនៃវីរភាពដោយ Rob V ។
សេចក្តីសង្ខេបនៃរឿង៖
Chang, Phaen និង Wanthong ធំធាត់ជាមួយគ្នានៅ Suphanburi ។ ឆាង ជាមនុស្សអាក្រក់ ខ្លី ទំពែក មាត់អាក្រក់ ប៉ុន្តែជាអ្នកមាន និងមានទំនាក់ទំនងជាមួយរាជវង្ស។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ផាន់ ជាអ្នកក្រ ប៉ុន្តែសង្ហា ក្លាហាន ពូកែក្បាច់គុន និងវេទមន្ត។ Wanthong ជាស្រីស្អាតជាងគេនៅ Suphanburi។ នាងបានជួបនឹង Phaen ដែលជាអ្នកថ្មីថ្មោងនៅពេលនោះ ក្នុងអំឡុងពេលសង្ក្រាន្ត ហើយពួកគេចាប់ផ្ដើមមានស្នេហា។ Chang ព្យាយាមយកឈ្នះ Wanthong ដោយលុយរបស់គាត់ ប៉ុន្តែស្នេហាឈ្នះ។ Phaen ចាកចេញពីប្រាសាទ ហើយរៀបការជាមួយ Wanthong ។
ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក ស្តេចបានកោះហៅ Phaen ឲ្យដឹកនាំយុទ្ធនាការយោធាប្រឆាំងនឹងឈៀងម៉ៃ។ Chang ចាប់យកឱកាសរបស់គាត់។ គាត់បានផ្សព្វផ្សាយពាក្យចចាមអារ៉ាមថា Phaen បានធ្លាក់ចុះ ហើយដោយមានម្តាយរបស់ Wanthong និងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ជាសម្ព័ន្ធមិត្តបានជោគជ័យក្នុងការចាប់យក Wanthong ដែលស្ទាក់ស្ទើរ។ Wanthong រីករាយនឹងជីវិតដ៏សុខស្រួលរបស់នាងជាមួយស្វាមីថ្មីដែលចេះគិតគូរ និងស្មោះត្រង់។
ពេលនោះ ផាន ត្រឡប់មកពីជ័យជម្នះនៅសមរភូមិជាមួយនឹងនារីស្រស់ស្អាតម្នាក់ឈ្មោះ ឡៅ ថង ជាអ្នកលួច។ គាត់ទៅ Suphanburi ហើយទាមទារប្រពន្ធដំបូងរបស់គាត់ឈ្មោះ Wanthong ។ បន្ទាប់ពីការឈ្លោះប្រកែកគ្នាច្រណែនរវាងឡៅថុង និង វ៉ាន់ថុង ផានបានចាកចេញដោយបន្សល់ទុក វ៉ាន់ថង ជាមួយឆាង។ ចំពោះការប្រព្រឹត្តខុសនោះ ស្តេចយកឡៅតុង។
Phaen ត្រឡប់ទៅ Suphanburi ហើយចាប់ពង្រត់ Wanthong ។ ពួកគេរស់នៅតែម្នាក់ឯងក្នុងព្រៃអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ នៅពេលដែល Wanthong មានផ្ទៃពោះ ពួកគេបានសម្រេចចិត្តត្រឡប់ទៅអយុធ្យាវិញ ដែល Phaen រំខានស្តេចដោយសុំឱ្យ Laothong ត្រឡប់មកវិញ។ Phaen ត្រូវបានគេចាប់ដាក់គុកជាកន្លែងដែល Wanthong ថែទាំគាត់យ៉ាងល្អ។
ប៉ុន្តែក្រោយមក Chang បានចាប់ពង្រត់ Wanthong ហើយនាំនាងទៅផ្ទះរបស់គាត់ ដែលនាងសម្រាលបានកូនប្រុសរបស់ Phaen ។ គាត់ត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះថា ផ្លៃ ង៉ាម ហើយធំឡើងដូចជារូបស្តោះទឹកមាត់របស់ឪពុករបស់គាត់។ ដោយមានអារម្មណ៍ច្រណែន ចាងព្យាយាមសម្លាប់គាត់ដោយទុកគាត់ចោលក្នុងព្រៃមិនបាន ហើយផ្លៃង៉ែក៏ដកថយទៅប្រាសាទមួយ ។
ប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងផុតទៅដែល ផល្លា ដើរតាមគន្លងឪពុក។ គាត់បានទទួលជ័យជំនះលើសមរភូមិនៃសង្គ្រាមនិងស្នេហា។ Chang មិនបោះបង់ការប្រកួតសម្រាប់ Wanthong ។ គាត់អង្វរស្តេចឲ្យទទួលស្គាល់ Wanthong ជាមហេសី ស្តេចកោះហៅ Wanthong មកគាត់ ហើយបញ្ជាឱ្យនាងជ្រើសរើសរវាងគូស្នេហ៍ទាំងពីររបស់នាង។ Wanthong ស្ទាក់ស្ទើរ ដោយដាក់ឈ្មោះ Phaen ថាជាស្នេហាដ៏អស្ចារ្យរបស់នាង ហើយ Chang ជាអ្នកការពារដ៏ស្មោះត្រង់ និងជាអ្នកថែរក្សាដ៏ល្អរបស់នាង ពេលនោះស្តេចបានខឹងសម្បារ និងថ្កោលទោសនាងឱ្យកាត់ក្បាល។
Wanthong ត្រូវបានគេនាំទៅកន្លែងប្រហារជីវិត។ កូនប្រុសរបស់នាងផ្លៃ ង៉ែម ប្រឹងប្រែងអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបន្ទន់ព្រះទ័យស្តេច ព្រះរាជាបានលើកលែងទោស ហើយកាត់ទោសដាក់គុក។ ទ័ពសេះដ៏រហ័សរហួនដឹកនាំដោយផ្លៃង៉ែចេញពីវាំងភ្លាម ។ ជាអកុសល យឺតពេលទៅហើយ ព្រោះពីចម្ងាយគេឃើញពេជ្ឈឃាតលើកដាវ ហើយគ្រាន់តែផ្លៃង៉ាមមកដល់ វាបានធ្លាក់ចំក្បាល Wanthong ។
ការកាត់ក្បាល (មិនមែន Wanthong ប៉ុន្តែជាឪពុករបស់ Khun Phaen) – (JaaoKun / Shutterstock.com)
ទស្សនៈអក្សរសិល្ប៍ថៃ
ដំបូងឡើយ ការពិភាក្សាអំពីអក្សរសិល្ប៍នៅក្នុងប្រទេសថៃបានផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ភាគច្រើនលើទម្រង់ ហើយនេះនៅតែជាករណីនៅក្នុងសៀវភៅសិក្សាភាគច្រើនសព្វថ្ងៃនេះ។ វាគឺអំពីជម្រើសនៃពាក្យ ព្យញ្ជនៈ ចង្វាក់ និងចង្វាក់ ខណៈដែលវាមិនត្រូវបានគេចាត់ទុកថាចាំបាច់ដើម្បីពិភាក្សា ឬវិនិច្ឆ័យខ្លឹមសារលម្អិតបន្ថែមទៀតនោះទេ។
វាបានផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងឆ្នាំ XNUMX ដ៏ច្របូកច្របល់។ បន្ថែមពីលើការពិភាក្សាអំពីការផ្លាស់ប្តូរសង្គម និងនយោបាយ ចលនាថ្មីមួយបានលេចចេញឡើង ដែលមានអារម្មណ៍ទាក់ទាញបន្ថែមទៀតចំពោះខ្លឹមសារនៃអក្សរសិល្ប៍។ វីរភាព KCKP ក៏មិនរួចពីនោះដែរ។ ខ្ញុំបានឃើញថាវាគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងនិងផ្តល់ព័ត៌មានក្នុងការអានចំនួនដែលពេលខ្លះការបកស្រាយខុសគ្នាខ្លាំងណាស់នៃវីរភាពបានលេចឡើង។ ពួកគេមាននៅក្នុងសៀវភៅដែលបានរៀបរាប់ខាងក្រោម។ ខ្ញុំនឹងរៀបរាប់ពួកគេដោយសង្ខេប និងបន្ថែមការបកស្រាយរបស់ខ្ញុំ។
សង្គមសៀមបានដឹង (ហើយមាន) គ្មានគោលការណ៍
នោះជាការយល់ឃើញរបស់ ML Boonlua Debryasuvarn។ នាងគឺជាកូនទី 1932 របស់ឪពុកដ៏ថ្លៃថ្នូ និងជានិស្សិតស្រីដំបូងគេនៅសកលវិទ្យាល័យ Chulalongkorn ដែលអាចធ្វើទៅបានបន្ទាប់ពីបដិវត្តន៍ឆ្នាំ 1974 នាងបានសិក្សាអក្សរសាស្ត្រ ក្រោយមកបានបង្រៀន និងសរសេរអត្ថបទ និងសៀវភៅ។ អត្ថបទរបស់នាងនៅលើ KCKP បានបង្ហាញខ្លួននៅឆ្នាំ XNUMX។ នៅក្នុងវា នាងបង្ហាញពីរបៀបដែលគ្មាននរណាម្នាក់នៅក្នុងវីរភាពមិនខ្វល់អំពីគោលការណ៍ ឬច្បាប់នោះទេ។ អាជ្ញាធរអសមត្ថភាព ហើយអ្នកប្រព្រឹត្តល្មើសកម្រនឹងត្រូវទទួលទោសណាស់។ ចៃដន្យ នាងផ្តល់ការវិនិច្ឆ័យដ៏ឃោរឃៅដូចគ្នាអំពីស្ថានភាពនៃកិច្ចការនៅក្នុងពេលវេលាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់នាង។
Phaen បានបន្តដំណើររបស់គាត់ នៅក្នុងទីបញ្ចុះសពមួយ គាត់បានរកឃើញសាកសពស្ត្រីមានផ្ទៃពោះដែលបានស្លាប់។ ដោយការសូត្រមន្តរបស់គាត់ គាត់បានគ្រប់គ្រងចិត្តរបស់នាង ហើយដកគភ៌ចេញពីផ្ទៃនាង។ គាត់បានយកក្មេងយំនៅក្នុងដៃរបស់គាត់ ហើយធ្វើពិធីជ្រមុជវិញ្ញាណនេះជា Kuman Thong របស់គាត់
ការឈ្លានពានរបស់តួអង្គនៅក្នុងវីរភាព KCKP
Cholthira Satyawadhna ក៏បានបញ្ចប់ការសិក្សាពីសកលវិទ្យាល័យ Chulalongkorn ដោយមាននិក្ខេបបទដែលត្រូវបានអនុម័តនៅឆ្នាំ 1970 ដែលមានចំណងជើងថា "ការអនុវត្តន៍វិធីសាស្រ្តបស្ចិមប្រទេសនៃការរិះគន់ផ្នែកអក្សរសាស្ត្រសម័យទំនើបចំពោះអក្សរសិល្ប៍ថៃ"។ ការវិភាគចិត្តសាស្ត្ររបស់ Cholthirak គឺផ្អែកលើទស្សនៈផ្ទុយពី Freudian នៃ 'បំណងប្រាថ្នាចង់ស្លាប់' និង 'បំណងប្រាថ្នាជីវិត' ជាពិសេសនៅក្នុងទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទ។ ពីទីនោះនាងពន្យល់ពីអាកប្បកិរិយាដ៏ឆេវឆាវ និងសោកសៅរបស់ឃុនផាន និងអាកប្បកិរិយាដ៏សាហាវរបស់វ៉ាន់ថុង។
“ឯងពេញខ្លួនឯង Wanthong ខ្ញុំស្ទើរតែកាប់ឃុនឆាងជាដុំៗ ប៉ុន្តែគឺឯងដែលបោកនៅទីនេះ។ ស្លាប់ Wanthong!” គាត់បានបោះជើងរបស់គាត់ហើយទាញដាវរបស់គាត់។
វីរភាព KCKP តំណាងឱ្យទិដ្ឋភាពព្រះពុទ្ធសាសនា
វីរភាព KCKP ត្រូវបានកំណត់នៅដើមឆ្នាំ 19e សតវត្សដែលកែសម្រួលដោយតុលាការសៀមទៅនឹងបទដ្ឋាននិងតម្លៃទូទៅដែលតុលាការចង់បង្កើតនិងផ្សព្វផ្សាយ។ Warunee Osatharom ពីមុនបានសរសេរយ៉ាងទូលំទូលាយអំពីសិទ្ធិមនុស្ស ជំហររបស់ស្ត្រី និងទំនាក់ទំនងរវាងរដ្ឋ និងសង្គម។ នៅក្នុងអត្ថបទមួយនៅជុំវិញឆ្នាំ 2010 នាងបានបង្ហាញពីរបៀបដែលតុលាការប្រើក្រមសីលធម៌ពីគម្ពីរពុទ្ធសាសនាដើម្បីបង្កើតមនោគមវិជ្ជានៃរដ្ឋព្រះពុទ្ធសាសនានិងរាជានិយម។ ឃុនផានជាបុរស 'ល្អ' ព្រោះស្មោះត្រង់នឹងស្តេច ហើយ Wanthong ជាស្រីអាក្រក់ព្រោះនាងមិនអើពើនឹងការចង់បានរបស់ស្តេច ហើយយោងទៅតាមតក្កវិជ្ជានៃកម្មផល ដែលនាងសងវាអស់មួយជីវិត។
“ផ្លៃកែវ គឺជាដៃគូរបស់អ្នកតាំងពីអតីតកាល។ មិនមែនបុរសមួយសែននាក់ទៀតអាចឈ្នះបេះដូងអ្នកបានទេ។ ខ្ញុំបារម្ភប្រសិនបើអ្នកដឹងពីរបៀបមើលថែគាត់។ អ្នកមិនគួរធ្វើកំហុសដែលអាចធ្វើឱ្យប្តីប្រពន្ធរបស់អ្នកខឹងឡើយ។ រក្សាភាពត្រជាក់របស់អ្នកមិនថាស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបណានោះទេ ចូរបង្ហាញគាត់នូវភាពរាបទាប ហើយស្តាប់គាត់។ កុំច្រណែនហើយកុំបង្កបញ្ហា។ បើមាននរណាម្នាក់ធ្វើខុស ត្រូវនិយាយគ្នាជាមុនសិន។ កុំឈ្លោះគ្នា ហើយស្រែក។ សូមប្រសិទ្ធិពរជ័យ សិរីមង្គល វិបុលសុខ គ្រប់ប្រការ។ ចូរទៅឥឡូវនេះ ប្តីរបស់អ្នកកំពុងរង់ចាំអ្នក»។ ហើយដោយពាក្យទាំងនោះ ភីម បានចូលទៅក្នុងផ្ទះកូនក្រមុំ។ ភីមបានក្រាបសំពះព្រះបាទម្ចាស់ ម្ចាស់ និងស្វាមី។
ទីក្រុង ភូមិ និងព្រៃ គឺជាកត្តាកំណត់អត្តសញ្ញាណ និងឆន្ទៈ (ឥតគិតថ្លៃ)
David Atherton បានសរសេរនិក្ខេបបទបរទេសដំបូងនៅលើ KCKP ក្នុងឆ្នាំ 2006 ។ គាត់បង្ហាញពីរបៀបដែលទស្សនៈ អាកប្បកិរិយា និងអត្តសញ្ញាណរបស់មនុស្សនៅក្នុងវីរភាពអាចខុសគ្នាទៅតាមកន្លែងលាក់ខ្លួនរបស់ពួកគេ។ នៅក្នុងទីក្រុង ពួកគេភាគច្រើនត្រូវបានចងក្រងដោយបទប្បញ្ញត្តិចងដែលអនុវត្តនៅទីនោះ ខណៈពេលដែលវាតិចជាងករណីនៅក្នុងភូមិ និងគ្រួសារ។ នៅក្នុងព្រៃដែល Phaen និង Wantong ចំណាយពេលជាច្រើនខែ ទីបំផុតពួកគេអាចក្លាយជាខ្លួនឯងបាន។ ឈុតឆាកស្នេហាស្ទើរតែទាំងអស់ពី KCKP ត្រូវបានពិពណ៌នាពីបាតុភូតធម្មជាតិ៖ ភ្លៀងធ្លាក់ ខ្យល់បក់បោកខ្លាំង ផ្គរលាន់ និងផ្លេកបន្ទោរ ហើយបន្ទាប់មកមានសន្តិភាព និងស្ងប់ស្ងាត់។
ពេលចូលជ្រៅក្នុងព្រៃ គូស្នេហ៍មួយគូនេះបានរីករាយជាមួយធម្មជាតិដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍។ បន្តិចម្ដងៗក្ដីស្រឡាញ់របស់នាងចំពោះឃុនផានក៏បានវិលមកវិញ ហើយពួកគេបានបង្កើតស្នេហាក្រោមដើមត្របែកធំ។
Phaen បះបោរ និងការតស៊ូដើម្បីអំណាច
រឿងនិទានប្រពៃណីជាច្រើនពីប្រទេសថៃប្រែក្លាយការពិតដែលមានស្រាប់ និងទស្សនៈមូលដ្ឋានទៅខាងក្រោម។ ទេវតាស្រូវគឺខ្លាំងជាងព្រះពុទ្ធ Sri Thanonchai ឆ្លាតជាងស្តេចដូច្នេះនៅក្នុងវីរភាពនេះ។ បុរសសាមញ្ញម្នាក់មកពីប្រជាជនគឺ ឃុនផាន តាមរបៀបជាច្រើនប្រឆាំងនឹងអំណាច និងទ្រព្យសម្បត្តិនៃវណ្ណៈគ្រប់គ្រងដែលពួកគេកាន់កាប់ពីតំណែងផ្លូវការរបស់ពួកគេ។ ឃុនផាន ប្រឆាំងរឿងនេះដោយអំណាច និងចំណេះដឹងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់។ វាគឺជាជំនាញដែលគាត់បានស្ទាត់ជំនាញសម្រាប់ខ្លួនគាត់។ Chris Baker និង Pasuk Pongpaichit ប្រៀបធៀបវាទៅនឹងរឿងព្រេងរបស់ Robin Hood ។ Wantong ទទួលទោសប្រហារជីវិត មិនមែនដោយសារនាងជាស្រីអាក្រក់ទេ ប៉ុន្តែដោយសារនាងប្រឈមមុខនឹងអំណាចរបស់ស្តេចដោយបើកចំហ។ រឿងរ៉ាវពេញនិយមជាច្រើនពីសម័យបុរាណនោះគឺអំពីរឿងនោះ។ អំណាចរបស់ស្តេច និងអំណាចប្រឆាំងរបស់ប្រជាជន។ ទស្សនិកជនប្រាកដជាចូលចិត្តវា។
ព្រះរាជាប្រញាប់ចូលទៅក្នុងវាំង ហើយប្រើមន្តអាគមដាក់ស្តេចឲ្យមានចិត្តល្អ ។ «នាំអ្នកមកទីនេះធ្វើអី? តើគេបានសម្លាប់ម្ដាយរបស់អ្នកហើយឬនៅ?» ស្ដេចសួរ
Wanthong ជាស្ត្រីឧទ្ទាមឯករាជ្យ និងជាស្ត្រីនិយមសម័យដើម?
ការរួមចំណែករបស់ខ្ញុំគឺនេះ។ នៅក្នុងការអត្ថាធិប្បាយស្ទើរតែទាំងអស់នៅលើវីរភាព KCKP, Wantong ត្រូវបានពិពណ៌នាថាជាស្ត្រីអាក្រក់។ នាងស្រឡាញ់បុរសពីរនាក់ មានឆន្ទៈខ្លាំង រំជួលចិត្ត និងមិនចេះនិយាយស្តីនាងឡើយ។ នាងបដិសេធមិនអនុលោមតាមបទដ្ឋានសង្គមទូទៅសម្រាប់អាកប្បកិរិយារបស់ស្ត្រី នាងសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង ហើយដើរតាមផ្លូវរបស់នាង។ នាងមិនព្រមចុះចូលចំពោះស្ដេច ហើយត្រូវចំណាយលើការកាត់ក្បាលនេះ។ នោះធ្វើឱ្យនាងក្លាយជាស្ត្រីសម័យទំនើបតាមរបៀបខ្លះ ប្រហែលជាយើងគួរតែហៅនាងថាជាស្ត្រីនិយម ទោះបីជាវាបង្ហាញពីសកម្មភាពកាន់តែច្រើនក៏ដោយ។ វាប្រហែលជាករណីដែលក្នុងអំឡុងសតវត្សទាំងអស់នោះ ដែលវីរភាពនេះត្រូវបានសម្តែងនៅតាមភូមិ និងទីប្រជុំជន នោះ Wantong ត្រូវបានមនុស្សជាច្រើនកោតសរសើរដោយសម្ងាត់ និងជាពិសេសដោយស្ត្រី។
ម្ដាយដើរទៅរកវ៉ាន់ថងថា៖ «ក្នុងនាមជាស្ត្រីមេម៉ាយ អ្នកបានក្លាយជាកម្មសិទ្ធិរបស់ស្តេច។ គ្រាន់តែទទួលយកដៃរបស់ឃុនឆាង។ រឿងតែមួយគត់ដែលខុសជាមួយគាត់គឺក្បាលរបស់គាត់ ប៉ុន្តែគាត់គឺជាអ្នកមាន ហើយអាចមើលថែអ្នកបានយ៉ាងល្អ”។ Wanthong តបវិញថា “អ្នកឃើញតែលុយរបស់គាត់ ទោះបីវាជាឆ្កែ ឬជ្រូកក៏ដោយ អ្នកនឹងនៅតែឱ្យខ្ញុំទៅ។ ខ្ញុំទើបតែអាយុដប់ប្រាំមួយឆ្នាំហើយមានបុរសពីរនាក់ហើយ?!”
ហើយវានាំខ្ញុំទៅរកការសង្កេតចុងក្រោយ។ កន្លងមកក៏មានមតិប្រឆាំងជាច្រើនផងដែរ។ ខ្ញុំគិតថារឿងព្រេងនិទានទាំងនេះច្រើនតែមានបំណងបង្ហាញអំពីវណ្ណៈគ្រប់គ្រង និងបទដ្ឋាន និងតម្លៃទូទៅក្នុងពន្លឺផ្សេងគ្នាតាមរយៈអាកប្បកិរិយារបស់តួអង្គសំខាន់ៗក្នុងរឿង ដោយមិនសង្ស័យដើម្បីជាការរីករាយយ៉ាងខ្លាំងរបស់អ្នកទស្សនា។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលពួកគេមានប្រជាប្រិយភាពខ្លាំង
ធនធាន និងច្រើនទៀត
- ការសិក្សាចំនួនប្រាំអំពី Khun Chang Khun Phaen, The Many Faces of a Thai Literary Classic, edited by Chris Baker and Pasuk Phongpaichit, Silkworm Books, 2017 – ISBN 978-616-215-131-6
- រឿង ឃុនឆាង ឃុនផាន, មហាវីរភាពស្នេហា និងសង្គ្រាមរបស់សៀម, សៀវភៅសូត្រ, ឆ្នាំ ២០១០ - ISBN 2010-978-616-215-052
- សេចក្តីសង្ខេបនៃ KCKP ដោយ Rob V៖
www.thailandblog.nl/cultuur/khun-chang-khun-phaen-thailands-most-famous-legende-part-1/
www.thailandblog.nl/cultuur/khun-chang-khun-phaen-thailands-most-famous-legende-part-2/
www.thailandblog.nl/cultuur/khun-chang-khun-phaen-thailands-most-famous-legende-part-3/
www.thailandblog.nl/cultuur/khun-chang-khun-phaen-thailands-most-famous-legende-part-4/
www.thailandblog.nl/cultuur/khun-chang-khun-phaen-thailands-most-famous-legende-part-5-slot/
អត្ថបទមុនរបស់ខ្ញុំអំពី៖
- KCKP ជាមួយព័ត៌មានបន្ថែម៖ www.thailandblog.nl/cultuur/khun-chang-khun-phaen-het-most-famous-epos-thaise-literatuur/
- អំពី Sri Thanonchai ឆ្លាតជាងស្តេច៖ www.thailandblog.nl/cultuur/sri-thanonchai-iaanse-tijl-uilenspiegel/
នៅសម័យមុន តំបន់នេះភាគច្រើនជាបុព្វបុរស ដូច្នេះចំណងគ្រួសារបានឆ្លងកាត់ម្តាយ មិនមែនឪពុកទេ។ នៅចំណុចមួយដែលបានផ្អៀងទៅរកសង្គមអយ្យកោ ប៉ុន្តែអ្នកមិនលុបដានដូច 1-2-3 នោះទេ។ គ្មានអ្វីដែលគួរឱ្យឆ្ងល់ឡើយ ដែលថាមពល និងការកោតសរសើររបស់នារីនោះបាននៅជាប់នឹងខ្លួន។ Wanthong ប្រហែលជា 'ខុស' យោងទៅតាមទស្សនៈរបស់វណ្ណៈខ្ពស់នៅចុងសតវត្សទី 19 និងដើមសតវត្សទី 20 ដោយមិនស្គាល់ទីកន្លែងរបស់នាង ប៉ុន្តែនាងប្រាកដជាត្រូវបានក្រុមផ្សេងទៀតសរសើរផងដែរ។ នារីស្រស់ស្អាតម្នាក់មិនធ្លាក់មាត់មិនព្រមលក់មើមស្លឹកក្រូច។ ស្ត្រីម្នាក់ដែលត្រូវលង់ស្នេហ៍។
អ្នកក៏ឃើញវានៅក្នុងចំនួនដ៏ច្រើននៃស្ត្រីផ្សេងទៀតពីរឿងនិទាននេះ ប៉ុន្តែក៏នៅក្នុងរឿងចាស់ពីអតីតកាល (ជាងមួយសតវត្សមុន) ដែលស្ត្រីទាំងនោះដឹងពីរបៀបដោះស្រាយរឿង ហើយមិនប្រកាន់យកតួនាទីដែលឈ្លើយ ឬចុះចូល។ យកឧទាហរណ៍ស្ត្រីដែលចែចង់ដោយចំហ ដែលច្បាស់ណាស់មកពីជីវិតពិត។ មែនហើយ ខ្ញុំក៏គិតដែរថា នៅសម័យអ្នកនិទានរឿងដែលធ្វើដំណើរកម្សាន្ត មានអ្នកទស្សនាជាច្រើនបានស្តាប់វីរភាពនេះដោយមានការយល់ព្រម និងរីករាយ។ 🙂
ស្ត្រីនៅតែខ្លាំងជាងបុរសនៅប្រទេសថៃ។
បុរសជាចៅហ្វាយ ស្រីជាចៅហ្វាយ។
Tino អរគុណសម្រាប់ការពន្យល់នេះ! ហើយជាមួយនឹងពាក្យអរគុណពីខ្ញុំទៅ Rob V សម្រាប់ការរួមចំណែករបស់គាត់។
សម្រាប់អ្នកចូលចិត្តការវិភាគបន្ថែមជាមួយនឹង Googling ខ្លះខាងក្រោមអាចរកបានតាមអ៊ីនធឺណិត៖
1. Chris Baker និង Pasuk Phongpaich ជាមួយ៖
—“ អាជីពរបស់ឃុនឆាងឃុនផាន” ទិនានុប្បវត្តិនៃសង្គមសៀមឆ្នាំ ២០០៩ វ៉ុល។ ៩៧
(មួយផ្នែកត្រួតលើការវិភាគរបស់ពួកគេនៅក្នុង KCKP)
2. Gritiya Rattanakantadilok ជាមួយនិក្ខេបបទរបស់នាង (ខែមិថុនា 2016)៖
- "ការបកប្រែរឿងនិទាន ឃុនឆាង ឃុនផានៈ តំណាងនៃវប្បធម៌ យេនឌ័រ និងព្រះពុទ្ធសាសនា"
(ក្នុងនោះជំពូក 2.2 និយាយអំពីខ្លឹមសារ៖ ការបង្កើតខ្មោច និងការសម្អាតរឿងតាមរយៈ “ស៊ីវ៉ាឡៃ” និងទាក់ទងនឹងអត្តសញ្ញាណស្ត្រីផងដែរ)។