Оқырман ұсынысы: Робтың өлеңдері (4)

2012 жылы мен Канчанабури аймағында қызыммен таныстым. Содан бері мен жылына төрт рет бардым. Алған әсерім туралы өлеңдер жинағын жаздым. Төменде сіз бірнеше таба аласыз. 

Мен Тайландқа он жыл бұрын алғаш рет барғандықтан, мен бұл елге, ал бірнеше жылдан кейін Тайланд сұлуына ғашық болдым. 2009 жылдан 2011 жылға дейін мен Таиландта болмаған кезде өзім тұратын Оверпелт ауылының ақыны болдым.

----

De vogels fluiten niet.

Ze krassen, gillen.

En de honden blaffen niet.

Ze janken, kermen.

De mensen zwijgen,

zwoegen, zweten.

Weten meer dan ik kan googlen.

Zo leven we samen naast elkaar.

Ik met een ipad.

Zij met een sikkel.

’s Avonds drinken we Singha.

Ik betaal.

Zij verzwijgen schuchter

hun verhaal.

Trots is een onneembare

taalbarrière.

----

De ochtend kleurt oranje.

De zon, de monniken.

Een boeddhistische polonaise

slingert geluidloos door het dorp.

Hun bedelnap wordt gevuld

door de vrouwen die geknield wachten.

Zij bereidden het eten lang voor de zon

en de monniken de ochtend oranje kleuren.

Moeizaam komen ze recht.

Koken voor hun kroost.

Werken op het veld.

Hopen op een dag zonder klappen.

Op de terugweg naar de tempel

raadpleegt een jonge monnik,

de laatste in de oranje rij,

stiekem zijn smartphone.

----

Onbegrijpelijke (*) liefdesverklaring (* voor een boeddhiste)

Als God naar jou kijkt,

houdt Hij zijn adem in.

In ’t diepst van mijn gedachten

ben ik een god

als ik jou zie.

Als ik uit een rib

jou kon scheppen,

had Adam een ingevallen borstkastje.