მკითხველის შეკითხვა: სამედიცინო დახმარება ღარიბი ხანდაზმული ტაილანდის დიაბეტით დაავადებულთათვის

Hoewel het ook van Tino Kuis genoemde universele zorgsysteem,dat van oud premier in het leven geroepen werd,natuurlijk beter is dan helemaal geen zorg,is de kwaliteit van deze zorg erg afhankelijk van het feit,waar deze zorg in aanspraak genomen word.
Mijn Thaise schoonmoeder was helaas aangewezen op het staats ziekenhuis in een klein dorpje in de provincie Chiang Rai.
Hoewel ze, zo naderhand bekend geworden is,kort voor haar dood stond,werd ze vrijdagavond met hevige pijn in het dorps ziekenhuis opgenomen,waar ze eerst te horen kreeg,dat in het weekend geen enkele arts aanwezig was.
Omdat ik dit een onhoudbare toestand vond,heb ik er voor gezorgd dat ze in een prive ziekenhuis in de stad,wat we uiteraard zelf betalen moesten,werd opgenomen.
Afgezien dat zij voor het staatsziekenhuis in haar dorp, alleen maar 30 Baht hoefde te betalen,was deze hulp waar ze nog tot s’maandags op een diagnose moest wachten,van geen enkele nut.
In het zelfde,en weer het zelfde Staatlijke dorps ziekenhuis,kreeg mijn Thaise schoonzus,die reeds langer met haar nieren te doen heeft,te horen dat ze niets meer voor haar doen konden.
Ze werd de zelfde dag nog terug naar haar huisje gebracht,waar ze actueel onder erbarmelijke omstandigheden op haar dood zit te wachten.
Wij vervolgen,omdat wij vanwegen corona geen andere mogelijkheden hebben, op dit moment haar doodstrijd via LINE, en moeten helaas toezien dat haar dochter,die haar verzorgd,geen enkele medische bijstand krijgt.
Daarom zou ik nogmaals aan diegenen willen zeggen, dat deze 30Baht regeling,die ook hier vaak van sommigen zo in de hemel geprezen wordt,heel sterk afhankelijk is van het staatsziekenhuis dat toestandig is.