Twente ხალხური ზღაპარი მოთხრობილია ტაილანდურ სიტუაციაში

წვიმების სეზონია ტაილანდში და ვფიქრობდი, რომ კარგი დრო იქნებოდა ტვენტეს ხალხური ზღაპარი, რომელიც ამ კვირაში გამოჩნდა ფეისბუქზე, ჰოლანდიურად გადამეთარგმნა და ისტორიის ტაილანდში განთავსება.

სიუჟეტი, რომელსაც თავდაპირველად "The Rye Kinder" ერქვა, შემდეგია:

დიდი ხნის წინ, წყვილი ცხოვრობდა ისნის ერთ სოფელში, პატარა ფერმაში. ისინი ბედნიერები იყვნენ თავისებურად, ჰქონდათ მიწა, სადაც მოჰყავდათ ბრინჯი, სიმინდი ან შაქრის ლერწამი და რამდენიმე ცხოველი სახლში. ისინი არ იყვნენ მდიდრები, მაგრამ მათ შეეძლოთ კარგი ცხოვრება. ყოველთვის საკმარისი საკვები იყო და ფერმერმა თავის დროზე ლაო ხაო მიიღო. მშვენიერი ცხოვრება ჩანდა.

მაგრამ მაინც ერთი რამ აკლდა მათ ბედნიერებას. შვილები არ ჰყავდათ და რაც არ უნდა ეცადათ, შვილი ვერ გააჩინეს.

ახლა სოფელში მოხუცი ქალიც ცხოვრობდა, რომელიც რაღაც იდუმალ საქმეებში იყო ჩართული და როგორც ბალახის ქალს, ყოველთვის ჰქონდა სოფლის პრობლემების გამოსავალი. სასოწარკვეთილი ფერმერის ცოლი მივიდა მასთან და ჰკითხა, როგორ შეეძლებოდა შვილის გაჩენა.

”დიახ,” თქვა მოხუცმა ქალმა, ”მე ვიცი რა, ბნელ ტყეში, სოფლის გარეთ არის დიდი ლოდი, რომელსაც შუა ნახვრეტი აქვს, თუ მთელი ღამე იჯდები ამ ორმოში სავსე მთვარის ქვეშ, მაშინ დაჯდები. ნახე, რომ მალე გეყოლება შვილი“.

ახლა ის ბნელი ტყე ნამდვილად არ იყო კარგი ადგილი ღამით, მაგრამ მას ისე უნდოდა ბავშვები, რომ მომავალ სავსემთვარეზე შიშითა და კანკალით წავიდა ტყეში ამ დიდი ლოდის საძიებლად. მან იპოვა დიდი ქვა ცენტრში ნახვრეტით და დაჯდა მასში. მიუხედავად ბევრი საშინელი ხმისა, მან მოახერხა და მთელი ღამე იმ ორმოში დარჩა.

და რა თქმა უნდა, იმუშავა! ფერმერის ცოლი მალე დაორსულდა და ცხრა თვის შემდეგ სამმაგიც კი შეეძინა. უფრო ბედნიერი ქალი იშვიათად გინახავთ, ბავშვები გიჟებივით იზრდებოდნენ და დიდი სიამოვნებით თამაშობდნენ ფერმაში და მის გარშემო. დედა ძალიან დაკავებული იყო ამით, მაგრამ სიამოვნებით აკეთებდა ამას.

თუმცა ფერმერს ეს ბავშვები არ მოსწონდა. თავის თავს მამად უადვილებდა და შვილების აღზრდაში თითქმის არ ერეოდა. სოფლის მეორე მხარეს მდებარე მინი-მაღაზიაში წასვლა ამჯობინა, სადაც საკმარისზე მეტს სვამდა სხვა სოფლის მაცხოვრებლების გარემოცვაში.

ახლა უბანში ბრინჯის, სიმინდის ან შაქრის ლერწმის ბევრი მინდვრები იყო და ბავშვებს უყვარდათ იქ თამაში. ყვავილებს კრეფდნენ დედისთვის, მაგრამ იცოდნენ, რომ მაღალ მცენარეებს შორის არ იარონ, რადგან პატარა ბავშვები ადვილად დაიკარგებოდი.

ერთ დღეს ძალიან ცხელოდა და შუადღისას უფრო და უფრო მეტი ღრუბელი მოგროვდა და ფერმას ზემოთ სულ უფრო ბნელოდა. მამა მინი-მაღაზიაში იყო და არ შეუმჩნევია საფრთხის შემცველი მოღრუბლული ცა, მაგრამ დედამ დაინახა და შეშფოთდა. "სად არის ის ბიჭი, როცა გჭირდება და სად არიან ბავშვები?" ბავშვები არსად ჩანდნენ და დედა სულ უფრო ღელავდა და ყურება დაიწყო.

ამასობაში ბავშვები ყვავილების კრეფით იყვნენ დაკავებულნი და შეუმჩნევლად სულ უფრო და უფრო ღრმად შედიოდნენ შაქრის ლერწმში. მათ ვერ შენიშნეს ჩაბნელებული ცა. ძლიერი ქარის გამო დედის ზარი არ გაუგიათ. დედას ახლა მართლა შეეშინდა და სასოწარკვეთილი დადიოდა მინდვრებზე, მაშინ როცა პირველი წვიმა უკვე სახეში ურტყამდა. მაგრამ მან ვერ იპოვა ბავშვები.

ამასობაში ბავშვებმა დაინახეს, რომ ბნელოდა და ქარი უფრო და უფრო ძლიერდებოდა. მათაც შეეშინდათ, მაგრამ სახლში დაბრუნების გზა ვეღარ იპოვეს და დაიკარგნენ.

ამასობაში დედა ჭკუაზე იყო და აღარ იცოდა სად ეყურებინა. რაც შეეძლო ხმამაღლა ყვიროდა, მაგრამ არავის გაუგონია. ძალაგამოცლილი შაქრის ლერწმის მინდვრის კიდეზე ჩამოვარდა.

ახლა საშინლად ქარიშხალი და ჭექა-ქუხილი იყო და იმ შუადღეზე მეტი წვიმა არასდროს ყოფილა.

მაგრამ ყველა ქარიშხალი მთავრდება და ესეც. ამინდი დაწყნარდა და მამაც ახლა სახლში დაბრუნდა. დედა მინდვრის პირას უგონო მდგომარეობაში იპოვა, მაგრამ ბავშვები არ უნახავს. როცა დედა ისევ გონს მოვიდა, აუხსნა მომხდარი. მამამ განგაში გამოაცხადა და ბევრი სოფლის მაცხოვრებელთან ერთად დიდი ძებნა მოეწყო. თუმცა ბავშვები ვერასოდეს იპოვეს.

დედამ დანაკარგი ვერ გადაიტანა და ერთი წლის მწუხარების შემდეგ გარდაიცვალა და მამა ალკოჰოლს მიუბრუნდა. ფერმა ხმებოდა.

ბავშვების კვალი არასდროს გიპოვიათ, მაგრამ თუ ფერმასთან ახლოს ხართ და შაქრის ლერწმში ლამაზ ტალღებს ხედავთ, იცოდეთ, რომ ისინი იმ სამი ბავშვის სულები არიან, რომლებიც ჯერ კიდევ ეძებენ გზას სახლისკენ.

საბოლოოდ

„ტვენტე დიალექტის“ ფეისბუქის გვერდზე გამოქვეყნებული პასუხის მიხედვით, სიუჟეტის მორალი ისაა, რომ მშობლებმა მეტი ყურადღება უნდა მიაქციონ შვილებს და მეტი ყურადღება მიაქციონ იმას, რასაც ბავშვები აკეთებენ.