Ընթերցողի հարց. Գրանցե՞լ ամուսնությունը Թաիլանդում:

Ձեր կինը կկորցնի իր թայլանդական ազգությունը միայն այն դեպքում, եթե նա դա պահանջի Թաիլանդի կառավարությունից: Չեմ կարծում, որ շատերն են դա անում, և եթե անում են, դա հաճախ է լինում, քանի որ հակառակ դեպքում նրանք չեն կարող այլ ազգություն ընդունել:

Ես կապ կհաստատեի և՛ Նիդեռլանդներում Թաիլանդի, և՛ Բանգկոկում Հոլանդիայի դեսպանատան հետ: Թեև դա սովորաբար հակառակն է (գրանցեք թայլանդական ամուսնությունը NL-ում Հոլանդական ամուսնության փոխարեն Թաիլանդում), դուք առաջինը չեք լինի, և նրանք կարող են ձեզ հստակ ասել, թե ինչ անել: Հավանաբար (իրականում 1% վստահ) հոլանդական փաստաթուղթ(ները) պետք է թարգմանվեն անգլերեն (Նիդեռլանդներում) և օրինականացվեն (Նիդեռլանդների դեսպանատան կողմից), այնուհետև թարգմանվեն թայերեն և օրինականացվեն (Թաիլանդի արտաքին գործերի նախարարության կողմից): .

Այդ ամենն արժե ժամանակ և գումար, բայց դա այդպես է ընթանում:

Երկքաղաքացիությունը խնդիր չէ։ Ձեր կինը խելամիտ կլինի դիմել Նիդեռլանդներում նույնականացման քարտ ստանալու համար՝ բացի անձնագրից: Այնուհետև նա կարող է օգտագործել իր Թայլանդի անձնագիրը + Նիդեռլանդների նույնականացման քարտը, երբ նա մեկնում է Թայլանդից Նիդեռլանդներ: Եվ օգտագործեք Նիդեռլանդները իր հոլանդական անձնագրով:
Այնուհետև նա կարող է մնալ Թաիլանդում այնքան ժամանակ, որքան ցանկանում է, և դա խնայում է նրա TBH 2.000 ելքի/վերադարձի ծախսերը:
Իմ ընկերուհին տարիներ շարունակ այդպես է վարվում:

Թաիլանդը երկքաղաքացիության խնդիր չի դնում և պահանջի դեպքում կզրկի թայլանդական քաղաքացիությունից:

Բարև Բաքուս,

Ինչպե՞ս կարելի է ամուսնանալ երկու երկրներում:
Եթե ​​դուք արդեն ամուսնացած եք Նիդեռլանդներում, դուք դեռ պետք է թղթեր բերեք, որ ամուսնացած չեք ամուսնական կարգավիճակի առումով: Կամ կարո՞ղ եք պարզապես նորից ամուսնանալ, եթե արդեն ամուսնացած եք:

Եթե ​​դուք ամուսնանաք Նիդեռլանդներում, ինչ-որ մեկը գիտի, թե որքան ժամանակ կպահանջվի մինչև (հնարավոր է, միջազգային) ամուսնության վկայականը ստանաք: Սա աշխատանքային ամիսներ են, թե՞ աշխատանքային օրեր:

Եթե ​​ես ամեն ինչ կարդում եմ այսպես, և իմ ընկերուհին / կինը մնում է Նիդեռլանդներում, ապա ամենաակնհայտ բանը, որ պետք է անել, ամուսնանալն է Նիդեռլանդներում: Քանի որ ամուսնության վկայականը օրինական ուժի մեջ է նաև Բելգիայում կամ Գերմանիայում: Սա ճի՞շտ է: BVD

Հարգելի Թյամուկ,

Հոլանդացու հետ ամուսնացած կինը նույնպես նախկինում ՉԻ կորցրել իր իրավունքները՝ այդ ամուսնությունը Թաիլանդում գրանցելուց հետո։ Դուք այստեղ մոլորություն եք անում՝ ամուսնություն բառը շփոթելով ազգություն հասկացության հետ։ Այսպիսով, ձեր դուստրը կարող է շարունակել լրացուցիչ հող գնել: Նա չկորցրեց իր թայլանդական ազգությունը ֆարանգի հետ ամուսնության միջոցով: Նույնիսկ Թաիլանդում գրանցելով այդ ամուսնությունը։ Եթե ​​նա ինքը չի հրաժարվել իր թայլանդական ազգությունից:

Իսկ դիմացի հարևանիդ քրոջը, ով ամուսնացել է ճապոնացու հետ, հող է գնել ու դրել դրացի երեխաների անունով։ Մի խոսքով, մորաքույրը հող է գնում իր եղբորորդիների/եղբորորդիների համար: Ի՞նչ կապ ունի դա ճապոնացու հետ նրա ամուսնության հետ??? Նա պարզապես մեծ համակրանք ունի այդ երեխաների հանդեպ:

Ֆրենսի հարցն այն է, թե արդյոք նրա կինը հետո խնդիրներ կունենա, եթե ամուսնությունը գրանցեն Թաիլանդում։ Դուք այդ հարցին պատասխանում եք գրանցման օգտակարության մասին հակահարցով։ Կարծում եմ՝ Ֆրանսն ինքն է որոշում, թե ինչն է իր համար իմաստալից։

Ինչ վերաբերում է երկքաղաքացիություն ունենալուն, ապա ճիշտ է, որ դրան տիրապետելը շուտով չի ավարտվի. բանն ամենևին էլ դա չէ։ Երկքաղաքացիության գրանցումը քննարկման փուլում է։ Երկքաղաքացիություն ունենալը շարունակվում է, օրինակ՝ ծնունդով: Կամ դասընթացների ու քննությունների ու հոլանդական անձնագիր ստանալու միջոցով։ Ինչ է փոխվում, որ քաղաքապետարանն այլևս չի գրանցում երկու ազգություններին էլ ծննդյան մատյանում, համապատասխանաբար: GBA. Ինչ-որ մեկին կխնդրեն ընտրել: Բայց երկու անձնագիր/ազգություն էլ են պահում։ Այդպես է, և ոչ այլ կերպ։ Բացի այդ, դա դեռ այնքան էլ հեռու չէ:

Թաիլանդում հողի սեփականությունը օտարերկրացու հետ ամուսնացած թայացու կողմից

Վերջին շաբաթների ընթացքում շատ բանավեճեր են ծավալվել օտարերկրացիների հետ ամուսնացած Թաիլանդի քաղաքացիների հողի սեփականության իրավունքի վավերականության վերաբերյալ: Հակասությունը ծագում է այն պնդումներից, որ Թաիլանդի ցանկացած քաղաքացի, ով ամուսնացած է օտարերկրացիների հետ, իշխանությունների կողմից կենթարկվի հողային դեպարտամենտի հսկողության տակ: Դա պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ իրենց սեփական տան սեփականության իրավունքը կարող է անվավեր լինել, եթե նրանք համարվում են որպես թեկնածու իրենց օտարերկրյա ամուսնու համար: Սա կցուցադրվի, եթե Թաիլանդի քաղաքացին չկարողանա ապացուցել, որ բավարար միջոցներ ունի իր վերահսկողության տակ գնման համար:

Օտարերկրյա ամուսինների սեփականության մասին օրենքների պատմություն

Այս հասկացությանը որոշակի ենթատեքստ տալու համար, երբ թայլանդցի ամուսինը Թաիլանդում գույք է գնում, ամուսինները պետք է համատեղ գրավոր հայտարարություն տան հողային վարչությանը, որում նշվում է, որ գնման գումարը հանդիսանում է «առանձին սեփականություն» կամ «անձնական սեփականություն»: Թաիլանդի քաղաքացին, ինչպես սահմանված է Թաիլանդի քաղաքացիական և առևտրային օրենսգրքում: Սա, ըստ էության, նշանակում է, որ օտարերկրյա ամուսինը չի ունենա ապագա իրավունքներ կամ պահանջներ այս գույքի նկատմամբ: Այս կանոնակարգը, ըստ էության, գործում է 1999թ.-ից, երբ Ներքին գործերի նախարարության կողմից տրվել է Հռչակագիր, և, հետևաբար, ամբողջությամբ բացահայտում չէ: Այստեղ շատ օտարերկրացիներ, ովքեր ամուսնացած են Թաիլանդի քաղաքացիների հետ, բավականին տեղյակ են այս պահանջի մասին:
Սովորաբար, ամուսնությունից հետո ամուսնու և կնոջ կողմից ձեռք բերված ողջ գույքը համարվում է «ամուսնական սեփականություն» կամ «համայնքի սեփականություն» և ընդհանուր առմամբ հավասարապես բաժանվում է ամուսնու և կնոջ միջև մահվան կամ ամուսնալուծության դեպքում: Ամուսիններից մեկին տրվող նվերները, սակայն, համարվում են ամուսնու «առանձին սեփականություն»: Կրկին, այստեղ լավ հայտնի է, որ գույքի գնումը համարվում է Թաիլանդի ամուսնու «առանձին սեփականություն» կամ «անձնական սեփականություն»: Սա այնքան էլ արտասովոր չէ, եթե հաշվի առնենք, որ օտարերկրացիները, բացառությամբ որոշակի պայմանների, չեն կարող ունենալ հողատարածք Թաիլանդում:

Հարցը վիճաբանության մեջ

Այսպիսով, այս դեպքում հարցը մնում է. Քանի որ դա համարվում է նվեր Թաիլանդի ամուսնուն, իշխանությունների համար դժվար կլինի պնդել, որ գույքի գնման համար օգտագործված գումարը տրվել է Թաիլանդի ամուսնուն որպես թեկնածու: Երկրի ցանկացած պաշտոնյայի համար անիրագործելի է թվում, թե արդյոք նման միջոցները իսկապես տրվել են որպես նվեր, թե խաբեությամբ՝ սեփականություն ունենալու համար:

Բացառություններ օտարերկրյա քաղաքացիների կողմից սեփականության իրավունքից

Թաիլանդի ամուսնու կողմից հողի ամբողջական սեփականության իրավունքը նախատեսող կանոնը վերաբերում է բոլոր թայլանդացի ամուսիններին կամ օտարերկրացիներին, նույնիսկ եթե ամուսնությունը տեղի է ունեցել այլ երկրում կամ եթե ամուսնությունը սովորական օրենք է:
Կանոնը, սակայն, վերաբերում է միայն հողին, և այս կանոնից կան մի քանի բացառություններ.
•Օտարերկրացիները կարող են ունենալ հողատարածքի շենքերը և ֆիզիկական շինությունները: Սա նշանակում է, որ եթե թայլանդացին և օտարազգի ամուսինը հողատարածք են գնում տնով, ամուսինները կարող են աշխատել փաստաբանի հետ՝ օտարերկրացուն տան իրավունք տալու համար.
•Օտարերկրացիները կարող են ունենալ համատիրությունների նկատմամբ սեփականության իրավունքի մինչև 49%-ը, պայմանով, որ բավարարվեն մի քանի պահանջներ. և
•Օտարերկրացին կարող է սեփականություն ունենալ հողի նկատմամբ՝ օգտագործելով մի շարք գրանցված փաստաթղթեր, ինչպիսիք են վարձակալությունը, մակերեսային իրավունքը կամ ուզուֆրուկտը:

Սույն օրենքի իրավական հիմնավորումը

Եվս մեկ անգամ, այս կանոնի հիմնավորումը, որը երաշխավորում է, որ թայլանդցի ամուսինները հողի 100%-ի սեփականատերն են, գոյություն ունի, քանի որ օտարերկրացիները, ընդհանուր առմամբ, չեն կարող ունենալ հողատարածք Թաիլանդում: Թաիլանդում կա այլատյացության աստիճան, երբ խոսքը վերաբերում է հողի սեփականության իրավունքին: Այս ասպեկտն այստեղ վիճելի չէ, քանի որ զարգացող երկրներում, ինչպիսին Թաիլանդն է, հազվադեպ չէ պաշտպանել հողի նկատմամբ իրենց իրավունքները: Հարցը, սակայն, կայանում է Թաիլանդի քաղաքացու՝ սեփական երկրում սեփականություն ունենալու հիմնական ազգայնական իրավունքի մեջ՝ անկախ նրանից, թե ում հետ կարող է ամուսնանալ:
Քանի որ ամուսնությունը պետք է լինի երկու անձանց միություն, անիրագործելի է ենթադրել, որ ամուսիններից մեկը չի կարող օգուտ բերել մյուսին, քանի որ կարող է թվալ, թե նրանք հանդես են գալիս որպես թեկնածու: Իրոք, Թաիլանդի օրենքը, ինչպես Քաղաքացիական և Առևտրային օրենսգրքում, այնպես էլ Հողային օրենսգրքում, թույլ է տալիս և ճանաչում ամուսնուն նվերներ հասկացությունը: Ցանկացած հասկացություն, որը մերժում է նման իրավունքը, կարելի է գտնել միայն բացառիկ հանգամանքներում, ինչպիսիք են, օրինակ, անհարկի հարստացման դեպքերը: Այնուամենայնիվ, հողային գրասենյակում հայտարարագրի ստորագրման պարտադիր պահանջը, որտեղ նշված է, որ գույքն ամբողջությամբ պատկանելու է Թաիլանդի քաղաքացուն, ցանկացած դեպքում դժվարացնում է նման դեպքերի ապացուցումը: Թվում է, որ վերջիվերջո Թաիլանդի քաղաքացին դեռ կտիրի հողին: Քանի որ իշխանությունների կողմից արդեն իսկ ձեռնարկվել են զգալի քայլեր՝ ապահովելու համար, որ դա այդպես է, թվում է, որ Թաիլանդի հողային օրենսգրքի ոգին որևէ կերպ չի շրջանցվել, եթե օտարերկրացու հետ ամուսնացած թայլանդացին ցանկանա գնել գույք՝ իրենց ամուսնու կողմից նվիրաբերված միջոցներով.