Բանգկոկի հիվանդանոց Հուա Հին (տեսանյութ)

De specialistische behandelingen in Bangkok ziekenhuizen in Thailand zijn door de band genomen heel goed. Wel lig de nadruk erg op het geld .Zodra een garantie van een verzekeraar binnen is dan gaan alle rigisters open , tot die tijd staat alles op een laag pitje.Ook moetje oppassen met de verstrekking van sommige medicynen. Daar niet alle medicynen in het verzekeringspakket zitten. Maar het ziekenhuis kijk daar niet naar.Komt als een verrassing na de opname periode.Het eten is niet altijd even smakelijk.En het contact met verplegend personeel is vaak moeilijk.Daar velen gebrekkig engels spreken en dan krijg je vaak het zelfde. Dat de patient waar het omgaat zich buiten gesloten voelt, hij is de patient maar wordt er niet als patient bij betrokken. Men spreek dan met de Thaise partner want dat is veel makkelijker. De kamers zijn zeer goed en confortable, het eten is redelijk tot goed. Alleen jammer dat men vaak geen rekening houd met de wil en de wens van een patient als deze zich niet meer kan uiten doordat deze bewusteloos is of verward. Vastbinden aan bed is dan een onverbiddelijk gevolg en men probeert dan de patient zolang mogelijk in het leven te houden.Zelfs als deze een verklaring van het ziekenhuis heeft ingevuld . En hier in heel duidelijk vermeld dat hij of zij dit niet wil en in het geheel niet op prijs steld.
Դեղերը նույնպես մի քանի անգամ ավելի թանկ են, քան հիվանդանոցից դուրս գտնվող դեղատներում։
Ondanks dat ik een goede verzekering heb op basis als bij Unive. Maar dan bij cz zorgverzekering en men dat heel goed weet .Wordt je de eerste dagen steeds lastig gevallen met verzoeken tot het betalen van behoorlijke garantie bedragen. En dat voelt niet prettig aan. Dit zou men moeten veranderen.Als mede de communicatie met diverse afdelingen is niet altijd optimaal en kunnen voor onplezierige momenten en contacten leiden. Wel neem ik mijn petje af voor De nederlandse co-ordinator Frank en voor de Belg Danny. Zou men de genoemde punten verbeteren en wat meer begrip voor de patient en zijn gevoelens en minder naar druipend geld bejacht dan zou het een heel goed ziekenhuis zijn.

Zelf helaas een paar weken in het Bangkok Hospital in Hua Hin moeten liggen. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik vol lof ben. Geen enkel probleem met de taal gehad, soms inderdaad een beetje moeilijk, maar als het over ziek zijn en gevoelens etc gaat, is alles moeilijk, zelfs in het Nederlands. Een telefoontje van het ziekenhuis naar de SOS alarmcentrale was genoeg voor een bankgarantie, dus geen enkel probleem. Zelfs de controle bezoeken nadien werden gewoon rechtstreeks betaald door de verzekering. Het eten is inderdaad niet om over naar huis te schrijven, maar het staat apart op de rekening, dus je hoeft het niet te nemen en je kunt gewoon je eigen eten mee (laten) brengen. Ook bezoek kon gewoon blijven slapen en kokkerellen op de kamer. Een Nederlandse wilsbeschikking rond verdere behandeling etc. is meteen over de grens met Nederland (en België) bijna een waardeloos papier. de meeste landen van de wereld zijn nog lang niet zo ver. Als medicijnen elders goedkoper te verkrijgen zijn, werd dit keurig door de arts gemeld. Alle medicijnen en behandelingen werden door Unive vergoed, zonder restrictie. Meerdere artsen aan je bed op ’n dag? er stond er maar 1 op de rekening. Mijn partner moest met loeiende sirenes (nu is dat al snel hier) met de ziekenauto naar Bangkok voor onderzoek en terug! kosten 4000 TBT. Een beetje taxi vraagt dat al. Ik wil maar zeggen dat ik niet echt het gevoel heb dat het alleen maar draait om het geld.

Vorig jaar heb ik in het AEK Ziekenhuis in Udon Thani gelegen. Ik had een bacteriële ontsteking aan mijn hand (onderhuids, geen open wond, cellulitis genaamd). De behandelend arts vond het, gezien de medicijnen die ik zou krijgen, beter dat ik opgenomen werd i.v.m. controle van bloeddruk, hartslag enz. De verzorging in het ziekenhuis was prima, ik schreef er eerder over. Over de medische kwaliteit hiervan kan ik niet oordelen, na een week was de ontsteking over en kon ik het ziekenhuis verlaten. In dezelfde tijd had ik ook een ontsteking aan een teen, gepaard gaande met een open wond. Toen ik in het ziekenhuis lag werd de wond iedere dag schoon gemaakt en opnieuw verbonden. Toen ik ontslagen was uit het ziekenhuis kon ik iedere dag even terug naar het ziekenhuis voor dezelfde behandeling. Een prima verzorging dus. Maar de wond werd niet minder, eerder erger. Op enig moment liet de dokter zelfs het woord “gangreen” vallen. Achteraf bleek dat gelukkig niet het geval te zijn. Toen ik weer terug ging naar Nederland had ik de wond inmiddels 5 weken. Thuis gekomen direkt naar mijn huisarts gegaan, die mij vervolgens weer direkt doorverwees naar het ziekenhuis, waar ik na een mrsa-test na enkele dagen terecht kon. Daar werd de wond opnieuw schoon gemaakt en verbonden en na 3 weken was de wond weer geheeld. Achteraf gezien vond ik de verzorging in het AEK Ziekenhuis prima, maar over de medische kwaliteit, met name wat betreft de behandeling van de teen, heb ik zo mijn twijfels..Waarom werd de wond in Thailand in 5 weken niet minder, eerder erger, en was hij in Nederland in 3 weken over ?

Փրանբուրիում Թանարակը փրկեց ոտքս։
Նրանք ինձ կոմայի մեջ բերեցին Սան Պաուլո։
Սովորաբար ես մեռած կլինեի 76 ժամվա ընթացքում 1 շատ փոքր վերքից, որն առաջացրել էր այծը, որը թռավ ոտքիս վրա՝ ողջունելու ինձ, որ ուզում էր ողջունել ինձ։
Դե, այդ վերքը կանցնի, կարծում ես։
Այդ հիվանդանոցում ուզում էին ոտքս անդամահատել, քանի որ այդ պահին արդեն կարող էիր կիթառ նվագել ոտքիս ջլերի վրա։
Իմ բախտին բերվեց կապ բարձր զինվորական կոչումով և 40.000 վճարելուց հետո:- Թբ-ն այդ հիվանդանոց, ինձ շտապ տեղափոխեցին Թանարակ:
4 օրում ոտքս փրկելու համար 10 վիրահատություն պահանջվեց.
Գրեթե 6 տարի անց այն ամբողջովին չի ավարտվել և դեռ հետևում է բժշկին, ով այժմ գնացել է Հուա Հին հիվանդանոց:
Այնտեղ թագավորն ունի իր սեփական հարկը։
Գների մեծ տարբերություն կա
Ռազմական հոսպիտալը Հուա Հին հիվանդանոցի գնի կեսն է, էլ չեմ ասում մասնավոր հիվանդանոցի մասին։
Այդ օրինագիծը քեզ համարյա ինֆարկտ է պատճառում, եթե քեզ թույլ են տալիս դուրս գալ դրսում: