«Նկարի հետևում» վեպ սիրո, պարտականության, հավատարմության և անցողիկության մասին

Kulap Saipradit (Լուսանկարը՝ Wikipedia)

Լրացուցիչ տեղեկություններ Լրացուցիչ տեղեկություններ
«Ես մեռնում եմ առանց ինձ սիրելու, բայց գոհ եմ, որ կա մեկը, ում սիրում եմ»
Վերջին խոսքերը Կիրատին գրում է Նոֆֆորնին մահվան անկողնում:

Նկարի հետևում

«Նկարի հետևում» գրել է Սիբուրաֆան (Կուլաապ Սայպրադիտի գրչանունը, 1905-1974) Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին նախորդող տարիներին։ Ի սկզբանե մաս-մաս տպագրվել է ամենօրյա թերթում, այն ժամանակից ի վեր վերատպվել է որպես գիրք քառասուն անգամ և հանդիսանում է թայերեն գրականության ամենահայտնի և ամենագեղեցիկ վեպերից մեկը: 1985 և 2001 թվականներին պատմությունը նկարահանվել է, իսկ 2008 թվականին հարմարեցվել է մյուզիքլի՝ Bie the Star-ի գլխավոր դերակատարմամբ:

Պատմությունը սկսվում է մի շատ սովորական նկարի հայացքով, որը պատկերում է Ճապոնիայի Միտակե քաղաքի լեռնային լանդշաֆտը, որտեղ երկու փոքր կերպարանք՝ տղամարդ և կին, նստած են ժայռի վրա: Այնուհետև Նոպֆոնը պատմում է նկարի հիմքում ընկած պատմությունը իր իսկ խոսքերով:

Նոպֆորնը ընկնում է Կիրատիի կախարդանքի տակ

Նոփֆորնը 22-ամյա թայլանդացի ուսանող է Տոկիոյում, երբ նրան խնդրում են ուղեկցել զույգին Ճապոնիայով եռամսյա մեղրամիս ճանապարհորդության ժամանակ: Մոմրաչավոնգը [թագավորի ծոռան կոչում] Կիրատին, 35 տարեկանում, ամուսնացավ նույնքան արիստոկրատ Չաո Խուն Աթիկաանբոդիի հետ՝ իրենից տասնհինգ տարով մեծ։

Առաջին հանդիպումից Նոպֆորնը ընկնում է գեղեցիկ, հմայիչ և խելացի Կիրատիի հմայքի տակ, և այդ սերը խորանում և ծաղկում է նրանց բազմաթիվ հանդիպումների և զրույցների ընթացքում: Միտակե բնության այգում արշավի ժամանակ նա հայտարարում է իր սիրո մասին և կրքոտ համբուրում նրան։ Թեև նա կիսում է այդ կրքը, նա պաշտպանում է այն՝ դիմելով իր պարտականություններին իր բարի և հոգատար ամուսնու հանդեպ, որին, ի դեպ, նա իրականում չի սիրում:

Մի քանի շաբաթ անց Կիրատին և Չաո Խուն զույգը վերադառնում են Թաիլանդ։ Նոփֆորնը գրում է իր կրքոտ նամակները, որոնց նա պատասխանում է մեծ ջերմությամբ՝ ցույց տալով իր սերը՝ առանց երբևէ ասելու։ Նոպֆորնի սերը մարում է, նամակագրությունը թուլանում է։ Չաո Խունը մահանում է, իսկ Նոպֆորնը կարեկցանքի նոտա է գրում Կիրատիին:

Կիրատին մահանում է, և Նոֆորնը գտնում է սիրո հայտարարությամբ գրություն

Յոթ տարի Ճապոնիայում մնալուց հետո Նոպֆորնը վերադառնում է Թաիլանդ, որտեղ ամուսնանում է Փարիի հետ՝ իր յոթ տարվա փեսացուի հետ, որն ընտրվել է իր հոր կողմից: Նա մի քանի անհարմար այցեր է կատարում Կիրատի։ Որոշ ժամանակ անց Նոպֆորնին կանչում են Կիրատիի մահվան մահճին, ով տառապելով մահացու տուբերկուլյոզով, անընդհատ նշում է Նոֆֆորնի անունը իր տենդագին պահերին։ Երբ Կիրատին մահանում է, Նոֆորնը նշում է վերը նշված մեջբերումից տեքստով նշում:

ศรีบูรพา (Սիբուրաֆա, բառացիորեն «Փառավոր Արևելք») կարճ կենսագրություն

Ծնվել է 1905 թվականին աղքատ ընտանիքում, նա հաճախել է հարուստների հայտնի դպրոցը, Թեփսիրին, Նա գրել է մի շարք գրքեր 1928 թվականից, ինչպես նաև զբաղվել լրագրությամբ: Այդ աշխատանքի համար նա մեկնել է Ճապոնիա և Ավստրալիա։

Պատերազմից հետո նա հիմնեց «Խաղաղության շարժումը», որը դեմ էր Կորեական պատերազմին և միջուկային զենքին, ինչպես նաև պահանջում էր վերացնել մամուլի գրաքննությունը։ Նա սոցիալիստ էր և սկզբում դեմ էր ռոյալիստներին, իսկ ավելի ուշ՝ Ֆիբունին և Սարիտին նման ռազմական դիկտատորներին:

1951 թվականին նա «Խաղաղության շարժման» մի շարք ընկերների հետ այցելեց Իսաան՝ ջրհեղեղի ժամանակ Սուրինում սնունդ և ծածկոցներ բաժանելու համար: Բանգկոկ վերադառնալիս նա ձերբակալվեց հարյուր այլ «կոմունիստական ​​պարագլուխների» հետ և բանտարկվեց 5 տարի ժամկետով:

1958 թվականին Կուլաապը գլխավորեց պատվիրակությունը Պեկին։ Երբ պատվիրակության մյուս անդամները վերադարձան Թաիլանդ, նրանք ձերբակալվեցին և բանտարկվեցին։ Կուլաապը որոշեց մնալ Չինաստանում, որտեղ նա մահացավ 1974 թ. Նրա որդին՝ Սուրապանն ամուսնացել է Պրիդի Ֆանոմյոնգի դստեր՝ Ուանիի հետ։

Որոշ հատվածներ գրքից

Նոպֆորնի և Կիրատիի զրույցը իրենց հյուրանոցի այգում Չաո Խունի՝ Կիրատիի ամուսնու մասին։

(Նոփֆորն) ….«Ես նրան վաղուց եմ ճանաչում: Նա շատ լավ մարդ է: Դրա համար դուք պետք է շատ սիրեք նրան»։
Հիմա մի պահ լռելու հերթը Կիրատիինն էր։ «Ինձ դուր է գալիս նա այնպես, ինչպես երեխաները սիրում են բարի տարեց տղամարդուն»:
«Դու սիրո մասին ոչինչ չասացիր։ Ես նկատի ունեմ սերը ամուսնու և կնոջ, տղամարդու և կնոջ միջև»:
«Դուք տեսել եք, թե ինչ եմ ես և ինչ է Չաո Խունը: Մեր տարիքի տարբերությունը մեծ է. Դա նման է սարի, որը խանգարում է մեր միջև սիրուն և թույլ չի տալիս մեր սերն իրականանալ։
«Բայց ծերունու և երիտասարդ կնոջ սերը հնարավոր է, այնպես չէ՞»:
― Ես չեմ հավատում երկու այդպիսի մարդկանց սիրուն։ Ես չեմ հավատում, որ դա իսկապես հնարավոր է, քանի դեռ չենք պատկերացնում, որ դա կարող է լինել, և դա կարող է սխալ պատկերացում լինել»:
«Բայց դուք երջանիկ եք ձեր ամուսնության մեջ: Եվ այնուամենայնիվ դու ասում ես, որ սիրով չես հանդիպում»։
………«Երբ կինը ողջամտորեն բավարարված է, նա չի կենտրոնանում սիրո խնդրի վրա: Էլ ի՞նչ է նա ուզում, քանի դեռ երջանիկ է՝ սիրով, թե առանց սիրո…..Սերը կարող է դառնություն և ցավ բերել մեր կյանքում……..Ուզու՞մ եք իմանալ, թե ինչու եմ ամուսնացել նրա հետ: Դա երկար պատմություն է, շատ երկար այս երեկոյի համար»։
Ավելի ուշ նա պատմում է, թե ինչու է ամուսնացել Չաո Խունի հետ։ Նա ցանկանում էր փախչել ճնշող արիստոկրատական ​​միջավայրից, որտեղ նա սահմանափակված էր: Նրա ամուսնությունը նրան որոշակի ազատություն տվեց։

Նոպֆորնը և Կիրատին զբոսնում են Միտակե բնության այգում: Պիկնիկից հետո Կիրատին ասում է.
….«Ես հազիվ եմ կարողանում հետ գնալ»:
-Ես քեզ կտանեմ,-ասացի ես։ Ես վեր կացա և ձեռքս դրեցի նրա մարմնի շուրջը, որպեսզի աջակցեմ նրան: Նա մեղմ ձայնով մերժեց իմ օգնությունը, բայց ես չլսեցի: Երբ նա վեր կացավ, ես բռնեցի նրա թեւը, ես մոտ էի նրան: - Երջանի՞կ ես,- հարցրի ես։
― Երբ ես նայում եմ հոսանքին, կարծում եմ, որ մենք երկար ճանապարհ ենք բարձրացել։ Հետաքրքիր է, արդյոք ուժ ունեմ վերադառնալու համար»։
Ես մոտեցա նրան այնպես, որ մեր մարմինները գրեթե դիպչեցին: Կիրատին հենվեց մայրիին։ Ես զգացի, որ մեր սրտերը սաստիկ բաբախում են։
«Երբ տուն հասնենք, այստեղ երկու ֆիգուրներով նկար կկատարեմ», - ասաց նա:
«Ես այնքան բախտավոր եմ, որ այդքան մոտ եմ քեզ»:
«Իսկ ե՞րբ ես ինձ բաց թողնելու, որ մենք իրերս հավաքենք»:
«Ես չեմ ուզում քեզ բաց թողնել»։ Ես սեղմեցի նրա մարմինն ինձ վրա:
«Նոփֆորն, ինձ այդպես մի նայիր»։ Նրա ձայնը սկսեց դողալ։ 'Թույլ տուր գնամ. Ես հիմա ինձ բավականաչափ ուժեղ եմ զգում, որպեսզի կարողանամ ոտքերիս վրա կանգնել»։
Ես սեղմեցի դեմքս նրա փափուկ վարդագույն այտերին։ Այլևս չկարողացա ինձ զսպել։ Ես նրան քաշեցի դեմս ու կրքոտ համբուրեցի։ Մի պահ ընկա մոռացության մեջ։
Կիրատին ազատվեց իմ ձեռքից և հրեց ինձ իրենից: …. Նա հենվել էր ծառին և շնչակտուր շնչում էր, կարծես երկար ճանապարհ էր անցել և հոգնած էր։ Նրա վարդագույն այտերն ավելի մուգ էին, ասես արևից այրված լիներ։
— Նոփֆորն, դու չգիտես, թե ինչ արեցիր ինձ հետ,— ասաց նա, ձայնը դեռ դողում էր։
«Ես գիտեմ, որ սիրում եմ քեզ»:
«Արդյո՞ք տեղին է, որ դու այս կերպ արտահայտես քո սերն իմ հանդեպ»։
«Չգիտեմ՝ ինչն է տեղին, բայց սերը պատեց ինձ, և ես քիչ էր մնում կորցնեի խելքս»։
Կիրատին նայեց ինձ իր աչքերի տխուր հայացքով։ «Մի՞շտ եք արտահայտում ձեր սերը, երբ խելքից դուրս եք։ Չգիտեի՞ք, որ ավելի ուշ չկա ոչինչ, որի համար ափսոսում եք, քան այն, ինչ անում եք, երբ խելքից դուրս եք եկել։

Մի քանի օր անց.
«Մենք երբեք չպետք է հանդիպեինք», - ասաց Կիրատին տխուր, ավելի շատ ինքն իրեն, քան ինձ: «Սկզբում այն ​​այնքան գեղեցիկ էր, բայց հիմա այն վերածվել է տանջանքի»։

Նոպֆորնի առաջին նամակը.
«Ես քիչ էր մնում խելագարվեի, երբ նավը կամաց-կամաց մարեց հեռավորության վրա, և ես այլևս չէի տեսնում քո դեմքի գեղեցկությունը: Ես քիչ էր մնում ուշաթափվեի նավամատույցի վրա, երբ այլևս չէի տեսնում քո թափահարող ձեռքը…………Ես միայն հիմա եմ գիտակցում այդ սարսափելի ճշմարտությունը, որ չնայած ես քեզ բազմիցս հարցրել եմ, դու երբեք չասացիր՝ սիրում ես ինձ, թե ոչ: Գիտեմ, որ քո լռությունը չի նշանակում, որ դու մերժել ես իմ սերը: Ես այնքան էի ուզում, որ դուք դա պարզ ասեք: Եթե ​​դու ինձ ուղղակի ասես, որ սիրում ես ինձ, դա կլիներ իմ կյանքի ամենամեծ երջանկությունը: Կարո՞ղ ես կատարել իմ ցանկությունը, աղաչում եմ քեզ»։

Կիրատիի առաջին պատասխանը նամակով.
«Եթե դեռ չեք հովացել, ապա ես պետք է ձեզ խորհուրդ տամ, որ ձեր նամակները գրեք սառնարանում կամ դրսում, երբ ձյուն է գալիս»:

Նոպֆորնի երկրորդ այցը Կիրատի Բանգկոկում:
«Կիրատի, ես քեզ ասելու բան ունեմ»։
«Հուսով եմ, որ դա լավ նորություն է: Դա պետք է կապ ունենա ձեր աշխատանքի առաջընթացի հետ»։ Նա հետաքրքրությամբ սպասում էր իմ պատասխանին։
― Ոչ։ Լավ նորություն է, բայց դա կապ չունի իմ աշխատանքի հետ։ Համոզված եմ, որ ուրախ կլինեք լսել, որ շուտով կամուսնանամ»։ Նա մի տեսակ ցնցված տեսք ուներ, կարծես չէր սպասում այս նորությանը։
― Դուք ամուսնանո՞ւմ եք։ նա անորոշ կրկնեց. «Այն տիկինն է, որին սպասում էիր Բանգկոկում, այնպես չէ՞»:
«Ահ, դուք արդեն գիտեի՞ք, ուրեմն»:
― Ոչ, ես գաղափար չունեի։ Ես պարզապես կռահեցի. Դուք վաղուց եք ճանաչում միմյանց։
«Նա իմ նշանածն է»։
'Երբվանից սկսած?' Կիրատիի դեմքը երջանկությունից փայլելու փոխարեն կասկած էր հայտնում։
― Յոթ կամ ութ տարի։ Ճապոնիա մեկնելուց անմիջապես առաջ»։
«Բայց այն ժամանակ, երբ ես քեզ հետ էի Տոկիոյում, դու ինձ ոչ մի բառ չասացիր նշանվածի մասին»:

Մահվան անկողնում Կիրատին Նոֆֆորնին է տալիս Միտակե նկարը։
— Հիշո՞ւմ ես, թե ինչ կատարվեց այնտեղ, Նոֆորն։
«Ես այնտեղ սիրահարվեցի», - պատասխանեցի ես։
«Մենք այնտեղ սիրահարվեցինք, Նոֆորն», - ասաց նա՝ փակելով աչքերը։ ― Դու սիրահարվեցիր այնտեղ և քո սերը մահացավ այնտեղ։ Բայց ուրիշի մոտ այդ սերը դեռ ապրում է նիհար մարմնում»։ Արցունքները կաթում են նրա փակ կոպերի հետևից։ Կիրատին ուժասպառ նստած էր անշարժ։ Ես սիրով ու վշտով նայեցի այդ մարմնին………
Կիրատին մահացավ մեկ շաբաթ անց։ Ես նրա հետ էի այդ մութ ժամերին՝ ընկերների ու մտերիմների հետ միասին։ Վերջից անմիջապես առաջ նա գրիչ ու թուղթ խնդրեց։ Նա ուզում էր ինչ-որ բան ասել, բայց ձայնը մերժեց, և նա գրեց. Լրացուցիչ տեղեկություններ «Ես մեռնում եմ առանց ինձ սիրելու, բայց գոհ եմ, որ կա մեկը, ում սիրում եմ»

ศรีบูรพา, ข้างหลังภาพ, ๒๕๓๗
Սիբուրաֆա, Նկարի հետևում, Մետաքսի որդերի գրքեր, 2000 թ

– Վերահաստատված հաղորդագրություն –