Ֆյա Անուման Ռաջադոն (Stock2You / Shutterstock.com)
Phya Anuman Rajadhon พระยาอนุมานราชธน (1888-1969), ով հայտնի է դարձել իր գրչանունով՝ Սաթիանկոսեթ, կարելի է համարել որպես թայերենի ամենաազդեցիկ ռահվիրաներից, եթե ոչ ամենաազդեցիկ ռահվիրաներից մեկը։
Միևնույն ժամանակ, նա նաև իր սերնդի կարևորագույն գրողներից էր և իր նուրբ գրելու ոճով յուրօրինակ տեղ գրավեց թայերեն գրականության մեջ։ Առավել ուշագրավն այն էր, որ նա ոչ թե պատրաստված ակադեմիկոս էր, այլ ինքնագործ մարդ, ով ձևավորվել է որպես բանասեր, մարդաբան, բանահավաք և ազգագրագետ անձնական հետաքրքրությունից։
Նա ծնվել է Յոնգ 14 թվականի դեկտեմբերի 1888-ին Բանգկոկում, էթնիկ չինական-սիամական ծագում ունեցող համեստ ընտանիքում: Նրա ծնողները՝ Նաի Լին և Նան Հիան, ուղարկեցին իրենց ավագ որդուն 1885 թվականին ֆրանսիացի կաթոլիկ միսիոներների կողմից հիմնադրված Ասումփըն քոլեջ մի քանի տարով, մինչև նա աշխատանք ստացավ Oriental հյուրանոցում: Երբ նա հոգնել էր այս աշխատանքից, նա ընտրեց աշխատանքի անվտանգությունը և անցավ պետական ծառայության՝ որպես Սիամի մայրաքաղաքի մաքսային ծառայության գործավար: Սա լավ ընտրություն էր, քանի որ նա բարձրացավ բաժնի գլխավոր տնօրենի օգնական, ստացավ Խուն Անուման Ռաջադհոնի կոչում և բարձրացում Ֆյա:
1932 թվականի պետական հեղաշրջումից հետո, սակայն, նա ստիպված եղավ իր տեղը զիջել նոր իշխանության ֆավորիտին։ Վերջինս, սակայն, գիտակցեց իր կարողությունները, քանի որ ոչ թե հեռացվեց, այլ գրեթե անմիջապես նշանակվեց Գեղարվեստի նորաստեղծ վարչության մշակույթի բաժնի վարիչ և ավարտեց Գեղարվեստի բաժնի գլխավոր տնօրենի իր ուշագրավ կարիերան։ Չնայած այն հանգամանքին, որ նա չուներ համալսարանական կրթություն, նա համատեղեց այս աշխատանքը Չուլալոնգկորնի համալսարանի Արվեստի ֆակուլտետի բանասիրության դասախոսի հետ: Այս համալսարանը նրան շնորհել է պատվավոր դոկտորի կոչում թոշակի անցնելուց հետո։ Նույնը վերաբերում է Սիլպակորնի համալսարանին, որը նա օգնեց հիմնադրել և որը նրան շնորհեց հնագիտության պատվավոր դոկտորի կոչում:
Ֆյա Անումանը հիացած էր սիամական-թայական մշակույթի սոցիալական նորմերով և արժեքներով, ժողովրդական սովորույթներով և բանավոր ավանդույթներով: XNUMX-ականներից սկսած նա լայնորեն ուսումնասիրել և նկարագրել է թաիլանդական հարուստ բանահյուսական և կրոնական փառատոները այն ժամանակ, երբ սոցիալական և համայնքային կազմակերպման ավանդական ձևերը ենթարկվում էին աճող ճնշման արդիականացման ալիքի, որը հիմնականում պայմանավորված էր տնտեսական նպատակներով: Ժողովրդական հավատալիքներն ու բանահյուսությունը զարգացրել են ժ Բարև Այսպիսով և երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո միջին խավի արագորեն ձեռք բերվող կարևորությունը համարվում էին հնացած և նույնիսկ հետամնաց ապրելակերպի արտահայտություն, որը պետք է հնարավորինս շուտ վերացնել: Ֆյա Անումանը տասնամյակներ և անողոք էներգիայով բանավոր և գրավոր ծախսեց այս ժառանգությունը փրկելու և պաշտպանելու համար:
Կարելի է հանգստացնել, որ եթե նա այնտեղ չլիներ, այս մշակութային ժառանգության մեծ մասը կարող էր անդառնալիորեն կորցնել: Նրա ուսումնասիրությունները, ի թիվս այլ բաների, հոգիների, ամուլետների, պտղաբերության ծեսերի կամ Nang Kwak-ի բարենպաստ ալիքների վերաբերյալ, երանգ են տվել և այժմ համարվում են ստանդարտ աշխատանքներ: Բացի այդ, Ֆյա Անումանը ստեղծեց մի շարք գրական ստեղծագործություններ: Դա հաճախ տեղի է ունեցել Ֆրա Սարապրասոետի (1889-1945) սերտ համագործակցությամբ, որի հետ նա թարգմանել է մի շարք ստեղծագործություններ թայերեն:
Ֆյա Անումանի աշխատանքը դանդաղ, բայց անկասկած նոր հետաքրքրություն առաջացրեց թաիլանդական բանահյուսության և մշակույթի նկատմամբ ակադեմիական շրջանակներում: Նրան, անշուշտ, ոչ միայն մղում էր կարոտը, այլև փորձում էր որոշակի կործանումից փրկել երկրի և ժողովրդի խիստ բազմազան մշակութային ինքնության հոգին: Ֆյա Անուման Ռաջադոնը, սակայն, իր երկրում սան չէր: Մինչև քսաներորդ դարը թաիլանդական պատմագրությունը մենաշնորհ էր արքայազնների և պալատական բարձրաստիճան պաշտոնյաների համար: Նրանք այնքան էլ ոգևորված չէին ծնունդով արտահայտված և կրքոտ պատմաբանի ժամանումով:
Նրա շատ արժեքավոր և հատկապես ռահվիրա աշխատանքի ճանաչումը հասավ ուշ տարիքում, երբ նրան թույլ տվեցին դասախոսություններ կարդալ տարբեր համալսարաններում և հրավիրվել արտասահման։ Նրա տարիների անձնվեր նվիրումը պարգևատրվեց, երբ 1968-ին նա դարձավ առաջին ոչ ազնվական թայլանդացին, ով նշանակվեց հեղինակավոր մշակութային-պատմական Սիամի ընկերության նախագահ:
Ախ, ինչ սիրուն պատմություններ ես գրում, Թոք Ջան։
Ես իմ գրապահարանում ունեմ «Էսսե թայերեն ֆոլկլորի մասին» գիրքը և կարդացել եմ դրա մի մասը: Այն լույս է տեսել 1969 թվականին։ Խոսքը նաև լեզվի, գրականության, պատմության և գյուղացիական կյանքի մասին է։ Չգիտեմ, արդյոք գիրքը դեռ հասանելի է, բայց դուք կարող եք ներբեռնել նրա հոդվածներից մի քանիսը, որոնք հրապարակվել են Journal of the Siam Society-ում, այս հղման վերջում.
https://en.wikipedia.org/wiki/Phraya_Anuman_Rajadhon
Հրաշալի է իմանալ: Ափսոս, որ չգիտեմ տարբեր բառերի իմաստը, օրինակ՝ sant: Իսկ դուք կարող եք սա ստուգել օրինակ Google-ի միջոցով?? Հ.Գ.
Prisma բառարան հոլանդերեն ասում է, որ սա «բելգիական հոլանդերեն (BN)» բառ է, օրինակ. «ոչ ոք իր երկրում չի ճանաչվում» նշանակում է. «ոչ ոք մարգարե չէ սեփական երկրում, ձեր միջավայրում դուք հաճախ չեք ճանաչում»:
Հարգելի Ֆրենկ,
«sant» բառը ծագել է լատիներեն Sanctus – Sint կամ Heilige-ից և առաջին անգամ հայտնվում է միջին հոլանդական տեքստում 1265 թվականից: Ֆլամանդերեն «ոչ մի sant մեր սեփական երկրում» արտահայտությունը նշանակում է նույնքան, որքան «նա կարող է մասնագիտական որակավորում ունենալ»: , բայց իր միջավայրում նրա արժանիքները չեն գնահատվում….