રીડર સબમિશન: રોબ દ્વારા કવિતાઓ (4)

2012માં હું મારી ગર્લફ્રેન્ડને કંચનાબુરી વિસ્તારમાં મળી હતી. ત્યારથી હું વર્ષમાં ચાર વખત ત્યાં ગયો છું. મેં મારી છાપ વિશે કવિતાઓનો સંગ્રહ લખ્યો. નીચે તમને થોડા મળશે. 

લગભગ દસ વર્ષ પહેલાં હું પ્રથમ વખત થાઈલેન્ડની મુલાકાતે ગયો હોવાથી, હું દેશ અને થોડા વર્ષો પછી એક થાઈ સુંદરી સાથે પ્રેમમાં પડ્યો. 2009 થી 2011 સુધી હું ઓવરપેલ્ટનો ગામ કવિ હતો જ્યાં હું થાઈલેન્ડમાં રહ્યો ન હતો ત્યારે.

----

De vogels fluiten niet.

Ze krassen, gillen.

En de honden blaffen niet.

Ze janken, kermen.

De mensen zwijgen,

zwoegen, zweten.

Weten meer dan ik kan googlen.

Zo leven we samen naast elkaar.

Ik met een ipad.

Zij met een sikkel.

’s Avonds drinken we Singha.

Ik betaal.

Zij verzwijgen schuchter

hun verhaal.

Trots is een onneembare

taalbarrière.

----

De ochtend kleurt oranje.

De zon, de monniken.

Een boeddhistische polonaise

slingert geluidloos door het dorp.

Hun bedelnap wordt gevuld

door de vrouwen die geknield wachten.

Zij bereidden het eten lang voor de zon

en de monniken de ochtend oranje kleuren.

Moeizaam komen ze recht.

Koken voor hun kroost.

Werken op het veld.

Hopen op een dag zonder klappen.

Op de terugweg naar de tempel

raadpleegt een jonge monnik,

de laatste in de oranje rij,

stiekem zijn smartphone.

----

Onbegrijpelijke (*) liefdesverklaring (* voor een boeddhiste)

Als God naar jou kijkt,

houdt Hij zijn adem in.

In ’t diepst van mijn gedachten

ben ik een god

als ik jou zie.

Als ik uit een rib

jou kon scheppen,

had Adam een ingevallen borstkastje.