તે એક સ્માર્ટ માણસ હતો, અને તેની પાસે એક બકરી હતી. તેણે કચરાના ઢગલામાં આગ લગાડી અને બીજા દિવસે સવારે તેણે ગરમ રાખ અને અંગારા જમીન પર ફેલાવ્યા અને પછી તેને નદીમાં ફેંકી દીધા. તે પિંગ નદીની નજીક રહેતો હતો. પછી તેણે જમીન સાફ કરી.
છેવટે તેણે જમીનમાં લાકડી મારી અને બકરીને તેની સાથે બાંધી દીધી. પછી તે ફ્લોર પર સૂઈ ગયો, જે હજી પણ સરસ અને ગરમ હતો. અને ત્યારે જ ત્રણ સરળ આત્માઓ ત્યાંથી પસાર થયા.
'ઓહ! બોલો, ફર્શ પર સૂવું એ બહુ ઠંડી નથી?' "ના, જરાય ઠંડી નથી." "કેવી રીતે આવ્યા?" 'કારણ કે મારી પાસે એક પ્રાણી છે જે ગરમી આપે છે. તે બકરી ત્યાં. જ્યારે તમે વેપાર માટે મુસાફરી કરો છો અને તમારી પાસે આવા જાનવર હોય, ત્યારે તમારે ધાબળા અને આવા વિશે વિચારવાની જરૂર નથી.'
એક પ્રાણી જે ગરમી આપે છે? લિંક મિશેલ! તે પોતાનો બકરી વેચવા માંગતો હતો. કોઈપણ રીતે, ત્રણેય શખ્સોએ તેને પૂછ્યું, "તમે તેને વેચવા નથી માંગતા?" અને તેઓએ બકરો બેસોમાં ખરીદ્યો અને તેને તેમના બધા ધાબળા પણ આપ્યા કારણ કે તેમને હવે તેમની જરૂર નથી… ગર્વથી તેઓ તેમના બકરા સાથે ચાલ્યા.
સાંજ આવી. તેઓએ જમીનમાં લાકડી મારી અને બકરીને બાંધી અને તેની આસપાસ સૂઈ ગયા. પરંતુ લોકો, તે ઠંડી હતી! 'તમે WW-હોટ છો?' કોઈ ગરમ નહોતું. એમના દાંત આમલીના દાણા ચાવતા હોય એમ બબડતા હતા. 'એક પ્રાણી જે ગરમી છોડે છે,' તેણે કહ્યું! મારી મૂર્ખ!'
સંપાદકીય ક્રેડિટ: Pon Songbundit / Shutterstock.com
પછી માછલી?
તેઓ તેમના માર્ગ પર આગળ વધ્યા અને એક માણસ સાથે માછીમારીની ટોપલીઓ વહેતી થઈ. તે માછલીઓથી ભરેલું હતું. માછલી પકડનાર પાસે એક નાની બિલાડી હતી અને તે લેફ્ટી પણ હતી….
"તમે આ બધી માછલીઓ કેવી રીતે મેળવી?" સરળ આત્માઓએ તેને પૂછ્યું. "સારું, હું મારી બિલાડીને પાણીમાં ફેંકીશ." એ માણસ પણ સરળ વાત કરનાર હતો. 'પણ કેમ?' મારી બિલાડી માછલી પકડે છે. પછી હું તેનું મોં ખોલું છું અને બધી માછલીઓને બહાર કાઢું છું. મારી બાસ્કેટમાં જરા જુઓ!'
'જો તો જરા! તેની પાસે ખરેખર માછલીઓનો સમૂહ છે. તદ્દન ગડબડ, તે નથી? શું તમે તમારી બિલાડી વેચવા નથી માંગતા?' ત્રણેય સજ્જન બિલાડી માટે બેસો ચૂકવીને પોતાના રસ્તે ચાલ્યા ગયા. અને પછી તેઓએ એક ભેંસ જોઈ! સારું, તેઓએ વિચાર્યું કે તે ભેંસ છે… તે ભેંસ નહોતી. એક માણસે પાણીની ભેંસનું માથું કાદવના ખાડામાં મૂક્યું હતું, જેમાં શિંગડા હજુ પણ જોડાયેલા હતા.
પણ એ માણસે એમાં એક સાપનું માથું, એક મોટું પેર્ચ મૂક્યું હતું અને જ્યારે માછલી ખસી ગઈ ત્યારે ભેંસનું માથું પણ ખસી ગયું. અને તે તેની ભેંસની સંભાળ રાખવા તેની બાજુમાં બેસી ગયો. 'તમે અહીં શું કરો છો?' ત્રણેય માણસોને પૂછ્યું. "હું મારી ભેંસની સંભાળ રાખીશ." 'ઓહ, અને પછી તે ક્યાં છે?' "અહીં, તે કાદવના ખાબોચિયામાં." "તમે તેને વેચવા માંગો છો?"
તેઓએ માથું ખસતું જોયું અને વિચાર્યું કે તે વાસ્તવિક ભેંસ છે. તેઓએ ભાગી ગયેલા સેલ્સમેનને તેમનો છેલ્લો પૈસો ચૂકવ્યો. પછી તેઓએ ભેંસને 'kst, kst' કહીને ઊભી કરવાનો પ્રયાસ કર્યો, પરંતુ તેણે જવાબ આપ્યો નહીં. તેઓએ તેનું માથું ખેંચ્યું પરંતુ મૃત માથું અને માછલી કરતાં વધુ જમીનમાંથી બહાર ન આવી. તેમની પાસે એક પૈસો પણ બચ્યો ન હતો!
એક કહેવત કહે છે: ખેતરમાં ત્રણ માણસો એકસાથે સારા નથી. અને બોટમાં એકસાથે છ માણસો પણ નહીં. આ માણસો નસીબની બહાર હતા. અથવા બદલે, તેઓ મૂર્ખ હતા….
સ્રોત:
ઉત્તરી થાઇલેન્ડની શીર્ષક વાર્તાઓ. વ્હાઇટ લોટસ બુક્સ, થાઇલેન્ડ. અંગ્રેજી શીર્ષક 'The three foolish fellows'. એરિક કુઇજપર્સ દ્વારા અનુવાદિત અને સંપાદિત. લેખક છે વિગો બ્રુન (1943); વધુ સમજૂતી માટે જુઓ: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/