સ્વતંત્રતા તરફ ચાલવું, પ્રમુઆન પેંગચનની યાત્રા

ગુરુવાર, 17 નવેમ્બર, 2005ના રોજ સવાર થતાં પહેલાં, પ્રમુઆન પેંગચને ચિયાંગ માઈથી તેમના વતન કોહ સમુઈ સુધીની ટ્રેકિંગ ટ્રીપ શરૂ કરી, જે માત્ર બે મહિના પછી પહોંચ્યા. એમસ્ટરડેમ અને બાર્સેલોના વચ્ચેના અંતરની સમકક્ષ પંદરસો કિલોમીટર લાંબી તેની સફર તેને પહેલા પિંગ નદી, પછી ચાઓ ફ્રાયા અને પછી થાઈલેન્ડના અખાતના કિનારે સુરત થાની અને કોહ સમુઈ સુધી લઈ ગઈ.

તેણે તેની સાથે એક બેકપેક જેમાં એક કપડા બદલ્યા હતા, ઈમરજન્સી માટે એક ટેલિફોન, તેની પત્નીને જાણ કરવા માટે પોસ્ટકાર્ડ, પાણીની બોટલ અને વસ્તુઓ લખવા માટે એક પુસ્તક અને પેન્સિલ. તેણે તેની સાથે કોઈ પૈસા કે બેંક કાર્ડ લીધું ન હતું અને તેથી તે રસ્તામાં મળતા લોકોની દયા પર સંપૂર્ણપણે નિર્ભર હતો.

તેણે તેના અનુભવો સાથે પછીથી દરેકને સંદેશ મોકલવાનું વચન આપ્યું હતું, પરંતુ તે ખૂબ કામ હતું. તેથી જ તેમણે 'વૉકિંગ ટુ ફ્રીડમ' પુસ્તક લખ્યું (થાઈ เดินสู่อิสรภาพ ઉચ્ચાર 'deun sòe: iètsàràphâap). આ પુસ્તકને પ્રિન્સેસ સિરીંધોર્નના એક એવોર્ડ સહિત અનેક એવોર્ડ મળ્યા હતા. 2007 ની થાઈ આવૃત્તિ બે વર્ષ પછી 12 પુનઃમુદ્રિત હતી. પુસ્તકનો અંગ્રેજી, ચાઈનીઝ અને જાપાનીઝ ભાષામાં અનુવાદ કરવામાં આવ્યો છે.

આ વધારો કરવા માટે તેને શું પ્રેર્યું?
પ્રમુઆન ચિયાંગ માઈ યુનિવર્સિટીમાં બૌદ્ધ ધર્મ અને ફિલોસોફીના પ્રોફેસર હતા. પચાસ વર્ષની ઉંમરે તેઓ પોતાની પરિસ્થિતિથી અસંતુષ્ટ હતા. તે પોતાની શ્રદ્ધાનો અભ્યાસ કરવા અને સત્યની શોધ માત્ર બૌદ્ધિક સ્તરે જ નહીં, પણ વ્યવહારમાં કરવા માગતો હતો. તેનો સાથી માણસ કેટલી કરુણા અને ઉદારતા માટે સક્ષમ હતો? શું માનવ અસ્તિત્વના પૃથ્થકરણમાં કારણ પૂરતી માર્ગદર્શિકા છે અથવા અનુભવ અને લાગણી સમાન રીતે જરૂરી અને મહત્વપૂર્ણ છે? તેણે કહ્યું કે તે એવા તબક્કે પહોંચ્યા છે જ્યાં "સત્ય અને અસત્ય, જ્ઞાન અને અજ્ઞાન, સારું અને ખરાબ, સુંદરતા અને કુરૂપતા" એક થઈ ગયા અને અવિભાજ્ય બની ગયા.

તેમના છેલ્લા પ્રવચનમાં તેમણે તેમના આશ્ચર્યચકિત વિદ્યાર્થીઓ સાથે આ અંગે ચર્ચા કરી. તેણે તેમને કહ્યું કે તેનું મગજ તેના અભ્યાસમાં સામેલ છે, પરંતુ તેનું હૃદય હવે નથી. તે લોકોને શરતો વિના પ્રેમ કરવાનું શીખવા માંગતો હતો. આ શા માટે તેના વિદ્યાર્થીઓ તરફથી વધુ પ્રશ્નો હતા.

તમે સરકાર માટે તમારી નોકરી કેમ છોડી રહ્યા છો?'
તે સુરક્ષિત, પ્રતિષ્ઠિત, શક્તિશાળી અને દરજ્જો અને આવક સાથે 'સોનાના પિંજરા'માં બંધ હોવાનું અનુભવે છે. પરંતુ તેની વૃત્તિ હંમેશા ઉડવાની હતી. યુનિવર્સિટીની ભૂમિકા પણ બદલાઈ ગઈ હતી. તે સમગ્ર સમુદાયની દિશાને ટેકો આપ્યા વિના નાણાં અને મજૂર બજાર સાથે વધુને વધુ ચિંતિત હતો. તે એક કોમોડિટી બની ગઈ હતી.

શા માટે યુનિવર્સિટીને અંદરથી સુધારવાનો પ્રયાસ ન કર્યો?
તેને ફક્ત તે ગમ્યું ન હતું. તેઓ માનતા ન હતા કે વર્તમાન વાતાવરણમાં યુનિવર્સિટીને સુધારી શકાય છે.

શા માટે ચાલવું?
તેણે વિચાર્યું કે ચાલવાથી નફરત, અફસોસ અને ડરની લાગણીઓ દૂર થઈ શકે છે. "માનવતા તરફ ચાલવું," તેણે તેને કહ્યું. તે અનિશ્ચિતતા અને અસુરક્ષાનો સામનો કરશે અને તેનો સામનો કરવાનું શીખશે. છેવટે, તે બૌદ્ધ ધર્મમાં એક મહત્વપૂર્ણ સંદેશ હતો: જે અસ્તિત્વમાં છે તેની અપૂર્ણતા (વેદના), તેની માન્યતા અને તેનાથી ઉપર વધવાની સંભાવના.

તમે પૈસા કેમ નથી લાવતા?
તે પોતાને મજબૂત બનવા માટે પૈસાની શક્તિ પર કાબુ મેળવવા માંગતો હતો. તે માનતો હતો કે સમાજમાં સંબંધો પૈસા દ્વારા ખૂબ જ નક્કી કરવામાં આવે છે. તે અનુભવવા માંગતો હતો કે જ્યારે કોઈ પૈસા સામેલ ન હોય ત્યારે લોકો એકબીજા સાથે કેવી રીતે વાતચીત કરે છે.

તમે ભટકતા સાધુ કેમ નથી બનતા?
તેને 'સંત' જોઈતો નહોતો' પોતાની જાતને બચાવવાની સ્થિતિ અને તે લોકોને સમાન શરતો પર મળી શકશે નહીં.

તે તેની મુસાફરીમાં કયા નિયમોનું પાલન કરશે?
તે સંપૂર્ણ સ્વતંત્રતા સાથે ચાલવા માંગતો હતો, ઉતાવળ કે દબાણ કરવા માટે નહીં. તે રસ્તા પર મિત્રો અથવા પરિચિતોને મળવા માંગતો ન હતો. તે કોઈનામાં અપ્રિય કે અપ્રિય લાગણીઓ જગાડવા માંગતો ન હતો. તે કંઈપણ પૂછવા માંગતો ન હતો, પરંતુ તેને જે ઓફર કરવામાં આવી હતી તે ફક્ત કૃતજ્ઞતા અને પ્રેમથી સ્વીકારી હતી. એકમાત્ર અપવાદ એ હતો કે તે નિયમિતપણે સાંજે મંદિરનો દરવાજો ખટખટાવતો.

રસ્તામાં તેના અનુભવો શું હતા?
તેમના પુસ્તકના લગભગ 500 બાકીના પાનાઓ આ વિશે જ છે. 50 પ્રકરણોમાંના દરેકમાં તે એક અથવા વધુ મુલાકાતોનું વર્ણન કરે છે અને તેમની સાથે પ્રતિબિંબ જોડે છે. પ્રકરણોના શીર્ષકો આનો સંદર્ભ આપે છે, જેમ કે: ''પ્રથમ ભોજન', 'પ્રેમાળ દયાની હૂંફ', 'ભૂખ', 'શંકા અને ભય', 'મેંગી ડોગ્સ', 'માનવજાતમાં વિશ્વાસ', 'ધ સાધ્વીઓ અને છેલ્લા બે: 'જીવન અમૂલ્ય છે અને શોધવું મુશ્કેલ છે' અને 'ઘરે પહોંચવું'. જીવનની સુંદરતા, ખાસ કરીને પ્રતિકૂળતામાં, એક રિકરિંગ થીમ છે.

તે દરેક જગ્યાએ એવા લોકોને શોધે છે જે તેને મદદ કરે છે. કેટલાક તેને પૈસા આપવા માંગે છે જેને તે નકારે છે. તેની મુસાફરીના અંતે તે મુક્ત અનુભવે છે: ભય, દ્વેષ, લોભ અને ચિંતાઓથી મુક્ત, આંતરિક સ્વતંત્રતા કારણ કે તે શ્રેષ્ઠ સ્વતંત્રતા છે.

લોકો સાથેના મેળાપમાં પ્રમુઆન જે અનુભવે છે તેમાંથી મોટાભાગના રસપ્રદ અને ક્યારેક મનોરંજક હોય છે. ઘણી બધી પુનરાવર્તનો ઓછી મજાની વાત છે, ખાસ કરીને જ્યારે તેની ફિલોસોફિકલ વાર્તાઓની વાત આવે છે. તે સમયે થોડી એકવિધ હતી.

તેમના પુસ્તકમાંથી થોડા અવતરણો:

"તને જોઈને હું ડરી ગયો હતો." "કેમ?" મને લાગ્યું કે તમે અહીં સંશોધન, દવાઓ અથવા કંઈક કરવા આવ્યા છો..."

"ઉદ્દેશલક્ષી અને વ્યક્તિલક્ષી વિશ્વનું વિલીનીકરણ જ્ઞાનના માર્ગ તરફ દોરી જાય છે."

'હું અરીસામાં જોઉં છું અને એક ટેન્ડેડ વૃદ્ધ માણસને જોઉં છું, જેનો ચહેરો અને ચાંદીના વાળ છે. હું વૃદ્ધ માણસ તરફ સ્મિત કરું છું અને તે પાછો સ્મિત કરે છે. મને આનંદ થાય છે.'

"જો તમે ખોવાઈ ગયા છો, તો નદીના પ્રવાહને અનુસરો."

"દરેક વ્યક્તિ, પછી ભલે તે સાધુ હોય કે સામાન્ય માણસ, પુરુષ હોય કે સ્ત્રી, પ્રબુદ્ધ બની શકે છે."

'થાઈલેન્ડમાં આવો બૌદ્ધ સમુદાય સાધ્વીઓ પર બહુ ઓછું ધ્યાન આપે છે'.

"થાઇલેન્ડમાં બૌદ્ધ ધર્મ એ વ્યક્તિના જીવન જેવું છે: જન્મ, જીવન અને મૃત્યુ, કુદરતી કાયદા અનુસાર."

21 જાન્યુઆરી, 2006ના રોજ સવારે છ વાગ્યે, પ્રમુઆન તેના જન્મસ્થળ કોહ સમુઈ પરત ફરે છે. ત્યાં પહેલી મુલાકાત શાળાના જૂના મિત્ર સાથે થઈ. તે તેની કાકીના ઘરે જાય છે, જ્યાં તે ઘણીવાર તેની યુવાનીમાં જતો હતો, અને જેમ તેણીએ હંમેશા ટિપ્પણી કરી હતી, તે હવે અભિવાદન પછી કહે છે: "જા સ્નાન કરો અને પછી જમવા આવો."

તે તેના પુસ્તકનો અંત આ સાથે કરે છે:

"હું સંપૂર્ણ ન હોઉં ત્યાં સુધી હું મારા ભોજનનો આનંદ માણું છું."

"મારું જીવન પૂર્ણ થયું છે."

"તે એક જીવન છે જે ખરેખર સ્વાદિષ્ટ છે."

સ્રોત:

• પ્રમુઆન પેંગચન, વોક ટુ ફ્રીડમ, બેંગકોક, 2010   ISBN 976-616-14-0041-5
• ChiangmaiCitylife (2011)માં તેમની સાથેની બીજી મુલાકાત અહીં છે: www.chiangmaicitylife.com/citylife-articles/1488-km-to-happiness/
• અને ધ નેશન (2015) માં એક ઇન્ટરવ્યુ: www.nationmultimedia.com/life/Still-on-the-pilgrims-path-30274597.html