O corazón tailandés fala
A palabra tailandesa "jai" significa "corazón". A palabra úsase a miúdo nas conversas entre tailandeses e tamén é unha palabra popular nas campañas publicitarias. Normalmente úsase como parte dunha oración para representar "relación" ou "humanidade".
Por que Tha se chamaba "Poepbroek" (De: Historias estimulantes do norte de Tailandia; nº 15)
Wai ou non Wai?
Nos Países Baixos dámonos a man. Non en Tailandia. Aquí a xente saúdanse cun 'wai'. Dobras as mans como nunha oración, á altura (puntas dos dedos) do teu queixo. Non obstante, hai moito máis…
Phya Anuman Rajadhon พระยาอนุมานราชธน (1888-1969), que se fixo coñecido polo seu pseudónimo Sathiankoset, pode ser considerado como un dos máis influentes pioneiros da antropoloxía moderna, se non que a antropoloxía moderna.
Trátase de dous irmáns. O seu pai deulles algo no leito de morte. Deulle a cada fillo 1.000 baht e dixo: "Desde a miña morte, cada comida que tomes debe ser unha boa comida". Entón tomou o último suspiro.
Trátase de dous veciños. Un non era relixioso, o outro era e era unha persoa honesta. Eran amigos. O relixioso colocou un altar contra a parede da súa terraza cunha estatua de Buda no seu interior. Todas as mañás ofrecía arroz e mostraba respecto a Buda, e á noite despois da cea volveu facelo.
Todas esas pequenas palabras
Check Inn 99, primeiro andar, Soi 11, xusto despois da antiga cervexa alemá en Sukhumvit. Fiestras señoriais altas, vestíbulo axustado, esquinas axustadas. Estruturas de teca lisa escuro, fibras sen verniz, ton europeo de bo gusto. Natural e suave. Carpa de baile con voz. Música en directo e restaurante.
Asentos de dous en dous cheos de almofadas suaves como orellas peludas cara arriba. Parellas mixtas. Oh, que preguiceiro pero discretamente caemos. Mesas baixas cubertas de tecido Lanna vermello e negro.
O eremita meditando e os peitos das mulleres (De: Historias estimulantes do norte de Tailandia; n.º 12)
Esta historia trata dun eremita que chegara ao jhana (*). Este eremita levaba vinte mil anos meditando nun bosque e chegara a jhana. Isto significa que cando tiña fame e pensaba na comida, sentíase satisfeito. Se quería ir a algún lado, só tiña que pensalo e... hoppa!... xa estaba alí. Sentado alí meditando durante vinte mil anos. A herba xa estaba máis alta que as súas orellas pero el só quedou.
Este é un dos contos populares dos que hai tantos en Tailandia pero que, por desgraza, son relativamente descoñecidos e pouco queridos pola xeración máis nova (quizais non completamente. Nun café descubriuse que tres mozos empregados si o sabían). A xeración máis antiga sábeo case todos. Esta historia tamén se converteu en debuxos animados, cancións, obras de teatro e películas. En tailandés chámase ก่องข้าวน้อยฆ่าแม่ kòng khâaw nói khâa mâe 'cesta de arroz pequena nai morta'.
Esta historia vén da tradición de Karen. Trátase dun home tailandés e un home Karen que eran grandes amigos. Esta historia tamén trata de sexo. Os tailandeses, xa sabes, sempre teñen un plan preparado. Xente con recursos!
Unha vaxina chea de caracois de porcelana (De: Historias tentadoras do norte de Tailandia; no 10)
Nesta historia de novo alguén que quere ter relacións sexuais coa súa nova cuñada, igual que na historia número 2. Pero esta vez o señor usa un método diferente. Chamarémoslle cuñado porque non se sabe ningún nome.
Outra historia sobre o avó Tan, agora xunto co avó Daeng, o seu veciño. O avó Daeng criaba patos e tiña entre catrocentos e cincocentos. Mantivo os patos no seu campo, que estaba ao lado do campo do avó Tan.
Bebes rico? A xente di que o licor é malo para ti, pero non é tan malo! Unha bebida pode contribuír á túa vida. Pode facerche rico, xa sabes!
Sobre o alcohol no ceo e un calvo no inferno (de: Historias estimulantes do norte de Tailandia; número 7)
O avó Kaew bebeu todo o día. Desde erguerse ata durmir. Bebía tres frascos de licor ao día. Tres! Xuntos máis de medio litro. E nunca foi ao templo. De feito, nin sequera sabía onde estaba o templo! Agasallos para o templo e thamboen, nunca oín falar del. En canto se ergueu pola mañá bebeu unha botella; un despois do xantar e outro pola noite. E iso todos os días.
O pobre tiña un campo de arroz moi pequeno e apenas podía abastecerse da súa propia comida. O deus Indra apiadouse del e escondeu unha fermosa muller no colmillo dun elefante e deixouno caer no seu campo. Atopou ese colmillo e levouno ao seu camarote. Non tiña nin idea de que había unha muller escondida dentro.
Esta é a historia dun home que mantivo relacións sexuais co seu búfalo. Viviu temporalmente nun galpón do arrozal e en canto viu a oportunidade aproveitou o búfalo de auga! A súa muller, que lle trouxo alí a súa comida, vírao facer unha e outra vez. Non era estúpida para nada, pero que podía facer con iso?
Un home rural por primeira vez na gran cidade (de: Historias estimulantes do norte de Tailandia; nº 4)
Ás veces dis, de xeito menos halagador, 'Un home de campo por primeira vez na gran cidade'. Ben, o señor Tib era un home así; un auténtico cachorro de país!