سوال خواننده: مهاجرت و مفقود شدن فرزندان (نوه) خود؟

این دلیلی است که من به تایلند نقل مکان نمی کنم.

کوئن عزیز، مهاجرت دیگر مهاجرت سالهای پیش نیست که عمه تروس و عمو جان به کانادا رفتند و دیگر آنها را ندیدی.
بیشتر و بیشتر مهاجرانی که در تایلند زندگی می کنند به طور منظم از خانواده خود در کشور خود دیدن می کنند.
اگر کمی جست و جو کنید حتی می توانید در فصل کم بلیط 400 یورویی رزرو کنید و بعد از 12 ساعت با نوه خود در آغوش خواهید ایستاد.

کوئن،

همونطور که خودت میگی شخصیه
من خودم بعد از 10 سال تایلند پشیمان نیستم. قبلاً - 2 فرزند من در آمستردام زندگی می کردند و من در شرق برابانت زندگی می کردم - قرار ملاقات ها باید از قبل انجام می شد (به 2-3 هفته فکر کنید). مشغله مشغول است.

و وقتی برای بازدید آمدم، قبلاً مجبور بودم مبلغی جدی برای پارک ماشینم برای چند ساعت بیاورم.

امروزه با وسایل مدرن هر هفته و گاهی اوقات بیشتر دختران و نوه هایم را می بینم و با آنها صحبت می کنم. علاوه بر این، من 1-2 بار در سال به هلند می روم.

برای همه کسانی که درگیر هستند خوب کار می کند.

معمولاً نه تنها نوه ها، بلکه دایره دوستان، عادات، قطعیت ها و یک محیط آشنا راه را برای یک زندگی کاملاً متفاوت در طول مهاجرت باز می کنند.
همه چیزهایی که نقش بسیار مهمی برای من داشت که همه کشتی های پشت سرم را نسوزند.
تا زمانی که سالم بمانم و از نظر مالی توانایی مالی داشته باشم، ترجیح می دهم سیستم به اصطلاح 50/50 را انتخاب کنم.
سیستمی که در آن در زمستان در تایلند با دوستان و خانواده دیدار می کنم، در حالی که در تابستان با دوستان و خانواده در اروپا همین کار را انجام می دهم.
در تایلند ما خانه ای با حداقل هزینه نسبت به اروپا داریم و در تابستان آپارتمانی در اروپا داریم که در آن نگران باغ و دیگر دغدغه های بزرگ نباشیم تا هر لحظه بتوانیم در را پشت سر خود ببندیم. و آیا هنوز هم می‌توانم از مراقبت‌های بهداشتی و سایر قوانین اجتماعی لذت ببرم، که برای تمام زندگی‌مان سخت کار کرده‌ایم و با مهاجرت کامل به تایلند از دست خواهم داد.

زمانی که مهاجرت کردم، دو پسر 40 و 37 ساله را با شرکایشان در هلند به جای گذاشتم. همچنین بسیاری از اقوام و دوستان و آشنایان دیگر. همکاران سابق که من با آنها رابطه خوبی داشتم و شما نام ببرید. شما به عنوان یک فرد نگران و حساس به من برخورد می کنید و خواندن آن لذت بخش است. به نظر من با مشکل مواجه خواهید شد. این چیزی نیست که شما متعهد شوید و هرکس سهم خود را با آن انجام می دهد. من دوست دخترم را دنبال کردم که ملیت تایلندی و هلندی دارد و 17 سال با من در هلند زندگی کرده بود. او در سنین پیری می خواست به تایلند بازگردد و برایش واضح بود که رفتنش در اولویت است. دوست دخترم چند سالی از من پیشی گرفته بود و ما قبلاً خانه ای در تایلند ترتیب داده بودیم که او در آن اقامت داشت. هزینه ها قبل از مزایا بود و اکنون قبض های زیادی برای پرداخت داریم، زیرا بله زندگی یا زندگی در تایلند دو است. یعنی می توانم آنجا بمانم، اما باید تجملات لازم را داشته باشم وگرنه برای من نیست. عشق به او باعث شد تصمیم بگیرم زودتر بازنشسته شوم و تغییر را انجام دهم. من قبلاً تایلند را از سال‌ها اقامت در تعطیلات می‌شناختم، اما ماندن دائمی در آنجا وضعیت متفاوتی داشت. بسیاری از چیزهایی که در این کشور زندگی می کنند و بازی می کنند، من را منزجر می کند. حالا بعد از چهار سال یک استعفا وجود دارد، اما برخی چیزها از سیستم من خارج نمی شود. من خودم را به خوبی می شناسم. از دست دادن فرزندان، خانواده و دوستان قطعا وجود دارد. شما گزینه های ارتباطی دارید، اما متوجه شدم که من اغلب از آنها استفاده نمی کنم و اعضای خانواده و دوستان در هلند نیز اغلب این کار را انجام نمی دهند. من هم هرگز تماس نگرفته ام، باید بگویم. در سال اول، مطمئناً ایمیل و تماس های اینترنتی، تماس های اسکایپ و فیس تایم، اما به سرعت کاهش می یابد و در واقع قابل درک است. فرزندانم از رفتن من راضی نبودند و خداحافظی سخت بود. خانواده من بار دروغگویی ندارند و من باید به حقوق بازنشستگی بسنده کنم و او با آنچه که به دست می آید. بنابراین در تایلند پول زیادی نیست و به اندازه کافی سخت است. سفر در واقع یک گزینه نیست، زیرا در این صورت باید پس انداز کنید و سپس کارهای دیگر انجام نمی شود. پس از چهار سال، من برای چند هفته به هلند برمی گردم و بسیار مشتاقانه منتظر این هستم. بنابراین من توانستم به اندازه کافی پس انداز کنم، اما آسان نبود. صداهای هلند هم برای آمدنم مثبت است و باید به سراغ بسیاری از آشنایان و خانواده بروم. بهترین و بهترین چیز به نظر من این است که هشت ماه در تایلند و چهار ماه در هلند بمانید تا بتوانید هزینه های پزشکی را حفظ کنید و ثبت نام کنید، اما این البته باید از نظر مالی امکان پذیر باشد، که در مورد من صدق نمی کند. . سپس زمان زیادی برای حفظ ارتباط با کودکان و دیگران وجود دارد و سپس با شما به عنوان یک فرد هلندی درجه دو رفتار نمی شود. من در محاصره دوست دخترم، خانواده او، خانه دارها و کارگران بازار و بسیاری از آشنایان تایلندی و خارجی هستم و بنابراین تنها نیستم، اما گاهی اوقات تنها هستم. با هر مزیتی، من با عزیزم هستم، یک عیب هم دارد، یعنی از دست دادن سایر عزیزان. بنابراین توصیه من این است که خودتان را بشناسید و اگر توانایی مالی دارید بلافاصله تمام کشتی های پشت سرتان را نسوزانید و با فکر قدم بردارید. در نهایت، زمان به ما خواهد گفت که آیا انتخاب های درستی انجام داده ایم یا خیر.

من و همسر اولم دو بار طلاق گرفته ایم. او به من 2 دختر و 1 پسر داد. من همیشه توانسته ام با این زن در ارتباط باشم. متأسفانه او 5 سال پیش بر اثر سکته شدید درگذشت.
در سال 1978 به همراه همسر دومم و دختر 18 ماهه و دختر 12 ساله اش به هنگ کنگ مهاجرت کردم تا تجارت خود را در زمینه تولید لباس زیر زنانه و لباس خواب ادامه دهیم.
کوچکترین پسرم در هنگ کنگ به دنیا آمد. بنابراین من در کل صاحب 5 فرزند شدم. همین برای من کافی بود و بس.
من زیاد سفر کردم؛ دو بار در سال به اروپا، جایی که آلمان بازار اصلی فروش من بود، ماهانه به چین، جایی که تولید برون سپاری را در سال 1982 شروع کردم، ماهانه به مانیل، جایی که تولید لباس‌های مخصوص دویدن را با یک کارآفرین محلی شروع کردم و سپس سفرهای تامین مواد و طرح‌های جدید را ادامه دادم. به ژاپن، کره جنوبی و اندونزی. البته زمانی که به اروپا می رفتم همیشه مدت کوتاهی یا طولانی تری در هلند می ماندم تا پدر و مادر، خواهر و برادر شوهرم و فرزندانم را از ازدواج اولم ببینم.
همسرم خودش شروع به حیله‌بازی کرد و سپس تصمیم گرفت به‌عنوان کارمند به مشتریان در میز پذیرش در KLM کمک کند. او در همین حین دخترش را نزد خواهرش در هلند بازگردانده بود زیرا در نوجوانی مادرش را به دردسر انداخت. این 2 کوچولو توسط مددکار خانگی ما نگهداری شد.
فایده ای نداشت و وقتی او به من پیشنهاد طلاق داد شوکه شدم و من نپذیرفتم. بعد از مدتی دوباره این اتفاق افتاد و دوباره گفتم که این را نمی‌خواهم. چیزی که بر ضد او بود این بود که من مشتریانی را که بعد از نوشیدنی و تنقلات به هنگ کنگ می آمدند برای تفریح ​​شبانه همراهی می کردم، جایی که طبیعتاً با دوستان و آشنایانم برخورد کردم. مدتی دور هم می چرخیدم تا به مشتریان یادآوری کنم که بعد از رفتنم به خانه به چه چیزهایی توجه کنند. مطمئن شدم که هرگز دیرتر از ساعت 01.30:XNUMX به خانه نخواهم رسید. روز بعد یک مشتری اغلب دیر به دفتر من می‌آمد و معمولاً از غروب گرانی که گذرانده بودند شکایت می‌کرد.
وقتی همسرم گفت که می‌خواهد برای بار سوم طلاق بگیرد، من گفتم بله... متأسفانه، معلوم شد که او قبلاً همه چیز را در هلند آماده کرده بود، بنابراین من به سرعت در هنگ‌کنگ کارها را شروع کردم تا از خطر بازگشت جلوگیری کنم. به سمت هلند با این وجود، هزینه های قانونی بسیار زیاد بود. در سال 1996 ما از هم جدا شدیم و او خیلی خوب به هلند بازگشت، جایی که کوچکترین دخترم به کالج رفت و پسر کوچکم به مدرسه بین المللی در Eerde رفت. همه بچه ها غمگین بودند و همچنین بزرگترم که با همسر دومم خوب کنار نیامده بود. آنها نگران پدر بودند و می خواستند من هم به هلند بیایم.
در گذشته، اشتباه کرده بودم که گفتم در 55 سالگی بازنشسته می شوم. اما وقتی آن سن نزدیک شد، گفتم قطعا نمی‌خواهم متوقف شوم.
من به یک آپارتمان کوچک نقل مکان کردم و فکر کردم که از آن عبور کنم و خسارت را جبران کنم.
اما بحران آسیای شرقی یک آچار در کار انداخت و تقریباً پاها را از زیر صندلی من بیرون آورد که همه فرزندانم را نگران کرد.در سال 1995 در یک رستوران سرمایه گذاری کرده بودم. خوب پیش رفت، بنابراین تعداد بیشتری باز شد و همچنین یک بار ورزشی و یک کپی از یک بار معمولی شانگهای باز شد.
شرایط ما را مجبور کرد که MD را اخراج کنیم و سپس در جولای 1999 از من خواسته شد که مسئولیت را بر عهده بگیرم و من پذیرفتم.
در عید پاک سال 2000، در یک جشن تولد در پاتایا با همسر فعلی تایلندی ام آشنا شدم. فرزندانم آن را دوست نداشتند، زیرا پدر قبلاً با یک فیلیپینی ماجراجویی کرده بود.
از قبل برایم مشخص بود که می خواهم در آسیا بمانم که بچه ها متوجه شدند و با اکراه پذیرفتند. تصمیم گرفتم هر چند ماه یکبار به مدت 2 هفته به خانه ام در ساحل جومتین بروم تا بفهمم آیا زندگی در اینجا برای من به عنوان یک غیر تعطیلات هم مناسب است یا خیر. در دسامبر 2000 به همسرم گفتم که به خانه من نقل مکان کند و هر چند ماه یک بار به جومتین می رفتم. قول دادم هر چه زودتر او را به تایلند منتقل کنم. دختر دوم من قبلاً در سال 1999 با دو فرزندش (بزرگترین نوه های من) در هنگ کنگ و تایلند به ملاقات من آمده بود. او فوراً عاشق پاتایا و جومتین شده بود. در سال 2002 هنوز موفق به اقامت دائم در تایلند نشدم. دختر دومم اعلام کرد که از اواخر ماه مه تا حدود 10 ژوئن با همسرش به جومتین باز خواهد گشت و انتظار دارد من نیز آنجا باشم. سپس نقشه ازدواج با بودیست و به همین ترتیب در 1 ژوئن 2002 در روستایی در آیسان اتفاق افتاد، که دخترم فکر می کرد تجربه خوبی بود.
پس از انتصاب 2 مدیر ارشد و آموزش به من که چگونه می خواهم کارها را اداره کنم، در نهایت به فکر حرکت افتادم. در مارس 2003 برای همیشه به تایلند نقل مکان کردم. از آن زمان به بعد تقریباً هر ماه یک هفته برای تجارت F & B به هنگ کنگ می رفتم. من موفق شدم تا پایان سال 2016 این کار را انجام دهم. 5 فرزند من 9 نوه به دنیا آوردند که 4 نوه از آنها بیرون آمده است.
البته من از سال 2003 (آخرین بار در ژوئن گذشته) به طور مرتب به هلند رفته‌ام، همچنین چند بار با همسرم. برعکس، همه بچه ها هستند. نوه ها و نوه ها به دیدار ما می آیند. گاهی اوقات به عنوان یک خانواده و سپس ما با خود می خوابیم و گاهی اوقات به طور دسته جمعی و بعد همه چیز به هتل می رود. هر بار که در هلند با آنها هستم یا وقتی آنها اینجا هستند، کاملاً از آن لذت می برم. در اوایل مرداد ماه، کوچکترین دختر و شوهرم به همراه 3 فرزندشان بیش از 2 هفته پیش ما خواهند آمد. من و همسرم در حال حاضر برای بچه ها برنامه ریزی می کنیم که دوست دارند از چه چیزی بازدید کنند و غیره. باز هم سرگرم کننده خواهد بود.
متاسفانه الان در سنی هستم که پاها آنقدر خوب کار نمی کنند و زود خسته می شوم. به همین دلیل است که متاسفانه دیگر سفر به هلند را نمی بینم. بچه ها از الان در مورد تولد 85 سالگی من صحبت می کنند، اما 3 سال دیگر طول می کشد! ژوئن گذشته، قدبلندترین دوست من از کاسل به همراه همسرش به سوئست رفتند و به من قول دادند که اگر امسال دوباره به هلند بیایم، البته دوباره به دیدار من خواهد رفت، اما همچنین در تولد 85 سالگی من در تایلند خواهد بود. او یک سال از من کوچکتر است. او اسفند ماه گذشته پس از یک بیماری سخت کوتاه مدت دار فانی را وداع گفت.

کوئن عزیز،

فکر نمی کنم سوال عجیبی باشد. من خودم طرف دیگر این سوال هستم. من واقعاً می خواهم مهاجرت کنم، اما برای مادرم، مادربزرگ دختر 3 ساله ام، بسیار سخت است. او تقریباً هر روز می آید و آنها یکدیگر را دوست دارند. من نمی خواهم این را از آنها بگیرم. این خیلی سخت به نظر می رسد، اما اگر مادرم (دیگر) اینجا نبود، مدت زیادی خارج از کشور بودم…
در گرفتن این تصمیم موفق باشید.

استر

کوئن عزیز، فرزندان شما 19 و 21 ساله هستند، بنابراین آنها هنوز جوان هستند، و اگر در حال حاضر قصد مهاجرت به تایلند را دارید، بهتر است این تصمیم را به تعویق بیندازید. آیا نگران سن آنها هستید یا اینکه آنها هنوز سر و سامان ندارند و در واقع هنوز به شدت به شما نیاز دارند؟ آیا می ترسی که تو را به خاطر تنها گذاشتنشان سرزنش کنند، بدتر از آن: به خاطر رها کردنشان؟ لطفاً توجه داشته باشید: هنگامی که نوه ها در زمان مناسب به دنیا می آیند، کاملاً شک خواهید داشت که آیا کار درستی انجام داده اید. همچنین به یاد داشته باشید که شما فرزندان خود را مجبور به تشکیل خانواده کرده اید و بعداً بتوانید تجربه کنید که خانواده نزدیکی دارید.
تا زمانی که خروج شما به طور کامل مورد بحث قرار نگرفته و پذیرفته نشده است، به رفتن به تایلند فکر نکنید و سعی کنید راه حلی بیابید که فرزندان شما نیز در آن صدای خود را داشته باشند. به طور خلاصه: تصمیم برای مهاجرت به تایلند اگر با هم بگیرید کیفیت بیشتری دارد و فرزندان (بزرگ) شما نیز بخشی از آن هستند. در حالت دیگر، جدایی ناخواسته و ناخواسته رخ می دهد، مگر اینکه منابع مالی آنقدر زیاد باشد که هم شما و هم فرزندانتان بتوانید چندین بار به ملاقات یکدیگر بروید. اما فکر نمی کنم مورد دوم اینطور باشد وگرنه شما این سوال را نمی پرسیدید.
در حال حاضر من به هلند برگشته ام و در پایان سال دوباره به هلند خواهیم رفت. اما ما همیشه فرزندان هلندی و تایلندی خود را در برنامه‌های خود دخالت می‌دادیم و اکنون با هم استقبال می‌کنیم.