شما همه چیز را در تایلند تجربه می کنید (50)

قسمت پنجاهم امروز. در واقع، نقطه عطفی برای این مجموعه است که در آن خوانندگان وبلاگ تجربیات سرگرم کننده ای را با ما به اشتراک می گذارند. اما ما هنوز متوقف نشده‌ایم، بنابراین با خیال راحت داستان خود را در مورد چیزهای خاص، خنده‌دار، کنجکاو، عجیب، تکان‌دهنده، هیجان‌انگیز یا معمولی که در تایلند تجربه کرده‌اید از طریق ویراستاران بفرستید. فرم اطلاعات، احتمالاً با عکسی که خودتان ساخته اید.

پس از یک قرعه کشی (غیر منصفانه)، افتخار این قسمت جشن از همان ابتدا به دست وبلاگ نویس ما، آلبرت گرینگهویس، که بیشتر شما را با نام گرینگو می شناسید، رسید. در سال 2010 او داستانی درباره ماجراجویی در رودخانه کوائه در استان کانچانابوری نوشت که از آن زمان تاکنون چندین بار تکرار شده است. اما همچنان داستان زیبایی است که در این مجموعه می گنجد و بنابراین خوانندگان طولانی مدت و جدید را مجذوب خود خواهد کرد.

این داستان از آلبرت گرینگهویس

ماجراجویی خطرناک در رودخانه Kwae

در طول تعطیلات در استان کانچانابوری، در امتداد رودخانه کوای به سمت شمال رانندگی کردیم. در مسیر وارد پارک ملی شد، در کنار رودخانه غذا خورد، آبشار را دید و با نوعی کایاک موتوری روی رودخانه سفر کرد. در طی آن سفر با قایق به این ایده رسیدیم که شب را در سایت، در یک قایق بگذرانیم. تعداد زیادی به اصطلاح «کلک» وجود داشت، ببینید که به عنوان یک قایق بزرگ از بشکه های نفت، چرا خانه ها ساخته شده است. برخی از آن قایق ها دارای یک اسکله ثابت هستند، برخی دیگر از پایه برای شب به اسکله یدک می شوند.

یک قایق با اسکله دائمی، با 4 اتاق، همه بسیار ابتدایی اجاره کرده بودیم، اما بیا، تو تعطیلات چیزی می خواهی. چمدان‌های ما باید از ماشین به پایین پله‌ها و چند رمپ به قایق دوم کشیده می‌شد، که ما را در یک یا دو مایل به محل اقامت می‌برد. قایق که ما را حمل می کرد به قایق خانه متصل بود که برای شام مجهز به آشپزخانه کوچک، دو میز غذاخوری، بشقاب، کارد و چنگال و ... بود. یک سیستم استریو همراه با تلویزیون هم در راه از یکی از همسایه ها گرفته شد تا عصر از کارائوکه لذت ببریم.

قایق خانه به خوبی روی ساحل لنگر انداخته بود، در حدود 5 متری قایق در بدو ورود. می توانستیم در آب بپریم و سپس کمی در یک نوع ساحل راه برویم. ما همچنین می توانستیم ماهیگیری کنیم، اما این موفقیت آمیز نبود. در توالتمان که کف آن چوبی بود، از میان شکاف‌ها دیدم که نوعی سبد گیره زیر کاسه توالت ما نصب شده است.

فقط یک گفتگوی کثیف در این بین: ادرار تقریباً بلافاصله با آب سریع مخلوط شد، پیام بزرگ و کاغذ در سبد باقی ماند. آب آن سبد را خالی کرد، اما به گونه ای که تکه های کوچک مدفوع همیشه در آب مجانی ختم می شد. هر بار که از آنجا عبور می کردید، می توانستید دسته ای از ماهی های بزرگ خوب را در اطراف آن کندو ببینید که برای یک تکه "غذا" می جنگند. پس جای تعجب نیست که ماهیگیری با طعمه های معمولی که قبلاً امتحان کرده بودیم موفقیت آمیز نبود.

شام و هر چیز دیگری که می‌خواستیم (آبجو، ویسکی، آب و...) همیشه با قایق موتوری به صورت مرتب تحویل داده می‌شد. علاوه بر این، یک قایق parlevinker مرتباً از راه می رسید، که همچنین همه چیز را برای فروش ارائه می داد. باید اضافه کنم که یک قایق خانه دیگر به قایق خانه ما وصل شده بود که 2 پسر روی آن می خوابیدند که برای همه کارها و کارها به ما کمک می کردند.

بسیار لذت بخش آن شب در قایق حمل و نقل، غذا خوب بود، نوشیدنی ها آزادانه جاری می شد و هر چه دیرتر "بهتر" می شد، آواز خواندن و رقصیدن وجود داشت. حالا که آواز تایلندی گاهی برای من زیاده روی می کند، بنابراین کمی هم قدم زدم. متوجه شدم که آب خیلی سریعتر از بعدازظهر جاری شد و ساحل کاملاً ناپدید شد. آب در امتداد بستر رودخانه حداقل 50 سانتی متر بالاتر از قبل جریان داشت. (روز بعد، مدیر قایق گفت که هر روز به دلیل یک نیروگاه در بالادست که برق را از برق آبی تولید می کند، این اتفاق می افتد). به دلیل آن جریان سریع، قایق حمل و نقل هر از گاهی کمی حرکت می کرد و من نگاهی به خطوط پهلو گرفتم. خوب، خطوط پهلوگیری، در سمت فعلی، اتصال به خوبی با یک طناب به ضخامت حدود یک اینچ ساخته شده است. در طرف دیگر، طناب مشابهی بین تخته های قایق حلقه زده بود. Mwah، واقعا خوب نیست، اما اینجا تایلند است، بنابراین من راه افتادم. وای عزیزم اگه بیشتر بهش توجه میکردم! اگرچه اگر من داشتم، احتمالاً بقیه به من می خندیدند.

ساعت نزدیک به دوازده شب بود، هنوز روحیه خوب بود، اما کم کم می خواستیم مهمانی را به هم بزنیم. ناگهان کسی فریاد زد، کابل شکسته است و شما واقعاً دیدید که قایق در سمت فعلی در حال دور شدن از قایق خانه است. دو نفر به سرعت روی قایق خانه پریدند تا دوباره قایق را ایمن کنند و من به سرعت به سمت جلو رفتم. اما هیچ مانعی وجود نداشت، من توانستم نرده قایق خانه را بگیرم و سعی کردم قایق حمل و نقل را به جای خود برگردانم. خوب، این فقط چند ثانیه طول کشید. آب تند قایق را گرفت و من نیمه در آب بودم. ماهی پاهایم را بو کرد - احساس ناخوشایندی - و به سختی توانستم دوباره روی قایق خانه بالا بروم. خوشبختانه کیف پولم هنوز در جیب دکمه دار پشتم بود.

قایق با 6 نفر باقی مانده در مدت چند دقیقه در تاریکی از دیدگان ناپدید شد. دو پسر که با قایق موتوری خود به دنبال قایق رفتند، به سرعت نوک زدند، کاری از دستمان برنمی‌آید جز صبر کردن. خوب، با چنین قایق چیز زیادی نمی شود، واژگونی به دلیل سطح حدود 10 در 6 متر تقریبا غیرممکن است، اما هنوز! آنها همچنین می توانند به شکل اشتباهی به والکانت ضربه بزنند یا با قایق دیگری برخورد کنند. هیچ کدام از اینها، قایق در وسط نهر نگهداری می شد و پسرها در 4 یا 5 کیلومتری پایین دست به قایق رسیدند و توانستند قایق را متوقف کنند.

پس از حدود یک ساعت انتظار، گروه با جلیقه های نجات سوار قایق موتوری برگشتند، به کسی آسیبی نرسید، اما البته همه کاملا شوکه شده بودند. ما پسرها را به قایق فرستادیم تا نوشیدنی ها و غذای باقی مانده را بیاورند، زیرا در هلندی به نوشیدنی نیاز داشتیم.

صاحب قایق ماجراجویی ما را صبح روز بعد رد کرد و گفت: "خب، این اغلب اتفاق می افتد، اما تصادفات واقعی هرگز اتفاق نمی افتد!"