شما همه چیز را در تایلند تجربه می کنید (27)

بانکوک در سال 1968

اولین معرفی تایلند برای هر بازدید کننده ای خاص است. پل خواننده وبلاگ آن را به عنوان یک ملوان جوان در سال 1968، بیش از 50 سال پیش، در یک کشتی تجاری تجربه کرد. او یک سری خاطرات را برای سریال ما نوشت و تبدیل به یک داستان زیبا شد. بهترین جمله در این زمینه این جمله کاپیتان است: «در بانکوک راحت‌تر از دختران تایلندی سوسک‌ها را دور نگه دارید!»

این داستان از پل

معرفی من به تایلند در سال 1968، 17 ساله

پدرم تمام عمرش را در نیروی دریایی کار کرد، از جمله 9 سال در اندونزی و برادر ناتنی ام XNUMX سال. من داستان های زیادی از سراسر جهان در خانه شنیدم، بنابراین منطقی بود که من هم می خواستم دریانوردی کنم. با این حال، من واقعاً چیز نظامی نیروی دریایی را دوست نداشتم، اما چیزی به نام نیروی دریایی تجاری نیز وجود داشت. به نظرم یه چیزی بود

وقتی چهارده ساله بودم در ULO بودم، دانش آموز بدی بودم. من می توانستم این کار را انجام دهم، اما نمی خواستم، می خواستم سفر کنم، قایقرانی کنم، دنیا را ببینم. من بالاخره مادرم را متقاعد کردم که اجازه دهد ULO را ترک کنم، زیرا می خواستم به مدرسه دریایی پایین در روتردام بروم. اما غیر قابل باور اتفاق افتاد، من طرد شدم، بینایی من خیلی بد بود. بله پس چی؟

پس از چند کار کوتاه، به عنوان یک نوجوان 15 ساله در هیلورسوم به هتل گراند گویلند رسیدم. چه شکوه و جلال و من می خواستم آنجا کار کنم. این امکان پذیر بود، من یک تعقیب کننده شدم - در تایلند به آن پسر زنگوله می گویند - و یک یونیفورم زیبا برایم پوشیدند. از آنجایی که هیلورسوم شهر رادیو و تلویزیون در هلند بود، افراد مشهور بسیاری از جمله مارلین دیتریش و یک گروه پاپ ژاپنی با مقدار زیادی چمدان در اینجا ماندند و من فقط مجبور شدم آنها را با خود حمل کنم. ژان فورنه، رهبر ارکستر مشهور فرانسوی، اتاق دائمی خود را در اینجا داشت. من شگفت زده شدم و همچنین یاد گرفتم که به زبان های اولم صحبت کنم: پس از چهار بار پرسیدن "اتاق صبحانه کجاست"، آن را نیز به یاد آوردم.

اما میل به دریانوردی همچنان آزارم می داد و بعد از بیش از یک سال هتل زیبا را ترک کردم و شروع به جستجوی کار در قایق کردم. من در VNS، شرکت حمل و نقل هلندی متحد، در روتردام کار کردم. آنها عمدتاً به آفریقای جنوبی و غربی و همچنین به خاورمیانه و خاور دور و استرالیا رفتند. ناوگان متشکل از تعداد زیادی قایق باری بود که نام همه آنها به کرک ختم می شد و چند قایق مسافربری که به آفریقای جنوبی می رفتند.

اولین قایق من Bovenkerk بود که سه ماه تا خلیج فارس فاصله داشت، اما با یک انحراف بزرگ، زیرا کانال سوئز به دلیل جنگ اسرائیل با همسایگان بسته شده بود. بنابراین ما مجبور شدیم تا انتهای جنوبی آفریقا در اطراف کیپ تاون و دوباره در سمت دیگر حرکت کنیم، که یک ماه بیشتر دریانوردی بود.

وقتی برگشتیم، من و همکارانم در دفتر VNS ملاقات کردیم تا ببینیم آیا کاری در دسترس است یا خیر. سپس شنیدیم که قایقی وجود دارد که به سمت شرق دور حرکت کرده است، کودکرک. همیشه یک خدمه آسیایی در هواپیما حضور داشتند، اما اکنون دوباره با یک خدمه هلندی حرکت می‌کردند. همکاران بزرگتر من که قبلاً به خاور دور رفته بودند، دهانشان آب شد، این یک سفر رویایی است، قدم ها، قدم ها و قدم های دیگر. اما فقط یک نقطه باقی مانده بود، و مطمئناً، آن را دریافت کردم، وای!

مارس 1968 است، من اکنون 17 سال دارم، ما با کودکرک روتردام را برای یک سفر شش ماهه ترک می کنیم. شب اول با یک کشتی باری دانمارکی در کانال مانش برخورد کردیم و باعث ایجاد سوراخ بزرگی در کناره قایق ما شد. کمک از همه طرف می آید، ما را برای تعمیر اضطراری دو هفته ای به یک بندر فرانسوی می برند.

کمی دیرتر از زمان برنامه ریزی شده به پورت کلانگ مالزی می رسیم. هرگز فراموش نمی کنم که فردای آن روز ما و چند جوان با یک قایق کوچک برای شنای زیبا وارد جنگل شدیم. وقتی افسر ما شنید که رنگش پریده بود، پر از مار و کروکودیل بود.

ایستگاه دوم سنگاپور بود، به همان اندازه که اکنون تمیز است، آن زمان بسیار کثیف بود و فاضلاب های باز در امتداد جاده وجود داشت. جای خوبی برای خرید دوربین، رادیو، ساعت و غیره بدون مالیات بود، خیلی ارزان.

پس از یک هفته در سنگاپور، ما با کشتی به بانکوک، از ساحل شنی در بالای رودخانه، به سمت گمرک در پاکنام، ساموت پراکان حرکت می کنیم. اما نه تنها آداب و رسوم در اینجا حضور دارند، بلکه بازرگانان با تجارت خود و انبوهی از دختران زیبای تایلندی نیز حضور دارند. همه آنها به سمت بندر بانکوک، Khlong Toei حرکت می کنند. به یاد دارم که ناخدا که خیلی به بانکوک رفته بود، می گفت: «در بانکوک راحت تر از دختران، سوسک ها را از کشتی دور نگه دارید!

ما دو هفته در بانکوک ماندیم، کانتینرها هنوز آنجا نبودند، بنابراین همه چیز با بوم های بارگیری خودمان یا از اسکله وارد و خارج می شد. بسیاری از دختران که با خدمه ما شریک پیدا کرده بودند، به سادگی آن دو هفته در کشتی ماندند. خوب به یاد دارم که هر شنبه کاپیتان بررسی می کرد که آیا کابین ها به درستی تمیز هستند یا خیر، او برای این کار دستکش های سفید به دست می کرد. قبل از آمدن کاپیتان دوست دخترم را فرستادم، اما یک چیز را فراموش کردم. وقتی کاپیتان کمد لباسم را باز کرد پر از لباس و بلوز زنانه بود. کاپیتان به من نگاه کرد، لبخند زد، اما چیز دیگری نگفت

هر روز عصر که به ساحل می رفتیم، نه چندان دور از بندر، انواع دیسکوها و بارها وجود داشت. مورد علاقه بزرگ، نوار پشه با موسیقی زنده بود. یک سینگای بزرگ در آنجا 19 بات قیمت دارد و تمام شب باز است. ورودی بار بالای یک راه پله شیب دار بود که یک فرد بزرگ تایلندی به عنوان دربان ایستاده بود. اگر مزاحم یا مست می شدید، تایلندی بزرگ شما را بلند می کند و با عجله از پله ها پایین می آید.

در همان نزدیکی یک باشگاه ملوانی با یک مدیر هلندی وجود داشت، ما گاهی اوقات برای خوردن و نوشیدن بعد از ظهر به آنجا می رفتیم.

بعد از این سفر من سه بار به این طریق به بانکوک برگشتم، اما خیلی از بانکوک را ندیدم. که بعداً به عنوان یک توریست آمد. آنها تجربیات بسیار خوبی بودند، اما پس از این سفرها از کشتیرانی منصرف شدم.