سینسود در آیسان (قسمت دوم، بسته شدن)

برادر شوهر هنوز مجرد است و برای مدتی مجرد خواهد ماند. با وجود وساطت چندین روستایی، قیمت درخواستی برای خانواده بسیار بالاست. تفتیش عقاید نیز ثابت قدم بود، یار سرانجام توانست بفهمد که وام دادن پول برای چیزی که خودش نمی‌خواست آن را بپردازد، فایده چندانی ندارد. سنت، فرهنگ یا هر چیز دیگری، شما همیشه نمی توانید کاملاً سازگار باشید، به خصوص بیش از این مقادیر.

بازپرس پس از چند مکالمه با محکوم، اعتراضات «گناهی» بیشتری دریافت کرده بود. مثلاً پرسید اگر ازدواج در کوتاه مدت به هم بخورد چه اتفاقی می افتد؟ او قبلاً آن را تجربه کرده بود، هرچند در عروسی های مذهبی، بدون گناه. زوج‌هایی که با توجه به توانایی مالی خود نمی‌توانند یک مهمانی بزرگ ترتیب دهند، سپس یک تمبون صمیمی‌تر بدون راهبان برگزار می‌کنند. سپس خانواده و برخی از همسایه‌های اطراف می‌آیند و مبلغ نمادین کوچکی را به زوج می‌دهند و با آن هزینه غذا و نوشیدنی را می‌پردازند، اما به سختی چیزی باقی می‌ماند. اما Inquisitor قبلاً دو بار در چنین تامبونی حضور داشته است که بعد از چند ماه دوباره شاهد جدایی این زوج بوده است...

این البته با یک عروسی رسمی نیز امکان پذیر است. اما گناه هرگز بر نمی گردد و نزد خانواده عروس باقی می ماند. تفتیش عقاید بحث دیگری داشت. بنابراین او حتی شروع به فکر کردن کرد که می تواند منبع درآمد پرسودی باشد، اما این البته یک نگرش معمول غربی است، مردم آیسان اینطور فکر نمی کنند.

با این حال این دلیل مجردی برادر شوهر نیست. هیچ کس آمدنش را ندیده بود. خود دختر همه چیز را لغو کرد. او هنوز برای ازدواج آماده نیست. و بنابراین او برخلاف میل پدر و مادرش پیش رفت، اما هیچ مشکلی نه برای او و نه برای هیچ کس دیگری ایجاد نمی کند. نظر او به سادگی پذیرفته شده است. تفتیش عقاید اکنون این را دوست دارد. او قبلاً به این موضوع فکر کرده بود، اما جرات نداشت چیزی بگوید. خود دختر بیست ساله چه احساسی نسبت به این موضوع داشت؟ آیا هر دختری باید ازدواج کردن را بپذیرد؟ پس نه.

کل چیز گناه در واقع به راحتی قابل کنترل است. یک بعدازظهر دیروقت و تراس مغازه پر از آشناست. مردم در مورد آن شوخی می کنند، گفتگوهای شاد با این اصل - تمام شد. تفتیش عقاید هم آنجاست، مردم او را وارد گفتگوها می کنند. مثل همیشه، آنها در ابتدا تایلندی خوبی صحبت می کنند، اما به آیسان ادامه می دهند و فراموش می کنند که The Inquisitor به آن زبان صحبت نمی کند. اما dear-dear یک مترجم عالی است. فکر می کنید اکنون همه چیز به حالت عادی بازگشته است.

اما The Inquisitor هنوز سوالاتی دارد. نازنین، مادرش، خانواده و دیگران به نظر The Inquisitor چگونه نگاه می کنند؟ آیا ابر تاریکی بر سر شما آویزان است؟ آیا او در حال حاضر به عنوان یک غربی ثروتمند خسیس دیده می شود که باید از راه های دیگری از پس آن بربیاید؟

تفتیش عقاید هم البته نظرات وبلاگ هایش را می خواند. جایی که اغلب ذکر می شود که "همیشه در پایان باید پرداخت کنید". یا اینکه "بعداً صورتحساب به شما ارائه خواهد شد". حتی مبالغی را از برخی که سرمایه گذاری کرده اند و هنوز هم انجام می دهند می خواند. و از آن متعجب است.

بله، او خانه ساخت. چون او هم سقفی بالای سرش می خواست. و ترجیحا سقفی به رنگی که او دوست داشت، اگر منظورم را می دانید. سرمایه گذاری تقریباً با پانزده سال اجاره مطابقت داشت زیرا بسیاری از آن را خودم انجام دادم، حتی با لذت. یک چیز خوب در پنجاه و چهار، درست است؟ نه دارایی او، بلکه لذت مادام العمر. همه چیز به طور منظم در قراردادهای ثبت شده ثبت شده است. به غیر از این، او فقط یک رابطه صادقانه، باز و محترمانه می خواست. مراقبت از یکدیگر، لذت بردن از یکدیگر. بنابراین منطقی بود که The Inquisitor نیز در یک مغازه کوچک سرمایه گذاری کند. خود ساخته با کمک چند کارگر روزمزد.

آن مغازه آرزوی او را برآورده می کند - درآمد خودش. با این درآمد، زن هر کاری را که می خواهد انجام می دهد. و مغازه همچنین خواسته بازپرس را برآورده می کند: بدون حقوق به خانم، بدون کمک به کسی. و بنابراین اینجا به پایان می رسد. برای بقیه، ما مثل هر خانواده ای زندگی می کنیم، حتی یک خانواده غربی: تفتیش عقاید، به عنوان یک رانت خوار، به خودش حقوق ماهیانه می دهد و ما با آن زندگی می کنیم. برخی از ماه ها از آن عبور می کنیم، اما اغلب با ماه های بسیار ارزان جبران می شود. اوه بله، برای مسافرت ها و امثال اینها یک اضافه وجود دارد. نوعی حقوق تعطیلات.

در طی سه سال، یک رابطه خوب و محبت آمیز، تا حدی به لطف رویدادهایی مانند این رویداد Sinsod که برادر شوهرم را درگیر کرد، رشد کرد. این باعث می شود The Inquisitor درک بیشتری داشته باشد.

و هنگامی که از صمیم قلب در مورد وضعیت خود در خانواده، روستا، در یک جامعه آیسان پرسید، پاسخ غیرمعمول طولانی دریافت کرد:

اگر فرنگ وارد یک رابطه واقعی و دلسوزانه نشود، زن آیسان چه باید بکند؟ اینجا امنیت اجتماعی نیست، فقط بچه ها هستند. و دیگر بچه نمی خواهی آن خانه زیباست، اما برنج سر سفره نمی آورد. فرض کنید فرنگ شما برگ می زند، همانطور که اغلب اتفاق می افتد، چه باید بکنید؟ رفتن سر کار، بله. جایی که؟ دوری از خانواده، پشت سر گذاشتن دختر؟ به دنبال یک شریک جدید هستید؟ 

فرنگ؟ اکثر آنها معمولاً فقط می خواهند رابطه جنسی و مهمانی داشته باشند. بله، آنها پول می دهند، اما آیا واقعا فکر می کنید که ما دوست داریم این کار را هر روز انجام دهیم؟ 

مرد تایلندی؟ اینجا فقط یک مرد آیسان پیدا می کنم. بازگشت به فقر، نه فکر کردن به فردا. ما فرهنگ مقام داریم، مرد خوب تایلندی زن آیسان نمی خواهد. به دلیل رنگ پوست ما خیلی تیره هستیم. به خاطر عدم تحصیلاتمان، انگار دیگر دوست نداشتیم به مدرسه برویم.

فکر می‌کنید اکثر خانم‌ها وقتی متوجه می‌شوند که فرنگ‌شان علاقه چندانی به آنها ندارد، چه می‌کنند و فکر می‌کنند که اگر مقداری پول جیبی به آنها بدهند آرزوهای ما را برآورده می‌کنند؟ آیا واقعاً فکر می کنند که ما احساس عشق و علاقه نداریم؟ اینکه ما با آنها مشکلی نداریم که می خواهند در زمان های منظم تنها بیرون بروند؟

خانواده، همسایه ها و... هم این را می بینند و متوجه می شوند. فرنگی که فقط به فکر خودش است. فقط شرکت ارزان می خواهد، یک زن خانه دار. ما هم مردمیم چنین فرنگی آنچه را که می خواهد پس می گیرد.   

آیا مخالفت می کنم که شما خیلی بزرگتر هستید؟ شما چی فکر میکنید؟ واقعا فکر میکنی من بهترین سالهای زندگیم رو بدون احساس بهت میدم؟ واقعا فکر میکنی من دیوونه ام؟ من می توانم مردان جوان تر را جذب کنم. و سپس؟ هر روز جشن می گیرید، مهمانی، نوشیدنی، سکس؟ آیا واقعا فکر می کنید این همان چیزی است که ما می خواهیم؟ 

ما یک زندگی عادی می خواهیم. درست مثل شما در آن کشورهای ثروتمند. ما خیلی سریعتر راضی می شویم. غذا روی میز، کمی سرگرم کننده، احساس خوب، بدون نگرانی.

طلا؟ این قلک برای روزهای بد است، درست مثل من که آن چوب ساج را کاشتم، زیرا پایدار است و همیشه قابل فروش است. آیا تا به حال اوقات بدی را تجربه کرده اید؟ پولی نداری، حتی برای غذا؟ کودکی بیمار می شود و نمی تواند هزینه دارو را بپردازد؟ من همه اینها و بیشتر را تجربه کرده ام. 

بله، من می خواهم کار کنم. آیا من انجام دادم. در ساخت و ساز در بانکوک. زندگی در جعبه های فلزی، بدون آب آشامیدنی، بدون برق. سپس در یک کارخانه، دوازده ساعت در روز. شش ماه کار، هر روز، سپس شش روز مرخصی داشتم که دو بار در سال بروم پیش دخترم. سپس در صنعت پذیرایی. تهویه مطبوع، بدون خاک، خطرناک نیست، خارج از نور خورشید. فکر کردم جایی که مشتری ها مرا آزار می دادند، به من دست می زدند، می خواستند من را مست کنند تا کاری که آنها می خواهند انجام دهم. از اونجا شروع کردم به راه رفتن 

شوهر تایلندی من، پدر دخترم؟ روز به روز زندگی می کرد، فکر نمی کرد، پول مثل آب از لای انگشتانش جاری می شد و علاوه بر این، داشت تقلب می کرد. 

درآمد؟ کارفرما کمتر از به اصطلاح حداقل دستمزد، کم و بیش آنچه را که می خواهد انجام می دهد. علاوه بر این، سیصد بات در روز چقدر شما را می رساند؟ چرا به تنهایی و بدون فرزند آن را امتحان نمی کنید؟

اوه بله، سوال شما در مورد sinsod. این برای خانواده های اینجا مهم است. اما اگر کسی که دوستش دارید این را نمی خواهد، چه کار می کنید؟ اونوقت باید دست از سرت بردارم؟ به خاطر آن خوابتان را از دست ندهید. مادرم هم از اینکه عاقبتم خوب بود خوشحال است.

وای به من اطمینان دادی من از طریق مغازه خود درآمد کمی دارم. من الان زندگی ثابتی دارم، می توانم از دخترم مراقبت کنم. من می توانم نقش خود را در مراقبت از مادر انجام دهم. می توانم بدون ترس به آینده نگاه کنم. 

اما من قبلاً نمی دانستم که دوستت داشتم و شروع کردم به دوست داشتنت. حالا دیگر نمی خواهم تو را از دست بدهم.