Tajlando gajnas tre malbone en anglalingvaj kapabloj!
Tajlando faris aktivajn klopodojn plibonigi anglalingvajn kapablojn, kiel pruvas lastatempaj iniciatoj kiel virtualaj anglaj klasĉambroj en pluraj lernejoj en Bangkok. Malgraŭ tio, la lando ankoraŭ okupas la 8-an lokon ene de la ASEAN-regiono kaj la 101-an tutmonde en la 2023-a Indekso de Angla Scipovo.
Laŭ raporto de EF Education First, kiu taksis la anglajn kapablojn de 2,2 milionoj da plenkreskuloj en 113 landoj, Tajlando falas en la "tre malalta" kapableco-kategorio kun poentaro de 416, tuj malantaŭ Kamboĝo ĉe 421. Tamen, ĉi tiu rango substrekas la kreskŝancoj por anglalingva edukado en Tajlando.
Singapuro gvidas la ASEAN-regionon kaj vicas 2-a tutmonde kun "tre alta" kapablopoentaro de 631. Filipinio kaj Malajzio ankaŭ gajnas bone, vicigante 2-a kaj 3-a respektive en ASEAN kaj 20-a kaj 25-a tutmonde, ambaŭ klasifikitaj kiel "alta" kapablo. Vjetnamio kaj Indonezio rangas pli alte ol Tajlando, poziciigitaj ĉe "moderaj" kaj "malaltaj" lertniveloj respektive.
La nuna pozicio de Tajlando en la Angla Kapacia Indekso indikas areon por evoluo. Kun la daŭraj edukaj iniciatoj, oficialuloj esperas je estonta plibonigo de la tutmondaj lingvaj scipovaj normoj de la lando.
Noto de la redaktoro
La kialoj de la relative malalta angla scipovo de Tajlando estas multfacetaj kaj kompleksaj. Fakuloj kaj edukreformantoj montras al kombinaĵo de kulturaj faktoroj kaj strukturaj problemoj ene de la eduka sistemo de Tajlando. Ĉi tiuj aferoj rekte influas edukajn kaj karierajn ŝancojn en Tajlando kaj influas la kapablon de Tais studi eksterlande, labori en la turisma industrio kaj partopreni en la tutmonda komunumo.
Grava faktoro kontribuanta al malalta angla scipovo en Tajlando estas malegaleco en la eduka sistemo, kiu estis plue pligravigita de la Covid-19-pandemio. Lernejoj kun malpli da resursoj havis malpli aliron al e-lernado kaj videokonferenca programaro, kiu malfavorigis studentojn kiuj fidas je siaj instruistoj por eksponiĝo al la angla lingvo. Infanoj de pli riĉaj familioj, kiuj havas aliron al pli bona edukado, daŭre profitos de ŝancoj, kiujn malriĉaj infanoj ne havas.
Alia grava faktoro estas la emfazo de obeemo kaj memora parkerigado en tajlanda edukado. Multaj tajlandaj instruistoj nur parolas la tajlandan en la klaso kaj la fokuso estas ĉefe pri gramatiko, legado kaj skribo, kun studentoj apenaŭ kuraĝigitaj esprimi sin en la angla aŭ eĉ en la tajlanda.
Ankaŭ la kvalito de edukado en la unua lingvo ludas rolon. Se studentoj ne estas fortaj en sia unua lingvo, fariĝas pli malfacile atingi pli bonajn rezultojn en dua lingvo. Parto de la problemo kun malalta angla scipovo en Tajlando ankaŭ ŝuldiĝas al la maniero kiel la ĉefaj naciaj ekzamenoj de la lando, la plurelekta Ordinara Nacia Eduka Testo (O-NET), estas efektivigitaj. Tiuj ekzamenoj estas nur administritaj tri fojojn je trijaraj intervaloj en klasoj sesa, naŭ kaj dek du, prefere ol ĉiujare. Ĉi tio faras neefike mezuri la progreson de individuaj studentoj kompare kun ilia antaŭa poentaro ĉiujare.
Ĉi tio estas ĉar la taja estas tute alia formo de lingvo. Tonoj, alfabeto, frazstrukturo, neniuj artikoloj, neniu pluralo kaj neniu pasinta kaj estonta tempo. Tial same malfacile estas por ni lerni la tajan inverse. Krome, se vi volas vivi en lando, vi estas tiu, kiu devas adaptiĝi kaj integriĝi. Ĉu ni ankaŭ volas veni al nia lando kiel eksterlandanoj?
Nun vi nur turnu la problemon deklarante, ke se ni venas loĝi ĉi tie, ni devas lerni la tajan.
Ĉu ne estus pli bone por tajlandanoj ĝenerale, se ili pli multe klopodus lerni la anglan?
Mi loĝas ĉi tie kun mia tajlanda familio. Ni havas kuzon (nun 17-jara). Mi helpis lin tiutempe finance por permesi al li preni pliajn anglajn lecionojn (dum multaj jaroj). La rezulto estas, ke li ankoraŭ parolas malbonan anglan. La kialo: tute ne interesita, mi vidas lin ĉiutage post la lernejo sed li nur ignoras min.
Fine de la monato mi ĉiam donas al li iom da poŝmono, poste mi ricevas amikan 'wai' sed alie nenion! Li havis la perfektan ŝancon pliprofundigi sian anglan kun farang en la familio. Nia domo estas tuj apud la lia, sen barilo. Li neniam venas al nia domo.
Dum la longaj lernejaj ferioj (3 monatoj) li povintus perfekte veni por praktiki kelkajn ŝatokupojn kune. Li enuas ĝismorte kaj pendas sur la kanapo ĉiutage. Li faras nenion ekster ludado sur sia tablojdo. Tio karakterizas la junularon, kun tia pensmaniero neniam ŝanĝiĝos.
Post ĉi tiu lerneja jaro li volas komenci universitatajn studojn. Tamen ili ne havas la monon. Mia edzino diras al mi, ke ili nepre ne frapu nian pordon. Ni estis ignoritaj dum ĉiuj ĉi jaroj, nun ili ankaŭ povas fari siajn planojn. Kaj ŝi pravas. Ili venas ĉiumonate por peti poŝmonon, sed alie ili ne konas nin. Ĉi tio nur montras kiel pensas plej multaj tajlandanoj. Maldiligento kaj maldiligento.
Ja, sed se vi, kiel tajo, volas fari internacian komercon, vi ne atingos malproksimen nur per la taja lingvo.
Tute ĝusta,
Mi devas aldoni, ke la plej multaj homoj, kiel mi, venas por vivi ĉi tie poste en la vivo
kaj do ne plu estas tiom facile lerni tute alian lingvon.
Estas kompreneble ankaŭ multaj farang, kiuj preskaŭ ne havas kontakton kun la reala tajlanda popolo.
Ili do ne trovas necesa lerni la tajlandan lingvon kaj kutime supozas, ke ili povas fari sian aferon en sia bona aŭ kutime rompita angla.
unu el la kialoj estas ke ĉio estas dublita en televido, anglaj filmoj ĉiam estas en la tajlanda... same kiel en Francio aŭ Germanio, kun la rezulto ke ili apenaŭ aŭdas la anglan.
Anglalingvaj kapabloj ja estas komplika problemo en Tajlando.
Multaj aferoj misfunkcias, multaj aferoj estas aranĝitaj malĝuste aŭ ne ĝisdatigitaj kaj ekzistas ankaŭ la socia kunteksto.
Ne ĉiuj estas malriĉaj, kaj ne ĉiu riĉulo loĝas en Bangkok.
Mia iama angla kolego en universitato, kiu ankaŭ laboris en Hispanio kaj Italio kaj lernis la hispanan kaj la italan tie, certigis al mi, ke oni lernas lingvon multe pli rapide se oni alfrontas ĝin ĉiutage. Kaj konfrontiĝo inter tajo kaj anglalingvano pli verŝajne okazas en Bangkok kaj realaj turismaj lokoj ol en la kamparo en Isaan. Krome, ekzistas la timo fari kvarojn.
Mi havas anglan klason sabate kaj dimanĉe kun tajlandaj infanoj el la vilaĝo.
Unu el ili, 10-jara, parolas tre prudente la anglan kaj ankaŭ scipovas legi la anglan. Skribi estas iom pli malfacila. Kiam mi lastatempe transformis mian klason kun li en 1-horan bicikladon kaj ni surprizis renkonti anglon, li pli-malpli rifuzis malfermi la buŝon. Li estas precipe bona pri Engsle ĉar li iras al instrulernejo sabate kaj dimanĉe matene, krom siaj ĉiutagaj anglaj lecionoj en bona mezlernejo. Lia patrino vivas kaj laboras en Parizo kaj pagas la fakturojn.
Mi estas konvinkita, ke ege la ĉefa kialo de malriĉa angla estas la timo pri mokado, se ili misprononcas ion. Eĉ se iu povas sufiĉe bone paroli kaj la homoj, kiuj ridas pri ili, multe malpli kapablas tion fari. Tiu kulturo de honto kuras tre profunde.
Kio tamen estas speciala estas, ke pli kaj pli da anglaj vortoj ŝteliras en la tajan. Ili tiam povas memori tiujn vortojn. Ekzemple, tajlandanoj trovas ĉiajn aferojn 'mirindaj' kaj vi ne devas diri Toraon, pri kiu ĉiuj parolas en televido. kaj lao angung estas nur vino ktp. Do la angla ankoraŭ havas influon, malgraŭ tio, ke Tajlando estas ĉiam pli orientita al Koreio, ekzemple.
La diferenco inter la 'klasoj' ankaŭ iĝas klara ĉi tie. La malriĉuloj ricevas la norman lernejon kie instruistoj apenaŭ parolas ekster la pordo; la lerneja biblioteko enhavas nur tajlandajn librojn ĉar, ho knabo, nebonvena libro enŝteliĝos. Krome, tajlanda ministro iam laŭte diris, ke la angla ne gravas, ĉar la taja certe fariĝos mondlingvo... Kion oni faru kun ĉi tiaj homoj?
Tajlandaj akademiuloj ja parolas la anglan, do la trejnado certe estas tie kondiĉe ke vi supreniras kaj pagas por ĝi. Universitatoj vere instruas fremdajn lingvojn, sed tio ne estas la kazo de Noi en Isaan.
Unue komencu trejni la instruistojn ĝuste en la angla kaj la moderna mandareno kaj poste aldonu tion al la instruplano.
Efektive, unue trejnu instruistojn ĝuste. En kamparaj lokoj, la nivelo de anglaj instruistoj estas terure malbona.
Kaj pro manko de bone trejnitaj instruistoj oni povis varbi perfektajn anglalingvajn instruistojn el eksterlando. Kvankam tio jam okazas malgrandskale, miaopinie multe tro malmulte.
Mi ne povas esti konvinkita, ke persono de tajlanda origino havus perfektan regon de la angla. La tajlanda kaj angla lingvoj estas tute malsamaj.
La multekostaj internaciaj lernejoj komprenas tion. La tieaj instruistoj ofte estas eksterlandanoj. Sed ankaŭ ĉi tie la sama problemo, neniu mono ne estas taŭga edukado. Kaj tiel ili daŭre luktas.
Pensu tiel ankaŭ, ĉar iliaj rusaj, ĉinoj kaj indianoj ankaŭ estas tre malbonaj kaj finfine tiuj estas la plimulto de turistoj kiuj venas al Tajlando. Granda parto de eŭropanoj ne parolas la anglan.
Jes, kaj en la kamparo oni vere bezonas tion.
Efektive, kiom bone vi parolas la tajan, la rusan kaj la ĉinan?