Wan di, wan mai di (parto 4)
La loĝdomo ankaŭ havas metiiston nomitan Tjet. Li estas – mi pensas – proksimume 40-jara kaj edziĝinta la duan fojon. Mi ne scias kial ĝi misfunkciis la unuan fojon kaj mi ankaŭ ne demandas lin pri tio.
Tjet faras ĉiujn riparojn, malgrandajn laborojn en la apartamentoj (kiel instali novajn pordojn, rekaheligi duŝojn) kaj pentri la eksteron.
Li estas tre lerta kun la borilo, muelilo kaj martelo, sed li ne tre lertas pri pentrado. (Mi taksas, ke ankaŭ li – kiel plej multaj tajlandanoj – ne ŝatas fromaĝon). Li bonorde instalis la novan pordon, kiun mi finfine ricevis post naŭ monatoj de peti ĝin. Kiel kompenso por la longa atendado (almenaŭ mi opinias ke jes) ankaŭ mi ricevis ekranpordon en la ĉefpordo, kiun mi ne petis.
Pasintjare li ankaŭ faris kaj alfiksis novan ŝirmejon por mia ekstera pordo. Mi ankaŭ ne petis tion, sed ĝi estas agrabla de avino. La antaŭa ŝirmejo estis tiel malgranda, ke ĝi ĉesis nur iom da pluvo.
Nun mi povas - kiam pluvas - meti la ŝlosilon en la seruron dum seka, eĉ fumi cigaron ekstere dum pluvas, kaj mi ankaŭ povas pendigi iom da lavotaĵo ekstere por sekiĝi. Kiel kroma kromaĵo, la pli granda tegmento ankaŭ kaptas pli da rubo elĵetita fare de la loĝantoj de la pli altaj etaĝoj.
Tjet estas 'bonulo' laŭ mia opinio. Iom laŭte kaj trinkante bieron ĉiutage antaŭ grumblado hejme, sed bone. Li gajnas 300 bahtojn tage de avino (nur se estas laboro) kaj per la propeto de mia edzino (kiu havas bonan rilaton kun ŝi) li nun ricevas 12.000 XNUMX bahtojn monate.
Nuntempe, Tjet ludas pli da nokta gardisto (por la sama salajro) ĉar la nokta gardisto (originale hindo) eksiĝis. Kaj se estas multaj taskoj por Tjet dum la tago, la hinda nokta gardisto venas por transpreni de li por la nokto.
La mopedo de Tjet estis financita kaj li fiere diris al mia edzino antaŭ kelkaj semajnoj, ke la lasta parto devas esti repagata la sekvan monaton. Tamen, nenio montriĝis pli for de la vero. Lia (dua) edzino, kiu administras la financon, devis konfesi, ke ŝi ne faris pagojn en la pasintaj kvin monatoj. Kiam Tjet demandis, pri kio ŝi elspezis la monon, ŝi ne povis respondi. Eble donate al ŝia familio, eble forludita: kiu scias.
Por Tjet tamen tio estis la pajlo, kiu rompis la dorson de la kamelo. Ŝajne li jam havis pli da problemoj kun sia edzino. Tjet volas disiĝi de ŝi sed pagos al ŝi 2000 bahton monate por kreskigi la filon kiun ili havas. Por la momento, Tjet translokiĝis en ĉambron de la teretaĝo, kiu antaŭe funkciis kiel gladoĉambro. Ĉi tiu spaco estas malplena de kiam la virino, kiu lavetis kaj gladis, foriris kun la norda suno. Beno en alivestiĝo. Almenaŭ por Tjet.
Chris de Boer
La plurdomkonstruaĵo en kiu loĝas Chris estas prizorgita fare de maljuna virino. Li nomas ŝian avinon, ĉar ŝi estas kaj en statuso kaj en aĝo. Avino havas du filinojn (Doaw kaj Mong) de kiuj Mong estas la posedanto de la konstruaĵo sur papero.
Belaj rakontoj ĉiufoje, Chris. Vi parolas el la urbo kaj mi parolas el la kamparo. Al la fino ne tiom da diferenco, finfine ni ĉiuj estas homoj kun niaj kutimoj kaj malbonaj kutimoj. Kaj ili ne estas malsuperaj ol tio en Tajlando.
Chris, belaj rakontoj, tiuj estas belaj aferoj por homoj, mi loĝas ĉe Ramkhamheang 24, sed estas nenio agrabla sperti tie krom la trafiko, kiu ŝtopas ĉion en certaj tempoj, la nura bonaĵo, kiun vi ricevas de tio, ke kriegas polico fajfas tion. preskaŭ ŝiras vian timpanon, krome ili estas la ĉiutagaj konatoj, kun kiuj mi parolas tajlande laŭ mia plej bona senco de la vorto en la matenaj horoj, ĉar poste en la tago fariĝas tro varmege por ke mi ŝvitu kiel freneza, ne Chris, tie ne estas belaj amuzaĵoj ĉi tie. antaŭĝoje pri via venonta rakonto, eble vi povas kunigi ilin en belan libron.
Saluton Chris,
Bela kaj rimarkinda rakonto. Tiel okazas en Tajlando.
Ĝis la sekva rakonto.
Saluton,
irene
Kara Chris,
Rakonto prenita el la vivo... agrable legi.
Eble la ŝirmejo ankaŭ eltenas la cigarodoron de la supraetaĝaj najbaroj): ?
bonan saluton de Danny
Alia bela rakonto el "la granda urbo", kiun mi ĉiam trovis amuza legi ĉi tie en Isan! Sed mi ne volus loĝi tie... aliaj ne volas loĝi en Isan, sed tio estas alia rakonto 😉