Du tajlandaj amikoj por la vivo

Al: Sawadeekrab khun Prawit. Vi denove faris ĝin bele por li. Senmakula ASEAN-pinto sen ajna problemo. Nur suspektinda sako ĉe stacio Hat Yai sed mi pensas, ke vi mem prizorgis tion. Vi ĉiam havas la sistemon provita, ĉu ne?

Pra:     Dankon, Ankaŭ. Vi bone konas min, mi komprenas. Estis multe pli ol tio. Vi scias: ĉiuj tiuj hisoj ne volis dormi en la nordo proksime de Impact, sed en la centro de Bangkok, en la Mandarin Oriental, Shangri-la aŭ la Marriott. Mi havis pliajn 500 TM30-formularojn presitajn kaj liveritaj al ĉi tiuj hoteloj ĉar mi ne fidas ilian centran deklaron. Temas pri elmigrantoj, sciu. Kelkaj Mercedes ankaŭ devis esti flave farbitaj. Trovi bonajn ŝoforojn kiuj volis veturi rapide sur la pagvojo kelkfoje tage estis kompreneble neniu problemo. Ni havis 2000 entuziasmulojn dum 25 rondiroj. Kaj iuj volis fari la laboron senpage. Tio estas io malsama ol rekrutado de novaj senatanoj. Ili ŝargas multe da mono kaj poste elspezas tiujn malmolajn Baht-ojn eksterlande.

al:      Mi ĉiam asertis, ke estas nenio malbona en la instigo de ordinaraj tajanoj labori por la lando.

Pra: Mi ja perdis iom da dormo dum la 5 tagoj de la ASEAN-pinto. En mia aĝo mi vere bezonas posttagmezan dormon, alie mi ne kaptos la tajlandan sapon en televido. Mi esperas, ke vi ne ĝenas, se mi dormetas dum la venontaj parlamentaj kunsidoj kaj pensas pri io pli amuza.

al:      Tiam kio?

Pra:     Nu. Tiuj kvin tagoj de ASEAN estis sufiĉe enuigaj. Sed tio, kion mi plej ĝuis, estis la ekzercado de kelkaj mil specialaj fortoj en la tago antaŭ la konferenco. Ĉiuj tiuj junaj, belaspektaj, seksecaj viroj elfarantaj ĉiujn tiujn lertaĵojn kiel salti el helikoptero (ĉu ni ne devus aĉeti kelkajn novajn por tiuj uloj antaŭ ol alia kraŝas?) faris mian koron bati iom pli rapide. Mi certe ne ekdormis.

al:      Ĉu tio estas bona por via koro, mia amiko?

Pra:     Nu, fakte ne. Mia kardiologo ankaŭ konsilis al mi anstataŭigi miajn virajn korpogardistojn per virinoj. Sed mi vere ne povas fari tion. Eĉ en ĉiutagaj sapoj mi ne vidas eĉ unu tajlandan aktorinon, kiu allogas min sensuale. Mia malfrua, bona, ne, tre bona amiko ankaŭ ne vidis ĝin. Kiam ni estis kune, ni perdis la spuron de la tempo. Kaj tiam mi foje trodormis. Tial mi rajtis prunti ĉiujn liajn 25 horloĝojn. Ili ĉiuj estis tre bonaj horloĝoj, kiuj ĉiam funkciis: Rolex, Patek Philippe (nur la seksa nomo!), Audemars Pigues kaj A. Lange & Sohne. Bedaŭrinde mi ne plu havas ilin kaj tio estas unu el la kialoj, kial mi foje ne vekiĝas.

al:      Nun mi pli bone komprenas ĝin.

Pra:     La sola virino, kiu faras ion al mi, estas Suprang-orn. Vi scias, tiu sinjorino, kiu vojaĝis kun mi al Havajo en nia registara misio. Ŝi estas la epitomo de tajlanda ina servo. Ŝi povas kuiri kaj servi en ĉiuj ĉambroj de via domo. Kaj ne nur panjo-nudeloj, kaj ne nur la polvosuĉilo. Eble stranga demando, sed ĉu vi iam batis viajn filinojn malsupre?

al:      Nu, tio estis antaŭ longa tempo, amiko. Mi estas favora al korekta frapeto sur la postaĵo, cetere. Sed dum mia kariero en la armeo progresis, mi komencis pensi kaj agi pli aktive. Mi eble estis aŭtoritatema patro en la pasinteco, sed ne plu. Mi nur devas rigardi nun kaj miaj infanoj aŭskultos, aŭ kuros. En mia domo ankoraŭ validas la devizo: bonaj knabinoj eniras, malbonaj knabinoj eksteren. Big Joke ŝanĝis tion poste. Bonuloj eniras, malbonuloj eksteren. Tio ne validas por vi, mi pensas... hahahaha.

Pra:     Mi ankoraŭ ŝatas vangofrapon sur la fundon. Por tio mi devas ludi malbonan, sed mi tamen povas fari ĝin, eĉ en mia aĝo. Kaj Suprang-on tre bone komprenas min.

al:      Mi scivolas, ĉu generalo Prem tiel bone komprenas nin. La viro, kiu prizorgas sian vakan domon, sendis al mi mesaĝon dirante, ke li flaras la freŝan postrazadon de Prem ĉiutage. Ĝi estis eĉ en televido. Ŝajnas ke la fantomo de Prem nun vivas en lia domo. Mi devas diri, ke mi ne tre ĝojas pri tio. Vi ankoraŭ respondecas pri interna sekureco, ĉu ne?

Pra:     Kompreneble. Kaj ĉi-kaze mi mem povas helpi vin. Mi iros al la domo unu el ĉi tiuj tagoj. Prem havis la saman postrazadon, kiun mi ricevis kiel donacon de mia bona, ne, tre bona forpasinta amiko kiam mi estis 70-jara: Invictus de Paco Rabane.

al:      Mi ŝatus lasi al vi kiel solvi la problemon.

Pra:     Dankon. Mi estas sufiĉe certa, ke malgraŭ via lingvokapablo kaj klasika armea trejnado, vi ankoraŭ ne scias, kion signifas Invictus.

al:      Ne, sed mi fakte ne zorgas.

Pra:     Invictus estas latina kaj signifas nevenkebla.

al:      hahahahaah, tre taŭga por ni.