Kien vi iras? Ĉu vi jam manĝis?
En antaŭa artikolo mi diskutis la koncepton de 'thainess', la tajlanda Identeco. Mi jam atentigis, ke ĉi tiu identeco ne ĉiam inkluzivas la antikvan tajlandan heredaĵon, sed ofte estas konstruita, farita kun certa celo. Mi nun volas montri tion al la konata tajlanda saluto 'sawatdee'.
Tiuj, kiuj bonŝancas vivi aŭ viziti kamparan Tajlandon, scias, ke la plej ofta saluto ne estas 'sawatdee' sed ไปใหน 'pai nai?' Kien vi iras? aŭ ไปใหนมา 'pai nai maa? De kie vi iras de kie venas? kaj กินข้าวหรือยัง'kin khaaw reu jang?' (vidu ilustraĵon) Ĉu vi jam manĝis? Ĉi tiuj estas la veraj originalaj tajlandaj salutoj.
Reĝo Rama V lanĉis civilizacian ofensivon
Ekde la komenco de la pasinta jarcento kaj precipe ekde la tridekaj jaroj, Tajlando devis okcidentiĝi. Ĝi komenciĝis kun la fama reĝo Rama V (Ĉulalongkorn) kiu multe vojaĝis, unue al Hindio kaj la Nederlandaj Orienthindiaj Insuloj kaj poste al Eŭropo. La kontrastoj, kiujn li vidis inter la "civilizita" Okcidento kaj lia propra ankoraŭ "barbara" Siam vundis lin.
Ankaŭ por teni la koloniajn potencojn ĉe golfeto, li lanĉis civilizan ofensivon, kiu estis daŭrigita sub la postaj reĝoj kaj atingis sian kulminon dum la ultranaciisma regado de feldmarŝalo Luang Plaek Phibunsongkraam (ĉi-poste Phibun, li malŝatis la nomon Plaek, kio signifas. 'stranga', ĉirkaŭ 1939-1957).
Multaj elementoj de civilizita okcidenta kulturo estis truditaj al la tajlandanoj, vestregularo (viroj kaj virinoj ofte ĉirkaŭpromenis nudbrustaj), pantalonoj, jupoj kaj kapvestaĵoj fariĝis devigaj kaj la maĉado de betelo estis malpermesita. Eventuale, multaj elementoj de ĉi tiu importita kulturo estus gloritaj kiel thainess, la antikva tajlanda identeco.
En 1943, "sawatdee" iĝis la oficiala tajlanda saluto
Parto de tiu okcidentiĝo estis la lingvouzo. Ĝi estas la periodo en kiu multaj novaj tajlandaj vortoj estis inventitaj. Laŭ legendo, ĝi estis profesoro Phraya Uppakit kiu unue prezentis la saluton "sawatdee" en Universitato Chulalongkorn kie ĝi rapide disvastiĝis trans la kampuso kaj pretere.
Sed estis Phibun kiu faris 'sawatdee' la 'oficiala' tajlanda saluto en 1943, ok monatojn post simpligo de la tajlanda skribo. La 27-an de januaro 1943, la Propagando-Sekcio sciigis la sekvantan:
Lia Ekscelenco la Ĉefministro konsideris la koncernan aferon kaj alvenis al la konkludo, ke por antaŭenigi nian propran honoron kaj la honoron de la tajlanda popolo en maniero, kiu antaŭenigos la laŭdon de la tajlanda popolo kiel civilizita popolo kaj ankaŭ ĉar la stato de nia menso devas esti moderna, nova saluto, kaj tial dekretis la sekvantan. Ĉiuj oficistoj devas saluti unu la alian per 'sawatdee' matene por ke ni povu trakti unu la alian kiel amikojn kaj uzi nur promesplenajn vortojn. Krome, ni petas ĉiujn funkciulojn uzi ĉi tiun saluton ankaŭ en siaj hejmoj.
"Sawatdee" estas uzita preskaŭ ekskluzive en alta socio
Tiel komenciĝis la saluto 'sawatdee'. Mi ankoraŭ trovas ĉi tiun saluton iom mallerta en la ĉiutaga vivo, ĝi estas uzata preskaŭ ekskluzive en la 'alta socio', aŭ kio pasas por ĝi, en formalaj okazoj, kaj de elmigrantoj kiuj opinias ke ĝi estas la pinto de tajlanda ĝentileco ĉar tio estas kio la vojaĝo. gvidiloj kaj lingvaj libroj kredigas nin.
En 2008, la Komisiono pri Nacia Identeco lanĉis kampanjon anstataŭigi la anglan "saluton" kun "sawatdee" en telefonvokoj, kio estis fiasko. Estas ironie, ke tia nova saluto kiel 'sawatdee', naskita de ideo de okcidentiĝo de tajlanda kulturo, nun fariĝis integra parto de la antikva. thainess, la tajlanda identeco, estas alta.
La vorto 'sawatdee' venas de sanskrito
'Sawatdee' ne estas tajlanda vorto sed venas de sanskrito (la finaĵo -dee-, similas la tajlandan vorton por 'bona' sed ne estas). Ĝi estas adapto de la sanskrita vorto "svasti" kiu signifas "beno" aŭ "bonfarto" kaj havas la radikon komune kun la vorto "svastiko", la svastiko, la antikva hindua simbolo por "aŭspicia, aŭspicia favoro". Eble estas hazardo, ke Phibun estis admiranto de itala, germana kaj japana faŝismo, sed eble ne.
Krom 'sawatdee' oni inventis aliajn vortojn kiel 'aroensawat' (komparu 'Wat Aroen', la Templo de Tagiĝo), bonan matenon kaj 'ratreesawat', bonan nokton, sed ĉi tiuj troveblas nur en literaturo, preskaŭ neniu. konas ilin pli. Cetere, 'sawatdee' estas ofte mallongigita al 'watdee' (vidu ilustraĵon).
Se vi salutas tajanon en neformala situacio, precipe en la kamparo, diru 'kin khaaw reu jang' (meza, falanta, leviĝanta, meza tono), Ĉu vi jam manĝis? aŭ 'pai nai ma' (meza, leviĝanta, meztono), De kie vi iras veninte? Tio sonas tiel varme.
Por 'thainess' vidu la artikolon www.thailandblog.nl/background/ik-ben-een-thai/
Dankon pro ĉi tiu iom da kulturo/historia leciono. Mi tre ŝatas, kiam homoj demandas ĉu vi ankoraŭ manĝis. Ankaŭ pritraktas, ke tajlandanoj demandas ĉi tion en la angla. Jes, ankaŭ ĝenaj ŝoforoj de tuktukoj, sed se oni nur promenas tra vilaĝoj kaj antaŭurboj, oni ankaŭ plurfoje demandis min ("pai nai" "kien oni iras? aŭ ambaŭ). Kvankam ĝi ofte restas kun amika rideto / kapjeso. Ili estas scivolemaj kiam freneza/vaga farang (sola) promenas tra la stratoj.
Ĉi tie en la Isaan paj naj ne estas multe uzata nur de servistinoj kaj vaguloj, ĉi tie oni diras krapong aŭ krapon, mi ne scias kion ĝi signifas.
ĝi ĉiuokaze ne estas khap khun.
Mi mem ankaŭ havas ion similan al kio vi malhelpas, sed ĉefe kion vi scias pri tio??
Khin Kao estas uzata ĉi tie antaŭ ol mi manĝas, aŭ khao nohn antaŭ ol mi endormiĝas.
Mi loĝas proksime de Mancha Khiri kaj ĉiuj ĉi tie uzas pai nai.
En nia vilaĝo oni diras pai sai?
mi kutime diras pai talaat kaj tiam ili ridas
Ĉi tie en Isaan paj naj ne estas multe uzata nur de servistinoj kaj vagabondoj, ĉi tie oni diras krapong aŭ krapon, kio signifas ke mi estas, malloze tradukita: ankaŭ mi.
ĝi ĉiuokaze ne estas khap khun.
Mi mem ankaŭ havas ion similan al kio vi malhelpas, sed ĉefe kion vi scias pri tio??
Khin Kao estas uzata ĉi tie antaŭ ol mi manĝas, aŭ khao nohn antaŭ ol mi endormiĝas.
Ili neniam fakte diras la anglan saluton al la thora juice/mobuy - sed la tajlanda traduko, aŭ "allo" - sonas pli franca. Tiam venas la neevitebla demando de "kie vi estas nun".
En BKK oni kutime aŭdas: yang eble ma-mee putru tion. Alivorte: ankoraŭ ne alvenis, estas trafikŝtopiĝo/dosiero.
Mi ĵus finis 2-tagan busvojaĝon kun 5 tajlandaj kurantaj amikoj. Unu el ili havas siajn proprajn minibusojn kun kiuj ni estis kaj li rakontis, kion li trovis strangajn kutimojn de la fremduloj kaj aliajn rakontojn.
Ekzemple, li trovis strange, ke la fremdulo ĉiam diras Bonan nokton kaj Bonan matenon kiam ili endormiĝas aŭ vekiĝas. La tajo diras nenion, sed malaperas kaj reaperas sen diri ion ajn.
Cetere, li trovis la vorton dormo tre stranga. Du tre ebriaj nederlandanoj, kiujn li transportis de Nongkhai al Bangkok, petis dormi en Korat. Li povis prononci la vorton prefekto. La kunpasaĝeroj trovis eĉ pli freneze, ke ili volas iri al hotelo survoje, dum estis nur 6 tre vastaj sidlokoj/dormaj sidlokoj en la tre luksa mikrobuso. Vi dormas survoje, kial ankaŭ pagi por hotelo? Ili duobliĝis en ridado.
Kara Hans,
Sawatdee khrap/kha ĉiam kreas certan distancon, kvazaŭ 'Kiel vi fartas? en la angla. Vere ne estas, ke "sawatdee" estas la establita saluto por ĉiuj medioj de vivo, krom en formalaj situacioj. Ekzemplo: vi faras freŝan matenan promenon tra la rizkampoj kaj renkontas strangan farmiston. Vi povas diri 'sawatdee', li respondas same kaj tiam ĉiu iras sian propran vojon. Vi povas tre bone diri pai nai Kien vi iras? Tio estas varma kaj amika kaj invitas vin al mallonga babilado. Kaj jen la problemo.
Ĝenerala komento. Estas mia sperto, ke tajlandaj partneroj ĉiam instruas al sia amanto la oficialajn vortojn, neniam la amikecajn, dolĉajn vortojn, des malpli blasfemajn aŭ samajn vortojn, kiuj ankaŭ estas vaste uzataj en Tajlando. Sed ankaŭ via amato neos tion. Demandu al ŝi kio "diable" kaj "feko" estas en la taja. Ili ankaŭ ekzistas en la taja, kaj se iu batos sian dikfingron per martelo, vi aŭdos ankaŭ tion.
Ruud,
Kompreneble vi diras sàwàtdie khráp en ĉiuj formalaj situacioj kaj al homoj, kiujn vi ĵus renkontis. Sed se vi ankoraŭ diras nur sàwàtdie al via najbaro, kiun vi konas de 10 jaroj, tio ne estas amuza. En Nederlando oni ne ĉiam diras al homoj, kiujn oni bone konas, 'kiel vi fartas, sinjoro Jansen?', eble nur por amuzo. Vi diras: 'Kiel vi fartas, Piet? Ĉu denove lavi vian aŭton?' — Malbona vetero hodiaŭ, diru! "He, vi aspektas bone hodiaŭ, ulo!" ktp.
Kaj mi neniam komprenas kial oni ne povas lerni la tajlandan blason. Ĉu vi ne konas la nederlandan aŭ la anglan blason? Ĉu vi pensas, ke la tajanoj neniam nomas unu la alian? Eĉ Prayut foje uzas ĵurkonferencojn kiel 'âi hàa' kaj khîe khâa en siaj novaĵaŭdiencoj kaj paroladoj. Suthep ankaŭ estis tre lerta pri ĝi kiel t.e. ngôo, kio signifas "stulta hundino". Divenu kiun tiu trafis.
Se vi konas vian najbaron de 10 jaroj, vi estas sufiĉe longe en Tajlando por scii la plej bonan manieron saluti ilin.
Antaŭ tio, estas plej sekure limigi vin al formala saluto.
Cetere, la maniero de saluto dependas ne nur de la persono, sed ankaŭ de la situacio.
Al homoj, kiujn mi renkontas ĉiutage, mi kutime diras nur sawatdee aŭ sawatdee khrap, sen wai.
"Pai nai maa" kutime ne taŭgas kaj mi timas, ke "kin kwaaw leew ruu yang" estos prenita kiel invito al vespermanĝo.
Al amikoj kiuj translokiĝis al la urbo, mi diros sawatdee khrap kaj faros wai kiam mi renkontos ilin.
Tamen, se ili restos proksime kaj mi renkontos ilin pli ofte, ĝi estos limigita al sawatdee sen wai.
Ĉe la vilaĝestro mi kutime mansvingas kiam mi preterpasas kaj li sidas sola.
Foje li vokas por babilado.
Ĉu li sidas ekstere kun sia familio, mi iras kaj poste mi salutas la familion per sawatdee.
Ĉu li kun triaj, mi diras sawatdee kaj ankaŭ faras wai.
Aliflanke ankaŭ la vilaĝestro ofte manpremas.
Mi ĉiam salutas la abaton formale per sawatdee khrap kaj wai
La respondo estas tiam sawatdee aŭ saluton, saluton.
Kion mi kontraŭstaras per salutoj estas la "Saluton" de la junularo.
Tion oni instruas al la junuloj en la lernejo.(Ĝi estas ankaŭ en la lernejaj libroj).
Mi diras al ili, ke tio ne estas ĝentila formo de saluto al pli maljuna viro.
Agrable por viaj amikoj aŭ viaj gepatroj, sed ne por aliaj.
โง่ (ngôo) signifas cetere stulta.
Mi vojaĝas al Tajlando dum jardekoj, kaj jam de kelkaj jaroj loĝas ĉi tie, kun tajlanda partnero. Kiam ni estas en hejmurbo mi aŭdas la familianojn paroli unu kun la alia frumatene, pli kriante de unu domo al alia. Kiam mi demandas mian partneron "pri kio ili parolas?" Tiam la respondo estas: kion vi manĝas hodiaŭ? Tio estas tajlanda!
Ili estas ĝentilecoj por paroli, nenion diri...
Eĉ kiam mi forlasas mian loĝejon, sekureco aŭ aliaj tajlandaj konatoj diras "kien vi iras?" Ne ke ili interesiĝas pri kien mi iras, sed ili nur volas esti ĝentilaj kaj amikemaj kaj montri iom da intereso. Krom Sa waa de khrap, tiuj estas la simplaj formoj de ĝentileco.
Pai hnai, kin khaaw lew hmai kaj sabai dee hmai estas neformalaj salutoj, sen haltigi unu la alian.
Pli kiel konfirmo, ke vi estis vidita kaj ke vi estas konata/akceptata.
Foje tuŝi vin ankaŭ estas parto de tio.
Pai sai estas la loka dialekto en Isan kaj ĉiutage diras al mi knabeto, kiu estas iomete pli alta ol mia genuo.
Sawatdee estas iom pli formala kaj estas uzata pli kiam vi ankaŭ ĉesas por paroli.
La oficiala saluto por turistoj en turismaj feriejoj estas He You!!
Bela Tino, kiel vi daŭre analizas la tajlandan lingvon. Via traduko de "pai nai maa" estas tre laŭvorta kaj tial ŝajnas iom stranga. Mi prefere tradukus ĝin kiel "kie vi estis". Mi pensas, ke "Kin aŭ Thaan khaauw rue yang" estas la plej ofte uzata formo de neformala saluto.
Tiu vorto maa faras tion pasinteco, ĉar vi estas survoje reen.
Do pai nai fariĝas "kien vi iras?"
Maa transformas tion en "kien vi iris"/ "kien vi estis."
Kiam mi piediras de hejme, mi ĉiam demandas "pai nai".
Kiam mi marŝas direkte al mia domo, homoj ĉiam demandas "pai nai maa".
La vorto "maa" estas iom konfuza ĉar ĝi estas ofte uzata kun la vorto "leew".
Mi scivolis ĉu tiu "maa......leew" povus esti ligita al formo de reveno.
Sed eĉ se iu manĝis hejme, oni povas diri "phom kin khaaw maa leew", aŭ "phom kin khaaw leew".
Eblas, ke en la pasinteco tiu "maa" estis ligita al reveno, sed ŝajne ne nuntempe.
Al alia Ruud: Mi vere konas nur la esprimon maa lew, se ankaŭ okazis movado.
Maa signifas veni.
Kiam MI ESTAS ĉe ies domo kaj demandas ĉu li jam finmanĝis, mi neniam ricevis respondon kin khaaw maa lew.
Ĝi ĉiam estas kin leew aŭ kin khaaw leew kaj neniam kin MAA leew.
Tamen, se mi estas ĉe ies pordo, ĝi povas fariĝi kin maa leew.
Eĉ se li manĝis hejme.
Sed manĝado hejme eble okazis en alia loko ol mi estas en tiu momento kaj la parolanto venis al mi.
Malglate tradukite: Mi manĝis interne kaj poste mi iris al via pordo ĉi tie.
Ĉiuokaze, tio estas mia interpreto kaj eble la tajlanda lingvo estas pli subtila,... aŭ malzorgema.
Kaj io Tino. Sawatdee Khrap aŭ Wadee khrap aŭ simple Wadee, wadee (2x en rapida sinsekvo) estas malpli formala laŭ mi, kion vi diras.
“Ratreeswat nolafandee” Mi iam lernis de drinkejistino, por kiam ni vere dormis. Ŝajne literaturisto. Ĉiu ajn komprenas.
Kara Frans, certe estis tre malfrue kiam vi dormis, kaj eble tial vi ne aŭdis la ĝustan prononcon, tial vi skribis ĝin tiel. Estas tute eble, ke multaj scias, kion vi volas diri, sed estus pli bone diri ĝin tiel, Ratriesawat Noonlap fandee kiu proksimume tradukiĝas kiel, Bonan nokton dormu kaj bone revu.
Ĝi ja estas el fonetika memoro, kiu estis ĉe la fino de sia latina. Dankon pro la korekto kaj mi pripensos ĝin poste.
Sawatdee estas regule dirita al mi.
Sed nur renkontante, do se iu venas al mi, aŭ mi al iu alia.
La aliaj esprimoj estas uzataj kiam vi nur promenas.
La infanoj en bazlerneja aĝo ofte kriis "Bonan matenon" kiam ili vidis min. (de la Bonmatena Instruisto kiel vi agordas en la lernejo)
Kaj matene, posttagmeze kaj vespere.
La instruisto verŝajne ne scias pli bone.
Mi kelkfoje klarigis al ili la signifon de Mateno kaj nun ankaŭ kelkaj infanoj ekkrias Bonan Posttagmezon.
Ŝajne tiu scio estas kontaĝa, ĉar estas pli da ili ol al kiuj mi ĝin klarigis.
Nu, mi tiam ne scias kie vi loĝas. Mi loĝis en Bangkok dum 4 jaroj kaj nun en Chiang Mai dum 2,5 jaroj, sed ĉi tie ĉiuj vere salutas unu la alian kun Sawasdee. Ankaŭ miaj tajlandaj amikoj inter si
Efektive, Nicole, mia edzino, estas tajlanda kaj mi pensas, ke estas agrable, ke ni subite apartenas al la "superaj rondoj"...
Ĉu tio estas ĝusta, se vi loĝas en la kamparo, kaj vi estas survoje, vi estas salutata per "Pai nai"? Ekzemple, se iu scias, ke vi jam iras hejmen, ĉu tiu ĉi saluto ŝanĝiĝas al "Pai nai". maa"? kun ambaŭ variantoj pli pri la saluto, kaj multe malpli pri scii ĝuste kien vi iras, aŭ kien vi estis. Nur kiam vi vizitas iun, kaj vi jam alvenis al lia domo aŭ la interkonsentita renkontpunkto, ekzemple, estas aplikata Sawasdee.
Nuntempe vi ne plu devas trudi okcidentan "civilizacion" en Tajlando. Ĝi estas vaste bonvenigita en Tajlando. Koka-kolao, KFC, Mac Donalds, boŭlocentroj, kinejoj, por ne mencii la tutan ciferecan rimram kaj amaskomunikadon. Sarongs ĉie estis anstataŭigitaj per senimaga ĝinzo. Internacia kostumo. Plasto ĉie Stano ĉie. Kaj matene: Bonan matenon. Vespere Bonan nokton. Mi ne partoprenas. En Tajlando mi nur enlitiĝas sen diri al iu ajn.
Oni devas esti tre singarda ne rigardi la kutiman saluton de la Isan-kamparo kiel la tajlandan normon, ĉar ili ne estas. Kaj neniam uzu ĉi tiujn salutojn en Centra Tajlando kaj certe neniam en Bangkok-Metropolo, ĉar tiam vi tuj estos klasita kiel kamparano, kaj vi ne plu estos konsiderata bone edukita.
Plia konsileto.
En Centra Tajlando, kaj Bangkok nur parolas la norman lingvon kaj certe ne Isan-dialekton.
La Khin Khao reuh yang tute ne surprizas min. Kiam oni vidas, kion manĝas la averaĝa tajo ĉiutage, oni demandas, kial ili ne eksplodas per grandega bruego kiel en la franca filmo "La Grande Bouffe" Ĉe la Pai nai mar? homoj sendube demandos sin en kiu restoracio vi manĝis. Ĉe Pai nai? Ĉu homoj pensas: Kie vi manĝos? Ĉu mi rajtas akompani vin?
Kara Buĉbutiko,
Dankon pro viaj interesaj, pripensemaj kaj informaj komentoj. Tio estas multe aprezita. Tiel ni lernas ion.
Ĝenerale, mi ne pensas, ke vi devus superflui kun tiuj malmultaj vortoj, kiujn vi konas kiel averaĝa ferianto.
Foje mi vidas usonanon eniri en la drinkejon, krii 'sawatdee krap' tre laŭte, kun emfazo sur la r kaj lia p en krabo, kaj poste krii en la plej usona maniero: Du bieroj bonvolu! Kvazaŭ tri semajnoj li festis Ramadanon.
Neniu estas impresita de tio. Kaj kvankam mi malamas la francan kaj la francan: C'est le ton qui fait la musique.
Mi nur demandos en la drinkejo morgaŭ, kion ili pensas, kiam mi demandos, de kie ili venas kaj kien ili iras.
Tino Kuis, mi absolute ne volas korekti vin. Se vi pensas tiel, pardonpetas. Estas vere, ke ĉiu tajo, inkluzive de la najbaroj, kiuj venas al mia domo aŭ kiujn mi renkontas surstrate, ĉiam salutas min kun, Sawatdee kaj neniu iam demandis min "Pai Nai?". Foje mi faras tion mem sed tiam la persono, al kiu mi diras ĝin, iomete ĝenas.
Theo,
Mi tre dankas ĝin kiam homoj korektas aŭ kompletigas min. Vi povas vidi el la reagoj ĉi tie, ke ĝi estas malsama ĉie kaj inter malsamaj homoj. Kompreneble mi ĉiam diras al fremduloj, maljunuloj kaj al 'poŝtuloj' homoj 'sawatdie tight'. Fermi konatojn, amikojn, familion ktp 'pai nai. Tio estas pli varma, ekvivalenta al nia 'hej, ulo, kien vi iras?' Aŭ 'Roon, na' 'Varga, diru!' ktp.
Ĉi tie en la Sudo ankaŭ estas malofte saluti unu la alian per "paai naai" aŭ "kin khaaw leaaw... Sawaddee Khap sekvita de "sabaai dee maai" estas ofta ĉi tie. Mi foje aŭdas ĝin, sed tiam nur maljunuloj salutas.
Kiam oni leviĝas kaj endormiĝas, neniu deziro estas kutime esprimita... ili estas tie matene kaj vespere ili subite malaperas. Kutime ŝajnis al mi stranga kaj malĝentila, ne plu, sed mi mem ĉiam diras, kiam mi endormiĝas kaj deziras bonan matenon kiam mi ellitiĝas, almenaŭ se mi ne estas la unua, kiu vekiĝas, kiel mi kutime estas.
En Chiang Mai mia sperto similas al tiu de Tino. Kiel saluton mi malofte aŭdas sawatdii, sed ofte pai nai/ pai nai maa kaj ankaŭ kin kaaw ruu yang. Oni ne atendas ampleksan respondon, sed ĝi povas esti malfermo por babilado.
Se videblas, ke mi venas de la merkato aŭ estis al la 7-11, suu arai ankaŭ estas uzata kiel saluto, kion vi aĉetis? , diris. Eĉ tiam mallonga reago sufiĉas.
Pensu, ke ĉio dependas iom de tio, kio estas kutima en tiu regiono, kaj precipe kiom bone aŭ supraĵe vi konas tiun homon.
Mi pensas, ke Tino nur volis klarigi, ke ekzistas pli ol la sufiĉe mojosa "Sawatdee" por saluti iun.
Ĝuste…….
Kio estas la 'norma' respondo al la demandoj 'Kien vi iras?' Ĉu vi jam manĝis.?
Ne ekzistas norma respondo, ĉar en si mem ili ne estas demandoj, al kiuj homoj efektive volas respondon.
Estas pli io por saluti unu la alian kaj eble komenci konversacion.
Demandoj estas pli faritaj pro ĝentileco, ĉar ĝi montras intereson pri tio, kion la persono faras, faros aŭ faris.
(Kompreneble vi ankaŭ povas nomi ĝin scivolemo)
Aŭ vi komencas konversacion kun la persono, kiu faras al vi tiun demandon, sed se vi ne emas, aŭ vi ne havas tempon, vi ankaŭ povas simple diri kien vi iras. Ne devas esti via vera fina celo, se vi ne volas, ke ĝi estu. Povas ankaŭ esti tre ĝenerala kiel "Mi iras al la buso, merkato ktp.... Ĉu vi venas de manĝaĵo aŭ ĉu vi manĝos ie, vi povas kompreneble ankaŭ diri tion.
Ĝi estas fakte tre simpla: Pai Nai Ma aŭ mallonge Pai Nai vi diras al proksimaj amikoj kaj konatoj aŭ najbaroj kiam vi renkontas unu la alian, Sawasdee Krap/Ka sekvata de Wai vi diras al fremduloj aŭ homoj kun "pli alta" statuso.
Vi nur diras Kin Khao Leaw al bonaj amikoj kaj konatoj aŭ najbaroj neniam al fremduloj aŭ homoj kun "pli alta" statuso.
Ili estas formoj de ĝentileco, kiuj ne tiom petas respondon, vi povas diri la veron aŭ simple doni neklaran respondon laŭ la linioj de tie (pai ti tagmezo aŭ pai tagmezo aŭ ti tagmezo mallonge) aŭ do (ma). ti tagmezo) kaj tio estas akompanata de kapjeso aŭ neklara mangesto.
La respondo al Kin Khao Leaw (Reuh Yang) estas Kin Leaw (jam manĝita) aŭ Kin Yang aŭ simple Yang (ne manĝita ankoraŭ)
Faru vian eblon, Linda
Nur aldonon pri Kin Khao Leaw (Reuh Yang) vi diras tion nur matene, inter tagmezo kaj vespere ĉirkaŭ la manĝhoroj, nun mi scias, ke la tajlandanoj (povas) manĝi la tutan tagon, sed estas kongreso por faru tion en ĉi tiuj partoj de la tago kaj ne dum la tuta tago. Sed estas escepto, ĉar vi povas diri tion aŭ oni diros al vi kiam vi aŭ iu manĝas ekster la "normalaj" manĝhoroj. Ĝi fakte estas maskita invito kuniĝi kun ni por vespermanĝi.
Manĝu ilin, adiaŭ Linda
Tiam ni havas ankaŭ Sabai Dee Mai (ĝentila al bonaj amikoj) aŭ Sabai Dee Mai Krap/Ka (pli ĝentila al konatoj aŭ najbaroj) aŭ Sabai Dee Mai Na Krap/Ka (la plej ĝentila) vi nur diras tion al amikoj, konatoj vi ne vidis dum kelka tempo, do ne al fremduloj kaj aŭ homoj kun 'pli alta' statuso
Nun mi kredas, ke mi finfine komprenas, kial unu el la ĉambristinoj ĉiam demandas: 'Kien vi iras?'