tajlanda lingvo
Goldquest / Shutterstock.com
En pli frua rakonto mi skribis pri mia unua flugo al Tajlando ĝuste antaŭ 25 jaroj. Legante la komentojn, estis bone scii, ke ŝajne mi ne estas la sola, kiu enhavas nostalgiajn sentojn. La rubando post ricevo estas malpli grava, sed mi estus tre seniluziigita, se mi ne estus akceptata per trumpetoj kaj kompreneble kun la necesa respekto. Ni vidos. Sed post la unuaj flugoj nun io tute alia.
Tiutempe mi havis kolegon, kiu regis en Malajzio por la multnacia por kiu mi laboris ankaŭ en Nederlando. Post sia emeritiĝo li ekloĝis en Tajlando kaj mia promeso viziti lin estis la komenco de multaj vojaĝoj al ĉi tiu lando. Bedaŭrinde, mia edzino mortis pro akuta korhalto dum la dua vojaĝo sur la insulo Koh Lanta. Miaj vojaĝoj al Tajlando fariĝis pli oftaj kaj mi ĉiam estis pli ol bonvena gasto en Chiangdao kun mia iama kolego.
Kune ni faris multajn vojaĝojn tra la lando aŭtomobile.
Lernu la tajlandan
Kompreneble, mi parolis eĉ ne vorton tajlande, ĝis la hundo de mia gastiganto venis ĉirkaŭ la angulo. La plej bona besto tre ŝatis min kaj la kialo estas evidenta. Mi regule donis al Rambo ion bongustan kaj tiam disvolviĝis vera hunda amikeco. La besto ne forlasis mian flankon ĝis la momento, kiam ĝia posedanto kriis per laŭta voĉo kaj larĝa brakgesto kun la vortoj "Rambo pai". Intertempe oni demandis min pli ol unu fojon: “Pai ti nai?” kaj de tiu momento — dank' al Rambo — mi eksciis la signifon de tiuj tri vortoj. La edzino de mia gastiganto estis tajlanda kaj studis en Ameriko, do nia konversacio ne havis problemojn. Ŝi demandi ĉu mi ŝatus, se ŝi instruus al mi iom el la tajlanda lingvo estis la komenco. Kompreneble Jozefo volis tion kaj ĉio komenciĝis tre simple per lernado de nombroj kaj nombroj. Atente aŭskultu kaj skribu ĉion fonetike. Sufiĉe rapide mi majstris nung, song saam, roi, pan ktp., pli bone dirite en mia kapo. Ŝi estis bona instruisto kaj instruis al mi vortojn en speciala maniero.
akvo
Ĝi komenciĝis per ĉiuj vortoj kiuj implikas akvon.
Nomo plau, hong nomo, fon tok, nomo tok, ab nomo ktp. Kvazaŭ estus hieraŭ, mi memoras eraron, kiun mi faris en tiu sama komenco. En restoracio mi provis praktiki miajn akiritajn sciojn kaj demandis al unu el la servistinoj, kie estas la necesejo. Anstataŭ 'hongnaam' mi uzis la vorton 'abnaam' aŭ la duŝo.
Mia eraro tuj estis videbla de la vizaĝo de la sinjorino.
Manĝaĵo kaj trinkaĵo
Manĝaĵo kaj trinkaĵo ankaŭ estis rekompenca temo pri kiu Amporn instruis al mi multajn tajlandajn vortojn. Mi ankaŭ ne rapide forgesos alian okazaĵon pri tiu temo. Promenante proksime de la famaj kavernoj de Chiangdao, mi interparolis kun kelkaj viroj, kiuj tie laboris.
La interparolo komenciĝis, ĉu mi jam vidis la tam (kavernon) kaj baldaŭ aperis la temo pri manĝaĵo kaj trinkaĵo. Foje mi menciis la vorton "Rapetano", kiun mi lernis signifi manĝaĵon. La viroj tuj komencis ridi kaj ekparolis pri 'ĉinmaĉi', vorto kiu ankoraŭ ne estis parto de mia vortprovizo. La vorto, kiun mi uzis, 'rapetano', estas, kiel mi poste eksciis, multe pli grandioza kaj digna sonado ol 'mentono maĉi'.
Invito
Kaj tiam tiu tempo, kiam mi, same kiel mia gastiganto kaj gastigantino, estis invititaj al grandioza geedziĝfesto. Mia lingvokapablo iom pliboniĝis kaj tre simplaj frazoj rapide eliris el mia buŝo.
Foje la patro de la novedzino demandis ĉu mi amuziĝas. Mia respondo estis: "Soenak mak mak" aŭ estas multaj hundoj ĉi tie. Mia instruisto rapide korektis min kaj 'sanoek' rapide anstataŭigis ĝin.
Revene hejmen en Nederlando, mi aĉetis libron por plibonigi mian scion pri la lingvo. Sed sincere, malmulto rezultis el tio kaj tio certe ne estis la kulpo de la libro. Vivante en Nederlando, la sankta mosto mankas. Tamen mi multe amuziĝis kaj multfoje profitis de la limigita scio pri la tajlanda lingvo, kiun mi akiris antaŭ tiom da jaroj. Ekzemple, mi facile povus forteni tro puŝemajn homojn, kiuj faris ĉiajn pli-malpli (mal)honorigajn proponojn. Oni tuj diris al ili, ke mi ne estas turisto sed vera loĝanto de Bangkok. Kaj ne forgesu pri prezo intertraktado. Post ĉio, ili estis nombroj, kiujn mia instruisto unue instruis al mi.
Restante en Tajlando, la nederlanda-tajlanda vortaro verkita de LJM van Gestel ĉiam estis parto de mia pakaĵo. Nove lernita frazo povus esti praktike provita kun la sinjorinoj, kiuj laboris en la domo kaj ĝardeno de mia gastiganto. Se mi ĝuste prononcis, mi ricevis komplimentojn, sed ofte la sinjorinoj rigardis min nekompreneble. Van Moergestel tiam estis enkondukita, post kio el la sinjorinoj eliris eksubera rido, sekvita de la ĝusta prononco.
Laŭ mi, la tajo devas esti ege inteligenta por lerni paroli, por ne paroli pri skribi, tian lingvon.
Kaj ni tiam grumblas, ke la tajlandanoj ne sufiĉe regas la anglan lingvon. Venu, la plimulto de niaj samlandanoj apenaŭ povas senmanke skribi sian propran lingvon.
Kio frapas min estas, ke multaj tajlandanoj estas tre malbonaj je "interpretado" nian tajlandan prononcon, dum ni bezonas multe da imago por kompreni ilian Thinglish aŭ eĉ tajlan.
Ĉi-lasta estas ĉar la taja estas tona lingvo. Preskaŭ ĉiu vorto havas ekvivalenton kun malsama tono kaj tute alia signifo.Uzado de malĝusta tono ofte kondukas al tute alia rakonto. Ekzemple, _khie maa (ĉevalrajdado) estas vere malsama de \khie maa (ĉevalsterko). Tajo unue atentas la tonalton kaj poste la sonojn.Rigardu la (faman) frazon “/maj _maj \maj \maj /maj (Nova ligno ne brulas, dekstre) (Tonmarkoj laŭ la menciitaj Van Moergestel)
Mi prenis tajlandajn lecionojn en Antverpeno dum 6 jaroj. Tamen mi ne havas muzikan orelon kaj mi vere ne povas ricevi la ĝustajn notojn... la manko de praktikpartnero ankaŭ ne vere helpas! Praktiku, praktiko estas la mesaĝo. Estas atendeble, ke mi foje finiĝas en malkomfortaj situacioj
Nun mi parolas nur la nederlandan, la germanan, la anglan kaj la portugalan, mi jam de jaroj laboras pri la japana (nur rekomencis pro planita ferio tie) kaj ankaŭ mi provas regi iom la tajan kun malpli sukceso... ĝi estas tre malfacila.
Necesas nur meti la emfazon malĝuste kaj vi baldaŭ diros ion nekompreneblan... sed ĉiuj, kiuj venas ĉi tien pli longe aŭ pli ofte, jam scias tion.
Kio estas alia nun ol en la pasinteco (antaŭ proksimume 36 jaroj) estas ke la tajlandanoj ankaŭ ĉiam pli komprenas la strangajn gestojn kaj sonojn de ni okcidentaj homoj. Kiam mi unuafoje venis al Tajlando en 1980, mi aŭdis aliajn vojaĝantojn diri, ke estis tre malfacile mendi ion en tajlanda restoracio, eĉ se la kareo estis antaŭ vi kaj vi nur devis montri ĝin, ili ofte ne faris. ricevu ion ajn.. Mi ne povis kredi tion, sed poste mi spertis la samon.
Ĉi tio nun ŝanĝiĝis.
Responde al la komento, ke tajanoj ne komprenas niajn provojn, ĉiam kun malĝusta tono, paroli sian lingvon: Mi trovas rimarkinde, ke tajanoj, kiuj laboras eksterlande, preskaŭ ĉiam havas multe malpli aŭ neniun malfacilaĵojn kun ĝi kaj ĉiam tre ĝuas ĝin. vi faras kelkajn provojn fari tion. Mi memoras longajn konversaciojn kun tajlanda akcepta sinjorino en malmultekosta Honkonga gastejo.
Sed denove bela kaj nostalgio-elvokanta peco de d'n Jozëf.
Iuj anglaj sinjoroj parolas tiel delikatan anglan, ke oni devus ĉeesti lingvan tendaron kun ĉi tiuj sinjoroj por kompreni la plej grandan parton de ĝi.
Diris instruisto de tajlanda angla al Sombat (12-jara), kiam li demandis en la klaso, kial la angla de Bob en Walking Street al sia patrino estas tiel malsama ol la angla, kiun li ricevis en la lernejo.
La tajlanda ja estas malfacile lernebla kaj mi ofte uzas mian ABC-libreton, sur kiu mi skribas multajn vortojn fonetike. Sed kio pri la dialektoj en nia nederlanda lingvo. Pardonu, sed mi ne ĉiam povas sekvi platparolantan frizonon aŭ groninganon, iun el Zelando kaj/aŭ Limburgo, kiel brabantanon mem, do ni daŭre faras nian eblon kaj "parolas" per niaj manoj kaj piedoj kaj gestlingvo. tie.
Antaŭe ne estis malsama en Nederlando, miaj gepatroj ne ricevis pli ol devigan edukadon, ĉar ne estis mono por daŭrigi sian edukadon kaj ili eklaboris en la aĝo de 14-15 jaroj. Mi estas konvinkita, se miaj gepatroj estus naskitaj poste (post XNUMX-a Mondmilito) ili certe sukcese plenumintus bonan edukadon. Tamen, ĉi tio ne signifas, ke miaj gepatroj estas malsuperaj ol siaj samuloj, kiuj povis studi. Male.
Bedaŭrinde vi vidas ĉi tiun fenomenon tro ofte en TH, neniu mono nur iru al laboro.
Dum mia unua vizito al Tajlando antaŭ ĉirkaŭ 35 jaroj, mi tuj aĉetis malgrandan vortaron angla-tajlanda kaj tajlanda-angla. Neniu el tiuj malbonaj turismaj rublibroj! Mi bezonis plurajn jarojn por verki kelkajn frazojn, sed fakte la taja ne estas tiel malfacila kiel ŝajnas. La gramatiko estas eĉ pli simpla ol la angla ĉar oni multe laboras kun priskriboj kaj la fifamaj "tonoj" ne estu troigitaj. Se vi aŭskultas tre atente, kiel la tajlandanoj prononcas ĝin, vi lernos ĝin rapide. Estas vere, ke la tajlanda lingvo ne havas similecojn kun okcidentaj lingvoj, kio faras ĝin sufiĉe malfacila kaj foje estas malfacilaj vortoj, sed poste estas ankaŭ tre facilaj vortoj kiel “nam tok” = akvofalo aŭ “kanom pang ping” = tosto. kaj tiel plu. Cetere, vi povas lerni iun ajn lingvon sola... vi devas fari la penon, havi multe da pacienco kaj, ĉefe, ATENTE aŭskulti la tajan. Alia komento: Mi nun faris pli ol 30 vojaĝojn al Tajlando kaj en la lastaj jaroj mi ĉefe pasigis 3 monatojn travintrante, ĉiufoje kombinite kun unumonata restado en Filipinio, por ke mi ne bezonas vizon por travintri 3 monatojn. Atentu, mi ne parolas la lingvon perfekte, sed sufiĉe por havi simplajn konversaciojn kun Tais kaj tio estas la plej grava afero por mi. Jan el Belgio
Plej bona,
Ni, mia edzino kaj mi, bonege komprenas unu la alian. Komence ĝi estis iom pli malfacila, sed iom post iom ĝi pliboniĝis.
La demando nun estos demandita kiel ni faris tion. Nu, tre simple; ne malfaciligu al ŝi, sed parolu al ŝi tiel, kiel ŝi parolas al vi.
Mi donos kelkajn ekzemplojn:
Foje ŝi demandas min ; karulino, kiam la mono venos sur mia libro? kie ŝi celis MIA KBC-konto.
Advokato/advokato estas; la sinjorino kun la blankulo de la viroj .....
Juĝisto estas; la grandaj viroj kun la blankulo.
Estas multaj vortoj, kiujn ŝi tradukas laŭ sia maniero kaj mi akompanas ĝin.
Estas tre amuze kelkfoje. Sed vi devas atenti? Ne ridu, sed montru, ke vi komprenas ŝin.
Kaj do nia propra "doma lingvo" estis kreita kaj ĝi funkcias bone. ; – ))
Saluton,
Dre kaj Kita
Kara Dre,
Mi konas alian paron en Belgio (belgo-tajlanda) kiu evoluigis sian propran lingvon. Mi konsentas: lingvo estas komunikado kaj ĝi ne devas esti perfekte unu aŭ alia, kondiĉe ke vi komprenas unu la alian. La granda malavantaĝo estas, ke neniu alia komprenas vin kaj, krom unu la alian, neniu alia povas kompreni vin. Do i ne utilas al vi krom vi.Kiam mi unue adis tiun paron agi, mi demandis min: pri kio ili parolas? Ĝi ne estis nederlanda, ne (komprenebla) angla kaj ne taja. Ĝi estis sia propra lingvo. Mi tiam donis al tiu lingvo nomon: PHASAA POKPOK.
Via instruisto instruis al vi elegantan, formalan lingvon. Homoj nature parolas malsame inter si, sed vi certe faras impreson, ke vi konas belajn vortojn, aŭ ridigas viajn amikojn se vi parolas kiel lernolibro.
Laŭ mia instruisto, se mi babilas kun agrabla sinjorino kaj poste demandas "อยากไปรับประทานอาหารด้วยนกวยนกวยน? (Jàak pai ráp-prà-taan-aahăan dôewaj-kan măi?), Ĉu vi ŝatus manĝi kun mi?
Neformale mi povus iri por:
(Pai kin khâaw dôewaj-kan ná), 'ni manĝu kune'. Certe malpli sukcesa.
Ĝusta prononco ofte eblas, sed lerni la ĝustan literumon ne estas tiom facila.