Το Boezewush

Τα πραγματικά φλαμανδικά είναι μια ανθισμένη γλώσσα με πολύ περίεργες λέξεις για τους Ολλανδούς. Όπως το "boozewoesj". Αυτό αναφέρεται σε μια παράξενη, μακρινή και αφιλόξενη περιοχή ή μέρος. Μην ρωτήσετε τον Ιεροεξεταστή από πού προέρχεται η λέξη, πιθανώς κάπου από μια μακρινή αποικιακή ανάμνηση όταν το Βέλγιο ήταν ακόμα ο περήφανος ιδιοκτήτης του Κονγκό.

Πριν από περίπου τρία χρόνια, ο Ιεροεξεταστής μπήκε στη ζούγκλα της Ταϊλάνδης, τον Isaan. Σοφός κι αν είναι, αποφάσισε να προσδιορίσει αν ήταν κατάλληλος για άλλη μια μετεγκατάσταση μετά από εννέα χρόνια στην Πατάγια, τον κατεξοχήν «θύλακα Φαράνγκ». Άλλωστε, ο καθένας συναντά κάποια στιγμή τον έρωτα της ζωής του.

Με τα χρόνια, ο Ιεροεξεταστής ήταν εκεί, ακόμη και κοιμόταν εκεί. Buriram και Nakhom Panom. Βγαίνοντας με τους γείτονες Πατάγιας που επισκέπτονταν την οικογένεια. Αλλά ήταν τόσο χαϊδεμένος που στην πραγματικότητα δεν είχε ιδέα για την πραγματική ζωή του Ισάν. Του έδωσαν κοτόπουλο και πατάτες να φάει.

Έχει ένα ιδιωτικό υπνοδωμάτιο με κλιματισμό. Δεν πρέπει να φοράτε παντόφλες λόγω των ζωυφίων. Δεν έκανε τίποτα άλλο παρά πάρτι. Τώρα τα πράγματα ήταν έτοιμοι να σοβαρευτούν

Μέχρι, ας πούμε, τον Udon Thani ήταν ακόμα αναγνωρίσιμο, αλλά μετά έγινε διαφορετικό. Η κανονική κατασκευή άνοιξε τη θέση του για πολύ πιο ανοιχτό χώρο, ακόμα πολλή καλλιεργούμενη γη, αλλά αυτή σταδιακά γίνεται λιγότερο, το τοπίο γίνεται κάπως πιο άγριο. Τα μέσα μεταφοράς έχουν αρχίσει να φαίνονται κάπως φθαρμένα, ξεχαρβαλωμένα πράγματα χωρίς επωνυμία. Και οδηγούν πολύ πιο αργά εδώ.

Όσο πιο κοντά στο χωριό, τόσο χειρότεροι είναι οι δρόμοι. Πρώτη άσφαλτος, αλλά σταδιακά εμφανίζονται πολλές λακκούβες. Στη συνέχεια, ένα είδος τσιμεντένιου δρόμου όπου οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει να τοποθετήσουν αρμούς διαστολής, οι πλάκες από σκυρόδεμα φαίνεται να επιπλέουν ανεξάρτητα η μία από την άλλη. Και μετά απλοί χωματόδρομοι, που μετατρέπονται σε περιπετειώδεις δρόμους σαβάνας όταν βρέχει.

Επιπλέον, δεν μεταφράζονται πλέον όλα τα φλας στα αγγλικά, γεγονός που κάνει τα πράγματα ακόμα πιο μπερδεμένα. Οι πιστοί αναγνώστες γνωρίζουν ήδη ότι ο Inquisitor έχει μια αποστροφή στα σύγχρονα εργαλεία, όπως οι σχεδιαστές δρομολογίων. Και, παρά τις οδηγίες της γυναίκας του, είχε ήδη χαθεί μερικές φορές.

Μετά από περίπου έντεκα ώρες οδήγησης με μόνο τις απαραίτητες σύντομες στάσεις, ένα χαρούμενο χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο της κοπέλας του Ιεροεξεταστή: μόλις λίγα χιλιόμετρα ακόμα και θα φτάσουμε στο χωριό μου. Σε εκείνον τον τελευταίο δρόμο της σαβάνας, με λακκούβες που κάνουν το καρότσι του Ιεροεξεταστή να στενάζει, διανύουμε τα τελευταία χιλιόμετρα μέσα από ένα δάσος που μετατρέπεται σε ατέλειωτους ορυζώνες. Και ο Ιεροεξεταστής υφίσταται ένα νέο πολιτισμικό σοκ.

Το χωριό ξεκινάει ξαφνικά, προηγουμένως δεν υπήρχε κτίσμα να φαίνεται. Κυρίως ξεχαρβαλωμένα, ξύλινα σπίτια με χώματα στο ισόγειο, κάποιοι κρατούν τα γουρούνια τους εκεί ή αφήνουν τα βουβάλια τους να περάσουν τη νύχτα εδώ. Ή είναι γεμάτο σκουπίδια με μια αιώρα που και που.

Καμία ανάπτυξη κορδέλας, μόλις τελειώσει το χωριό έχεις και πάλι χωράφια και δάση, οπότε δεν έχεις σχεδόν ορόσημα. Κοτόπουλα, σκυλιά και βουβάλια διασχίζουν το δρόμο.

Σταματάμε στο σπίτι της μητέρας της και έχουμε λίγο χρόνο για να συνέλθουμε από τη βόλτα. Οι γείτονες και η οικογένεια έχουν προειδοποιηθεί, εξ ου και όλα τα τηλεφωνήματα στο αυτοκίνητο. Και πρώτα μια στάση για ψώνια σε αυτό που ο De Inquisitor δεν φαινόταν σχεδόν σαν κατάστημα - ένα σαλόνι με εμπορεύματα μέσα, αλλά η μπύρα είναι φθηνή και το Lao Kao ακόμα φθηνότερο. Οι άνθρωποι είναι περίεργοι και ευγενικοί. Αλλά ο κοπιωδώς μαθημένος Ταϊλανδός είναι ελάχιστα χρήσιμος για τον Ιεροεξεταστή εδώ: οι άνθρωποι τον καταλαβαίνουν, αλλά αυτός δεν καταλαβαίνει κανέναν. Ουάου.

Μόνο όταν το αγορασμένο ποτό έχει καταναλωθεί πλήρως και ο Inquisitor καταναλώσει γρήγορα το υπόλοιπο φαγητό 7/11 από το δρόμο, μπορούμε να πάμε για ύπνο στο σπίτι της μητέρας μας. Σε ένα χαλάκι από μπαμπού. Χωρίς παράθυρα, αλλά στρεβλά ξύλινα παραθυρόφυλλα όπου τα κουνούπια και άλλα παράσιτα πετούν ή σέρνονται ευχάριστα. Και ζεστό, χωρίς κλιματισμό, απλά ένας ανεμιστήρας που αναγγέλλει δυνατά ότι το τέλος του πλησιάζει. Ο Ιεροεξεταστής ακούει επίσης συνεχώς άλλους περίεργους θορύβους, την επόμενη μέρα αναφέρεται ότι υπάρχουν αρουραίοι ανάμεσα στα ξύλινα δοκάρια. Α ναι, και το ντους; Ένα πέτρινο σκεύος με παγωμένο νερό που η κοπέλα πετάει χαρούμενη πάνω στο σώμα του Ιεροεξεταστή. Και το πρωί – πολύ νωρίς, πριν την ανατολή του ηλίου, επαναλαμβάνοντας αυτό το τελετουργικό. Μμμ, ωραία, αλλά το ντους μαζί στην Πατάγια είναι πολύ πιο διασκεδαστικό.

Τις επόμενες μέρες, ο Ιεροεξεταστής περιπλανιέται συχνά στην περιοχή. Δεν ξέρει κανέναν αλλά τον ξέρουν όλοι. Πολλοί θέλουν να κάνουν μια κουβέντα, η οποία οδηγεί σε ξεκαρδιστικές καταστάσεις. Αυτά που κάποτε έμοιαζαν σαν ταραχώδη σπίτια αποδεικνύονται γραφικά και μάλιστα αρκετά διατηρημένα σπίτια. Το γεγονός ότι τα ζώα περνούν συχνά χρόνο κάτω από αυτό είναι και βολικό και οικονομικό - δεν χρειάζεται να χτίσουν επιπλέον στάβλο και έχουν τα ζώα αμέσως στη διάθεσή τους για να τα μεταφέρουν σε βοσκοτόπια. Το οικόπεδο εξετάζεται, αγοράζεται ένα στρώμα - η πλάτη ενός φαράνγκ δεν μπορεί να χωρέσει αυτό το χαλάκι από μπαμπού, η μητέρα αρχίζει να μαθαίνει για τον παράξενο εγκέφαλο του Ιεροεξεταστή και ακόμη πιο περίεργο χιούμορ.

Η κοπέλα του θέλει να τον μεταμορφώσει σε Isaan farang όσο το δυνατόν γρηγορότερα και είναι αμείλικτη όσον αφορά τις σχέσεις με τους ανθρώπους, όσον αφορά τη γλώσσα και τον πολιτισμό. Χωρίς περιποίηση, καμία επιπλέον προσοχή. Μπείτε στους ορυζώνες με παντόφλες. Πηγαίνοντας να πιάσετε βατράχους στο δάσος μετά από ένα ντους βροχής, αλλά προσελκύουν και φίδια, μια στενή συνάντηση σημαίνει ότι οι παντόφλες αντικαθίστανται από «bottinekes» – φλαμανδικά για μπότες.

Ο Inquisitor αρχίζει να μαθαίνει για την ακατέργαστη κουζίνα του Isan και μάλιστα διασκεδάζει με το γεγονός ότι η συλλογή αυγών πρωινού μοιάζει με ένα καθημερινό Πάσχα: τα κοτόπουλα περιφέρονται ελεύθερα, έτσι τα βάζουν όπου θέλουν και πρέπει να ψάξετε. Ότι πρώτα πρέπει να πιαστεί το ψάρι.

Αυτή η μπριζόλα μπορεί να φαγωθεί αύριο επειδή ένας αγρότης σφάζει μια αγελάδα εκείνο το πρωί, μπορείτε να πάτε να δείτε πώς το κάνουν τι-ρακ.

Αυτό το κοτόπουλο θα φαγωθεί σύντομα, αλλά πρώτα ας πιάσουμε ένα. Ότι υπάρχουν μόνο ποτά στο μικρό ψυγείο, αλλά ότι μέσα σε δέκα λεπτά ακόμα κυκλοφορούν με λαχανικά στα χέρια. Μανιτάρια από το δάσος. Farang-άγνωστα λαχανικά από διάφορα φυτά και θάμνους.
Και μετά για επιπλέον γεύσεις και βιταμίνες: κόκκινα μυρμήγκια με τα αυγά τους. Βάτραχοι. Πουλάκια. Φίδι - όχι ωραίο. Σκύλος, αλλά ο Ιεροεξεταστής θα το μάθει αργότερα. Μακάρι να μην είχε ανακοινώσει ότι ήθελε να το δοκιμάσει.

Μετά από μια εβδομάδα, οι προκαταλήψεις του The Inquisitor έχουν εξαφανιστεί. Αυτοί είναι άνθρωποι της φύσης, που ζουν σήμερα. Θέλουν να είναι ευδιάθετοι. Που λατρεύουν τον πολιτισμό τους.

Που μοιράζονται τα πάντα μεταξύ τους ανεξαιρέτως και λίγο πολύ το περιμένουν από εσάς. Αλλά έχουμε τόσα περισσότερα από όλα που νομίζουμε ότι μας στραγγίζουν. Κι αν δεν μοιράζεσαι, θα συνεχίσουν να σε σέβονται, άλλωστε εσύ είσαι ο ξένος. Θα καταλάβουν την αίσθηση της ιδιωτικής μου ζωής, αρκεί να μην υπερβάλλω. Θα θέλουν να δοκιμάσουν τη μαγειρική μου, αλλά ευτυχώς δεν θα τους αρέσει. Και η κόρη του φίλου είναι τόσο χαρούμενη που η μητέρα της μπορεί να επιστρέψει να ζήσει στο χωριό μετά από δέκα χρόνια. Η Inquisitor ήταν φίλη μαζί της από την πρώτη μέρα, έχει το ίδιο χιούμορ με το δικό σου πραγματικά.

Ο Ιεροεξεταστής αποφασίζει να κάνει έκπληξη. Είναι ικανοποιημένος, η φίλη είναι πάνω από το φεγγάρι, η μητέρα της είναι λίγο ανήσυχη. Το ταξίδι της επιστροφής είναι παιχνιδάκι. Μόλις στην Πατάγια, ο Ιεροεξεταστής λαχταρά ήδη τη σιωπή του Ισαάν. Αποφάσισε όμως να απολαύσεις για λίγο το ζεστό νερό στο ντους. Οι σίτες για τα κουνούπια στα παράθυρα. Σκουφάκια χωρίς ποντίκια. Και τα αμέτρητα εστιατόρια και μπαρ – δεν έχει ανακαλύψει κανένα εκεί. Και αρχίζει να σχεδιάζει τα σχέδια κατασκευής.

– Αναδημοσίευση μηνύματος –