Κριτική βιβλίου: «Luk thung: η κουλτούρα και η πολιτική της πιο δημοφιλής μουσικής της Ταϊλάνδης»
Δεν είμαι σίγουρος, αλλά πιστεύω ότι ο αριθμός των Φαράνγκ ή των εκπατρισθέντων είναι τρελά Luke Thungμπορεί να μετρηθεί στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ξέρω από αξιόπιστη πηγή ότι κάποιοι γοητεύονται από το αδιαχώρητο showgirls αυτά με άκρως υποβλητικές κινήσεις και το ίδιο εξαρτήσεις τείνουν να υποστηρίζουν τα αναφερόμενα…
Αν είναι ενεργοποιημένη Ταϊλανδέζικη μουσική τότε προτιμώ τις τραγουδίστριες με μπάλες όπως η Da Endorphine ή η Au Haruthai. Προσωπικά, όμως, εδώ στον οικισμό του Ισαάν όπου ζούμε, είμαι ευλογημένος με έναν γέροντα του χωριού που πιστεύει ότι οι συγχωριανοί του δεν μπορούν να ξεκινήσουν ή να τελειώσουν μια μέρα χωρίς μουσικά ερεθίσματα και έτσι ξυπνάω πάντα κάθε πρωί και βράδυ στην αχαλίνωτη λαχτάρα μου. για 'τοπικό χρώμα" σερβίρεται στο μπακ και στο τηλεφώνημά μου από τα βουητά κουτιά στο δρόμο. Εκτός από την υποχρεωτική πινελιά του Carabao, η σειρά αποτελείται εξ ολοκλήρου από τον Luk Thung και σταδιακά – κόντρα σε όλες τις πιθανότητες – μπορώ να αποκαλώ τον εαυτό μου «γνώστη» του είδους….
Για όποιον θέλει να εμβαθύνει σε αυτό - για τους περισσότερους Δυτικούς - αινιγματικό αλλά εξαιρετικά δημοφιλές στυλ μουσικής στην Ταϊλάνδη, υπάρχει το βιβλίο Luk Thung: Ο πολιτισμός και η πολιτική της πιο δημοφιλής μουσικής της Ταϊλάνδης από τον James Leonard Mitchel, λέκτορα στο Πανεπιστήμιο Khon Kaen. Είναι στην αγορά για πάνω από δύο χρόνια, αλλά το αγόρασα μόλις πριν από τρεις εβδομάδες και, ομολογώ, το διάβασα με μια κίνηση. Ο Μίτσελ οδηγεί τον αναγνώστη μέσα από έναν συναρπαστικό κόσμο καλλιτεχνών, μουσικών, τραγουδοποιών και θαυμαστών, τουλάχιστον για μένα. Το βιβλίο του όχι μόνο μαρτυρεί ενδελεχή έρευνα αλλά και βαθιά κατανόηση του θέματος, το οποίο με τη σειρά του παρέχει στον αναγνώστη μια πολύ διαφωτιστική εικόνα για τη δημοφιλή κουλτούρα της Ταϊλάνδης. Αν ο Μίτσελ πέτυχε να μου ξεκαθαρίσει ένα πράγμα, είναι ότι ο Λουκ Τουνγκ είναι κάτι πολύ περισσότερο από την απλή ερμηνεία των δακρύβρεχτων.
Ο Luk Thung προέκυψε κατά τη διάρκεια του interbellum από το Phleng Thai Sakon, μια μουσική μορφή όπου η παραδοσιακή μουσική αναμιγνύεται με δυτικές επιρροές και όργανα. Crooners, ρυθμοί της Λατινικής Αμερικής, κομμάτια Big Bands, χορευτές Ramwong, δεν μπορούσες να το σκεφτείς τόσο τρελό που το βρήκες στη μουσική μιας χώρας που προσπάθησε να γίνει όσο πιο δυτική γινόταν εκείνη την περίοδο. Στα τέλη της δεκαετίας του XNUMX και στις αρχές της δεκαετίας του XNUMX, όταν το είδος επηρεαζόταν όλο και περισσότερο από τη λαϊκή μουσική του Ισάν, επηρεασμένο έντονα από τον πολιτισμό του Λάος και των Χμερ, αυτό προκάλεσε ρήγμα. Ο αγροτικός Luk Thung και ο μητροπολίτης Luk Khrung σηκώθηκαν δίπλα δίπλα. Το κενό που προέκυψε ήταν κάτι παραπάνω από μουσικό. Άλλωστε, ο Luk Thung είχε μια πρώτη στη δεκαετία του εξήντα κεραία όταν άρχισε να είναι η φωνή δεκάδες εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες από τους ορυζώνες στο Isaan μετακόμισαν στις μεγάλες πόλεις για να αναζητήσουν δουλειά. Στη μουσική μοιράζονταν την κοινή τους μοναξιά, τον αποπροσανατολισμό και την αγανάκτηση.
Μια δεύτερη έκρηξη ακολούθησε τη δεκαετία του 50 όταν ο Luk Thung, ο οποίος εν τω μεταξύ είχε ανακαλυφθεί από μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες, άρχισε να ασκεί ιδιαίτερα μεγάλη επιρροή σε σχετικά είδη όπως το Molam. Η μουσική έγινε πιο εμπορική, σέξι και πολύ συχνά κιτς. Αλλά συνέβαλε επίσης στην εθνική και πολιτική αφύπνιση των βορειοανατολικών σε μια εποχή που η πολιτική της Ταϊλάνδης ήρθε για πρώτη φορά αντιμέτωπη με μαζικά κινήματα. Τα τελευταία χρόνια, που έχουν σημαδευτεί από την πόλωση ανάμεσα σε αυτό που θα περιγράψω για λόγους ευκολίας ως «κίτρινο» και «κόκκινο» στρατόπεδο, η μουσική έχει χρησιμοποιηθεί ως μέσο όχι μόνο ψυχαγωγίας αλλά και επικοινωνίας και έμπνευσης. Ο Λουκ Θουνγκ απέκτησε μια αναμφισβήτητη εικόνα κοινωνικής κριτικής και αντικαθεστωτικού στην αντιπαράθεση μεταξύ –για να αναφέρω μια παλιά επιτυχία της δεκαετίας του XNUMX–».οι άνθρωποι που μυρίζουν βουβάλια» en «αυτοί που κατοικούν στον παράδεισο»… Όχι για τίποτα το «κίτρινο» στρατόπεδο έκανε μερικές αποτυχημένες προσπάθειες να οικειοποιηθεί το είδος…
Μέσω του Luk Thung και των σχετικών στυλ όπως το εξίσου δημοφιλές Molam, ο Mitchel καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η μουσική κουλτούρα του Isaan όχι μόνο έχει κερδίσει εξέχουσα θέση στην Ταϊλάνδη, αλλά είναι τώρα σε καλό δρόμο να κυριαρχήσει σε ολόκληρη τη μουσική σκηνή. Είναι πολύ αξιοσημείωτο ότι ένα είδος μουσικής που ξεκίνησε ως μια εγκάρδια κραυγή κατά της περιθωριοποίησης έχει γίνει πλέον αναπόσπαστο μέρος του «Thainess».
Αυτό το όμορφα επιμελημένο και άπταιστα γραμμένο βιβλίο με εξέπληξε ευχάριστα με περισσότερους από έναν τρόπους και από τότε ακούω -ναι, αγαπητοί γείτονες- τον Luk Thung με διαφορετικό τρόπο. Αυτό που κάνει αυτή την έκδοση ακόμα πιο ευχάριστη είναι ότι έχουν συμπεριληφθεί δεκάδες σύνδεσμοι στις υποσημειώσεις που αναφέρονται σε ηχογραφήσεις του Luk Thung στο Youtube. Luk Thung: Ο πολιτισμός και η πολιτική της πιο δημοφιλής μουσικής της Ταϊλάνδης κυκλοφορεί από τις Silkworm Books (Chiang Mai) και κοστίζει 625 μπατ στο καλύτερο βιβλιοπωλείο.
Lung Jan,
Σας ευχαριστώ για αυτή την όμορφη ιστορία! Αυτό το βιβλίο μου άνοιξε τα μάτια στο νόημα και το περιεχόμενο αυτών των τραγουδιών, Luk Thung «Children of the Field». Εδώ είναι μια ιστορία από εμένα:
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/mor-lam-traditionele-muziek-van-de-isaan/
Και εδώ πολλοί στίχοι των τραγουδιών μεταφρασμένοι στα αγγλικά:
http://deungdutjai.com/
Αγαπητέ Ρίνο,
Ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα όταν ανακάλυψα ότι –σε αντίθεση με ό,τι νόμιζα– ο Μίτσελ δεν ήταν ένας βαρετός ακαδημαϊκός, αλλά ένας παθιασμένος συγγραφέας που αποδείχτηκε κάτι παραπάνω από αφοσιωμένος στο αντικείμενό του…
Ακολουθεί μια συνέντευξη (2015) με τον συγγραφέα του βιβλίου Mitchel στον ιστότοπο Isaan Record (επίσης ένας υπέροχος ιστότοπος για να διαβάσετε πολλά για τον Isaan):
http://mockup.isaanrecord.com/2015/10/30/luk-thung-the-sound-of-political-protest-and-isaans-cultural-revival/
Παραθέτω, αναφορά:
Ι.Ρ.: Δεδομένης της πολιτικής φύσης πολλών luk thung τραγουδιών, έχει επηρεαστεί η σκηνή από το περσινό στρατιωτικό πραξικόπημα;
JM: Υπήρξαν λιγότερες συναυλίες luk thung μετά το πραξικόπημα. Τουλάχιστον, κατά τη διάρκεια της περιόδου του στρατιωτικού νόμου, νομίζω ότι ήταν δύσκολο να κάνεις συναυλίες τη νύχτα. Ωστόσο, το καθεστώς το έχει καλύψει αυτό χρησιμοποιώντας τις συναυλίες luk thung ως «ανταμοιβή» για ορισμένες κοινότητες ή ως εργαλείο προπαγάνδας.
Δεν κυκλοφορούν πολιτικά τραγούδια στην Ταϊλάνδη αυτή τη στιγμή. Είναι εκπληκτικό για μένα πόσο επιτυχημένη ήταν η χούντα στην καταπίεση της πολιτικής έκφρασης. Όλοι οι πολιτικοί καλλιτέχνες είναι πολύ φοβισμένοι αυτή τη στιγμή. Τα μόνα πολιτικά τραγούδια που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή προέρχονται από το εξωτερικό, για παράδειγμα από το συγκρότημα Fai Yen. Βγάζουν μουσική όλη την ώρα και μερικά από τα τραγούδια τους είναι luk thung.
Υπάρχουν πολλά ωραία τραγούδια σε αυτόν τον ιστότοπο, με στίχους ταϊλανδέζικου και αγγλική μετάφραση. Πολλά αντιστασιακά τραγούδια από το συγκρότημα Faiyen. Ginkowneow σημαίνει «Τρώτε κολλώδες ρύζι».
http://musicofthaifreedom.com/author/ginkowneow/
Για μερικούς λάτρεις του Isan θα χαρακτηριστεί «Isan-bashing», αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου, γιατί αμφιβάλλω ότι ο αριθμός των farang ή των εκπατρισμένων που είναι τρελά ενθουσιασμένοι με την επιτυχία μπορεί να μετρηθεί στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Δεν έχω συναντήσει ακόμα κανέναν συμπατριώτη του farang που να έχει μια σύζυγο/φίλη Isan που να μην είναι ενθουσιώδης για την επιτυχία ή αυτό το άλλο είδος morlam.
Είναι αλήθεια ότι η γυναίκα μου δεν είναι Ισάνος, αλλά αν ήταν, δεν θα έβρισκα τίποτα, με την καλύτερη θέληση στον κόσμο, ότι η όλη επιτυχία και το μόρλαμ δεν θα βοηθούσαν καθόλου. Είναι τελείως τρελή με αυτούς τους ποπ καλλιτέχνες από την Ταϊβάν και τη Νότια Κορέα, ούτε εμένα μου αρέσουν. 😉
https://youtu.be/6F_EnGhV4uM
Μετά από αρκετή αναζήτηση άλλο ένα τραγούδι luk thung με αγγλικούς υπότιτλους
https://www.youtube.com/watch?v=Wx3_78QxFHg
Πριν έρθω στην Ταϊλάνδη δεν το είχα ακούσει ποτέ, αν και είμαι λάτρης πολλών διαφορετικών μουσικών ροών. Από σύμπτωση ήμουν μια φορά σε μια έκθεση αυτοκινήτου και άκουσα μουσική με κάπως διαφορετικό ρυθμό με ήχους που δεν μπορούσα να τοποθετήσω.
Έτσι αποδείχτηκε ότι ήταν ο Luk Thung και μετά το κοίταξα καλά. Έφτιαξα μια ωραία λίστα αναπαραγωγής στο Youtube που με βοήθησε να κατανοήσω την κουλτούρα και τη γλώσσα της Ταϊλάνδης.
Όμορφες ιστορίες λέγονται στα διάφορα κλιπ πόσο σκληρή μπορεί να είναι η ζωή στην ύπαιθρο της Ταϊλάνδης. Συχνά είναι και η κλασική ιστορία αγοριών-κοριτσιών.
Εκτός από τον Luk Thung υπάρχει και το Mor Lam, η λαοτική εκδοχή, επίσης με όμορφα τραγούδια και συνοδευτικά βίντεο κλιπ. Μερικά κλιπ είναι πραγματικά όμορφα φτιαγμένα, μερικές φορές και πολύ απλά. Ορισμένα κλιπ έχουν πραγματικά απίστευτο αριθμό προβολών, μερικές φορές δεκάδες εκατομμύρια.
Για τους θαυμαστές, το playlist μου στο youtube με τον Luk Thung και τον Mor Lam:
https://youtube.com/playlist?list=PLMIWDv0pkQ7WUghxeR4HGATUoPeDaw0QD