Ευνουχίστε τον, εκείνον τον καλόγερο! (Από: Διεγερτικές ιστορίες από τη Βόρεια Ταϊλάνδη, αρ. 16)
Τι έγινε? Ένας μοναχός ερωτεύτηκε τον I Uj. Και όποτε έφερνε φαγητό στο ναό, έλεγε στους βοηθούς του ναού και στους αρχάριους να αφήσουν το φαγητό της στην άκρη. Έφαγε μόνο το φαγητό που του πρόσφερε.
Εκείνη την ημέρα πρόσφερε μερικά κομμάτια κέικ ρυζιού. Οι αρχάριοι τα κράτησαν στην άκρη και ήρθαν να του το πουν. «Αξιότιμε, I Oej παρέδωσε κέικ ρυζιού». «Ναι, φέρτε τα εδώ. Βάλτε τα κάτω προσεκτικά ». Και του έβαλαν τέσσερις-πέντε τούρτες.
Αφού όλοι οι βοηθοί και οι αρχάριοι του ναού έφαγαν και πήγαν στο σχολείο, ο μοναχός υπέθεσε ότι ήταν μόνος. Αλλά ένας αρχάριος δεν είχε φύγει. κρυβόταν… Ο καλόγερος πήρε τα κέικ, έκανε μια τρύπα στη μέση και έσπρωξε το όρθιο πέος του σε μια τούρτα. Στη συνέχεια περήφανα ανέβαινε και κατέβαινε στο δωμάτιο τραγουδώντας «Hatsiekiedee! Ποιανού είναι αυτή η τούρτα; Αυτό είναι από το I Oej. Χατσιεκιέδεε!'
Ο αρχάριος βγήκε από την κρυψώνα του και φώναξε «Ε, φαλακρές μαλάκες! Περίμενε ένα λεπτό! Θα το πω στον phujaibaan και θα σου κόψει τα μπαλάκια!». Και ο αρχάριος έτρεξε έξω από το ναό στο σπίτι των phujai. «Πουτζάι! Phujai! Ο μοναχός θέλει να έρθεις στο ναό. «Α, και γιατί;» Αλλά ο αρχάριος δεν μπορούσε να το εκφράσει με λόγια…. Και έτσι προέκυψε η παρεξήγηση…
«Ξάβει παλιό ασήμι από το έδαφος. Και θέλει να έρθεις και εσύ να φέρεις ένα σπα. Μπορείτε να αφήσετε την ξύλινη λαβή στο σπίτι. απλά πάρε το σίδερο μαζί σου. Και όταν έρθετε στο ναό, χτυπήστε το σίδερο. μου είπε. Χτυπήστε το σίδερο σαν γκονγκ. Μπανγκ Μπανγκ.' «Ναι, ναι, έρχομαι! Πες του το αυτό».
Ο αρχάριος έτρεξε πίσω στον μοναχό. «Λοιπόν, Monk, είσαι σε μεγάλο πρόβλημα. Το phujai έρχεται. Αν τον ακούσετε να χτυπάει στο σπα, μπανγκ-μπαγκ, προσέξτε. Σε ευνουχίζει!». Ο μοναχός πήγε να ακούσει και άκουσε «μπανγκ-μπαγκ». «Ω, αγάπη μου, έρχεται!» Άρπαξε ένα ραβδί και έτρεξε έξω. Αλλά οι phujai μόλις μπήκαν στον χώρο του ναού και είδαν τον μοναχό να τρέχει. Οι phujai μετά από αυτόν!
Σταμάτησαν μπροστά στην αίθουσα του ναού και ο μοναχός γύρισε. Φώναξε στον phujai. «Αυτό είναι ένα ραβδί! Μην προσπαθείς να με πιάσεις και είσαι νεκρός. Ο καλόγερος του μικρού ναού έχει ένα φαλακρό κόκορα σαν το δικό μου και δεν έχει ευνουχιστεί!». (*)
«Τι λες, Σεβασμιώτατε; είπε ο έκπληκτος φουτζάι. «Ψάχνεις ασήμι, έτσι δεν είναι;» 'Πως και έτσι? Για τι πράγμα μιλάς? Κάνε ένα βήμα πιο κοντά και είσαι νεκρός…»
Η παρεξήγηση συνεχίστηκε μέχρι που ο καθένας πήρε το δρόμο του.
Πηγή:
Ιστορίες από τη Βόρεια Ταϊλάνδη. White Lotus Books, Ταϊλάνδη. Αγγλικός τίτλος 'Castrate the monk!'. Μετάφραση και επιμέλεια Erik Kuijpers. Ο συγγραφέας είναι ο Viggo Brun (1943). δείτε για περισσότερες εξηγήσεις: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/
(*) Η γλώσσα είναι ένα θαυμάσιο μέσο επικοινωνίας. Θα υπάρχουν ομοιότητες από γλώσσα σε γλώσσα, αλλά και διαφορές. Σε αυτή την περίπτωση, από τη Βόρεια Ταϊλάνδη στα Αγγλικά; Δεν έχω ιδέα.
Στο αγγλικό κείμενο, ο αρχάριος αποκαλεί τον μοναχό, ο οποίος κολλάει το πέος του σε μια τούρτα, «φαλακρό κεφάλι». Κυριολεκτικά: πέος με φαλακρό κεφάλι. Αλλά το νόημα είναι επίσης κάτι σαν «τρελός τρελός». Ο αρχάριος προσθέτει διακριτικά ότι πρόκειται να ευνουχιστεί. Λοιπόν, και ο μοναχός το πιστεύει επίσης…
Είναι αστείο που οι μοναχοί γνωρίζουν ο ένας από τον άλλο πώς μοιάζουν τα ιδιωτικά μέρη… Αλλά αυτό μπορεί να απαντηθεί αργότερα στο βιβλίο…