Καταπολέμηση του νόμου lèse-majeste από ένα κελί φυλακής
Ένα γράμμα από τον Somyot Pruksakasemsuk
Αργά το βράδυ κάθομαι στο κελί μου. Το φως ανάβει, οι άλλοι κρατούμενοι κοιμούνται και εγώ είμαι μόνος στριμωγμένος στον τοίχο. Σκέφτομαι την εποχή πριν από τη φυλάκισή μου, όταν έγραφα άρθρα για το περιοδικό Voice of Taksin, του οποίου ήμουν συντάκτης και εκδότης. Ήταν σκληρή δουλειά, αλλά απέδωσε, 30.000 αντίτυπα τυπώνονταν και πωλούνταν κάθε δεκαπενθήμερο. Οι αναγνώστες το περίμεναν με ανυπομονησία και συχνά γινόταν αντικείμενο πολιτικής συζήτησης και σχολιασμού. Μερικά άρθρα ήταν πραγματικά πυροτεχνήματα, τα ταϊλανδικά μέσα ενημέρωσης και η συντηρητική ελίτ τα θεωρούσαν δυσφημιστικά της ταϊλανδικής μοναρχίας.
Αυτοί οι ισχυρισμοί έκαναν καλό στη φήμη του περιοδικού, συνδέθηκαν με τους αναγνώστες που αγωνίστηκαν για την πολιτική ελευθερία και τη δημοκρατία εκείνη την εποχή.
Μεταξύ 1992 και 2005 εργάστηκα για να βελτιώσω τις συνθήκες εργασίας στην Κεντρική Ταϊλάνδη. Γνώρισα καλά τις κακουχίες, τα βάσανα και την απελπισία των εργαζομένων στα εργοστάσια και την εκμετάλλευση από τους εργοδότες τους. Αυτές οι επαίσχυντες συνθήκες ήταν το αποτέλεσμα της αχαλίνωτης ανάπτυξης του κλάδου στην επιδίωξη υψηλότερων κερδών. Το εισοδηματικό χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών αυξήθηκε ανάλογα. Αφιέρωσα πολύ χρόνο και ενέργεια στον αγώνα για καλύτερες συνθήκες εργασίας, το δικαίωμα σε καλούς μισθούς και τον αυτοσεβασμό των εργαζομένων. Οι συνθήκες έχουν βελτιωθεί μετά από χρόνια αγώνα, αλλά εξακολουθούν να υπολείπονται των διεθνών προτύπων.
Το 2008 μου ζητήθηκε να συμμετάσχω στο αναδυόμενο κίνημα των κόκκινων πουκάμισων, το Ενωμένο Μέτωπο για τη Δημοκρατία ενάντια στη Δικτατορία (UDD) στη βόρεια Ταϊλάνδη. Οι διαδηλώσεις με τα κόκκινα πουκάμισα ήταν μικρές τότε, αλλά αυτό άλλαξε με την έλευση της νέας κυβέρνησης των Δημοκρατικών του Abhisit Vijjajiva το 2008. Οι Δημοκρατικοί βρήκαν υποστήριξη στο κίνημα των κίτρινων πουκάμισων, το οποίο ήταν πολύ συντηρητικό και βασιλικό.
Η συνεχής δέσμευσή μας οδήγησε σε μια μεγάλη διαδήλωση στο Τσιάνγκ Μάι τον Σεπτέμβριο του 2012 με περισσότερα από 10.000 άτομα. Απαίτησαν την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων του UDD που είχαν συλληφθεί κατά τη διάρκεια της καταστολής των διαδηλώσεων με τα κόκκινα μπλουζάκια τον Απρίλιο-Μάιο του 2010.
Το 2009, τα κόκκινα πουκάμισα στις νότιες επαρχίες της Ταϊλάνδης δεν είχαν ακόμη οργανωθεί. Εκείνη την εποχή έλαβα μια πρόσκληση για τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου στη μνήμη της τραγωδίας του Red Tank στη νότια επαρχία Phattalung. Αυτή η τραγωδία έλαβε χώρα στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα. Ο στρατός της Ταϊλάνδης κατέστειλε τις κομμουνιστικές δραστηριότητες με βάναυση βία, τα θύματα πετάχτηκαν από ελικόπτερα ή κάηκαν ζωντανά σε βαρέλια πετρελαίου. Βρήκα αυτή την ευκαιρία για να ξεκινήσω ένα κίνημα με κόκκινο πουκάμισο και επέστρεψα πολλές φορές. Οι προσπάθειές μου οδήγησαν σε ένα σεμινάριο με πάνω από χίλιους συμμετέχοντες.
Μέχρι το 2008, το κίνημα των κόκκινων μπλουζών στο Isan, στα βορειοανατολικά της Ταϊλάνδης, ήταν σε σταθερό έδαφος. Είναι η πιο φτωχή περιοχή της χώρας και αποτελεί τη βάση ισχύος του Pheu Thai Party, με το οποίο σχετίζεται το κίνημα των κόκκινων πουκάμισων. Το 2009 μπόρεσα να δραστηριοποιηθώ σε αυτό. Συμμετείχα σε επιδείξεις και σεμινάρια στην κεντρική και ανατολική Ταϊλάνδη. Αυτές οι δραστηριότητες ήταν ανοιχτές σε όλους, ανεξαρτήτως καταγωγής ή κοινωνικής θέσης. Επικεντρώθηκαν στη βελτίωση της κοινωνίας της Ταϊλάνδης γενικά, όχι μόνο της ελίτ.
Δεν είμαι ηγέτης ή πολιτικός. Δεν μπορώ να απευθυνθώ στα πλήθη. Δεν είμαι εξοικειωμένος. Αλλά ανησυχώ πολύ για την αδικία στην κοινωνία της Ταϊλάνδης και βλέπω την ανάγκη για μεταρρύθμιση. Θέλω να είμαι μέρος του κινήματος των κόκκινων πουκάμισων για να υπερασπιστώ τη δημοκρατία, την ισότητα, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Η υψηλότερη δύναμη στην Ταϊλάνδη ανήκει στο λαό ως σύνολο. Γι' αυτό επιμελήθηκα και δημοσίευσα τη Φωνή του Ταξίν. Ήταν μια σημαντική πηγή δημοσιότητας για το κίνημα των κόκκινων πουκάμισων. Κατηγορήθηκα για παραβίαση του νόμου lèse-majesté με αποτέλεσμα τη σύλληψή μου τον Απρίλιο του 2011. Αυτό συνέβη αφού είχα υποστηρίξει δημόσια την τροποποίηση αυτού του νόμου. Παραβιάζει τη Διεθνή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, την οποία έχει υπογράψει και η Ταϊλάνδη. Δεν ενημερώθηκα για τις κατηγορίες ή για το ένταλμα σύλληψης.
Έχω κάνει αίτηση για εγγύηση συνολικά 15 φορές, κάθε φορά χωρίς
αποτέλεσμα. Χορηγείται εγγύηση για πιο σοβαρά εγκλήματα, ακόμη και η θανατική ποινή. Εκείνα τα χρόνια των διαφορών μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο είναι εξαντλητικά χωρίς εγγύηση. Ένας κρατούμενος ζει σε ένα υπερπλήρες δωμάτιο, η ασθένεια είναι παντού. Κάθε μέρα πληγώνομαι και προσβάλλομαι. Επιπλέον, δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω προνόμια που απολαμβάνουν οι απλοί κατάδικοι, όπως εγκαταστάσεις σπουδών.
Δεν μπορώ επίσης να διεκδικήσω αμνηστία ή αποφυλάκιση υπό όρους, επειδή η προφυλάκιση δεν υπολογίζεται στο νομικό σύστημα της Ταϊλάνδης. Αν παραδεχόμουν την ενοχή μου και εμπλέκω άλλον στο λεγόμενο έγκλημά μου, θα μπορούσα να λάβω χάρη από τα δικαιώματα. Αλλά αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις ηθικές μου αρχές.
Κατά τη γνώμη μου, το lèse majesté δεν πρέπει να ρυθμίζεται από το νόμο, επομένως δεν είμαι ένοχος. Αν λοιπόν ο βασιλιάς με συγχωρούσε και το δεχόμουν, θα ήμουν ακόμα φυλακισμένος, και αιχμάλωτος της συνείδησής μου. Προτιμώ να συνεχίσω την αγωνία μου για να μπορέσω να παλέψω ενάντια στην αδικία και την κατάχρηση δικαιοσύνης, ακόμα κι αν τελικά κριθώ ένοχος, εκτός κι αν πεθάνω νωρίτερα.
Σηκώνω το βλέμμα από το κελί μου. Το φεγγάρι είναι καλυμμένο, δεν υπάρχουν αστέρια. Σκέφτομαι την οικογένειά μου. Ακριβώς πριν από τρία χρόνια είχαμε χωρίσει. Είμαι περήφανος που τα παιδιά μου μπόρεσαν να πάνε στο πανεπιστήμιο παρά τα πάντα. Ο ουρανός είναι σκοτεινός, τόσο σκοτεινός όσο και η ηθική αίσθηση στην ταϊλανδέζικη κοινωνία.
Ας ελπίσουμε ότι μια μέρα το φως θα νικήσει το σκοτάδι.
Πηγή: Bangkok Post, 29 Απριλίου 2014
Μετάφραση και υποβολή από τους Tino Kuis και Alex Ouddiep
Ο Somyot Prueksakasemsuk είναι πρώην συνδικαλιστής και συντάκτης του The Voice of Taksin. Συνελήφθη τον Απρίλιο του 2011 με την κατηγορία του lèse majesté (άρθρο 112 του Ποινικού Κώδικα) και καταδικάστηκε στις 23 Ιανουαρίου 2013 σε 11 χρόνια φυλάκιση. Αναμένει την απόφαση επί της έφεσης. en.wikipedia.org/wiki/Somyot_Prueksakasemsuk