Паміж урадам і Банкам Тайланда справы ідуць не вельмі добра

Паміж урадам Інглака і Банкам не ідуць справы Тайланд. Урад накіраваў банк на абмежавальную палітыку працэнтных ставак, палітыку, якая высока ацэнена на міжнародным узроўні. Жорстка рэгулюючы працэнтныя стаўкі, банк трымае інфляцыю пад кантролем.

Урад і новы старшыня хочуць спусціць тармазы, каб стымуляваць эканоміку. Сродкі інфляцыі павінны быць заменены сродкамі валюты. Таксама прапаноўвалася накіраваць частку золатавалютных рэзерваў на інвестыцыі ў інфраструктурныя работы за мяжой.

Адносіны сапсаваліся надоўга. У пачатку гэтага года ўрад перадаў цэнтральнаму банку доўг у памеры 1,14 трыльёна бат, каб стварыць месца ва ўласным бюджэце. Гэтая запазычанасць - перажытак фінансавага крызісу 1997 года. Відавочна, што банк гэта не задавальняла. Не гладка прайшло і з прызначэннем новага старшыні.

Губернатар BoT Прасарн Траіратворакул разглядае грашова-крэдытную палітыку банка ў інтэрв'ю Bangkok Post. Для такіх людзей, якія не маюць эканамічнай адукацыі, як я, гэта цяжкая і не заўсёды зразумелая справа. Але я думаю, што гэта дастаткова важна, каб звярнуць на гэта ўвагу. Ніжэй прыведзены некаторыя ўрыўкі.

Пра самую адпаведную палітыку

Мэта нашай грашова-крэдытнай палітыкі - дазволіць эканоміцы краіны развівацца як мага больш без празмернай рызыкі інфляцыі або дысбалансу ў фінансавым сектары. […]

Мы выкарыстоўваем палітыку працэнтных ставак, абменных курсаў і нагляду за фінансавымі ўстановамі. Рамкі, з дапамогай якіх мы кантралюем інфляцыю, за апошнія 10 гадоў забяспечылі празрыстасць і спосабы грамадскага паведамлення аб эканоміцы членам фінансавай супольнасці.

Аб прапанове выкарыстоўваць у якасці крытэрыю абменны курс

Валютнае ўпраўленне Сінгапура выкарыстоўвае гэта. Тэарэтычна гэта практычна для краіны з вялікім міжнародным гандлем у разліку на валавы ўнутраны прадукт. Але гэта няпраўда, што няма ніякіх падводных камянёў у выкарыстанні абменнага курсу для кантролю над інфляцыяй. […]

У нашым выпадку вы можаце здагадацца, якая рэакцыя экспарцёраў, калі мы дазволім бату падаражэць, каб стрымаць інфляцыю. З іншага боку, у нас абмежаваныя рэсурсы, каб накіраваць бат да патрэбнага ўзроўню, калі бат мае тэндэнцыю да паслаблення.

Эканоміка Тайланда не можа кантраляваць інфляцыю, таму што яна малая і адкрытая. Фактычна значная частка эканамічнага росту адбываецца за кошт унутранага попыту. Новая Зеландыя, першая краіна, якая прыняла сістэму інфляцыі, таксама мае невялікую і адкрытую эканоміку, але ёй удалося стрымаць інфляцыю, якая ў значнай ступені абумоўлена ўнутранай эканомікай. […]

Тайская полісная стаўка (сутачная стаўка) адна з самых нізкіх у рэгіёне. Рост прыватных камерцыйных банкаў нязменна высокі (16 працэнтаў у першым паўгоддзі) і шырокі. Гэта сведчыць аб тым, што наша грашова-крэдытная палітыка не перашкода. […]

За апошнія 12 месяцаў унутраныя выдаткі рэзка выраслі. Калі мы парушым эканоміку, будуць пабочныя эфекты. Ліквідаваць праблемы, якія ўзніклі ў выніку такога збою, будзе вельмі дорага. У 1997 годзе [год фінансавага крызісу] цэнавы механізм даў збой, у выніку чаго ў сектары эканомікі пацяклі крэдыты, якія яны ніколі не павінны былі атрымаць.

[Лічэбная стаўка, я думаю, - гэта працэнт, які цэнтральны банк спаганяе з іншых банкаў, калі яны пазычаюць у яго грошы. Я спадзяюся, што пераклад «сутачная стаўка» правільны. Выпраўленне: стаўка - гэта працэнты, якія банкі спаганяюць, калі пазычаюць грошы адзін у аднаго. Сума вызначаецца Камітэтам па манетарнай палітыцы Банка Тайланда. Працэнтныя стаўкі банкаў залежаць ад узроўню поліснай стаўкі.]

Пра замежную валюту

Цяперашняя інфляцыйная палітыка застаецца найбольш мэтазгоднай для краіны на гэты момант. У ідэале мы наогул не хочам уплываць на валютную сістэму. Адзіная прычына, па якой мы робім гэта, - каб аслабіць вялікія ўзрушэнні. У некаторых выпадках мы можам зрабіць вельмі мала. […]

З 2011 года нашы замежныя рэзервы амаль не павялічыліся. Павелічэнне прамых замежных інвестыцый тайландскіх кампаній было фенаменальным.

Намінальныя замежныя рэзервы стабільныя на ўзроўні каля 170 мільярдаў долараў з своп-кантрактамі на суму 20 мільярдаў долараў з пачатку года. У нас увогуле няма жадання ўмешвацца ў рынак.

Аб інвеставанні ЗВР у інфраструктурныя праекты

Гэта памылковае меркаванне, што цэнтральны банк багаты, таму што ў нас шмат замежных рэзерваў. Гэтыя рэзервы - гэта грошы, якія прыватны сектар зарабляе на экспарце. Яны абменьваюць долар, які яны зарабілі, на бат ад цэнтральнага банка і марнуюць яго на свае заводы або новыя распрацоўкі. […]

Задача цэнтральнага банка - захоўваць замежную валюту ў выглядзе рэзерваў для выкарыстання ў будучыні. Цэнтральны банк павінен забяспечыць наяўнасць дастатковай колькасці долараў для задавальнення патрэбнасці.

(Крыніца: Bangkok Post, 23 жніўня 2012 г.)