Разумны быў чалавек, меў і казу. Ён падпаліў кучу смецця, а наступнай раніцай рассыпаў цёплы попел і вугольчыкі на зямлі, а потым кінуў іх у раку. Ён жыў недалёка ад ракі Пінг. Потым падмятаў зямлю.
Нарэшце ён уваткнуў у зямлю палку і прывязаў да яе казу. Затым ён лёг на падлогу, якая была яшчэ прыемнай і цёплай. І якраз міма прайшлі тры простыя душы.
«О! Скажыце, ці не холадна проста ляжаць на падлозе?» – Не, зусім не холадна. — Як так? «Таму што ў мяне ёсць жывёла, якая вылучае цяпло. Вось тая каза. Калі вы падарожнічаеце па гандлі і ў вас ёсць такі звер, вам не трэба думаць пра коўдры і да таго падобнае».
Жывёла, якая вылучае цяпло? Спасылка Мішэль! Ён хацеў прадаць сваю казу. У любым выпадку, трое хлопцаў спыталі ў яго: "Ты не хочаш прадаць гэта?" А казу купілі за дзьвесьце і яшчэ аддалі яму ўсе свае коўдры, бо яны ім ужо былі не патрэбныя... Горда ішлі са сваёй казой.
Настаў вечар. Убілі ў зямлю палку і, звязаўшы казу, ляглі вакол яе. Але людзі, было холадна! «Табе жартасна?» Нікому не было горача. Іх зубы стукалі, нібы яны жавалі насенне тамарында. «Жывёліна, якая вылучае цяпло», — сказаў ён! Мая задніца!
Аўтар рэдакцыі: Pon Songbundit / Shutterstock.com
Тады рыба?
Яны працягвалі свой шлях і сутыкнуліся з чалавекам, які нёс перапоўненыя рыбалоўныя кошыкі. Ён быў набіты рыбай. У гандляра рыбай быў маленькі кот, а таксама ляўшун...
"Як вы здабылі ўсю гэтую рыбу?" — пыталіся ў яго простыя душы. — Ну, я кіну свайго ката ў ваду. Чалавек таксама быў лагодным гаваруном. 'Але чаму?' Мой кот ловіць рыбу. Затым я адкрываю яму рот і дастаю ўсю рыбу. Толькі паглядзіце ў мае кошыкі!
'Паглядзець! У яго сапраўды куча рыбы. Сапраўдны беспарадак, ці не так? Ты не хочаш прадаць свайго ката?» Тры паны заплацілі дзвесце за ката і пайшлі ў дарогу. І тут яны ўбачылі буйвала! Ну, яны думалі, што буйвал… Гэта быў не буйвал. Чалавек паклаў галаву вадзянога буйвала з рагамі ў дзірку ў гразі.
Але чалавек паклаў туды рыбу-змеягалава, вялікага акуня, і калі рыба заварушылася, заварушылася і галава буйвала. І ён сеў побач, каб даглядаць свайго буйвала. «Што ты тут робіш?» - спыталі трое мужчын. — Я буду клапаціцца пра свайго буйвала. – Ой, а дзе ж гэта тады? — Тут, у той гразевай лужыне. — Хочаш прадаць?
Яны ўбачылі рух галавы і падумалі, што гэта сапраўдны буйвал. Яны аддалі апошнія грошы прадаўцу, які ўцёк. Потым яны паспрабавалі прымусіць буйвала ўстаць словамі «кст, кст», але ён не адгукнуўся. Выцягнулі галаву, але больш за мёртвую галаву і рыбу з зямлі не вылазілі. У іх не засталося ні капейкі!
Прыказка гаворыць: нядобра ўтрох у полі. І шэсць чалавек разам у лодцы таксама. Гэтым мужчынам не пашанцавала. Дакладней, дурні былі...
Крыніца:
Захапляльныя гісторыі з паўночнага Тайланда. White Lotus Books, Тайланд. Англійская назва "The three foolish fellows". Пераклад і рэдакцыя Эрыка Куйперса. Аўтар Віга Брун (1943); глядзіце больш тлумачэнне: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/