Дзіўныя завілішчы і касічкі: вытокі тайскага пісьма

Плакат тайскай школы трыццатых гадоў

Я павінен прызнацца: я крыху размаўляю па-тайску і, як жыхар Ісаана, я цяпер таксама - абавязкова - маю паняцці лаоскай і кхмерскай. Аднак у мяне ніколі не было сіл навучыцца чытаць і пісаць па-тайску. Магчыма, я занадта лянівы, і хто ведае - калі ў мяне будзе шмат вольнага часу - можа, калі-небудзь ён і з'явіцца, але дагэтуль гэтая праца заўсёды адкладалася для мяне... Гэта таксама здаецца па-чартоўску складанай з усімі гэтымі дзіўнымі павароты і касічкі… Скажыце самі: 44 сімвалы для зычных або фаянчана, 15 галосных або Сара які можа выкарыстоўвацца як мінімум у 28 камбінацыях галосных і 4 дыякрытычных знаках жадаюк of жадаюць якія звычайна робяць націск на склады.

Тайскае пісьмо, гэты шрыфт у вачах аднаго Фаранг выразна адрозніваецца ад многіх пісьмовых моў у краінах больш шырокага рэгіёну, цікавіла мяне на працягу некаторага часу. І таму сёння я хачу паразважаць над напісаным, а не прамоўленым тайскім словам. На думку большасці філолагаў, сучасная тайская як гутарковая мова паходзіць з тэрыторыі, якая сёння ўтварае мяжу паміж Кітайскай Народнай Рэспублікай і В'етнамам. The карняплоды пісьмовай тайскай, з іншага боку, трэба шукаць на захадзе, а менавіта ў фінікійцаў. Фінікійскі алфавіт у сучаснай лінгвістыцы называецца «маціпрактычна ўсіх індаеўрапейскіх сістэм пісьма, у тым ліку грэчаскай, яўрэйскай і арабскай. Фінікійцы былі высокакваліфікаванымі мараплаўцамі і кемлівымі гандлярамі, чый уплыў распаўсюджваўся далёка за межы Інда, злучаючыся нават са старажытнымі азіяцкімі караваннымі шляхамі.

Камень Ramkhamhaeng

Найстаражытнейшыя з захаваных пісанняў, скажам, «першабытны тэкст» на сучаснай тайскай мове, можна знайсці на стэле караля Рамкхаемхаенга (версія 1239-1298), трэцяга караля дынастыі Пхра Руанг, ад якога Сукотаі вызваліўся хватка кхмер. Гэта блакітны каменны слуп вышынёй 114.5 см і шырынёй 35.5 см, які ўсхваляе гэтага караля і каралеўства Сукотай з кожнага з чатырох бакоў. Гэты слуп быў знойдзены ў 1833 годзе падчас паломніцтва прынца Монгкута (пазней караля Рамы IV) на месцы, вядомым як Ноэн Прасат, дзе, як мяркуюць, знаходзіўся палац Сукотаі. Аднак ёсць адна невялікая праблема, і гэта той факт, што многія філолагі і гісторыкі маюць вялікія сумневы наконт сапраўднасці гэтага каменя і мяркуюць, што гэта добрая, таму што вартая даверу падробка часоў Монгкута ... Крытыка, што, калі апраўдана , пагражае перавярнуць тайскую гістарыяграфію з ног на галаву і таму не была паўсюдна сустрэта апладысментамі. Гісторыкі-крытыкі, Пірыя Крэйрыкш і Майкл Райт, не былі прыцягнуты да адказнасці за абразу вялікасці… historikerstreit працягваецца з 1987 года, і да гэтага часу ні апаненты, ні прыхільнікі не змаглі даць дастатковых і, перш за ўсё, пераканаўчых доказаў, якія пацвярджаюць іх тэорыю.

У любым выпадку, вернемся да тайскага пісьма. Гэта цалкам заснавана на пісьме, распрацаваным у перыяд Сукотай з кхмерскай мовы каралеўства, якому Сукотай быў абавязаны. Старажытнае кхмерскае пісьмо было каля 6 г^e стагоддзя н.э. паходзіць ад паўднёваіндыйскага палава, пісьма, якое паходзіць ад паўночнаіндыйскага пісьма гупта, якое, у сваю чаргу, было вытворным ад брахмі, які выкарыстоўваўся ў імперыі магутнага будысцкага цара Ашокі Вялікага, які кіраваў імперыяй Маўрыянаў з 268 па 232 год да н.э. Сучасныя філолагі сыходзяцца ў меркаванні, што брамхі, як аснова індаарыйскіх пісьмовых моў, паўстала з фінікійскага алфавіту і зазнала моцны ўплыў гутарковай мовы санскрыт. На працягу стагоддзяў з гэтай алфавітнай сістэмы ўзніклі шматлікія пісьмовыя мовы, у тым ліку дэванагары, ранджана, тыбецкая, бенгальская, панджабі, гуджэраці, тэлугу, тамільская, малазійская, сінгальская, стараяванская, балійская, монская, бірманская, кхмерская, лаоская, тхамская. , Shan, Dai і Oud-Cham… За выключэннем стараяванскай і балійскай моў, усе яны - як ні дзіўна - прытрымліваюцца старога алфавітнага парадку санскрыту.

Скрыпт Гупты,

Тым не менш, як пісьмовая мова, тайская мова некалькі адрозніваецца тым простым фактам, што гэта была першая мова ў свеце, якая прадаставіла асобныя танальныя сімвалы для вышыні слова. Гэтыя танальныя знакі цалкам адсутнічалі ў аўстраазіяцкіх мовах (мон і кхмерская) і індаарыйскіх мовах, з якіх паходзіць тайская пісьменнасць.

Пераўтварэнне або транскрыпцыя пісьмовай тайскай мовы ў, напрыклад, англійскую або галандскую застаецца складанай праблемай. Нягледзячы на ​​пахвальныя спробы прыйсці да адзінай стандартнай натацыі, напрыклад, з дапамогай каралеўская тайская агульная сістэма транскрыпцыі ад Каралеўскі тайскі інстытут або амаль ідэнтычны ISO 11940-2 Міжнародная арганізацыя па стандартызацыі здавалася б, немагчыма прыйсці да адзінага і агульнапрынятага метаду транскрыпцыі. У выніку кожны пачынае інтэрпрэтаваць у адпаведнасці са сваёй набожнасцю і здольнасцямі, у выніку чаго сёння паўсюль пануе блытаніна і часам можна знайсці самыя розныя транскрыпцыі тайскай мовы...