איר דערפאַרונג אַלץ אין טיילאַנד (3)

אונטער דעם טיטל מיר וועלן אַרויסגעבן פייַן ביסל מעשיות וועגן עפּעס ספּעציעל, מאָדנע, טשיקאַווע, מאָווינג, מאָדנע אָדער געוויינטלעך וואָס לייענער האָבן יקספּיריאַנסט אין טיילאַנד.

In het begin zullen dat anekdotes zijn, die wij met toestemming van de auteur en de beheerder Freek Beijdorff van de Facebookpagina Thailand Community overnemen, maar inzendingen aan de redactie van u zijn ook van harte welkom.

Dit keer vertelt David Bakker een aardig verhaal

Een scootertocht in Mae Hong Son

Bij mijn bezoek aan Mae Hong Son had ik een scooter gehuurd om een mooi tochtje te maken. Ik ben in mijn eentje op pad gegaan naar een Chinees dorp aan de grens met Myanmar. Na een prachtige rit heb ik heerlijk gegeten in het dorpje en een kort uitstapje gemaakt naar Myanmar. Toen was het weer tijd voor de 2 uur durende terugweg in een mooi rustig tempo.

Na ongeveer 3/4 uur rijden voelde de achterkant van de scooter ineens wat vreemd aan: lekke band! Ik zet de scooter aan de kant en kijk op mijn telefoon, geen bereik. Ik was niet in de buurt van een echt dorpje en kon zo snel geen hulp vinden. Er kwam haast geen verkeer langs. Uiteindelijk stopt er een Thaise familie om te vragen wat er aan de hand was. Dat neem ik dan maar aan, aangezien ze geen woord Engels spraken. Ik wees ze op de lekke band en gaf ze het telefoonnummer van de verhuurder. Ook zij hadden geen bereik…

Het begon al langzaamaan donker te worden, dus ik begon me wel een beetje af te vragen hoe ik hier weg ging komen. Toen maakte de familie mij met gebaren duidelijk dat ik maar in moest stappen. Ondanks dat ze uit de richting van Mae Hong Son kwamen, stonden ze er op om me terug te brengen naar de verhuurder. Ik heb op Google maps een sterretje gezet waar de scooter stond en ben ingestapt.

De rit was een ware beleving. Met Google translate probeerden de bestuurder en ik een praatje te maken, terwijl mevrouw en twee kinderen achter in de auto op de plek van de verwijderde achterbank aan het spelen waren. De kids vonden mij maar wat interessant.

Na een klein uurtje rijden werd ik afgezet bij de verhuurder. Ik wilde ze netjes een kleine vergoeding geven voor de rit, maar dat ging echt niet gebeuren! Ik naar binnen bij de verhuurder, die ook vrijwel geen Engels sprak. Deze man was, terecht, niet erg blij dat ik zonder scooter terugkwam. Ik had hem daar maar moeten laten repareren of hem moeten bellen. Ik moest een nieuwe scooter betalen! Daar ging ik natuurlijk niet mee akkoord en na wat beleefd geruzie besloten we maar om naar de toeristenpolitie te gaan om het geschil op te lossen.

Daar werden we geholpen door een vriendelijke agent die redelijk Engels sprak. We sloten een net compromis: ik betaalde een dag huur extra en een vergoeding voor het ophalen van de scooter. Toen de deal gesloten was, was alle kou direct weer uit de lucht en heeft de verhuurder me nog gecomplimenteerd met hoe slim ik wel niet was om de locatie van de scooter op Google maps op te slaan, zo kon hij hem zo vinden. Als bedankje bracht hij me nog even achterop de scooter terug naar mijn accommodatie.

Het was een bijzondere dag en weer een voorbeeld van het feit dat je in Azië nooit weet hoe je dag gaat verlopen, maar aan het eind komt altijd alles weer goed!

Ik hou van jou Thailand!

Bron: Facebookpagina Thailand Community