דאס מאכט נישט קיין פראבלעם

Pim Hoonhout רעדט וועגן אַ העליקאָפּטער פלי אין 2008, וווּ ער איז ערלויבט צו זיצן ביי די קאָנטראָלס. און אונדזער הערינג־מאַן פֿון הואהין האָט ווידער עפּעס נײַס: גערויכערט מאַקרעל און קיפּער. געשמאַק!

In 2008 was ik op verzoek van investeerders uit Nederland aan de gang gegaan om een uniek project op te zetten dat toen ongeveer 17 miljoen euro zou gaan kosten. Het ging om een stuk grond van 50 rai. Daar wilden ze luchtfoto’s van hebben.

Een vriend van mij was gek van speelgoedvliegtuigjes en had ook een helikopter. Hij wilde tegen betaling van 30.000 baht wel de foto’s maken. Beetje duur, vonden de aandeelhouders. Via bevriende mensen uit het leger kreeg ik het aanbod dat met een legerheli te doen. Het was ten slotte goed voor het land.

Wij maakten een afspraak om van het vliegveld in Hua Hin van de grond te gaan. Dat heb ik geweten. Daar aangekomen geen heli te zien, wel parachutisten. Ik dacht: zou dat ding verborgen zijn? Er kwam een kolonel naar mij toe. Die zei dat ik in dat dropping toestel mocht instappen.

Het toestel was eigenlijk vol, maar tegen de rug van de stoel van de piloot was er nog plaats voor mij. Geen riem of parachute, maar sterke handen om niet aan de achterkant naar buiten te vallen. Bij het opstijgen doodsangsten uitgestaan.

Nadat haast iedereen naar buiten was gesprongen behalve de piloot en ik, vroeg hij mij of ik het toestel wilde besturen. Hij keek raar op, want ik wilde dat wel doen. Had immers voor mijn verjaardag één vliegles gehad in een Cessna. Met bluf nam ik plaats achter de knuppel, verbaasd als ik was dat het toestel veel eenvoudiger vloog dan een Cessna. Oké, bij de landing heeft hij mij geholpen om niet in een tempel te eindigen.

De investeerders zijn zelf komen kijken, maar de heren wilden geen cent meer in het project steken. Einde verhaal.

Oude beroep weer opgepakt

Zelf heb ik mijn oude beroep als enige vishandelaar met importvergunningen in Thailand via mijn connecties maar weer opgepakt. Intussen zijn er anderen die mijn goede naam te grabbel hebben gegooid en zelf zoiets begonnen zijn, omdat ik hen door hun onkunde niet lever. Vertrouw hun product niet. Ik ben op het idee gekomen omdat alle haring die mij in Thailand was aangeboden niet aan de eisen voldeed.

Op www.dutchfishbypim.nl kunt u vertrouwde adressen zien. Niet alle adressen staan er op. Ook in Chiang Mai, Phuket en noem maar op zijn mijn haringen te koop. Eigenlijk door heel Thailand nu. Enkel in Pattaya en Udon Thani is het opletten om een goede haring te kopen .

פּאָסטסקריפּט

Inmiddels is Pim – die man zit ook nooit stil – begonnen met het roken van makreel en kipper. Gerookt, zoals het hoort, op eikenhout uit Europa. Kipper is vooral gewild bij Engelsen, makreel bij Nederlanders. Let wel: ze zijn beperkt verkrijgbaar omdat vis uit de Noordzee moet overkomen en er door de beperkte ruimte veel tijd gaat zitten in het roken.

De vorige bijdrage van Pim ‘Met geen Pen te beschrijven’ stond op 16 oktober 2013 op Thailandblog.

דערלאנגט קאָמוניקאַציע

‘Exotisch, bizar en raadselachtig Thailand’: zo heet het boek dat stg Thailandblog Charity dit jaar maakt. 44 bloggers schreven speciaal voor het boek een verhaal over het land van Glimlach. De opbrengst gaat naar een tehuis voor weeskinderen en kinderen uit probleemgezinnen in Lom Sak (Phetchabun). Het boek verschijnt in september. (Foto: Johan Bankersen)