דזשעט סעט מאָנק וויראַפּאָל ערעסטיד
נאָך ספּענדינג אַ ביסל יאָרן אין אויסלאנד און לעסאָף די פאַרייניקטע שטאַטן, דער "דזשעץ מאָנק" איז צוריק אין טיילאַנד. ער איז ארעסטירט געווארן אין די פאראייניגטע שטאטן אין 2016 און פארגאנגענעם יאר אויסלייג צו טיילאנד. ניט אַ קלוג מאַך פון דעם מאָנק צו אַנטלויפן צו אַ לאַנד ווו עס איז אַ מעגלעכקייט פון דעפּאָרטאַציע.
Deze Wirapol Sukphol blijft een merkwaardig mens door zich in zijn monnikskleed aan boord van een privévliegtuig in 2013 op een filmpje op You Tube te laten zetten.
Hij werd schuldig bevonden aan fraude, het witwassen van geld en aan computerfraude. Daarnaast de beschuldigingen, dat hij seksuele relaties had met meerdere vrouwen en dat zelfs met een minderjarig 14-jarig meisje. Dit laatste wordt hem door de rechtbank aangerekend als kindermisbruik en kinderontvoering, uitspraak op 17 oktober.
Geld bedoelt voor tempelverbeteringen en Boeddhistische beeldhouwwerken werden deels verduisterd voor eigen gebruik auto’s en luxe goederen.Tussen 2009 en 2011 kocht hij maar liefst 22 Mercedessen ter waarde van 95 miljoen baht. Met welk verhaal zou Wirapol gekomen zijn zonder dat iemand vragen ging stellen!
Wel hebben 29 mensen een rechtszaak tegen hem ingediend wegens bedrog en de rechtbank beval Wirapol dan ook 28,6 miljoen baht terug te betalen. In een eerdere rechtspraak ligt ook al een claim van 43,5 miljoen baht.
De Ratchada Criminal Court in Bangkok veroordeelde hem donderdag tot 114 jaar gevangenisstraf, hoewel het juridisch technisch niet langer mogelijk is dan 20 jaar gevangenisstraf. Op de rechtbank donderdag werd een lachende Wirapol vergezeld door ongeveer 10 volgelingen. Hij vertelde hen om er geen probleem van te maken.
Uitspraak van monnik Wirapol: “Als je de gevangenis kunt accepteren, is dat geen straf, maar als je dit niet kunt accepteren is 1 dag gevangenis gelijk aan 1000 jaar!”
Volgens critici is Wirapol een extreem voorbeeld van een bredere crisis in het Thaise boeddhisme, die wordt gemarginaliseerd door een tekort aan monniken en een meer seculiere samenleving.
מקור: Pattaya Mail
Tekort aan monniken, Lodewijk? Er zijn er 300.000! Het probleem is dit. Vroeger had de dorpsgemeenschap, de seculiere maatschappij, iets te vertellen over de tempels en de monniken. Men wist wat er zich afspeelde en men had een zekere invloed. Noem het maar boeddhistische democratie. Zoals de Boeddha dat regelde: elke tempel was een op zich staande gemeenschap die onderling, vaak door consensus, alles regelde.
Nu is er veel geroddel, die monnik heeft een vrouw, die monnik steelt geld etc. In het dorp waar ik vroeger woonde hoorde je dat over bijna elke monnik. Maar de leken, het volk is nu machteloos. Klagen helpt niet, men is ook bang. Alles wordt nu van boven af geregeld en misstanden vaak met de mantel der liefde bedekt. Ik zag eens een rondzendbrief voor de dorpsbewoners waarin een monnik werd aangeklaagd. Ik vroeg waarom ze niet naar de autoriteiten stapten. Helpt toch niet, bang.
De invloed van de seculiere maatschappij, de boeddhistische leken, moet juist toenemen.
Dit schreef ik 6 jaar geleden al: is de Sangha (het monnikendom) ten dode opgeschreven? In die 6 jaar is het alleen maar erger geworden.
https://www.thailandblog.nl/boeddhisme/sangha/
De Sangha wet van Chulalongkorn uit 1902 heeft kennelijk niet gewerkt!
Of Wirapol staat kennelijk boven deze wet.
In 1941 of zo kwam er een redelijk democratische Sangha wet, waarin de Staat zich terugtrok, in 1962 onder de dictator Sarit Thanarat weer een nieuwe wet die nu nog grotendeels geldt en waarin de boeddhistische gemeenschap en de Staat innig werden verknoopt en alles top-down werd geregeld. Staat en Boeddhisme zijn in Thailand sterk van elkaar afhankelijk en dat moet niet.
Waarom MOET dat niet? Sinds 1962 hebben alle opeenvolgende Thaise regeringen de mogelijkheid gehad om de oude, ‘redelijk democratische’ wet uit 1941 in ere te herstellen. Dat heeft geen van hen gedaan.
Je zou dus ook kunnen concluderen dat de huidige wet de mening van de meerderheid van de Thaise bevolking weergeeft (of dat het de bevolking worst zal zijn) en dan is deze wet uit 1962 de meest democratische.