Chào mừng đến với Thaiblog.nl
Với 275.000 lượt truy cập mỗi tháng, Thailandblog là cộng đồng Thái Lan lớn nhất ở Hà Lan và Bỉ.
Đăng ký nhận bản tin e-mail miễn phí của chúng tôi và được thông báo!
bản tin
taalintelling
Tỷ giá Baht Thái
Nhà tài trợ
bình luận mới nhất
- Lenaerts: Thưa bạn, hôm qua tôi đã đến nhập cư để xin visa hưu trí, những người rất thân thiện và họ đã giúp đỡ nhanh chóng
- Aad: Tôi mua cà phê ở Lotus. Thêm một thìa cà phê đó vào nước ấm và thưởng thức.
- Berbod: Câu chuyện hay Lieven và dễ nhận biết về nhiều mặt. Mấy năm gần đây tôi hay uống cà phê từ cao nguyên Boloven ở miền Nam
- Jos Verbrugge: KeesP thân mến, Bạn có thể cung cấp thông tin chi tiết về văn phòng cấp thị thực ở Chiang Mai không? Cảm ơn trước
- Rudolf: Khoảng cách từ Khon Kaen đến Udon Thani là 113 km. Bạn không cần HSL hoặc máy bay cho việc đó. Bạn có thể làm điều đó với một
- Chris: Đó là vấn đề cần suy nghĩ lâu dài: - Giá xăng dầu chắc chắn sẽ tiếp tục tăng trong 20 tới
- Atlas van Puffelen: Isan giống như một thiếu nữ xinh đẹp, Clouseau, Cô ấy đến rồi, hát một cái nhìn sâu sắc tương tự. Thật tuyệt vời khi được đi bên cạnh nó, m
- Chris: Giới thượng lưu giàu có? Và nếu vé tàu đó có giá bằng hoặc thấp hơn vé máy bay (vì tất cả các khoản thuế môi trường bổ sung).
- Eric Kuypers: Xuất nhập cảnh và hải quan phải vào đâu đó rồi lại ra sau nên tôi mong đợi Nongkhai và Thanaleng ở các điểm dừng. Có
- Freddy: Thế thì thật không may, những người bán hàng khiến chuyến hành trình bằng tàu lửa vui vẻ như vậy sẽ kết thúc..
- cướp V.: Đó là lý do tại sao tôi thực sự chỉ muốn giữ Khon Kaen trên tấm lót bia của mình, miễn là đoàn tàu phải chạy ít nhất 300 km mới dừng hẳn.
- RichardJ: Xin lỗi, Erik. Bạn không thể gạt bỏ thái độ chỉ trích đối với những loại dự án lớn này bằng một câu tổng hợp như “thiết lập...
- Rudolf: Những người nghèo nhất thực sự đang rời khỏi thung lũng rất chậm – ít nhất là ở ngôi làng nơi tôi sống. Và tiền thường đến từ
- Sander: Ở Thái Lan cũng vậy, các thế lực cuối cùng sẽ vào cuộc với câu nói 'đi tàu thay vì máy bay'. vậy ồ
- cướp V.: Liệu Lieven, một kẻ hợm hĩnh cà phê và có họ của mình, có bị cám dỗ bởi một tách cà phê với những hạt cà phê đã được rang trước không?
Nhà tài trợ
Bangkok lần nữa
Menu
hồ sơ
Chủ đề
- Bối cảnh
- Hoạt động
- Quảng cáo
- Lịch trình sự kiện
- câu hỏi về thuế
- Bỉ câu hỏi
- điểm tham quan
- Kỳ quái
- đạo Phật
- Đánh giá sách
- Cột
- Đăng quang
- văn hóa
- Nhật ký
- hò
- tuần của
- Hồ sơ
- Lặn
- Kinh tế
- Một ngày trong cuộc đời của…..
- quần đảo
- Đồ ăn thức uống
- Sự kiện và lễ hội
- Người nước ngoài và người về hưu
- chế độ lương hưu
- Bảo hiểm xe hơi
- ngân hàng
- Thuế ở Hà Lan
- thuế Thái Lan
- Đại sứ quán Bỉ
- cơ quan thuế Bỉ
- Bằng chứng của cuộc sống
- DigiD
- Di cư
- thuê nhà
- Mua nhà
- Tưởng nhớ
- báo cáo thu nhập
- nữ hoàng
- Chi phí sinh hoạt
- đại sứ quán Hà Lan
- chính phủ Hà Lan
- Hiệp hội Hà Lan
- Tin tức
- Qua đời
- Hộ chiếu
- lương hưu
- Bằng lái xe
- phân phối
- bầu cử
- Bảo hiểm nói chung
- Visa
- Làm việc
- bệnh viện
- Bảo hiểm y tế
- hệ thực vật và động vật
- Ảnh trong tuần
- Tiện ích
- Tiền và tài chính
- Lịch sử
- Y tế
- tổ chức từ thiện
- Khách Sạn
- Nhìn vào những ngôi nhà
- Đang bật
- Khan Peter
- Koh Mook
- Vua Bhumibol
- Sống ở Thái Lan
- Người đọc gửi
- cuộc gọi độc giả
- mẹo đọc
- câu hỏi của độc giả
- Xã hội
- thương trường
- du lịch chữa bệnh
- milieu
- cuộc sống về đêm
- Tin tức từ Hà Lan và Bỉ
- Tin tức từ Thái Lan
- Doanh nhân và công ty
- Giáo dục
- Nghiên cứu
- Khám phá Thái Lan
- Opinie
- Đáng chú ý
- Để kêu gọi hành động
- Lũ lụt 2011
- Lũ lụt 2012
- Lũ lụt 2013
- Lũ lụt 2014
- ngủ đông
- Chính trị
- Poll
- câu chuyện du lịch
- Đi du lịch
- Mối quan hệ
- Mua sắm
- MẠNG XÃ HỘI
- Spa & sức khỏe
- thể thao
- các thành phố
- Tuyên bố của tuần
- Bãi biển
- Taal
- Cần bán
- thủ tục TEV
- Thái Lan nói chung
- Thái Lan với trẻ em
- mẹo thái lan
- massage Thái
- du lịch
- Đi ra ngoài
- Tiền tệ – Bạt Thái Lan
- Từ các biên tập viên
- Tài sản
- Giao thông và vận tải
- Visa ngắn hạn
- thị thực dài hạn
- câu hỏi về thị thực
- Vé máy bay
- Câu hỏi của tuần
- Thời tiết và khí hậu
Nhà tài trợ
Bản dịch từ chối trách nhiệm
Thailandblog sử dụng bản dịch máy bằng nhiều ngôn ngữ. Bạn tự chịu rủi ro khi sử dụng thông tin đã dịch. Chúng tôi không chịu trách nhiệm về lỗi trong bản dịch.
Đọc đầy đủ của chúng tôi ở đây từ chối trách nhiệm.
Tác giả
© Copyright Thailandblog 2024. Bảo lưu mọi quyền. Trừ khi có quy định khác, tất cả các quyền đối với thông tin (văn bản, hình ảnh, âm thanh, video, v.v.) mà bạn tìm thấy trên trang web này đều thuộc về Thaiblog.nl và các tác giả (blogger) của nó.
Việc tiếp quản toàn bộ hoặc một phần, đặt trên các trang web khác, sao chép theo bất kỳ cách nào khác và/hoặc sử dụng thương mại thông tin này đều không được phép, trừ khi được Thaiblog cho phép rõ ràng bằng văn bản.
Liên kết và đề cập đến các trang trên trang web này được cho phép.
Trang Chủ » câu hỏi của độc giả » Câu hỏi của độc giả: Tại sao trẻ em Thái không cẩn thận với đồ chơi của mình?
Bạn đọc thân mến
Tôi thường xuyên mua đồ cho con gái 9 tuổi của bạn tôi. Điều làm tôi ấn tượng là tất cả đồ chơi của cô ấy đều bị hỏng ngay lập tức.
Zo heb ik al een paar keer een fiets voor haar gekocht. Na ongeveer een maand is die kapot. Poppen, daar blijft weinig van over. Laatst een tablet computer gegeven nu zit er een barst in het scherm.
Juist omdat ze het niet breed hebben zou je denken dat ze voorzichtig zijn met kadootjes.
Ik heb eens wat nagevraagd bij ander expats en zij hebben dezelfde ervaringen.
Weet iemand hoe dit komt?
Trân trọng,
Lucas
Ha Lucas,
Ik heb dezelfde ervaring, maar dan betreft het wel voornamelijk het thais/chinese fabrikaat speelgoed. Speelgoed uit Nederland meegebracht doorstaat het kinder geweld een stuk beter, is mijn ervaring.
Mijn zoon speelt al 5 jaar met hetzelfde (nederlandse) spelgoed. Na schooltijd gekochte plastic toys zijn binnen 2 dagen vermorzelt.
Goedkope tablets en stenen vloeren zijn ook een dodelijke combinatie, is mij opgevallen.
Verder is het mij zelf ook gelukt om binnen 40 dagen het crankstel te slopen van mijn chinese fiets. Niet berekend op hollands gewicht, en benen? Of toch gewoon zeer slechte kwaliteit?
Zelfde ervaring als jij, hoe het komt, dat wordt gissen, ik hou het maar op oninteresse, geen opvoeding aangaande zuinig met je spullen zijn. Oplossing: ik heb een grote zak lego ( maar dan de grote blokken )
gekocht en die zijn niet stuk te krijgen, voor de rest niets van speelgoed kopen, ze zijn het meest tevreden
met het thaise eten en snoepgoed, dus hou het daar maar op !!
Het is gewoon de slechte kwaliteit van de Chinese producten.
Twee keer een DVD speler gekocht.
Allebei binnen een jaar overleden.
Een versterker gekocht, maar die zelf nog kunnen repareren.
Niets bijzonders, hoor! Het is geen typisch Thais probleem, het gebeurt overal ter wereld.
Ik heb 2 aardige links voor je:
http://www.ouders.nl/forum/4-dreumes-en-peutertijd-1-4/help-mijn-zoontje-maakt-zoveel-spullen-kapot
http://everydaylife.globalpost.com/deal-children-destroy-toys-8912.html
Suces ermee!
Het ligt gewoon aan de slechte kwaliteit van goedkoop speelgoed uit China . Na. een dag of twee zijn de goedkope autootjes kapot, of de nep Barbies,je noemt het maar.
Na het speelgoed en het opgroeien, slagen er enkele zonderlingen ook in een mum van tijd in om magnetron, staafmixer, zaklamp, grasmaaier en noem maar op, in de kortst mogelijke tijd naar de haaien te krijgen.
Uiteraard geldt dat ook voor mobieltjes en aanverwanten. Ook zelfs de closetpot, lichtschakelaars of netstroompunten.
En sommigen zijn daar hardnekkig in, niet bij te brengen – laat staan bij te leren – hoor.
Of dat met de kwaliteit van de producten te maken heeft, betwijfel dat sterk!
Onhandigheid lijkt het me ook niet, zou het een karakterstoornis kunnen zijn?
Er zijn wel trucjes, zoals een plastieken eetservies en dito bekers ipv porselein en glaswerk, lol!
Wat ik hier allemaal lees is gewoon waar, ikzelf vindt het al een hele prestatie bij thuiskomst dat het 5 min. heel is gebleven het speelgoed, ja ik moet er maar om lachen (inwendig) en hoop en weet het is maar tijdelijk, en hier bedoel ik mee dat onze kinderen ook ouder worden en dan hoop ik op dat moment dat het geen slopers zijn . het speelgoed en helemaal het kapotte speelgoed bewaar ik voor later om te laten zien , met ons verhaaltje erbij, Ook de toch wel mindere kwaliteit vanuit China speelt parten, maar wat is het verschil met Nederland daar wordt ook vanuit China geimporteerd.Ik laat het maar zo mijn “sloper” en hoop dat het eens goed zou komen, tenslotte ben ik ook eens jong geweest en weet ook nog dat ik dinky toys sloopte en verloor in de zandbak, en als je dan thuis komt ook op je donder kreeg. Groet R.Pakkred
Het zijn niet alleen kinderen die alles kapot maken, wij lenen vaak gereedschap uit, en vaak komt het kapot terug, door verkeerd gebruik, en onverschillig ermee omgaan, Een boek kan ik er over schrijven, maar zal ik niet doen, ik word al moe als ik eraan denk.
In de kleine dorpjes kun je zien wie er zuinig is op zijn spullen, bij een farang is het meestal keurig netjes in en rond het huisje maar bij Thai is het toch meestal een grote bende en een rotzooitje, ze zijn nog te belabberd om iets op te ruimen of hun schoenen netjes aan de kant te zetten, net als de de scooter op te poetsen, komt ook in de meeste woordenboeken niet voor.
En ja als het de kinderen niet wordt geleerd om zuinig met je spullen om te gaan ?
Maar natuurlijk ook de chineese kwaliteit is 3 X . . . ! Neem die verlengsnoertjes van 100 Bath, 10 X de stekker in en uit en het is kapot, of het maakt kortsluiting.
Hetzelfde met die troep uit de 20Bath winkel, en ja goedkoop is dus duurkoop in de meeste gevallen.
En zo kun je nog 1000 voorbeelden opnoemen !
Lời chào từ Korat.
Ja heb een pleegzoon, en neven en nichtjes, en allemaal niet zuinig op hun spullen, maar naar mijn mening ligt dat aan de opvoeding van de ouders.
Die soms niet bezitten, geen bed , geen tafels , stoelen , alleen een TV, maar wel een auto liefst een nieuwe, en daar word wel voorzichtig en zuinig mee op gesprongen.
Heb een huis met alles er op en er aan, maar heb menigmaal , de familie van groot tot klein , terecht moeten wijzen op het omgaan van onze spullen, ontzagen niets, gingen op knappe stoelen, gehurkt zitten met hun vuile voeten
Met eten , botjes en de overbodige dingen gewoon op de tafel, gemorste drank niet meteen opgenomen, kids die binnen kwamen over mijn bankstel renden, ook de vriendjes van mijn stiefzoon. dus mijn remedie, als je niets hebt om zuinig op te zijn, hoe gedraag je je dan, als het je ook niet bij gebracht word.
En niet alleen mijn schoonfamilie , maar ook buren kennissen etc.
Mijn vrouw heeft het wel geleerd, omdat zij weet wat het gekost heeft, en niet snel te vervangen, en attendeert dan ook de visite, op waakzaamheid en oppassend te zijn, voor onze spulletjes.
( en veelal niet in dank afgenomen} maar blijven attenderen, zit er toch vooruitgang in.
“Wat de Thai zien, maken de handen stuk!”, is mijn ervaring. Geldt niet alleen voor kinderen. Ik sta soms met verbazing te kijken hoe men iets kapot krijgt. Goedkoop of duur maakt ook niet uit. Gereedschap waar ik al 10 of 15 jaar mee werk: Leen het uit aan een Thai en het is kapot of incompleet als het terug komt. Mijn cd en dvd collectie van honderden titels na enige jaren door Thaise familie genivelleerd tot enkele tientallen titels. Wat na gebruik resteert zijn lege doosjes en beschadigde cd’s/dvd’s. Nieuwe bromfiets gekocht voor een neefje. Na 1,5 jaar naar de schroot. Afstandbedieningen zijn niet aan te slepen. Vallen gemiddeld 10 keer per dag op de grond. Auto uitgeleend voor een paar maanden toen wij in Nederland verbleven. Bij terugkomst geen druppel olie in de motor. Banden van fietsen en bromfietsen worden pas opgepompt als men op de velgen rijdt. Resultaat iedere maand wel 2 of 3 nieuwe binnenbanden. Sony spelcomputer uit Nederland in Thailand binnen een half jaar gesloopt. Mijn Thaise zwager koopt ieder jaar wel een nieuwe tv omdat de oude op onverklaarbare wijze veruineerd wordt door zijn (klein)kinderen. En zo kan ik nog wel tientallen dingen opnoemen.
Het kan natuurlijk gewoon aan mijn familie en kenissenkring liggen in Thailand, maar ik zie dit toch veel om mij heen. Men is niet echt zuinig op duur betaalde zaken. “Gaat het goed, dan gaat het goed en als het kapot is, zien we wel weer verder”, lijkt het motto hier. Ik heb ook niet het idee dat men zich daar echt druk om maakt. Een ding is zeker: Het is goed voor de economie!
Allereerst leren we zuinig met je spullen om te gaan ; een Thai wat minder . Verder willen kinderen nogal eens “te moeilijk” speelgoed ontvangen ; ze worden gekocht met volwassen ogen . Een kind wil iets simpels en wil ontdekken . En daar hoort kapot maken bij . Niet iets echt voor Thailand ; gebeurd ook in Nederland . Geef ze lego of een blokkendoos en ze zijn uren bezig ; daarin tegen is een bestuurbare boot / vliegtuig en/of auto zo kapot . Dus houd het simpel papa .
Een van de redenen is ongetwijfeld het niet kopen van het juiste speelgoed tov. de leeftijd van het kind.
Of wat te denken van het geven van een draadloos bestuurbaar vliegtuigje aan iemand die nagenoeg blind is? Dat gaat met goed geluk maar 1 keer de lucht in en dan maar zoeken naar het kapotte vliegtuigje.
De kwaliteit van speelgoed is vaak miserabel qua duurzaamheid.
Het juiste gebruik van het speelgoed is vaak onder de maat, ondanks uitgebreide instructie.
Ik zie dit om me heen, oplossing, zie je 5 minuten prutrommel, laat het liggen, kun je beter niet geven, beter is alleen ” hufterbestendig ” speelgoed, redt het een tijdje.
Opvallend is, dat er zo massaal hetzelfde wordt ervaren.
NicoB
Mijn ervaring is dat de kinderen hun speelgoed erg makkelijk delen met andere kinderen en na het spellen laten rondslingeren op het erf bij het huis.Daarnaast bleek in huis nauwelijks opbergruimte te zijn voor spullen van de kinderen dus werd alles opgeborgen in een plastic mandje.
Ik heb voor mijn twee kinderen 9 en 7 een kledingkast gekocht met enkele laden en ze kenbaar gemaakt dat elk stuk speelgoed dat ik s avonds op het erf zou vinden nadat zij naar bed waren gegaan deirect zou weggooien. Na twee keer de daad bij het woord gevoegd te hebben gaat alles (ook kleding) voor het slapen de kasten in en hebben we er nauwelijks werk aan.
Moraal van dit al, het zit in de opvoeding en het niet kennen van waarde van de spullen. Ik geef ze nu elke week zakgeld en ga eens per maand met ze shoppen. Ik leg geld bij als ze iets willen hebben dat hun spaargeld te boven gaat en ze zijn er oerzuinig op.
Xin chào Peter,
Klasse Peter, dat is de manier om ook kinderen, hoe klein ze ook zijn, te proberen de waarde van iets te laten leren onderschatten en ook dat speelgoed niet van een boom geschud worden.
Goed idee trouwens van die laden.
De opvoeding van het thaise grut is hier absoluut niet voldoende.
En laten we eerlijk zijn, zeker niet als er een farang in de kring zit.
Ja TB-ers, het is zo.
Một ví dụ nhỏ.
Dochter 14, zoontje 8 dacht ik.
Staat dit dus rustig tegen mij te vertellen, alsmede dat “HAAR ATM TOCH ALLES BETAALD”
En dit bedoel ik letterlijk.
Zoonlief wil niet langer dan 2 maanden op een kussen slapen en krijgt dus een nieuwe. het zelfde antwoord als boven.
En dit gewoon zonder enige gene tegen een andere falang mede te delen.
Ik zou mijn ogen uit mijn kop schamen, maar daar heft men hier geen last van.
Dus buiten de opvoeding die de kinderen niet krijgen, is moeders ook een grote schuldige in dit verhaal.
Ik heb nog een reeks voorbeelden, van moeders met jongere kinderen en een farang, maar ik denk dat de meeste onder ons een gelijksoortige ervaring hebben.
LOUISE
Het is niet allen speelgoed wat van slechte kwaliteit is, Thailand heeft over het algemeen geen goede kwalitatief materiaal.
In het verleden heb ik nogal wat gereedschap gekocht bij Globel House, in de winkel liggen al verschillende gereedschappen met roest, schoenen voor mijn vriendin 2 weken dragen kapot, handtassen en niet de aller goedkoopste kapot omdat metalen sluitingen van een metaal zijn die zeer slecht is, en zo kan ik nog wel een poosje doorgaan.
OH vergeten bij mijn vorige verhaal slechte kwaliteit materialen,,,,, garantie is hier tot aan de deur.