คำถามผู้อ่าน: ทำไมขวด PET ถึงเล็กไม่ได้?

อยู่ที่ไหน? ฉันไม่ได้อ่านที่ไหนเลย และไม่ใช่แค่ PET เท่านั้น แต่ยังมีการรวบรวมพลาสติกทั้งหมดด้วย

เรียนจอห์นนี่ ฉันต้องตอบเรื่องนี้เพราะเมื่อฉันมีสำนักงานการค้าในประเทศไทยฉันก็อยู่ในการรีไซเคิลด้วย ฉันได้นำเสนอกระดาษรีไซเคิลและพลาสติกจากออสเตรเลีย อเมริกา และยุโรป จึงได้ไปเยี่ยมชมผู้ผลิตผลิตภัณฑ์ยาง พลาสติก กระดาษ และกระดาษแข็งหลายราย ฉันอาศัยอยู่ในประเทศไทยด้วยและได้รวบรวมจากครัวเรือนของฉันและคัดแยกขยะให้พ่อค้าที่มาเยี่ยมบ้านด้วยรถสามล้อเพื่อซื้อ ฉันยังรู้จักบริษัทที่อัด บด และทำก้อน ฉันรู้ราคาที่จ่ายต่อกิโลกรัมที่บ้านและราคาที่จ่ายที่ประตูโรงงาน คนที่ซื้อขยะไม่ใช่คนที่ฉลาดที่สุด และในประเทศไทย มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำไม่ได้จริงในสายตาของเรา และจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป ในการศึกษาไทย เราเรียนรู้ข้อเท็จจริงแต่ไม่มีตรรกะและสร้างสรรค์และคิดด้วยตนเอง พวกเขาทำตามคำสั่งได้ดีมาก แต่ไม่เก่งในการริเริ่มและด้นสด ขวดพลาสติกทั้งขวดที่รวบรวมได้ในที่สุดก็ถูกบดให้เป็นอนุภาคขนาดเล็กมากก่อนที่จะถูกละลาย แต่พวกมันถูกเลือกด้วยสีและความใส ซึ่งฉันคิดว่ามันง่ายกว่าถ้าพวกมันยังอยู่ครบมากกว่าการบิดเบี้ยวหรือตัดออก บางทีนั่นอาจเป็น ทำไม มีราคาแตกต่างกันมากระหว่างพลาสติกใสไม่มีสีที่มีให้มากกว่าพลาสติกสี กระดาษยังมีการไล่ระดับสีที่แตกต่างกันมากมาย ประเทศไทยปกป้องตลาดรีไซเคิลของตนเอง ตราบใดที่มีเพียงพอในท้องถิ่น ไม่อนุญาตให้นำเข้า! นี่เป็นธุรกิจที่ดี

Ik lees alle reacties en ik wil geen competitie aangaan om gelijk te krijgen maar ik heb echt in de midden van de hele recycling-business van Thailand en het verre Oosten gezeten en als Trader zat je in de midden tussen Verzamelaars die verkoper waren en Importeurs die Eindproducenten waren en het recycling product gebruikten voor productie van b.v. nieuw papier of plastic producten. 15 jaar geleden importeerde Thailand gemiddeld per maand 40.000 Metric Ton recycling papier van Supermix tot hoogwaardig gecelecteerd karton , kranten papier, Magazines of Tissue. Een ” trail order” om nieuwe leverancier te worden, was 500 MT oftewel 20 volle 40 Foot containers. Een standaard order ging om 1000 – 2000 MT per order. In de contracten staat een maximaal ” moister content” van 15% aangegeven. Is het percentage hoger, dan volgt er een claim dus natspuiten is geen optie. Als mijn eerste containers arriveerden, dan werd ik er bij geroepen als ze steekproefs gewijs een ” baal” uit ’n willekeurige container op een betonnen plaats uit elkaar trokken en alle materialen gingen controleren. De ” Outthrow” waren andere papieren dan gekocht, tape, nieten en rotzooi. De toelaatbare “outhrow content” was meestal 1 tot 2%. Ik heb in Europa en Amerika de ” collectors” bezocht en hun kwaliteiten gecontroleerd, dat wou soms niet zeggen dat er daadwerkelijk verscheept werd wat je had gekocht en dan had je bij aankomst een groot probleem. Het is een grootschalige en heel serieuze business wat niet te vergelijken valt met het systeem wat je in Thaise “Soi’s” ziet als de van de zon donker gekleurde mensen op hun driewielertje en een weegschaal achter op de drager, rondrijden om geselecteerd afval op te halen. Ik denk dat het ophalen en selecteren van recyclebaar afval in Thailand niet veel slechter of misschien wel beter is dan hier in Europa. Wat de Pet betreft, veel families kopen drinkwater in grote 20 liter tanks die je niet in een koelkast kunt plaatsen dus gebruikt men daarvoor uitgespoelde frisdrank flessen die je met drinkwater vult en in de koelkast zet. Als men het recycle plastic bij de eindgebruiker ziet staan, dan zijn het grote balen (1 M3) gevuld met mooie plastic korrels allemaal van kleur gescheiden per baal. De allerlaagste kwaliteit van producten die van recycling plastic zijn gemaakt, zie je meestal in het zwart zoals Specie kuipen en Bouw emmers. Ik denk dat ik bij alle fases betreft recycling materialen aanwezig ben geweest van verzamelen, selecteren, persen, verschepen, ontvangen, controles en opslaan. Het ziet er in Thailand amateuristisch uit maar het is maar goed ook want zodoende zijn er veel arme Thai die op een simpele manier zonder investeringen toch ’n bakkie rijst (i.p.v. ’n boterham) kunnen verdienen.