คอลัมน์ โดย สงกรานต์ กระจ่างเนตร สุเทพ จะเป็นอย่างไรต่อไป?

ความล้มเหลวของสุเทพจะทดสอบความยุติธรรมของศาล

จากคำประกาศการลุกฮือของ "มวลมหาประชาชน" ที่จับกลุ่มเหมือนมดงานทั่วกรุงเทพฯ ไปจนถึงการชุมนุมที่หดเล็กลงในสวนลุมพินีซึ่งมีขนาดเท่าโรงเรียน "คณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตยประชาชน" (กปปส.) เป็นเพียงเงาของตัวเก่าของเขา

เช่นเดียวกับขบวนการเสื้อเหลืองในช่วงไม่กี่ปีมานี้ อวัยวะสำคัญค่อยๆ ล้มเหลว รอความตายอย่างมีเกียรติ ฮาร์ดคอร์ของ กปปส. ท้าทายเช่นเคย ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ แน่นอน เฉพาะผู้ที่มีการปฏิเสธในปริมาณมากเท่านั้นที่สามารถโน้มน้าวตนเองว่า กปปส. ได้รับชัยชนะครั้งสำคัญ แต่ทำไมกปปส.ถึงล้มเหลว?

ประการแรก กปปส. ล้มเหลวในการบรรลุเป้าหมายหลักในการปลดปล่อยประเทศจาก 'ระบอบทักษิณ' ที่แทบจะนิยามไม่ได้ หากนางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี สส.ของเธอ และพรรคเพื่อไทยต้องถูกยุบหรือถูกยุบเหมือนรัฐบาลชุดก่อนๆ ที่มีทักษิณหนุนหลัง ศาล คณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริต หรืออำนาจก็จะต้องจบงานนี้ หลังรั้วทหาร

ตอนนี้ขึ้นอยู่กับสถาบันทั้งสามที่คาดว่าจะเป็นอิสระและเป็นกลางที่จะเข้าสู่สนามรบโดยลำพัง สิ่งที่ทั้งสามสถาบันจะตัดสินใจในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ในความคิดของฉัน จะกำหนดชะตากรรมของประเทศไทยในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า กปปส. ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของสนามแข่งขันนี้อีกต่อไป และถูกลดสถานะเป็นเพียงเพื่อนบ้านที่ส่งเสียงดัง

ประการที่สอง ความหลงผิดในความยิ่งใหญ่ของผู้นำการประท้วง สุเทพ เทือกสุบรรณ ทำให้ กปปส. เกินกำลัง ในฐานะมือใหม่ เมาเหล้าฟรีและแสงจ้า คิดว่าเขาสามารถเอาชนะคาสิโนได้ด้วยการเดิมพันสูงขึ้นเรื่อยๆ

หลายคนรวมทั้งตัวฉันเอง มองเห็นความเสแสร้งและความไม่ชอบด้วยกฎหมายของความพยายามของพรรคเพื่อไทยในการผ่านร่างกฎหมายนิรโทษกรรมฉบับสมบูรณ์

สุเทพจี้การประท้วงต่อต้านนิรโทษกรรม ขี่คลื่นและเปลี่ยนการประท้วงให้กลายเป็นการก่อความไม่สงบที่มุ่งทำลายอิทธิพลทางการเมืองของทักษิณ ชินวัตร คู่แข่งสำคัญของพรรคประชาธิปัตย์

จนถึงจุดหนึ่ง กปปส. สามารถเรียกร้องชัยชนะได้เมื่อรัฐบาลต้องคุกเข่าลงด้วยการเดินขบวนที่ 'ค่อนข้าง' ค่อนข้างสงบ ถ้าอย่างนั้นคุณสุเทพก็น่าจะร้องชัยชนะและผลักดันรัฐบาลไปสู่โครงการปฏิรูปที่เป็นประโยชน์กับพวกเราทุกคน แต่โชคไม่ดีที่สุเทพทำผิดพลาดแบบเดียวกับที่นักการเมืองผู้เข้มแข็งอย่างมากาเร็ต แทตเชอร์ โทนี่ แบลร์ และทักษิณทำเช่นกัน นั่นคือไม่สามารถกล่าวคำอำลาได้ทันเวลา

ประการที่สาม มีความเชื่อที่อันตรายและผิดๆ ที่ว่าจุดจบจะพิสูจน์ให้เห็นถึงวิธีการ ซึ่งเป็นสาเหตุหลักในการล่มสลายของมัน ความคิดที่ผิดนี้แสดงให้โลกเห็นว่าระบบของเรากลายเป็นคนเสแสร้งและไม่ชอบธรรมมากเพียงใด

ขอความซื่อสัตย์ การเดินขบวนเหล่านี้ดูห่างไกลจากความสงบสุข มันไม่เหมือนกับการเดินขบวนของ Martin Luther King ไปวอชิงตันเพื่อเรียกร้องสิทธิพลเมืองมากขึ้น ผู้คุ้มกันของกษัตริย์ไม่มีอาวุธเป็นระเบิดมือและปืนกล คำปราศรัยของกษัตริย์ในวันที่แดดจ้าในเดือนสิงหาคมปี 1963 ค่อนข้างแตกต่างจากการตะโกนอย่างดุร้ายบนโพเดียมที่นี่ มาร์ติน ลูเธอร์ คิง พูดถึงการปรองดอง ไม่ใช่การแก้แค้น ความยุติธรรมสำหรับทุกคน ไม่ใช่แค่สำหรับคนส่วนน้อย ปกครองโดยกฎหมายไม่ใช่กฎหมายของรัฐบาล แต่ที่สำคัญที่สุด เขาให้ความหวังแก่ผู้คน ไม่ใช่แค่หวังผลลัพธ์ที่ดีที่สุด

คิงจะไม่มีวันเห็นด้วยกับการเปลี่ยนขอบเขตของสิ่งที่ยังเรียกได้ว่าชอบด้วยกฎหมายและการหวนกลับไปสู่ความรุนแรง ในวันนั้น คิงเตือนผู้ติดตามของเขาว่า 'อย่าปล่อยให้การประท้วงของเรากลายเป็นความรุนแรง เราต้องอยู่เหนือตัวเองเสมอและต่อต้านความรุนแรงทางร่างกายด้วยความเข้มแข็งทางวิญญาณ'

อะไรจะเกิดขึ้นตอนนี้? ประเทศไทยกำลังรออะไรอยู่? อย่างที่ฉันเขียนไว้ก่อนหน้านี้ ถนนทุกสายนำไปสู่ศาล ทหารรู้ว่าคนเสื้อแดงจะไม่ยอมให้เกิดรัฐประหารอีก และตอนนี้พวกเขาได้มอบความรับผิดชอบให้ศาลแล้ว คนเหล่านี้ซึ่งสวมชุดคลุมสีดำจะตัดสินใจในไม่ช้าว่าเราจะเผชิญกับการเลือกตั้งทั่วไปหรือระงับระบอบประชาธิปไตยเพื่อสนับสนุนการบริหารชั่วคราวที่ 'เป็นกลาง'

ความน่าเชื่อถือของกระบวนการยุติธรรมของเราถูกทำลายโดยคำตัดสินที่แปลกประหลาด จำเป็นอย่างยิ่งที่ศาลของเราจะออกคำวินิจฉัยตามหลักนิติธรรมและไม่ถูกพัดพาไปตามกระแสลมทางการเมือง อะไรที่ถือว่าผิดกฎหมายสำหรับเสื้อเหลืองก็ต้องผิดกฎหมายสำหรับเสื้อแดงด้วย สิ่งที่ผิดกฎหมายสำหรับพรรคเพื่อไทยก็ต้องผิดกฎหมายสำหรับประชาธิปัตย์ด้วย และอะไรที่ผิดรัฐธรรมนูญสำหรับทักษิณและยิ่งลักษณ์ก็ต้องผิดรัฐธรรมนูญสำหรับสุเทพและอภิสิทธิ์หัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ด้วย

ศาลเป็นผู้ตัดสินสูงสุดในภาคประชาสังคม แต่พวกเขาจะต้องดำเนินงานด้วยความเป็นกลางอย่างสมบูรณ์

คอลัมน์รับเชิญ สงกรานต์ กระจ่างนทรา บางกอกโพสต์ 12 มีนาคม 2014 (แปลโดย Tino Kuis)