แม่ธรรมชาติไม่ปรานีต่อชาวบ้านลิ่มทองซึ่งเป็นหมู่บ้านเกษตรกรรมในจังหวัดบุรีรัมย์ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือมานานแล้ว ข้าวเป็นแหล่งทำมาหากินหลัก แต่สภาพไม่เอื้ออำนวย
แผ่นดินแห้งและเหี่ยวเฉาเกือบทั้งปี ชาวนาพึ่งพาฤดูฝนเพื่อปลูกข้าว XNUMX ครั้งต่อปี และที่แย่ไปกว่านั้น คือ ปริมาณน้ำฝนที่ตกลงมาในช่วงหลังนี้น่าผิดหวัง
ชาวบ้านจำนวนมากในประเทศไทยประสบปัญหาเดียวกัน จบลงแล้วสำหรับชาวบ้านลิ่มทอง พวกเขาใช้ประโยชน์จาก รักน้ำ (รักน้ำ) โครงการบริหารจัดการน้ำภายใต้โคคา-โคลา โครงการความรับผิดชอบต่อสังคม เนื่องจากบริษัทใช้น้ำในปริมาณมาก บริษัทจึงเริ่มรณรงค์เพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
เปิดตัวในปี 2007 โครงการ (และโครงการ CSR อื่นๆ) มีเป้าหมายเพื่อคืนน้ำในปริมาณที่เท่ากันให้กับชุมชนหมู่บ้านตามที่ทั่วโลกใช้ภายในปี 2020
แกนของมัน รักน้ำ เป็นโครงการก่อสร้างที่เรียกว่า คาคัม หลิง (แก้มลิง) ซึ่งเป็นแนวคิดที่ในหลวงทรงริเริ่มขึ้นเมื่อ พ.ศ. 1995 เมื่อน้ำท่วมกรุงเทพฯ พระราชาทรงแนะนำให้สภาเมืองขุดสระน้ำขนาดมหึมาเพื่อระบายน้ำ ตั้งแต่นั้นมา คาคัม หลิง แนวคิดที่อื่นในประเทศเป็นวิธีการราคาถูกและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมในการต่อสู้กับน้ำท่วมและภัยแล้ง
พูดง่ายๆ ก็คือ น้ำจะถูกกักเก็บไว้ใน 'แก้มลิง' ในช่วงฤดูฝน และน้ำนั้นสามารถนำมาใช้เพื่อทดน้ำเข้าที่ดินในช่วงฤดูแล้ง แต่ รักน้ำ เป็นมากกว่าการเก็บกักน้ำ นอกจากค่าขุดสระให้ชาวบ้านแล้ว ยังมีการรณรงค์ให้คำแนะนำ ตัวอย่างเช่น บริษัทร่วมมือกับองค์กรต่างๆ เช่น Hydro and Agro Informatics Institute ซึ่งจะให้ความช่วยเหลือด้านเทคนิค เช่น ในการกำหนดสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับบ่อน้ำ
บ้านลิ่มทองครั้งหนึ่งไม่มีอะไรมากไปกว่าพื้นที่รกร้าง ปัจจุบันเป็นหนึ่งใน 84 หมู่บ้านในประเทศที่ได้รับเลือกจากรัฐบาลให้เป็นตัวอย่างที่สำคัญของการจัดการน้ำอย่างยั่งยืน รายได้ของชาวบ้านเพิ่มขึ้นและตอนนี้พวกเขาสามารถปลูกพืชต่าง ๆ ปรับปรุงความหลากหลายทางนิเวศวิทยาของพื้นที่
'ด้วยโปรแกรมนี้ ฉันรู้สึกว่าชีวิตของฉันกลับมา' เกษตรกรคนหนึ่งกล่าว 'เห็นน้ำเต็มคลองก็ชื่นใจ หมู่บ้านของเราเก็บเกี่ยวข้าวได้มากขึ้น รู้สึกภูมิใจที่สามารถช่วยพัฒนาชุมชนของเราได้ ฉันไม่ต้องไปเมืองใหญ่อีกต่อไปหลังจากเก็บเกี่ยวข้าวเพื่อหางานทำ ฉันสามารถอยู่บ้านได้แล้ว'
(ที่มา: บางกอกโพสต์, 2 กรกฎาคม 2013)
ดูการลงทุนประเภทนี้ที่คุณมีบางอย่างในระยะยาว ขยายออกไปทั่วประเทศเพื่อให้มีตัวเลือกการชลประทานที่เพียงพอ น้ำมีจำกัด (ยังนึกถึงการตัดไม้ทำลายป่า!!)